Call Me/Call Me Maybe

Ουκ ολίγες φορές το τηλέφωνο υπήρξε αντικείμενο που οδηγούσε σε σεξουαλικές επαφές (είτε αυτό συνέβαινε άμεσα είτε έμμεσα – είτε και τα δύο). Που το πάω θα μου πείτε ε; Και με το δίκιο σας. Σας παρουσιάζω λοιπόν έναν ακόμα συνδυασμό τραγουδιών τα οποία αν και θα μου πείτε πως δεν δένουν (επειδή το ένα πρόκειται για rock new wave κομμάτι και το άλλο είναι η επιτομή του brit pop – ποιο είναι πιο πιστεύω δεν θέλει εξήγηση) θα τα κάνω να ενώνονται, αποδεικνύοντας πως η θεωρία του Χάους ισχύει ακόμα και για τα πιο άκυρα πράγματα στο σύμπαν…

Μόλις πω 090, τι σας έρχεται πρώτα στο μυαλό; Ελάτε πείτε την αλήθεια εδώ… Γυναίκες-γατάκια που υπόσχονται ονειρεμένες νύχτες με πολύ ερωτισμό και ακόμα περισσότερη εχεμύθεια. Αν τώρα σας πω πως το γνωστό τραγούδι με τίτλο “Call Me” των Blondie πραγματεύεται ακριβώς αυτό το πράγμα θα με πιστέψετε; Για να ακριβολογούμε δεν μιλάει για γυναίκα γατάκι αλλά για έναν άντρα που βγάζει το μεροκάματο του ικανοποιώντας μοναχικές κυρίες στην κρύα και μοναχική πόλη του Λος Άντζελες… Με λίγα λόγια ζιγκολό! Προέχεται από το soundtrack της ταινίας του 1980 “American Gigolo” και τον ομώνυμο ρόλο τον έκανε ο 31χρονος τότε Richard Gere. Εμφανίσιμος ήταν, μόνος ήταν, απένταρος ήταν, τι είχε να χάσει; Α καλά και με το κατάλληλο promotion σου λέει άνθρωποι κάνανε περιουσίες έτσι…!

Και από τον τολμηρό Richard περνάμε στην Carly που κωλώνει… Αφού τον βλέπεις μαρή τον γείτονα εκεί να παιδεύεται 10 ώρες με τη μηχανή του γκαζόν πάνε βάλε κάνα χεράκι. Τι μου στέκεις στο παραθύρι μαρμαρωμένη κοιτώντας δειλά-δειλά πίσω από το κουρτινάκι της γιαγιάς; Θα κερδίσεις κάτι έτσι; Και τα λέω όλα αυτά θεωρώντας δεδομένο πως έχετε δει το βίντεο κλιπ. Όχι; Α ντροπή! Ξέρετε τι γέλιο έριξα μόλις ο αμφιβληστροειδής μου αντίκρισε και τα πρώτα ακόμα καρέ αυτού του μουσικού βίντεο; Ε δείτε το και θα καταλάβετε…

Πολλοί άνθρωποι έχουμε την τάση να είμαστε κάπως ντροπαλοί και αρκετά εσωτερικοί με τα συναισθήματά μας, ανεξαρτήτως φύλου. Έχει να κάνει κυρίως με τον χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου και με την φυσική μας τάση να αποφεύγουμε να δείχνουμε την ευάλωτη μας πλευρά σε ανθρώπους για τους οποίους ίσως τρέφουμε κάποιο ενδιαφέρον μεγαλύτερο του φιλικού! Και για να πάψω να μιλάω γενικά θα σας αναφέρω μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα… Πείτε ότι είστε σε ένα μπαρ και κάθεστε με την παρέα σας και βλέπετε κάποιον απέναντι και σας φαίνεται ενδιαφέρον τύπος (εξωτερικώς δηλαδή γιατί εσωτερικώς ποτέ δεν μπορεί να ξέρει κανείς!). Τι θα κάνετε; Θα πάτε να του μιλήσετε; Θα συνεχίσετε να τον καρφώνετε με μάτια ελπίζοντας να αξιωθεί να έρθει να σας μιλήσει αυτός; Ή θα συνεχίσετε να πίνετε το ποτό σας ανέμελα σαν να μην συνέβη ποτέ τίποτα αφήνοντας την μοίρα να κάνει παιχνίδι; Από τη μία δηλαδή έχουμε την περίπτωση που δηλώνουμε ότι είμαστε διαθέσιμοι (όπως το τραγούδι “Call Me” όπου η Debbie Harry δεν σταματάει να μας δηλώνει πως αν θέλουμε μπορούμε να την πάρουμε τηλέφωνο όποια στιγμή θέλουμε), από την άλλη δίνουμε μια κάποια πάσα στον άλλον να κάνει αυτός κίνηση για να μην φάμε εμείς την γείωση σε περίπτωση μη διαθεσιμότητας του άλλου (όπως στο “Call Me Maybe” όπου η καψερή η Carly γουστάρει τρελά τον γείτονά της αλλά το μόνο που κάνει είναι να τον χαζεύει με το στόμα ορθάνοιχτο μέχρι το πάτωμα) και τέλος μπορούμε απλώς να δηλώσουμε κατειλημμένοι περιμένοντας να δούμε αν ο άλλος έχει την υπομονή να καλέσει καμιά 10αριά φορές μέχρι να πετύχει γραμμή!

Στην μια περίπτωση μπορεί κάποιος να δείξει τις προθέσεις του και να αποφασίσει
να απευθύνει τον λόγο στις κοπέλες που κάθονται δίπλα.

Στην άλλη περίπτωση μπορεί να κάθεται, να κοιτάει, ακόμα και να χαμογελάει αλλά
τίποτα παραπάνω, κι αυτό επειδή δεν θέλει να το διακινδυνέψει να φάει άκυρο.

Με λίγα λόγια, η πρώτη κίνηση είναι πάντα πολύ μεγάλο ζήτημα… Ο φόβος να μην χάσουμε την αξιοπρέπειά μας μας κάνει να μην δείχνουμε αυτό που πραγματικά αισθανόμαστε! Αν όμως στο παιχνίδι του έρωτα λαμβάνουμε υπόψη συνέχεια την αξιοπρέπεια δυστυχώς υπάρχει ο κίνδυνος να μην το ζήσουμε ποτέ αληθινά. Εντάξει δε λέω να παίρνουμε κι εμείς συνέχεια τηλέφωνο παρακαλώντας για ένα ραντεβού… Αλλά τουλάχιστον ένα μήνυμα μπορούμε να στείλουμε για να δούμε τις διαθέσεις και του άλλου! Το χειρότερο που μπορεί να μας απαντήσει είναι “Όχι”! Ε και πιστεύω ένα “όχι” λίγο-πολύ όλοι το αντέχουμε! ;-)