Stompa

Άνθρωποι & μουσική! Άλλους θα τους δεις με ακουστικά σε κατάμεστα λεωφορεία να απολαμβάνουν τις αγαπημένες τους μελωδίες ακόμα κι αν το περιβάλλον συμπεριλαμβάνει στριμωξίδη και ένταση. Άλλους θα τους δεις στον δρόμο με τα ποδήλατα να σιγοτραγουδάνε μια αγαπημένη μελωδία ενώ παράλληλα προσπερνάνε διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα. Άλλους θα τους δεις να ουρλιάζουν στίχους από τραγούδια σε κλαμπ και μπαρ και με τη συνοδεία κατάλληλης κινησιολογίας καταλαβαίνεις πως νιώθουν ροκστάρ. Υπάρχουν και αυτοί που δεν θα τους δεις κι αυτό επειδή προτιμούν να είναι κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο και να είναι συγκεντρωμένοι σ’ αυτό που ακούνε και μ’ αυτόν τον τρόπο το απολαμβάνουν.

Όπως και να ’χει η μουσική, καλώς ή κακώς,  παίζει κάποιον ρόλο στη ζωή όλων μας. Το θέμα είναι να δούμε πως την λαμβάνει ο καθένας μας ξεχωριστά. Σύμφωνα με το τραγούδι “Stompa” της Καναδής τραγουδίστριας Serena Ryder, μουσική είναι κάτι σαν πανάκεια. Ό,τι πρόβλημα κι αν έχεις στην καθημερινή σου ζωή, η μουσική μπορεί πολύ εύκολα να σε βοηθήσει για να τα βγάλεις πέρα όσον το δυνατό πιο ανώδυνα. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να βάλεις το αγαπημένο σου κομμάτι να παίζει, να μπεις στο ρυθμό (ή τουλάχιστον να νιώσεις τον ρυθμό του κομματιού όποιος κι αν είναι αυτός).

Υπάρχουν ένα σωρό τρόποι με τους οποίους μπορεί να σε βοηθήσει η μουσική ανάλογα πάντα με τα γούστα σου και με την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι.

Α) Φαντάσου πως είσαι κουρασμένος και γυρίζεις σπίτι μετά από μια δύσκολη μέρα και το μόνο που θέλεις είναι να κάτσεις λίγο στον καναπέ (αν είσαι φοιτητής πολύ πιθανόν αυτός ο καναπές να είναι πτυσσόμενος και να λειτουργεί και ως το κρεβάτι σου) και να απολαύσεις μια στιγμή ηρεμίας. Αλλά ηρεμία και σιωπή είναι too much. Γι’ αυτό λες “δε βάζω να ακούσω λίγη μουσικούλα;”. Τόσο απλά, χωρίς να χρειαστεί καν να σηκωθείς από τη θέση σου!

 

Β) Μια κλισέ σκηνή είναι ένας άνθρωπος που μόλις έχει χωρίσει (για την ακρίβεια που μόλις ΤΟΝ έχουν χωρίσει και μάλιστα παρά τη θέληση του) να ακούει μπαλάντες του Elton John και του Lionel Richie ενώ ταυτόχρονα σκέφτεται πόσο πολύ θέλει να είναι με το άτομο που μόλις τον χώρισε. Ε λοιπόν αυτό δεν είναι η σωστή χρήση της μουσικής! Γιατί όχι μόνο δεν γίνεται καλύτερα αλλά επιδεινώνει και τη θέση του καθώς βυθίζεται σε όλο και πιο βαθιά μαυρίλα. Το επόμενο βήμα δηλαδή ποιο είναι; Να διαβάσει Καρυωτάκη; Γι’ αυτόν τον λόγο δεν πρέπει να πέσει στη λούμπα και να το ρίξει στις μπαλάντες, αλλά να κάνει το αντίθετο! Να αρχίσει να ακούει χορευτικά, ανεβαστικά, αισιόδοξα σαχλοτράγουδα έτσι ώστε να σκάσει και κάνα μειδίαμα στον καθρέφτη προτού αρχίσει τα αντικαταθληπτικά!

Γ) Μια τελική χρήση της μουσικής είναι αυτή η οποία συνοδεύεται με τον χορό. Το σώμα έχει κι αυτό δικούς του τρόπους να εκφράζεται και ο χορός είναι ένας απ’ αυτούς. Η μουσική βοηθάει το σώμα να απελευθερωθεί μέσα από τον μουσικό περιορισμό που του παρέχει. (τι είπα ε;). Το σώμα μας μπορεί να κουνηθεί με άπειρους τρόπους. Ένα μουσικό ερέθισμα μας δίνει την ώθηση να ακολουθήσουμε ένα μονοπάτι κινησιολογικής έκφρασης με αποτέλεσμα να μας δίνει μια κάποια απελευθέρωση μέσω του περιορισμού! (πράγμα που συμβαίνει κατά κόρον στον χώρο της τέχνης). Σκεφτείτε λοιπόν το πόσο ωραία θα νιώσετε αν καταφέρετε να φέρετε σε συμφωνία το σώμα σας με τα ακουστικά σας ερεθίσματα. Απόλυτη έκφραση!

Κάτι τέτοιο έτσι κι αλλιώς μας προτείνει να κάνουμε και η Serena Ryder και δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο. Χτυπήστε τα πόδια σας μέχρι να λιώσουν οι σόλες! Χτυπήστε τα χέρια σας μέχρι να κοκκινίσουν οι παλάμες σας! Πιστέψτε με, το έχετε ανάγκη… ;-)

Let It Go

Και από κει που είχαμε τις αλκυονίδες μέρες του Γενάρη ξαφνικά ξυπνάς ένα πρωί, πας να κάνεις την πρωινή σου βόλτα και βλέπεις μικρές λευκές νιφάδες να πέφτουν από τον ουρανό και να νιώθεις πως τελικά έπρεπε να βάλεις το χοντρό μπουφάν ασορτί με τις χοντρές κάλτσες και τις μπότες. Ένα τέτοιο απρόσμενο ξύπνημα είχα κι εγώ σήμερα ακριβώς τη στιγμή που συνόδευα τον γέρικο τετράποδο φίλο μου στο πεζοδρόμιο για την καθημερινή του “βρωμοδουλειά”. Και εκεί που έλεγα από μέσα μου τώρα είτε θα αρπάξω καμία βούτα είτε καμία πούντα, ακούω στο ραδιόφωνο ένα τραγούδι που για περίπου 4 λεπτά με έκανε να ξεχαστώ. Κι αυτό είναι το “Let it go” από την τελευταία ταινία της Disney “Frozen”. Τι πιο ταιριαστό!

Περιττό να πω πως με το που γύρισα σπίτι κάθισα να δω την ταινία. Άφησα λίγο στην άκρη το διάβασμα της εξεταστικής και αφέθηκα στο φαινομενικά ψυχρό αλλά ουσιαστικά θερμό κόσμο της Disney. Το παραμύθι πρόκειται για μια διαφορετική μεταφορά της «Βασίλισσας του Χιονιού» του Hans Christian Andersen. Στην ταινία η βασίλισσα του χιονιού που ονομάζεται Elsa έχει μια αδερφή την Anna και ουσιαστικά βλέπουμε την εξέλιξη της σχέσης τους από παιδιά. Η Elsa έχει τη μαγική δύναμη να παγώνει τα πάντα γύρω της και για να μην κάνει κακό στην αδερφή της μένει απομονωμένη στο δωμάτιό της μακριά από όλους και από όλα. Την ημέρα όμως που είναι να στεφθεί βασίλισσα όλο το βασίλειο μαθαίνει την αλήθεια για της δυνάμεις της, με αποτέλεσμα η Elsa να το σκάει στα βουνά του βασιλείου για να απομονωθεί στον κρυστάλλινο πύργο της προκαλώντας αιώνιο χειμώνα σε όλο το βασίλειο. Το “Let It Go”, αυτό το εκπληκτικό κομμάτι του ζεύγους Robert και Kristen-Anderson Lopez, ακούγεται τη στιγμή που η Elsa αποδέχεται τη φύση της και χρησιμοποιεί τις μαγικές τις δυνάμεις χωρίς να φοβάται πια κόβοντας όμως κάθε επαφή της με τον έξω κόσμο.

Μπορεί φαινομενικά να δείχνει ότι απολαμβάνει την ελευθερία της αλλά στην πραγματικότητα το τίμημα είναι ότι παγιδεύει τον εαυτό της σε ένα κρυστάλλινο κλουβί επειδή φοβάται. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μια τάση να δείχνουμε ένα άλλο πρόσωπο στον κόσμο ενώ εσωτερικά μπορεί να πονάμε. Σύμφωνα με την αρχαία θεωρία μιλάμε για το πρόσωπο και το προσωπείο. Με το προσωπείο ένας άνθρωπος κρύβεται και προσπαθεί να δείξει ακριβώς το αντίθετο απ’ αυτό που νιώθει. Για να μπορέσει λοιπόν κάποιος να καταλάβει αυτόν τον άνθρωπο θα πρέπει ή να είναι ικανός στο να διαβάζει το κατωκείμενο της προσωπικότητάς του ή να έχει βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση. Στην ταινία βλέπουμε την Elsa να χτίζει ένα επιβλητικό παλάτι, να αλλάζει εμφάνιση και να φαίνεται πιο ζωντανή αλλά κατά βάθος η καρδιά της παγώνει. Η μόνη που καταλαβαίνει πως πονάει είναι η αδερφή της και αυτό επειδή ξέρει και μπορεί να διαβάσει την ουσία και όχι το ψυχρό προσωπείο που προσπαθεί να παρουσιάσει για να την προστατέψει.

Στην ζωή μας θα συναρτήσουμε πολλούς ανθρώπους που στην προσπάθειά τους να κρυφτούν θα υψώσουν τείχη πάγου για να απομονωθούν. Τις περισσότερες φορές πιστεύουμε ότι είναι απλώς ψυχροί και απόμακροι με αποτέλεσμα να μην τους δίνουμε σημασία και να τους προσπερνάμε. Αν όμως αποφασίσουμε να τους δώσουμε λίγη προσοχή, λίγη σημασία, λίγη… ζεστασιά τότε ίσως να καταφέρουμε να λιώσουμε τον πάγο (και να τον σπάσουμε επίσης) και να φανερώσουμε την ουσία που κρύβεται κάτω από την ψυχρή επιφάνεια! ;-)

Let Go For Tonight

Και με το 2013 πλέον να ανήκει στο παρελθόν προχωράμε και είμαστε (ελπίζω) έτοιμοι για όλα όσα πρόκειται να έρθουν στον δρόμο μας. Αν είσαι φοιτητής βέβαια ένα από τα πρώτα πράγματα που φέρνει κάθε καινούρια χρονιά είναι η εξεταστική! Μαθήματα, παραδώσεις εργασιών, άγχη και άλλα πολλά συμπληρώνουν αυτήν την υπέροχη πανδαισία ακαδημαϊκής τρέλας με την οποία οι φοιτητές ερχόμαστε αντιμέτωποι τουλάχιστον 2 φορές το χρόνο.

Είναι λίγο σαν την καταιγίδα που ενώ τη βλέπεις να έρχεται αισθάνεσαι ανήμπορος και το μόνο που καταλήγεις να κάνεις είναι να την παρακολουθείς που πλησιάζει και να ελπίζεις πως είτε θα περάσει ξηστά από δίπλα σου είτε θα έχει κοπάσει μέχρι να έρθει ως εσένα. Παρόλα αυτά κάτι τέτοιο συμβαίνει σπάνια με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε χαμένοι στο κέντρο της κακοκαιρίας μην έχοντας την παραμικρή ιδέα πως και από τι να πρωτοπροστατευτούμε. Γι’ αυτό αν μπορούσαμε να δώσουμε μερικές συμβουλές για το πώς να επιβιώσετε αρτιμελείς από αυτήν την καταιγίδα που καλείτε εξεταστική θα πρότεινα να βρείτε ένα σίγουρο κατάλυμα για το βράδυ, να μην κουράζεστε πολύ, αρκετή ξηρά τροφή και ένα χάρτη έτσι ώστε να φτάσετε εκεί που θέλετε εγκαίρως. Με άλλα λόγια να κοιμάστε αρκετά, να μην πολυβγαίνετε, να τρώτε καλά και τις ώρες που διαβάζετε να φροντίζεται να είστε όσο πιο συγκεντρωμένοι γίνεται!

Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποιες φορές που ο οργανισμός δεν αντέχει άλλο. Και τότε αποφασίζετε, αντί να κάθεστε στο κατάλυμα αγκαζέ με τον χάρτη, να βγείτε έξω και να αρχίσετε να χορεύεται στη βροχή ανέμελοι χωρίς να σας ενδιαφέρει που έχετε γίνει μούσκεμα ή που ίσως αρπάξετε καμία πούντα. Ουσιαστικά είναι σαν να βάζετε στο «ταξίδι» σας μια άνω τελεία έτσι ώστε να ξεσπάσετε, μόνο όμως για μία μέρα, ενώ γνωρίζετε πως η ανατολή της επομένης θα σας βρει πάλι παρέα με τον χάρτη της γνώσης.

Κάτι τέτοιο μας προτρέπει να κάνουμε και η βρετανίδα Foxes (aka Louisa Rose Allen) μέσα από το τελευταίο της single “Let Go For Tonight”. Μπορεί να ζεις μια ζωή οργανωμένη σύμφωνα με κανόνες συμπεριφοράς και υποχρεώσεις αλλά καμιά φορά είναι καλό να αφήνεσαι, ακόμα και για μία στιγμή. Παρακολουθώντας το music video καταλαβαίνουμε πως το πάλλευκο παριβάλλον του σπιτιού συμβολίζει τα «πρέπει» ενώ ο ξαφνικός και αυθόρμητος φαγητοπόλεμος είναι αυτός που δίνει ζωή και χρώμα στο όλο σκηνικό. Ζούμε ουσιαστικά άχρωμες ζωές και ο μόνος τρόπος για να τις κάνουμε έγχρωμες είναι να μπορούμε να έχουμε δυνατά ξεσπάσματα τα οποία έχουν τη δύναμη να γεμίσουν με χρώμα τη ζωή μας και τις ζωές των άλλων γύρω μας.

Ακόμα κι αν είναι εξεταστική και όλα τα χρώματα αρχίζουν να φαίνονται πως ξεθωριάζουν, εμείς έχουμε την δυνατότητα να τους επαναφέρουμε την αρχική τους ζωντάνια. Αρκεί να κάνουμε κάτι το αυθόρμητο. Αρκεί να ζήσουμε μια στιγμή. Έτσι ξαφνικά θα δούμε πως η πραγματικότητα στην οποία καλούμαστε να επιστρέψουμε δεν είναι τόσο μουντή όσο νομίζαμε! Καλή εξεταστική σε όλους! ;-)

Happy New Year

Την περίοδο των εορτασμών των Χριστουγέννων ο κόσμος λένε πως πρέπει να είναι ενωμένος και γενικά να επικρατεί ειρήνη και αγάπη έτσι ώστε να μπει με το καλό η νέα χρονιά. Οικογενειακές συγκεντρώσεις, γιορτές και άλλα τέτοια επικρατούν τις γιορτινές εκείνες μέρες και όλα κυλούν ήρεμα. Καμιά φορά όμως τα Χριστούγεννα είναι η περίοδος που βλέπεις τα λάθη που έκανες την περασμένη χρονιά και αναθεωρείς. Και το ερώτημα είναι: πόσο ήρεμος και χαλαρός μπορείς να είσαι εφόσον τα Χριστούγεννα σου βγαίνει η ένταση όλου του χρόνου;

Όπως λέει και ο τίτλος του τραγουδιού των Abba, κάθε χρόνο ευχόμαστε ο ένας στον άλλον το τυπικό “Καλή Χρονιά” που με τόση ευκολία ξεστομίζουμε και συνήθως χωρίς να το εννοούμε! Κάθε νέος χρόνος πρόκειται για ένα καινούριο ταξίδι 365 ημερών μέσα από το οποίο δοκιμαζόμαστε, μαθαίνουμε, διασκεδάζουμε, χανόμαστε και άλλα πολλά που αν συνεχίσω να τα απαριθμώ θα μπει το  2014 και ακόμα δε θα έχω φτάσει στα μισά! Τα ταξίδια ωστόσο όπως όλοι ξέρουμε εμπεριέχουν και το στοιχείο της περιπέτειας το οποίο ενισχύεται όταν ο εκάστοτε ταξιδιώτης διαλέγει να πάρει περισσότερα ρίσκα απ’ ότι συνήθως. Κάποια ρίσκα ίσως να τον ζημιώσουν και κάποια άλλα ίσως να τον ωφελήσουν. Δεν μπορεί να γνωρίζει από πριν, κι αυτό επειδή έτσι ορίζεται το ρίσκο! Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και στις ζωές μας κατά τη διάρκεια ενός χρόνου. Παίρνουμε ρίσκα που αφορούν τη ζωή μας αλλά και επηρεάζουν τις ζωές των άλλων γύρω μας.

ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ!!!

(Το φαινόμενο της πεταλούδας πρόκειται για μια άλλη μεταφορά της θεωρίας του Χάους που αναφέρεται στο φαινόμενο της εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές του συνθήκες. Αυτή η μεταφορά δίνεσαι μέσω από διατυπώσεις όπως: «εάν μια πεταλούδα κουνάει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, αυτό μπορεί να δημιουργήσει τυφώνα στην Ιαπωνία». Ουσιαστικά εννοούμε πως μια σχεδόν απειροελάχιστη μεταβολή της ροής των γεγονότων μπορεί με το χρόνο να μας οδηγήσει σε ένα δραματικά διαφορετικό αποτέλεσμα)

ΚΛΕΙΝΕΙ Η ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ!!!

Σύμφωνα με το φαινόμενο της πεταλούδας, και εμείς αλλά και οι άλλοι γύρω μας αλληλοεπηρεαζόμαστε με τέτοιο τρόπο με αποτέλεσμα να μην έχουμε την παραμικρή ιδέα πόσο μπορεί να μας επηρεάσει εμάς αλλά και τους άλλους γύρω μας μια μικρή αλλαγή δράσης! Ένα ρίσκο που θα πάρουμε μπορεί να μοιάζει ένα τίποτα σαν βήμα βελτίωσης, αλλά μπορεί σε βάθος χρόνου να αλλάξει τη ζωή μας ή τη ζωή ενός ανθρώπου με τρόπους που ποτέ δεν θα μπορούσαμε να προβλέψουμε. Το ίδιο μπορεί να θεωρώ κι εγώ αυτή τη στιγμή μ’ αυτό που κάνω! Έχω αυτό το blog το οποίο το διαβάζω εγώ και η μάνα μου (λέμε τώρα, καθότι ούτε η μάνα μου το διαβάζει, μιας και δεν είναι φανατική blogger). Ουσιαστικά πρόκειται για μια τόσο ασήμαντη σελίδα που είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει, το ένα και το αυτό! [ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ CALLING!!!]

Ωστόσο υπάρχει μια κρυφή ελπίδα (η οποία πεθαίνει προτελευταία) πως ίσως κάποιου το μάτι να πέσει σε κάποια δημοσίευσή μου και διαβάζοντας την να νιώσει κάτι… Κάτι που ίσως σε πολλά πολλά χρόνια (καμιά 20ριά ελπίζω γιατί πιο μετά τι να το κάνω!) θα τον βοηθήσει να πάρει μια μεγάλη απόφαση για τη ζωή του αλλάζοντας πορεία του νήματος της υπάρξεώς του οριστικά (ΚΑΙ ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΝΝΟΟΩ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ! ΓΡΟΥΣΟΥΖΙΔΕΣ, ΠΑΩ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΑΥΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑΤΕ ΠΡΩΤΟ!!!). Και δεν σας κρύβω πως αυτή η σκέψη αποτελεί ίσως και ένα βασικό λόγο για τον οποίο γράφω αυτά τα άρθρα! (ένας άλλος βασικός λόγος που το κάνω είναι για να τα διαβάζω κι εγώ και να βελτιώνομαι, γιατί κι εγώ πολλά πράγματα σκατά τα κάνω στη ζωή μου!) [ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ CALLING AGAIN!!!]

Επιστρέφω λοιπόν στο θέμα και σας ανακαλώ στην τάξη! Η νέα χρονιά είναι προ των πυλών και θα ήθελα ο καθένας σας να κάνει μια γερή ανασκόπηση των γεγονότων που συνέβησαν τη χρονιά που πέρασε και να δει πως τα βλέπει τα πράγματα. Τι γεύση έχει για εσάς το 2013; Πικρή, αλμυρή, ξινή ή γλυκιά; Σκεφτείτε... Διακόπτουμε για ένα ευχάριστο μουσικό διάλειμμα με τους Abba. Εσείς ωστόσο συνεχίστε να σκέφτεστε. Εάν σας βοηθάει πάρτε και ένα κομμάτι χαρτί και γράψτε γεγονότα που περάσατε και βρείτε ποιο είναι το συναίσθημα που κυριάρχησε αυτή τη χρονιά… Επιστρέφουμε μετά το break!

Λοιπόοοον και τώρα τα αποτελέσματα! Κοιτάξτε το χαρτί με το συναίσθημα! (εάν δεν το σημειώσατε σε χαρτί – ΒΑΡΕΜΑΡΑΑΑΑ – σκεφτείτε το συναίσθημα αυτό). Εντάξει; Ωραία, τώρα σκίστε το χαρτί και διαγράψτε αυτό το συναίσθημα από τον σκληρό δίσκο του συνειδητού σας! Δεν έχει σημασία το πώς ήταν η χρονιά που πέρασε. Μια ανασκόπηση μπορεί να βοηθήσει μόνο όταν είναι ουσιαστική και κριτική απέναντι στις αποφάσεις που πήρατε και στους λόγους που οδήγησαν σ’ αυτές. Αν πρόκειται για μια συναισθηματική ανασκόπηση τότε δεν υπάρχει λόγος να το κάνετε! Το να νιώθετε είτε ευγνωμοσύνη είτε λύπη για τα πεπερασμένα μιας χρονιά δεν σας πάει παρακάτω αλλά σας παγιδεύει σε έναν ατέρμονο βρόχο μέσα από τον οποίο θα αναβιώνετε μόνο συναισθήματα και όχι σκέψεις.

 
Δείτε τα γεγονότα που γράψατε στο χαρτί και σκεφτείτε γιατί τα κάνατε. Αν σας πονάει κάτι που κάνατε και εύχεστε να μην το είχατε κάνει, καθίστε και σκεφτείτε τον λόγο που το κάνατε και με ποιους τρόπους δεν θα το ξανακάνετε στο μέλλον. Μ’ αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε το περίφημο «Δις εξαμαρτείν» ενώ προάγεται η μέθοδος της αυτοβελτίωσης!

 

Εύχομαι το 2014 να είναι μια χρονιά που να σας βοηθήσει όλους (και μαζί και εμένα) να λύσετε να τους προβληματισμούς σας, να νιώσετε όμορφα, να προβληματιστείτε, να βιώσετε νέες εμπειρίες, να αγαπήσετε, να σκεφτείτε, να γελάσετε και με λίγα λόγια να ζήσετε!

Καλή χρονιά σε όλους σας!!! ;-)

Getting Married Today / Single Ladies

:O

Rolling In the Deep/Ain't No Mountain High Enough

Έχοντας μείνει μόνο 2 άρθρα για το τέλος της πορείας μιας σχέσης θα αναλύσουμε τα στάδια του χωρισμού, της συμβίωσης και του γάμου μέσα από 4 τραγούδια που ανά δύο δημιουργούν δίπολα αντιθέτων. Σ’ αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω να καλύψω τις 2 περιπτώσεις όπου από τη μία έχουμε ένα ευτυχισμένο ζευγάρι που δεν μπορεί να το χωρίσει τίποτα – ούτε καν το πιο ψηλό βουνό ή ο πιο πλατύς ποταμός – και από την άλλη έχουμε ζευγάρι που ο ένας παίρνει την απόφαση να χωρίσουν ενώ θα μπορούσαν να τα είχαν όλα…

Το “Rolling in the Deep” είναι ένα από τα πιο αναγνωρισμένα κομμάτια της Adele και είναι αυτό που την ανέδειξε παγκοσμίως ως τραγουδίστρια φτάνοντας στο νούμερο ένα των charts σε πάνω από 10 χώρες παρά την ιδιαίτερα πικρή ιστορία που κρύβει από πίσω του. Σύμφωνα με συνεντεύξεις η Adele έγραψε το συγκεκριμένο κομμάτι μαζί με τον Paul Epworth το απόγευμα της επομένης του χωρισμού της. Γενικά όλοι οι καλλιτέχνες και ακόμα πιο πολύ οι μουσικοσυνθέτες εμπνέονται από τη ζωή τους και από τις εμπειρίες τους για να δημιουργούν. Ίσως μια ατάκα που τους είπε κάποιος να κατέληξε να γίνει μια μεγάλη τους επιτυχία ή ένα προσωπικό δράμα να έγινε το θεμέλιο για ένα νέο μουσικό δίσκο που να περιστρέφεται γύρω από σκοτεινά θέματα της προσωπικότητας του όπως μοναξιά, εγκατάλειψη, πόνος κ.ά. Τα τραγούδια συνήθως που έχουν επιτυχία αφορούν κρυφά συναισθήματα που οι δημιουργοί τους μην έχοντας κάποιον άλλο τρόπο να εξωτερικεύσουν αποφασίζουν να τους δώσουν μια άλλη καλλιτεχνική υπόσταση και τα μετατρέπουν σε στιχάκια κι έπειτα σε τραγούδια!

Η Adele λοιπόν μπορεί πληγώθηκε από έναν χωρισμό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν το έβαλε κάτω. Όταν μια πόρτα κλείνει μια άλλη ανοίγει, έτσι δε λένε; Ε, τι κι αν έκλεισε η πόρτα του έρωτα… Άνοιξε μια άλλη πόρτα που την λένε επιτυχία! Αποτέλεσμα; Η Adele πλέον θεωρείται 5ή στη λίστα με τις 100 σπουδαιότερες γυναίκες στη μουσική ενώ σύμφωνα με το περιοδικό Time ανήκει στα άτομα με την περισσότερη επιρροή στον κόσμο (one of the most influential people in the world). Γι’ αυτό το λόγο δεν είναι ανάγκη να κυλιέστε κι εσείς στα βαθιά όπως λέει και το τραγούδι. Λίγο πριν τον πάτο, εκεί που συνειδητοπείτε πως δεν υπάρχει κάτι πιο χαμηλά, σταθείτε στα πόδια σας και αρχίστε να σκαρφαλώνετε! Μόνο που αυτή τη φορά να φροντίσετε να ανεβείτε από άλλη διαδρομή. Με τις γνώσεις που αποκτήσατε θα μπορείτε να ανταπεξέλθετε πιο εύκολα πλέον!

Αν και έχουν τραγούδει πολλά ρομαντικά ντουέτα, η σχέση
τους δεν ήταν ερωτική.  Ήταν πιο πολύ πλατωνική και ήταν
σαν αδέρφια. 

Στον αντίποδα αυτού, βρίσκουμε την ευτυχία που μας δίνει μια σχέση. Το “Ain’t No Mountain High Enough” πρόκειται για ένα τραγούδι που το συνέθεσε το ζευγάρι Nick Ashford & Valerie Simpson για το ζευγάρι Marvin Gaye & Tammi Terrell. Πρόκειται με λίγα λόγια για ένα ρομαντικό κομμάτι μέσα από το οποίο αντί να αναδύεται το συναίσθημα της έλλειψης που μπορεί να σου προκαλέσει η απουσία του άλλου, περνάει ένα χαρούμενο μήνυμα για το ότι τίποτε δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο ανάμεσα σε δύο άτομα που αγαπιούνται! Η αγάπη και ο έρωτας λένε πως μπορούν να σε κάνουν τυφλό ή να πετάς στα σύννεφα. Ενίοτε τα κάνουν και τα δύο, πράγμα όχι και τόσο καλό. Φανταστείτε έναν άνθρωπο να πετάει χωρίς να βλέπει. Πόσες πιθανότητες έχει να καταφέρει να ολοκληρώσει το ταξίδι του και να προσγειωθεί χωρίς να πάθει κάτι;… Λίγες!

Γι’ αυτό λοιπόν όλα με μέτρο. «Παν μέτρον άριστον» λέγανε οι αρχαίοι και είχαν απόλυτο δίκιο. Μπορεί να επιμένουμε να εφαρμόζουμε αυτή τη φράση στα αρνητικά της ζωής αλλά δυστυχώς πρέπει να μάθουμε να την εφαρμόζουμε και στα θετικά! Ο πολύς ο έρωτας δεν κάνει απαραίτητα καλό… Μπορεί εκείνη τη στιγμή να θέλουμε να ζήσουμε όλα τα συναισθήματα που βλέπουμε να έρχονται κατά πάνω μας αλλά ας μην ξέχναμε πως όσο περισσότερος έρωτας τόσο πιο ψηλά θα πετάμε. Και μια πτώση από πολύ ψηλά, όσο να πεις μας στοιχίζει περισσότερο… ;-)

Goodbye to You / Tragedy

Αυτός ο συνδυασμός κομματιών έρχεται ως αντίλογος σε έναν πολύ συνηθισμένο γεγονός που έχει να κάνει με τον χωρισμό. Βέβαια μιας και βλέπουμε την πορεία μιας σχέσης είμαστε ακόμα στην αρχή και μπορούνε μιλάμε ακόμα εκ του ασφαλούς. Για την ακρίβεια θα πάρουμε την περίπτωση που ένας από τους δύο θέλει να χωρίσει επειδή δεν αντέχει άλλο ενώ ο άλλος φαίνεται να έχει αντίθετη γνώμη.

Με το πρώτο τραγούδι λοιπόν, το “Goodbye to You” των Scandal, έχουμε τη δήλωση του ατόμου που υποστηρίζει πως δεν μπορεί να βρίσκεται άλλο εντός αυτής της σχέσης, πως τον πνίγει η δέσμευση, πως θα ήθελε λίγο χρόνο για τον εαυτό του και πως δεν θέλει να είναι άλλο μαζί…! Σε ένα πιο πρώιμο στάδιο θα μπορούσε να πει πως απλώς δεν γουστάρει τον άλλον πλέον, αλλά γενικά το περιέχομε όσων εννοεί δεν αλλάξει, όσο διαφορετικές κι αν είναι οι λέξεις που διαλέγει να επιλέξει.

Αν αυτός ο χαρακτήρας έπαιζε σε ρομαντική κομεντί όλοι θα τον θεωρούσαμε τον κακό της υπόθεσης και θα τον μισούσαμε ενώ θα δικαιωνόμασταν μόνο όταν έπεφτε στα γόνατα και παρακαλούσε τον/την πρώην του να γυρίσει πίσω. Βέβαια η ζωή είναι αρκετά πολύπλοκη και μια σύγκριση με έναν χαρακτήρα θα ήταν κάπως άνιση. Το να μην θέλεις κάποιον άνθρωπο στη ζωή σου μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα. Το συνηθισμένο είναι το να έχεις βρει κάποιον άλλον και μιας και δεν υπάρχει χώρος για δύο, αφήνεις τον “παλιό το χρόνο” και υποδέχεσαι τον καινούριο, τον “νέο με τα δώρα”! Μπορεί όμως να σημαίνει επίσης ότι δεν έχεις και χρόνο για δύο (και λέγοντας «δύο» εννοώ τον άλλο και εσένα). Σε μια ζωή γεμάτη πιέσεις, άγχος, υποχρεώσεις και χρονικές διορίες μια σχέση σημαίνει ένα εξτρά φορτίο που πρέπει να κουβαλήσεις. Εάν νιώθεις την πλάτη σου να πονάει ξέρεις ότι πρέπει να αφήσεις κάτι πίσω αλλιώς θα χρειαστείς νοσοκομείο. Συνήθως αυτό που διαλέγεις να αφήσεις είναι αυτό με το οποίο είσαι λιγότερο εξαρτημένος και δεμένος, με άλλα λόγια μια πρώιμη σχέση! Εάν τώρα η σχέση έχει πάρει σοβαρές διαστάσεις τότε τα δεδομένα αλλάζουν… (και θα προτιμούσα να το αφήσω για μετέπειτα άρθρο)!

Από την άλλη μεριά, έχουμε τον χωρισμένο, ο οποίος αισθάνεται πως αποφάσεις παίρνονται γι’ αυτόν χωρίς αυτόν. Βλέπει τον άνθρωπο που νόμιζε πως τον αγαπάει να του λέει πως πρέπει να χωρίσουν και δεν θέλει να το αποδεχτεί. Και τότε είναι που μπαίνουν στο προσκήνιο οι φίλοι του και αρχίζουν να του λένε πως η ζωή δεν τελειώνει εδώ, πως πρέπει να προχωρήσει παρακάτω, πως δεν τρέχει και τίποτα και άλλα τέτοια κοινότυπα (όπως είναι και οι στίχοι του “Tragedy” του Marc Anthony”). Όσο κλισέ βέβαια κι αν ακούγονται κρύβουν μέσα τους αλήθειες που βοήθησαν και βοηθάνε πόσα εκατομμύρια χωρισμένων και καρδιοχτυπημένων απλώς και μόνο επειδή αντιμετωπίζουν τα πράγματα με τη ματιά αυτού που τα βλέπει εκ του ασφαλούς! Σκεφτείτε… Πόσες φορές ένας φίλος μας χώρισε; Κάθε φορά που σταθήκαμε στο πλευρό του του λέγαμε πως θα προχωρήσει παρακάτω και πως δεν του κάνει καλό να κλαίει. Τώρα πάλι σκεφτείτε μια φορά που χωρίσατε εσείς (ή μάλλον σας χώρισε κάποιος)… Τα ίδια δεν σας έλεγε; Εσείς όμως όσο κι αν ακούγατε αυτές τις συμβουλές δεν σταματάγατε να κλαίτε, δεν σταματάγατε να πονάτε.

Η καρδιά είναι πολύ δύσκολος σύντροφος κι αυτό επειδή όταν την χρησιμοποιούμε μόνο τότε νιώθουμε ευτυχισμένοι. Άμα όμως κάνουμε ένα λάθος όσο είναι σε λειτουργία δυστυχώς πονάμε δεκαπλάσια. Είναι επιλογή μας το πώς θα διαλέξουμε να την χρησιμοποιήσουμε. Ό,τι απόφαση όμως και να πάρουμε όμως θα πρέπει να ξέρουμε και τις συνέπειες… ;-)

Let's Talk About Sex / 1+1

Χμ και μ’ αυτά και με κείνα μπαίνουμε σε ένα άλλο κεφάλαιο στην πορεία μιας σχέσης κι αυτό είναι… το σεξ! Ακολουθώντας τη γραμμή του «αθώου» ραντεβού (και όχι του one night stand) μπορούμε να πούμε πως είναι σπάνιο να έχουμε μια σχέση η οποία να μην εμπεριέχει ούτε λίγο το σεξουαλικό στοιχείο ακόμα και από το πρώτο ραντεβού! Πικάντικα αστεία και προκλητικό χιούμορ είναι πράγματα που νοστιμίζουν ένα ραντεβού χωρίς όμως να το κάνουν πρόστυχο. Από την άλλη όμως δεν βοηθούν καθόλου την κατάσταση μιας και δεν προάγεται ο ερωτισμός αλλά αντίθετα κρύβεται κάτω από πονηρά υπονοούμενα…

Το εάν δύο άνθρωποι θα αποφασίσουν να μιλήσουν για το σεξ είναι καθαρά διαδικασία για την οποία θα πρέπει να είναι σύμφωνοι και οι δύο. Μπορεί κάποιος να μην νιώθει άνετα, ή μπορεί να μην έχει τι να πει μιας και το σεξ γι’ αυτόν είναι σαν την εξίσωση του Schrodinger για μένα. Αδιάφορο, κουραστικό και χωρίς νόημα! Άλλοι πάλι μπορεί να βλέπουν το σεξ σαν την εξίσωση του Einstein: μικρό σε διάρκεια, περιεκτικό και ίσως λίγο δύσκολο στην κατανόηση… Για κάποιους άλλους πάλι το σεξ είναι σαν την εξίσωση του Νεύτωνα: εφαρμόζεται παντού και είναι θεμελιώδης αρχή για τη σωστή λειτουργία του σύμπαντος. Αν λοιπόν υποθέσουμε πως το σεξ είναι σαν τα μαθηματικά τότε πριν βουτήξουμε στα βαθιά θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για το τι θα πρέπει να περιμένουμε! Αν όχι, τότε δεν θα ήταν κακό να ζητήσουμε βοήθεια από κάποιον.
 

Μπορεί αυτός να είναι ο λόγος που καμιά φορά οι άνθρωποι διαλέγουμε να κάνουμε σεξ πρώτη φορά με κάποιον που να έχει περισσότερη εμπειρία από εμάς. Προσπαθούμε να μάθουμε όσο το δυνατόν περισσότερα μπορούμε έτσι ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι για όταν έρθει η ώρα να κάνουμε εμείς το μεγάλο βήμα. Ωστόσο όμως κάνουμε ένα σφάλμα. Κανείς ποτέ δεν έμαθε κάτι τέλεια χωρίς να πειραματιστεί με αυτό χωρίς να τον καθοδηγεί κανείς. Αν δύο άνθρωποι βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο εμπειρίας τότε μπορεί από τη μία να είναι πολύ πιο αμήχανο το κλίμα από την άλλη όμως μέσα από διάφορες δοκιμές ίσως να καταλήξουν να ανακαλύψουν κάτι όμορφο και αναπάντεχο. Αντίθετο αν κάποιος με περισσότερη πείρα καθοδηγεί τον άλλον τότε είναι σαν να του προσφέρει μασημένη τροφή ενώ ο άλλος απλώς δέχεται τα ερεθίσματα χωρίς να μπορεί να πάρει πολλές δικές του πρωτοβουλίες…

Μπορώ να καταλάβω πως το να μιλάει κάποιος για το σεξ να το θεωρεί λίγο θέμα taboo ή κάπως παρεξηγημένο, αλλά αν πραγματικά το πάρει απόφαση και εκφράσει τους προβληματισμούς του να διαπιστώσει πως ίσως δεν είναι ο μοναδικός που τους έχει. Αν μη τι άλλο πρέπει να είναι ειλικρινής με τον άνθρωπο που έχει απέναντι του, ειδικά αν θέλει να μείνουν μαζί για αρκετό καιρό. Σε καμία περίπτωση δεν λέω να ξεκινάει κάθε συζήτηση μ’ αυτή τη θεματολογία αλλά αν και οι δύο νιώσουν πως θα ήταν καλό να μιλήσουν γι’ αυτό τότε μια κουβέντα δεν θα πείραζε και πολύ!

Όποιος και να έχει θεωρητικά το πάνω χέρι, σε μια ανθρώπινη σχέση θα είναι καλό να υπάρχουν κάποιες ισορροπίες για να μην δημιουργούνται προβλήματα. Όπως λέει και το τραγούδι της Beyonce, 1+1 κάνει δύο. Δε λέω 0,5+1,5 επίσης δύο κάνουν, αλλά αν όντως θέλουμε να λέμε πως είμαστε σε μια σοβαρή σχέση καλύτερα να έχουμε όλη την ίδια αξία! ;-)