Stompa

Άνθρωποι & μουσική! Άλλους θα τους δεις με ακουστικά σε κατάμεστα λεωφορεία να απολαμβάνουν τις αγαπημένες τους μελωδίες ακόμα κι αν το περιβάλλον συμπεριλαμβάνει στριμωξίδη και ένταση. Άλλους θα τους δεις στον δρόμο με τα ποδήλατα να σιγοτραγουδάνε μια αγαπημένη μελωδία ενώ παράλληλα προσπερνάνε διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα. Άλλους θα τους δεις να ουρλιάζουν στίχους από τραγούδια σε κλαμπ και μπαρ και με τη συνοδεία κατάλληλης κινησιολογίας καταλαβαίνεις πως νιώθουν ροκστάρ. Υπάρχουν και αυτοί που δεν θα τους δεις κι αυτό επειδή προτιμούν να είναι κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο και να είναι συγκεντρωμένοι σ’ αυτό που ακούνε και μ’ αυτόν τον τρόπο το απολαμβάνουν.

Όπως και να ’χει η μουσική, καλώς ή κακώς,  παίζει κάποιον ρόλο στη ζωή όλων μας. Το θέμα είναι να δούμε πως την λαμβάνει ο καθένας μας ξεχωριστά. Σύμφωνα με το τραγούδι “Stompa” της Καναδής τραγουδίστριας Serena Ryder, μουσική είναι κάτι σαν πανάκεια. Ό,τι πρόβλημα κι αν έχεις στην καθημερινή σου ζωή, η μουσική μπορεί πολύ εύκολα να σε βοηθήσει για να τα βγάλεις πέρα όσον το δυνατό πιο ανώδυνα. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να βάλεις το αγαπημένο σου κομμάτι να παίζει, να μπεις στο ρυθμό (ή τουλάχιστον να νιώσεις τον ρυθμό του κομματιού όποιος κι αν είναι αυτός).

Υπάρχουν ένα σωρό τρόποι με τους οποίους μπορεί να σε βοηθήσει η μουσική ανάλογα πάντα με τα γούστα σου και με την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι.

Α) Φαντάσου πως είσαι κουρασμένος και γυρίζεις σπίτι μετά από μια δύσκολη μέρα και το μόνο που θέλεις είναι να κάτσεις λίγο στον καναπέ (αν είσαι φοιτητής πολύ πιθανόν αυτός ο καναπές να είναι πτυσσόμενος και να λειτουργεί και ως το κρεβάτι σου) και να απολαύσεις μια στιγμή ηρεμίας. Αλλά ηρεμία και σιωπή είναι too much. Γι’ αυτό λες “δε βάζω να ακούσω λίγη μουσικούλα;”. Τόσο απλά, χωρίς να χρειαστεί καν να σηκωθείς από τη θέση σου!

 

Β) Μια κλισέ σκηνή είναι ένας άνθρωπος που μόλις έχει χωρίσει (για την ακρίβεια που μόλις ΤΟΝ έχουν χωρίσει και μάλιστα παρά τη θέληση του) να ακούει μπαλάντες του Elton John και του Lionel Richie ενώ ταυτόχρονα σκέφτεται πόσο πολύ θέλει να είναι με το άτομο που μόλις τον χώρισε. Ε λοιπόν αυτό δεν είναι η σωστή χρήση της μουσικής! Γιατί όχι μόνο δεν γίνεται καλύτερα αλλά επιδεινώνει και τη θέση του καθώς βυθίζεται σε όλο και πιο βαθιά μαυρίλα. Το επόμενο βήμα δηλαδή ποιο είναι; Να διαβάσει Καρυωτάκη; Γι’ αυτόν τον λόγο δεν πρέπει να πέσει στη λούμπα και να το ρίξει στις μπαλάντες, αλλά να κάνει το αντίθετο! Να αρχίσει να ακούει χορευτικά, ανεβαστικά, αισιόδοξα σαχλοτράγουδα έτσι ώστε να σκάσει και κάνα μειδίαμα στον καθρέφτη προτού αρχίσει τα αντικαταθληπτικά!

Γ) Μια τελική χρήση της μουσικής είναι αυτή η οποία συνοδεύεται με τον χορό. Το σώμα έχει κι αυτό δικούς του τρόπους να εκφράζεται και ο χορός είναι ένας απ’ αυτούς. Η μουσική βοηθάει το σώμα να απελευθερωθεί μέσα από τον μουσικό περιορισμό που του παρέχει. (τι είπα ε;). Το σώμα μας μπορεί να κουνηθεί με άπειρους τρόπους. Ένα μουσικό ερέθισμα μας δίνει την ώθηση να ακολουθήσουμε ένα μονοπάτι κινησιολογικής έκφρασης με αποτέλεσμα να μας δίνει μια κάποια απελευθέρωση μέσω του περιορισμού! (πράγμα που συμβαίνει κατά κόρον στον χώρο της τέχνης). Σκεφτείτε λοιπόν το πόσο ωραία θα νιώσετε αν καταφέρετε να φέρετε σε συμφωνία το σώμα σας με τα ακουστικά σας ερεθίσματα. Απόλυτη έκφραση!

Κάτι τέτοιο έτσι κι αλλιώς μας προτείνει να κάνουμε και η Serena Ryder και δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο. Χτυπήστε τα πόδια σας μέχρι να λιώσουν οι σόλες! Χτυπήστε τα χέρια σας μέχρι να κοκκινίσουν οι παλάμες σας! Πιστέψτε με, το έχετε ανάγκη… ;-)