Once Upon A December

Το τελευταίo άρθρο για το 2011 και ήθελα να το κάνω κάπως επετειακό! Μιας και διανύουμε τον Δεκέμβρη σκέφτηκα να αφιερώσω αυτό το άρθρο σε ένα τραγούδι που φέρει το όνομά του! Το Once Upon a December είναι ένα πανέμορφο κομμάτι από την ταινία κινουμένων σχεδίων του 1997, Anastasia! Αυτή η ταινία μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια και μπορώ να πω πως έχω τρομερές αναμνήσεις… Αλλά θα ήταν καλό αρχικά να σας εξηγήσουμε τι συμβαίνει στην ταινία.

Όλα ξεκινάνε στη Ρωσία, τον Οκτώβρη του 1917, όταν η οικογένεια των Ρομανόφ δολοφονείται από τους επαναστάτες Μπολσεβίκους. Δολοφονούνται όλοι… εκτός από την μικρότερη κόρη του Τσάρου την Αναστασία η οποία γλυτώνει από την εκτέλεση και καταλήγει σε ένα ορφανοτροφείο για τα επόμενα 10 χρόνια της χωρίς καμία μνήμη της προηγούμενης ζωής της και με μοναδικό στοιχείο ένα μενταγιόν με την επιγραφή «Μαζί στο Παρίσι». Αυτό το μενταγιόν ήταν δώρο της γιαγιά της Maria Feodorova η οποία τόσα χρόνια ζει στο Παρίσι και ψάχνει να βρει την μονάκριβη εγγονή της έναντι 10 εκατομμυρίων ρουβλιών. Η νεαρή, πλέον, Anya αποφασίζει να πάει στο Παρίσι και να δει τι την περιμένει εκεί. Σε αυτό το ταξίδι θα τη βοηθήσουν ο Dimitri και ο Vladimir, οι οποίοι είναι μικροαπατεώνες που ψάχνουν μανιωδώς μια σωσία της Αναστασίας και στο πρόσωπο της Anya βρίσκουν αυτό που αναζητούσαν! Σε αυτό το ταξίδι βέβαια θα έχουν αντίπαλο τον «κακό» Ρασπούτιν ο οποίος προσπαθεί να ολοκληρώσει την κατάρα του και για να τα καταφέρει πρέπει να σκοτώσει την τελευταία απόγονο των Ρομανόφ, την Αναστασία!

Το μουσικό κουτί που έπαιζε την εισαγωγή του
Once Upon a December, δώρο στην Αναστασία από
τη γιαγιά της στην ταινία! 

Αν και η ιστορία είναι πολύ χαριτωμένη δεν ανταποκρίνεται καθόλου στην πραγματικότητα… Από πολλές απόψεις! Πρώτ’ απ’ όλα οι Ρομανόφ δεν είναι τόσο αθώοι και τόσο ψυχούλες όπως τους παρουσιάζουν. Δεύτερος ο Γκρέγκορι Ρασπούτιν δεν ήταν ακριβώς εχθρός των Ρομανόφ. Αντίθετα και τα πέντε παιδιά του Τσάρου (η Όλγα, η Τατιάνα, ο Αλεξέι, η Μαρία και η Αναστασία) τον αγαπούσαν πολύ και τον θεωρούσαν πολύ καλό τους φίλο κυρίως επειδή είχε σώσει τον Αλεξέι από βέβαιο θάνατο (έπασχε από αιμοφιλία - την όπως αποκαλούσαν τότε "Βασιλική Ασθένεια"). Και τρίτον και κυριοτέρον… η Αναστασία δεν γλύτωσε από την εκτέλεση. Μια εκτέλεση πολύ βίαιη αν θέλετε τη γνώμη. Όπως διάβασα κάπου τη νύχτα της εκτέλεσης κάποιοι ξύπνησαν όλη την οικογένεια και τους είπαν να ντυθούν γιατί θα πρέπει να φύγουν από το παλάτι για να είναι πιο ασφαλείς μιας και ο Λευκός Στρατός πλησίαζε. Αφού λοιπόν ντύθηκαν όλοι τους πήγαν όλους σε ένα ημιυπόγειο χώρο του παλατιού και τους είπαν να περιμένουν. Λίγα λεπτά αργότερα οι εκτελεστές μπήκαν μέσα με τα όπλα και τους σκότωσαν όλους ξεκινώντας με τον Τσάρο και την αυτοκράτειρα και έπειτα με τα παιδιά τους… Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ όταν το διάβασα ανατρίχιασα!

Η οικογένεια των Ρομανόφ!

Και τώρα θα μου πείτε πως ξεκίνησε αυτή η φήμη ότι η Αναστασία επέζησε από την εκτέλεση; Βασικός λόγος της ύπαρξης αυτής της φήμης ήταν επειδή για πολλές δεκαετίες ο χώρος ταφής της νεότερης διαδόχου των Ρομανόφ παρέμεινε άγνωστος. Μερικά χρόνια μετά την εκτέλεση μια γυναίκα εμφανίστηκε στο προσκήνιο, η Anna Anderson η οποία και ισχυριζόταν πως ήταν η Αναστασία που κατάφερε να ξεφύγει. Μετά το θάνατό της βέβαια μια εξέταση DNA απέδειξε πως τελικά δεν είχε καμία σχέση με την οικογένεια των γαλαζοαίματων. Παρόλα αυτά πολλές ιστορίες και πολλά έργα γράφτηκαν γύρω από το μύθο αυτό με πιο γνωστές το μιούζικαλ του Broadway ANYA (1965), την ταινία Anastasia του 1956 με την Ingrid Bergman και τέλος αυτή την ομώνυμη ταινία κινουμένων σχεδίων.

Το τραγούδι αυτό (για να ασχοληθούμε και λίγο με το τραγούδι :Ρ) το τραγουδάει η Anya τη στιγμή που μπαίνει στο παλάτι Catherine, στο οποίο μεγάλωσε (χωρίς να το θυμάται) στην Αγία Πετρούπολη και αισθάνεται πως όλα εκεί μέσα τα έχει δει σε κάποιο όνειρο! Αυτό το υπέροχο τραγούδι συνοδεύεται με μια πολύ όμορφη χορογραφία που θυμίζει παλιό χορό με φιγούρες «φαντάσματα» να ξεπηδάνε από τοίχους και από πορτρέτα σε μια όμορφη μουσικοχορευτική πανδαισία! Το αποκορύφωμα δε είναι τα τελευταία δευτερόλεπτα του τραγουδιού στα οποία η (πριγκίπισσα πλέον) Αναστασία χορεύει με τον πατέρα της.

Αν θέλετε τη γνώμη μου, το Once Upon a December (“Κάπου, Κάποιο Χειμώνα” είναι η ελληνική μεταγλώττιση) είναι ένα εξαιρετικό τραγούδι που μιλάει για το πώς οι αναμνήσεις σου μπορεί να σε στοιχειώσουν όσο αμυδρές κι αν είναι! Η Anya στην ταινία ήθελε πάρα πολύ να μάθει ποια είναι η οικογένειά της και αν λείπει σε κανένα. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να είσαι μόνος, να μην έχεις οικογένεια ή φίλους. Όσο αυτόνομοι κι αν θέλουμε να είμαστε πάντα υπάρχουν στιγμές που θέλουμε να ακουμπήσουμε σε ένα ώμο, να στηριχτούμε σε κάποιον ή ακόμα να ξέρουμε πως υπάρχουν άνθρωποι που απλώς μας αγαπάνε!

Οι περισσότεροι από μας έχουμε σπίτι, οικογένεια και φίλους! Αυτά που για μας είναι δεδομένα για κάποιον άλλον μπορεί να είναι ανέφικτα. Αυτά τα Χριστούγεννα λοιπόν ας βοηθήσουμε αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη και ας μην σπαταλήσουμε τόσο χρόνο και χρήμα για να ανταλλάξουμε δώρα! ;-)

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!!!