Faithfully

Πασίγνωστη μπαλάντα των Journey που μένει χαραγμένη στη μνήμη όσων την ακούν… Δυναμικό και ευαίσθητο ταυτόχρονα αυτό το κομμάτι, περιστρέφεται γύρω από τις δυσκολίες δέσμευσης σε πρώτο βαθμό ενός μουσικού on-the-road αλλά προσωπικά πιστεύω ότι το μήνυμα του τραγουδιού είναι καθολικό!

Το άμπουμ Frontiers των Journey

Πρόκειται για την ιστορία ενός μουσικού που κάνει όλο ταξίδια για συναυλίες, γνωρίζει μέρη και άτομα αλλά έχει αφήσει πίσω του άτομα που αγαπάει… όπως την οικογένειά του!

Είναι αλήθεια ότι είναι δύσκολο να είσαι μακριά από το άτομο που αγαπάς! Σου λείπει… Ενώ θέλεις να είστε αγκαλιά όλη μέρα καταλήγεις να μένεις με την σκέψη του/της! Προσπαθείς να ξεχαστείς για λίγο και να πας μια βόλτα αλλά φοβάσαι μήπως χτυπήσει το τηλέφωνο και δεν το ακούσεις… μήπως έρθει κάποιο μήνυμα, κάποιο γράμμα, κάποιο   e-mail (όχι τόσο ρομαντικό για μερικούς αλλά έτσι έχουν τα πράγματα…) και το χάσεις! Ξέρεις ότι σε σκέφτεται και όταν επιτέλους χτυπήσει το ριμαδο-τηλέφωνο αισθάνεσαι τέτοια χαρά που τα ξεχνάς όλα και τα πάντα γύρω σου παίρνουν τις πιο όμορφες  αποχρώσεις που έχεις δει ποτέ!

Μερικές φορές αισθάνεσαι ότι τα χιλιόμετρα που σας χωρίζουν είναι εμπόδιο… στην πραγματικότητα όμως είναι αυτό που σας ενώνει! Όλη αυτή η προσμονή να δείτε ο ένας τον άλλο σας κάνουν πιο ερωτευμένους χωρίς ουσιαστικά να έχετε περάσεις χρόνο μαζί. Και όταν μετά από καιρό ξαναβρεθείτε και έχετε αλλάξει θα μπορέσετε να νιώσετε σαν την πρώτη φορά! Εκείνη τη μαγική στιγμή που τα βλέμματα σας ενώθηκαν και που νιώσατε ερωτευμένοι! Όπως λένε και οι στίχοι του τραγουδιού:

«…δύο άγνωστοι μαθαίνουν πως είναι να ξαναερωτεύεσαι,

μου δίνεται η χαρά να σε εξερευνήσω ξανά…»

Η απόσταση μπορεί να χωρίζει σωματικά αλλά ουσιαστικά φέρνει τα άτομα πιο κοντά! Η αγάπη δεν μπορεί να σβήσει… Και εκεί είναι που πρέπει όλοι κάνουμε το λάθος. Προσπαθούμε να σώσουμε τη σχέση και χάνουμε την αγάπη! Χωρίς αγάπη όμως…

Έχοντας λοιπόν δώσει την υπόσχεση να μείνουν πιστοί ο ένας στον άλλον ελπίζουν να βρεθούν ξανά σύντομα…

Μέχρι τότε όμως θα τους ενώνει ένας στίχος…

 

"I’m forever yours…

 FAITHFULLY"

You Can't Stop the Beat

Αφίσα από την ταινία

Προσωπικό αγαπημένο κομμάτι από το μιούζικαλ Hairspray! Ένα μιούζικαλ τοποθετημένο χρονικά σε μια Αμερική του ’60 όπου άσπροι και μαύροι είχαν ακόμα τις κόντρες τους ενώ τα τοπικά τηλεοπτικά κανάλια είχαν την τιμητική τους, γεμάτα με προγράμματα για ταλαντούχους νέους…

Μια τέτοια είναι και η νεαρά πρωταγωνίστρια Tracy η οποία αψηφά τα πολλά πολλά κιλά της και προσπαθεί να μπει σε μια τηλεοπτική εκπομπή με το όνομα “The Nicest Kids in Town”! Τελικά τα καταφέρνει και γίνεται τοπική διασημότητα… Για να μην τα πολυλογούμε στη συνέχεια γνωρίζεται με τον μεγάλο της έρωτα με τον οποίο τελικά τα φτιάχνει και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα… Η ουσία όμως της ταινίας βρίσκεται ολόκληρη στο τραγούδι που τραγουδάνε εκ παραδρομής διάφορα μέλη του cast στο τέλος της ταινίας κι αυτό είναι το τραγούδι με το οποίο θα ασχοληθούμε!

Επί της ουσίας το “You Can’t Stop the Beat” σχολιάζει το γεγονός ότι κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να εμποδίσει κάτι που πρόκειται να γίνει! «Πεπρωμένο φυγείν αδύνατο» δε λένε; Σε καμία περίπτωση οι λευκοί δεν μπορούσαν να αποφύγουν την ένωση τους με τους μαύρους όσο κι αν προσπαθούσαν να τους απομονώσουν δημιουργώντας ξέχωρες τουαλέτες για μαύρους, ξέχωρες πισίνες για μαύρους, ξέχωρα τηλεοπτικά προγράμματα για μαύρους… Όλοι άνθρωποι είμαστε στην τελικοί ίσοι! Δεν καταλαβαίνω γιατί να αποκλείουμε μερικές μερίδες ανθρώπων μόνο και μόνο επειδή είναι λίγο διαφορετικοί! Είμαστε όλοι γενετικά ταυτόσημοι κατά 99,9 %! Γιατί λοιπόν βλέπουμε το πόσο διαφέρουμε και δεν βλέπουμε το πόσο μοιάζουμε;

Τι μαύροι τι άσπροι... Όλοι είμαστε Ένα!

Κάθε άνθρωπος είναι μια ξεχωριστή μονάδα, ελεύθερος να κάνει τις επιλογές και να έχει ίδια δικαιώματα με όλους τους άλλους! Όσοι έχετε δει την ταινία σίγουρα θα θυμάστε τη στιγμή που η μικρή και μαύρη Ινές εκλέχθηκε η νέα “Miss Hairspray” δίνοντας την ευκαιρία σε άσπρους και μαύρους να χορέψουν για πρώτη φορά όλοι μαζί στο ίδιο πλατό στην ιστορία της αμερικανικής τηλεόρασης!

Η ζωή είναι σαν ένα τρένο που τρέχει συνεχώς και δυστυχώς λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να το φτάσουν… Πόσομάλλον να το καβαλήσουν! Τα γεγονότα έρχονται το ένα μετά το άλλο, εκθέτοντας μας σε όλο και πιο νέα δεδομένα, σε όλο πιο νέες απόψεις, σε μια νέα ζωή! Και εμείς είμαστε αυτοί που καλούμαστε να προσαρμοστούμε στις καινούριες συνθήκες!

Γιατί όπως δεν μπορείς να σταματήσεις μια χιονοστιβάδα, όπως δεν μπορείς να σταματήσεις τις εποχές, όπως δεν μπορείς να σταματήσεις ένα ποτάμι έτσι δεν μπορείς να σταματήσεις το παρόν και να εμποδίσεις το μέλλον! Όποιος ποτέ προσπάθησε να ελέγξει το χρόνο, έφαγε τα μούτρα του… Μην επαναλάβεις λοιπόν λάθη του παρελθόντος… ;-)

Candles

Οι ώρες κυλάνε,

                        Οι μέρες περνάνε,

                                                Κι εμείς είμαστε εδώ σαν να μην άλλαξε τίποτα

Ενώ όμως όλα είναι ίδια, ένα πράγμα έχει αλλάξει…

…τα κεριά δεν είναι πια όσα ήταν! Είναι περισσότερα…

Φύσηξέ τα!

Όπως τραγουδάει και η τραγουδίστρια των Hey Monday, Cassadee Pope:

“Φύσα τα κεριά σου, φαίνεται θα είσαι μόνος σήμερα”

Όλοι είμαστε με φίλους, συγγενείς και άλλα αγαπημένα άτομα την ημέρα των γενεθλίων μας αλλά στην πραγματικότητα μεγαλώνουμε μόνοι μας! Και η μέρα των γενεθλίων μας είναι η τέλεια ευκαιρία για μια καινούρια αρχή! Με το παίρνουμε την απόφαση να σβήσουμε τα κεράκια στην τούρτα, ενώ μια ευχή μας εισακούγεται, μια άλλη πραγματοποιείται! Κάθε κεράκι αριθμεί τα χρόνια που έχουμε ζήσει και μας παροτρύνει να αφήσουμε πίσω μας όλες εκείνες τις λάθος στιγμές με ένα απλό φύσημα!

Η ζωή μας είναι σαν ένα παιχνίδι κυνήγι θησαυρού, και για να βγούμε νικητές πρέπει σε περίοδο ενός χρόνου να βρούμε τον δικό μας «θησαυρό»… Παρόλο που μπορεί να έχουμε τους φίλους μας να λένε «ζεστό» ή «κρύο» στο κυνήγι είμαστε μόνοι  και μόνο εμείς θα μπορέσουμε να βρούμε το θησαυρό μας… Κάθε χρόνο, ίδια μέρα το παιχνίδι ξεκινάει για μια ακόμα φορά με άλλους κανόνες και άλλους θησαυρούς!

Επειδή όμως δεν ξέρουμε ακριβώς πως είναι ο θησαυρός μας υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην τον βρούμε ποτέ γιατί ποτέ δεν θα καταφέρουμε να τον αναγνωρίσουμε! Όλοι ψάχνουμε για διαμάντια και πολύτιμους λίθους ενώ μπορεί τόσο καιρό ο πραγματικός θησαυρός να είναι δίπλα μας ή ακόμα και… μέσα μας! Οτιδήποτε μπορούμε να γίνουμε, να καταφέρουμε, να κατακτήσουμε πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να προέρχεται από μέσα μας! Μην ξεχνάμε ότι το μεγαλύτερο δώρο μας δόθηκε την ημέρα που γεννηθήκαμε…

Η ζωH!

Κερδίσαμε στο Τζόκερ της ζωής και μόνο και μόνο γι’ αυτό αξίζει να γιορτάζουμε κάθε μέρα!

 

Γι αυτό φέτος όταν θα έρθει η ώρα να σβήσεις τα κεράκια σου μην ξεχάσεις να κάνεις μια ευχή… την πιο γλυκιά, όμορφη, απλή ευχή! Κλείσε τα μάτια, σβήσε τα κεριά… Και άσε τον καπνό να ταξιδέψει και να σου κάνει την ευχή πραγματικότητα! ;-)

Dream On

Τραγούδι Ύμνος των Aerosmith. Πρόκειται για μια μπαλάντα από τον πρώτο τους δίσκο (με τίτλο Aerosmith, το 1973) που γράφτηκε από τον Steven Tyler και ακούστηκε και αγαπήθηκε από πολλούς! Ένα τραγούδι αφιερωμένο όχι μόνο στα όνειρα των ανθρώπων αλλά και στην δύναμη μας για να τα κάνουμε πραγματικότητα…

Για πολλούς ανθρώπους τα όνειρα είναι ένας τρόπος να κάνεις γνωστές τις φιλοδοξίες σου και να εντυπωσιάζεις με το θάρρος της σκέψης σου… Για άλλους πάλι είναι ένα στήριγμα, μια ελπίδα που δεν θα σβήσει ποτέ, μια βαθιά επιθυμία με την οποία ταυτίζονται! Μέσα από ένα όνειρο προσπαθούμε να παίρνουμε δύναμη για να αντιμετωπίζουμε τα καθημερινά μας προβλήματα! Λέμε:

«Κάποια μέρα θα γίνω διάσημος»

«Θα τα καταφέρω και θα κάνω ό,τι χρειαστεί για να γίνω ο καλύτερος αθλητής»

«Είναι όνειρο ζωής να κάνω το γύρω του κόσμου»

Όλα αυτά τα όνειρα μπορεί για κάποιους να ακούγονται υπερβολικά αλλά για κάποιους άλλους είναι η φλόγα, η κινητήρια τους δύναμη! Ξέρουν και οι ίδιοι ότι είναι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο να τα καταφέρουν αλλά δεν παύουν να πιστεύουν! Δεν παύουν να ελπίζουν! Δεν παύουν να προσπαθούν! Όσο άπιαστο κι αν είναι ένα όνειρο πάντα θα μας ακολουθεί και πάντα θα το σκεφτόμαστε… θα σκεφτόμαστε πως θα ήταν αν γινόταν πραγματικότητα!

Τα χρόνια όμως περνάνε και το παρελθόν αρχίζει να μοιάζει πιο μακρινό από ποτέ, ενώ ταυτόχρονα το παρόν παίρνει τη θέση του! Και τότε είναι που καταλαβαίνεις ότι μεγαλώνεις… Τα όνειρα δυστυχώς είναι σαν τον χρόνο. Από ένα σημείο και μετά αρχίζουν να φθείρονται και να ξεχνιούνται! Αν δεν μπορέσουμε να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας δεν θα καταφέρουμε ποτέ να ξετυλίξουμε και να ανοίξουμε αυτό το δώρο που λέγεται «Ζωή»! Οι περισσότεροι κάθονται και το κοιτάνε και προσπαθούν να μαντέψουν τι μπορεί να είναι ενώ άλλοι φοβούνται να το ανοίξουν γιατί δεν θέλουν να απογοητευτούν σε περίπτωση που δεν είναι αυτό που περιμένουν!

O φόβος μας όταν κυνηγάμε ένα όνειρό μας

Το ίδιο συμβαίνει και με τα όνειρα! Άλλοι κάθονται και κάνουν όνειρα χωρίς να εκπληρώνουν κανένα ενώ άλλοι πάλι δεν θέλουν να τα εκπληρώσουν για να μην χαθεί αυτή η μαγεία του άπιαστου και του ανεκπλήρωτου που τους έδινε δύναμη να συνεχίζουν να προσπαθούν!

Τα χρόνια όμως περνάνε και είτε το θέλετε είτε όχι κάποια στιγμή, θα κοιταχτείτε τον καθρέφτη και θα αντικρίσετε έναν άνθρωπο που “απολαμβάνει” πια μια ζωή χτισμένη πάνω στους φόβους του και όχι στα όνειρά του! Μην κάνετε το λάθος να μην τολμάτε για αυτά που θέλετε! Δικιά σας είναι η ζωή και δικαιούστε μόνο ΜΙΑ! Και μην φοβάστε να κάνετε λάθος για να φτάσετε στο σωστό. Όπως λένε και οι στίχοι:

«Πρέπει να χάσεις για να μάθεις πώς να κερδίσεις»

ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕ ΤΩΡΑ

ΓΙΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΣ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

ΓΙΑ ΣΑΣ

ΓΙΑΤΙ ΑΥΡΙΟ ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ

Teenage Dream

Katy Perry και Teenage Dream! Ένα μοντέρνο κομμάτι, μια σύγχρονη ματιά ενός ενήλικα που μέσα από τον έρωτα αναβιώνει παλιές αναμνήσεις και συναισθήματα!

Οι άνθρωποι το κάνουμε συχνά αυτό! Έχουμε ανάγκη να το κάνουμε! Μεγαλώνουμε και θέλουμε κάτι να μας θυμίζει τα χρόνια που υπήρξαμε παιδιά, το πώς παίζαμε, το πώς μας έκαναν ευτυχισμένους ακόμα και τα πιο απλά πράγματα…Μια βόλτα με τα ποδήλατα, μια αγκαλιά, ένα παιδικό αστείο, μια μπάλα! Μεγαλώνουμε και αρχίζουμε να αναζητούμε την ευτυχία σε πολύ πιο σύνθετα πράγματα και ξεχνάμε ότι επί της ουσίας εμείς είμαστε αυτοί που ορίζουμε την ευτυχία μας!

Είναι αλήθεια ότι σήμερα πέρασα όλη τη μέρα μέσα στο σπίτι με την αδερφή μου επειδή ήμουν λίγο χάλια… Πραγματικά περίμενα να βαρεθώ τη ζωή μου! … αλλά τελικά συνέβη ακριβώς το αντίθετο…! Καθίσαμε, μιλήσαμε, γελάσαμε, μοιραστήκαμε πράγματα ο ένας με τον άλλο, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο! Η καθημερινότητά μας δεν μας επέτρεπε να κάνουμε κάποια πράγματα που ενώ φαινομενικά είναι απλά, δεν τα κάνουμε ποτέ… Και δυστυχώς χάνουμε πολύ μεγάλα κομμάτια ευτυχίας!

Αλλά η μέρα μου έκρυβε κι άλλες εκπλήξεις! Και η μεγαλύτερη ήρθε όταν η αδερφή μου βρήκε κάτι παλιές παιδικές φωτογραφίες που τις είχαμε ξεχασμένες στο πατάρι! Άρχισα να βλέπω τον εαυτό μου όταν ήμουν τεσσάρων (καλά κουκλάκι ήμουν :Ρ), να θυμάμαι τους φίλους που έχασα με τα χρόνια, το εξοχικό μας στην Καλλικράτεια και όλα όσα έκανα αλλά και όλα όσα ήμουν! Παλιότερα ήμουν άφοβος, δεν ντρεπόμουνα, ήμουν πιο ανοιχτός, πιο χαρούμενος! Είναι άδικο να ζητάω αυτή τη χαρά, αυτή τη ζωντάνια πίσω; Είναι κακό να προσπαθώ να φέρω στο παρόν στοιχεία του παρελθόντος;

Ένα παιδί στην παραλία διασκεδάζει, έτσι απλά

Για να είμαι ειλικρινής, το να γυρνάς σε παλιές καταστάσεις δεν είναι και σωστό! Όσα κεφάλαια έχουν κλείσει στη ζωή σου δεν κάνει να τα ξανανοίγεις… Όταν κάτι τελειώνει πρέπει να το δεχόμαστε και να προχωράμε παρακάτω! Είναι καλό να θυμόμαστε το παρελθόν αλλά σε καμία περίπτωση να το αναπαριστούμε στο παρόν μας! Όσο όμορφο και να είναι έχει πια λήξει!

Όλοι μεγαλώσαμε και όλοι υπήρξαμε παιδιά! Τα χρόνια της αθωότητας ήταν, είναι και θα είναι μέρες που θα της θυμόμαστε όσος καιρός και να περάσει, όσο κι αν σκουριάσει η μνήμη... Λένε να μην κοιτάμε πίσω και να μην αφήνουμε το παρελθόν να μας κάνει ό,τι θέλει.. Μόνο που μερικές φορές θέλεις να κάνεις μ-ια μικρή τσάρκα σε αυτό που κάποτε ήσουν! Γιατί τα χρόνια της αθωότητας δεν θα ξανάρθουν! Ας τα θυμηθούμε μέσα από μια φωτογραφία, από ένα τραγούδι, από ένα ταξίδι... :-)