Hakuna Matata

Κλείνει λοιπόν κι αυτός ο κύκλος (άρθρων… όχι ζωής – μην παρασύρεστε από την ταινία!) με μια από τις καλύτερες ταινίες της Disney! Μια ταινία που αγάπησαν όλοι μικροί και μεγάλοι! Όλοι γέλασαν, όλοι έκλαψαν, όλοι την είδαν και όλοι θέλουν να την ξαναδούν! Πρόκειται για την ιστορία του μικρού Σίμπα, ενός λιονταριού που μεγαλώνοντας μαθαίνει από τον πατέρα του τις υποχρεώσεις του ως βασιλιάς της ζούγκλας!

Η ιστορία έχει επιρροές από τη Βίβλο, και συγκεκριμένα από την ιστορία του Ιωσήφ και του Μωϋσή, αλλά και από τον Άμλετ του Σαίξπηρ. Εκτός βέβαια από εκπληκτική ατμόσφαιρα, η ταινία διέθετε και ένα πολύ καλό soundtrack (και για το οποίο είχε και αρκετές διακρίσεις όπως καλύτερου τραγουδιού για τους Tim Rice και Elton John αλλά και καλύτερης μουσικής για τον Hans Zimmer) ενώ ήταν και η ταινία κινουμένων σχεδίων με την μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία μέχρι το 2003 που την ξεπέρασε το Finding Nemo (της Disney/Pixar)!

Η πιο συγκινητική σκηνή της ταινίας
Ο θάνατος του πατέρα του Σίμπα...

Αλλά ας περάσουμε στο ψητό! Στην ιστορία μας εμπλέκονται πολλά και διάφορα… «πρόσωπα» (επί της ουσίας ζώα): λιοντάρια, ύαινες, γαζέλες, ένα τουκάν, ένας ερπηστής (meerkat αγγλιστί - ψάξτε το στο Google αν θέλετε) κι ένα αγριογούρουνο! Όλοι αυτοί αναμειγνύονται στην ιστορία του Σίμπα, ο οποίος είδε τον πατέρα του να πεθαίνει μπροστά στα ίδια του τα μάτια και θεωρώντας τον εαυτό του υπεύθυνο και γεμάτος ντροπή εγκαταλείπει τον τόπο του και το σκάει καθώς οι ύαινες τον κυνηγάνε να τον σκοτώσουν! Βέβαια όλα αυτά ήταν σχέδιο του Σκαρ, θείου του Σίμπα, ο οποίος, σε συνεργασία με τις ύαινες, σκότωσε τον Σίμπα και τον πατέρα του και κατάφερε να γίνει ο βασιλιάς της ζούγκλας! Αλλά του ξέφυγε ένα μικρό πραγματάκι… Ο Σίμπα ήταν ακόμα ζωντανός!

Και σ’ αυτό το σημείο μπαίνουν οι δύο πιο τρελοί χαρακτήρες όλης της ταινίας! Ο Τιμόν, ένας λαίμαργος ερπηστής με πολύ καλό μεταβολισμό, και ο Πούμπα, ένα βρομερό αγριογούρουνο με καλή καρδιά! Τα δύο αυτά παμφάγα της ζούγκλας βρίσκουν τον Σίμπα και τελικά καταλήγουν να γίνουν οι τρεις τους αχώριστοι φίλοι! Το μότο τους; Φυσικά το τρομερό Hakuna Matata!!! Το τραγούδι τα εξηγεί όλα! Ένα τραγούδι ύμνος για όσους έχουν προβλήματα και θέλουν να βρουν μια διέξοδο. Υποστηρίζει ένα τρόπο ζωής μακριά από τις σκοτούρες, να ζεις για σένα, να είσαι χαλαρός, όπου γης και πατρίς και γενικά να περνάς καλά!!! Ε δεν θέλει και πολλά για να ακολουθήσεις αυτόν τον τρόπο ζωής! Κι έτσι λοιπόν ο Σίμπα από μικρό λιονταράκι έγινε κανονικό λιοντάρι!

Ζωντανοί ο Τιμόν και ο Πούμπα!!! 

Η συνέχεια επί της οθόνης… Γιατί ντροπή σε όσους δεν έχουν δει την ταινία (που σίγουρα είναι ελάχιστοι, αλλά τα λέω προληπτικά εγώ…)! Και τώρα οι γενικές πληροφορίες! Το ξέρατε πως η έκφραση Hakuna Matata δεν είναι αποκύημα της φαντασίας των δημιουργών της ταινίας αλλά πραγματική έκφραση που υπάρχει στη γλώσσα των Σουαχίλι και σημαίνει «Όχι έγνοιες» (No Worries στα αγγλικά) την οποία βρήκαν και ξεπατίκωσαν από ένα ταξιδιωτικό οδηγό καθώς βρίσκονταν σε σαφάρι στη Τανζανία!! Παρόλο που δεν πήρε το Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου τραγουδιού το 1995 (το οποίο το πήρε το “Can you feel the Love tonight” επίσης από την ταινία), το τραγούδι αυτό βρέθηκε στην 99^η θέση με τα καλύτερα πρωτότυπα τραγούδια από ταινίες!

Όπως και να ’χει το τραγούδι υπήρξε (σύμφωνα με την ταπεινή μου γνώμη) το πιο «πιασάρικο» τραγούδι στην ιστορία της Disney, εδραιώνοντας τη θέση του Τιμόν και του Πούμπα στο τηλεοπτικό προσκήνιο (με μια δική τους τηλεοπτική σειρά) αλλά και στις καρδιές όλων μας! ;-)

Prince Ali

Συνεχίζοντας λοιπόν με ταινίες της Αναγεννησιακής Disney, και περνάμε από το γαλλικό παραμύθι της Πεντάμορφης και του Τέρατος σε ένα παραμύθι που οι ρίζες του κρατάνε από την μακρινή Αραβία! Πρόκειται για τον Αλαντίν η ιστορία του οποίου είναι βασισμένη στο παραμύθι «το Μαγικό Λυχνάρι του Αλαντίν» που ανήκει στη συλλογή παραμυθιών από τις 1000 και 1 Νύχτες (μην μου αρχίσετε για τη Σεχραζάτ και τον Ονούρ, θα αρχίσω να διαολοστέλνω και δεν το θέλω…)!!

Η ιστορία λοιπόν στρέφεται γύρω από τη ζωή ενός ζητιάνου, του Αλαντίν, που ζει στην Άγκραμπα μια μικρή πόλη στα βάθη της Αραβίας και μαζί με τον πιστό του φίλο τον Αμπού (το πιθήκι!!!) κλέβουν για να ζήσουν! Και μάλιστα σε μια πόλη όπου το κλέψιμο τιμωρείτε με θάνατο! Σε αυτόν λοιπόν τον κόσμο θέλει να βγει και να ζήσει η πριγκίπισσα Γιασμίν, η οποία επειδή έχει βαρεθεί να περιμένει κλειδωμένη τον γαμπρό να έρθει στο παλάτι, το σκάει! Και τελικά γνωρίζει τον Αλαντίν ο οποίος τη σώζει και στο καπάκι και την ερωτεύεται! Στο παιχνίδι μετά μπαίνει και ο κακός της υπόθεσης, ο σύμβουλος του σουλτάνου, ο Τζαφάρ ο οποίος θέλει να γίνει σουλτάνος στη θέση του σουλτάνου. Για να το καταφέρει λοιπόν αυτό πρέπει να βρει το μαγικό λυχνάρι που μόνο ο εκλεκτός (ο Αλαντίν φυσικά, ποιος άλλος) μπορεί να το πάρει! Και η ιστορία συνεχίζεται με τον Αλαντίν να βρίσκει και να κρατάει το λυχνάρι και με τη βοήθεια του Τζίνι του λυχναριού μεταμοφώνεται από ζητιάνος σε πρίγκιπας Αλί Αμπάμπα μόνο και μόνο για να εντυπωσιάσει και να παντρευτεί την πριγκίπισσα Γιασμίν!

Ο Αλαντίν πριν...

Το συγκεκριμένο τραγούδι, που φέρει το όνομα του alter ego του Αλαντίν, του πρίγκιπα Αλί, το τραγουδάει το Τζίνι καθώς ο Αλαντίν μπαίνει περήφανα στην Άγκραμπα πάνω στον ελέφαντά του και όλοι υποκλίνονται στη «μεγαλειότητά» του! Και όλα αυτά για να μπορέσει να παντρευτεί τη Γιασμίν… Δυστυχώς για να τον Αλαντίν έτσι ήταν η νομοθεσία της Άγκραμπα!! Σήμερα όμως οι άνθρωποι κάνουμε τα ίδια και χειρότερα! Με τη βοήθεια του εκάστοτε «λυχναριού» προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια εικόνα του εαυτού μας που είναι πλαστή απλώς για να εντυπωσιάσουμε… Εγώ ένα πράγμα ξέρω, αν πρόκειται να μας αγαπήσει ή να μας συμπαθήσει κάποιος πρέπει να είμαστε οι εαυτοί μας και όχι κάτι που οι άλλοι θέλουν να είμαστε! Γιατί και τον Αλαντίν όλοι άρχισαν να τον συμπαθούν όταν έγινε ο πρίγκιπας Αλί… και στην ουσία δεν συμπαθούσαν αυτόν αλλά τη δόξα του! Οπότε αν παίζεις πως είσαι κάποιος οι άλλοι θα συμπαθήσουν την εικόνα σου κι όχι εσένα!!!

...και μετά!!! (ως Πρίγκιπας Αλί Αμπάμπα)

Η ταινία πάντως είναι μια πολύ ευχάριστη και διασκεδαστική τσάρκα σε ένα διαφορετικό παραμύθι με πολύ μαγεία και γεμάτη με μυστικά της Ανατολής! Περιττό να πω βέβαια πως την παράσταση κλέβει το μοναδικό, ξεκαρδιστικό, ανεπανάληπτο, θεϊκό Τζίνι!!! Την κανονική φωνή την κάνει ο Robin Williams ενώ στην ελληνική μεταγλώττιση ο Ζανό Ντάνιας δίνει τον καλύτερό του εαυτό ως Τζίνι του λυχναριού! Βέβαια για το ρόλο του Τζίνι είχαν προταθεί και άλλοι ηθοποιοί όπως ο John Candy, ο Steve Martin και ο Eddie Murphy αλλά τελικά τον ρόλο πήρε ο Williams καθώς ακόμα και οι σχεδιαστές είχαν τον Robin Williams στο μυαλό τους όταν σχεδιάζανε το χαρακτήρα!!

Το μόνο σίγουρο είναι πως η ταινία είναι το ίδιο καλή σε όποια γλώσσα κι αν τη δεις! Δεν θεωρήθηκε τυχαία άλλωστε καλύτερη ταινία του 1992, με πολλά βραβεία (Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα καλύτερης μουσικής και καλύτερου τραγουδιού – για το A Whole New World, στα ελληνικά Γλυκιά Ζωή – και άλλα)! Γι’ αυτό όποιος επιθυμεί να μάθει τι έγινε στο τέλος με τον Αλαντίν και τη Γιασμίν, αν ανακάλυψε ποτέ την αλήθεια, αν ο κακός Τζαφάρ έγινε σουλτάνος και άλλα αναπάντητα ερωτήματα δείτε την ταινία και… find for yourselves… (and be yourselves!!!) ;-)

Beauty and the Beast

Μ’ αυτά και με κείνα λοιπόν φτάσαμε από τις κλασικές ταινίες της Disney στις ταινίες που ανήκουν σε μια περίοδο που ονομάζεται Αναγέννηση της Disney (Disney Renaissance) που ξεκίνησε το 1989 με τη Μικρή Γοργόνα και έφτασε στο τέλος της με τον Ταρζάν το 1999, έχοντας γυρίσει συνολικά 10 ταινίες (ανάμεσα σ’ αυτές ο Αλαντίν και ο Βασιλιάς των Λιονταριών που θα αναφερθούμε εκτενέστερα σε μετέπειτα άρθρα αλλά και η Ποκαχόντας, ο Ηρακλής, η Μουλάν και η Παναγία των Παρισίων)

Το συγκεκριμένο άρθρο είναι αφιερωμένο σε μια πολύ όμορφη και μαγευτική ταινία (όπως όλες άλλωστε…) με ένα εξίσου πολύ καλό soundtrack! Η ταινία Πεντάμορφη και το Τέρας, Beauty and the Beast αγγλιστή, καθώς και το ομώνυμο τραγούδι είναι αγαπημένα και πολυβραβευμένα. Η ταινία έχει κερδίσει Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας και το τραγούδι έχει βραβευτεί με το Όσκαρ του 1992 για το καλύτερο τραγούδι ταινίας ενώ βρίσκεται και στη λίστα με τα καλύτερα τραγούδια από ταινίες όλων των εποχών στη 62^η θέση (ερμηνευμένο πολύ όμορφα από την Angela Lansbury)!

Ο πρόλογος της ταινίας παρουσιάζεται σαν μια σειρά από βιτρό.
Εδώ βλέπουμε το βιτρό με το κάστρο του πρίγκιπα/τέρατος

Πρόκειται για μια ιστορία αγάπης που όμως είναι αρκετά διαφορετική από τις άλλες της Disney… Σε όλες τις προηγούμενες η εκάστοτε πριγκίπισσα ερωτεύεται τον όμορφο πρίγκιπα με μια ματιά και μετά από πολλά πολλά βάσανα καταλήγουμε στο πολυπόθητο happy end! Αντίθετα σ’ αυτή την ιστορία, που βασίζεται στο γαλλικό παραμύθι της Jeanne-Marie Le Prince de Beaumont με τίτλο La Belle et la Bête, η εν λόγω κοπέλα (που δεν είναι πριγκίπισσα) θυσίασε την ελευθερία της για να μπορέσει να σώσει τον πατέρα της από το τρομακτικό Τέρας. Με κατεστραμμένη την ψυχολογία της μένει κλεισμένη σε ένα δωμάτιο στον πύργο ενώ προσπαθεί να αποφεύγει όσο γίνεται το άσχημο και ανάγωγο Τέρας. Τσούκου-τσούκου όμως, με τη βοήθεια όλου του προσωπικού του πύργου (δηλαδή ενός κηροπηγίου, ενός ρολογιού και μιας τσαγέρας…) το Τέρας μαλακώνει κι έτσι η κοπέλα αρχίζει να βλέπει την πιο μαλακή και ευαίσθητη πλευρά του!

Η επιρροή της ιστορίας στο χώρο της μόδας

Δύο άνθρωποι (βασικά ένας άνθρωπος κι ένας πρώην άνθρωπος, νυν Τέρας) που φαίνονται εντελώς αταίριαστοι άρχισαν να πλησιάζουν ο ένας τον άλλον και να βλέπουν πως δεν διαφέρουν και τόσο! Έτσι δεν γίνεται όμως και στην πραγματικότητα; Αυτό που αρχικά σε ενώνει με τον άλλο δεν είναι πάντα ικανό να σας κρατήσει και μαζί! Η εξωτερική ομορφιά και η πρώτη εντύπωση είναι η κίνηση που ενώνει δύο κομμάτια… Αντίθετα η εσωτερική ομορφιά και η απλότητα είναι η κόλλα που μπορεί να κάνει αυτά τα δύο κομμάτια να μην ξεκολλήσουν ποτέ! Η Belle (η κοπέλα) δεν περίμενε ποτέ πως θα ερωτευτεί το Τέρας αλλά τελικά ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πως θα αντιμετωπίσεις κάποιον αν δεν στηρίζεσαι μόνο σε όσα βλέπουν τα μάτια σου! Και μην ξεχνάμε πως διάλεξε το ευαίσθητο Τέρας (που έγινε εν τέλει γιατί στην αρχή ήταν πολύ κόπανος…) και αρνήθηκε τον - σύμφωνα με την ταινία - όμορφο Gaston που την πολιορκούσε!

Η αγάπη της Belle λοιπόν στάθηκε ικανή να μεταμορφώσει το Τέρας αρχικά εσωτερικά και στο τέλος και εξωτερικά, ξαναπαίρνοντας την πραγματική του μορφή, ενός όμορφου πρίγκιπα! Βέβαια εδώ πρόκειτε για ένα παραμύθι και οι άνθρωποι δεν αλλάζουν έτσι απότομα εξωτερικά αλλά πιστέψτε με… Αν αλλάξεις μέσα σου τότε αυτό που θα βλέπουν οι άλλοι θα είναι αυτό που είσαι στη ψυχή σου! Είσαι αυτό που είσαι και πρέπει να είσαι περήφανος γι’ αυτό! Ακόμα κι αν μην συνοδεύεται από το ανάλογο περιτύλιγμα…

Μα ούτως ή άλλως το περιτύλιγμα το πετάμε… Το εσωτερικό του πακέτου είναι που κρατάμε!!! ;-)

Everybody Wants to be a Cat

Κατά την άποψη μου οι δημιουργοί της Disney είχαν τα κέφια τους όταν δημιουργούσαν την ταινία «Οι Αριστόγατες»! Μάλλον έχει να κάνει και με το γεγονός πως είναι η τελευταία ταινία που έγκρινε και επιμελήθηκε ο ίδιος ο Walt Disney παρόλο που πέθανε προτού προβληθεί η ταινία! Πάντως πρόκειται για μια ταινία που όλοι όσοι την είδαν την αγάπησαν αμέσως! Χρώματα, ζωηράδα, πολλή διάθεση και πάνω απ’ όλα τρελή τρελή μουσική! Το συγκεκριμένο τραγούδι τραγουδιέται από την πολυεθνική τζαζ μπάντα των αλητόγατων… Όλοι γάτοι εργένηδες που χαίρονται την ελευθερία τους και το γλεντάνε!!

Ο Αμερικάνος με την τρομπέτα, ο ιταλός με το ακορντεόν, ο άγγλος με το μακρύ μαλλί και την κιθάρα, ο ρώσος με το κοντραμπάσο και ο κινέζος στα πλήκτρα είναι τα μέλη της μπάντας και φυσικά με τον Θέμο τον μάγκα (Thomas O’Malley στα αγγλικά) στα φωνητικά! Μέσα στο “παλατάκι” τους παίζανε τα τραγούδια τους και ζούσαν τη ζωή τους! Πράγμα εντελώς διαφορετικό από αυτό που έκαναν οι αριστόγατες, (τα βασικά πρόσωπα της ιστορίας μας)! Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Η μπάντα των Αλητόγατων!!!

Η Λαίδη, η Μαρί, ο Τουλούζ και ο Μπερλιόζ είναι τέσσερις γάτες που ζουν με μια πολύ πλούσια κύρια των Παρισίων! Η ζωής τους έρχεται τούμπα όμως όταν η πλούσια κυρία αποφασίζει να κάνει τη διαθήκη της και να τα αφήσει όλα στα γατάκια της, μέχρις ότου να πεθάνουν και έπειτα όλα θα περιέλθουν στον πιστό της υπηρέτη Έντγκαρ! Τυφλωμένος από την απληστία, ο Έντγκαρ απαγάγει τα γατιά και τα εγκαταλείπει μακριά από το Παρίσι ολομόναχα! Κι έτσι οι 4 αριστόγατες πρέπει να βρουν μόνες τους το δρόμο του γυρισμού και να επιβιώσουν σε μια πραγματικότητα που δεν είχαν φανταστεί ποτέ! Βέβαια έχουν τη βοήθεια ενός αλητόγατου που συναντάνε τυχαία, του Θέμου του μάγκα, ο οποίος εκτός από βοήθεια τους προσφέρει και την ευκαιρία να γνωρίσουν και ένα άλλο τρόπο ζωής!

Οι αδερφές Gable, οι τρομερές χήνες!

Και εδώ είναι που μπαίνουν οι αλητόγατοι! Κάτι τόσο διαφορετικό για τις αριστόγατες που μέχρι πρότινος ακούγανε μόνο Μπετόβεν και Μότσαρτ! Βέβαια δυστυχώς αριστόγατες και αλητόγατους συναντούμε σχεδόν καθημερινά στη ζωή μας… και δεν μιλάω για τετράποδα, αλλά για δίποδα! Υπάρχουν άνθρωποι που είναι κλεισμένοι στα μικρά τους χρυσά κλουβιά και νομίζουν πως ζούνε. Η ζωή όμως δεν είναι μέσα… η ζωή είναι εκεί έξω! Κάνε κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανες χθες, κάνε κάτι που θα σε κάνει να αισθανθείς καλά αρκεί να μην είσαι όλη την ώρα μέσα! Οι αριστόγατες ήταν υπό την προστασία της Madame, αλλά μόλις βγήκαν από τον πύργο είδαν και έζησαν πολύ περισσότερα πράγματα! Να φανταστείτε γνώρισαν μια μπάντα αλητόγατων, δύο εγκλέζες χήνες, τον θείο τους τον μεθύστακα και φυσικά τον Θέμο που έμελε να γίνει κάτι σαν ο πάτερ φαμίλια!!

 Δεν είναι κρίμα να τα χάνουμε όλα αυτά; Γιατί όπως λέει και το τραγούδι το να είσαι γάτα (στη δική μας περίπτωση άνθρωπος) σημαίνει ότι μπορείς και πρέπει να χαίρεσαι τη ζωή, να τραγουδάς, να γλεντάς και με λίγα λόγια να ζεις!

Γι’ αυτό ακούστε το τραγούδι και πάρτε απόφαση να βγείτε από το σπίτι πριν να είναι αργά! Γιατί παντού υπάρχει ένας …Ένγκαρ! Και μπορεί οι αριστόγατες να στάθηκαν τυχερές αλλά δεν είναι όλοι τόσο τυχεροί! ;-)

Bella Notte

Και μ’ αυτά και με κείνα, περνάμε σε ένα τρομερό ειδύλλιο!!! Ε ναι λοιπόν, μιλάμε για την ταινία «Η Λαίδη κι ο Αλήτης»! Παρόλο που όταν βγήκε στους κινηματογράφους δέχτηκε αρκετές κριτικές θεωρείται μια από τις πλέον κλασικές και έχει αγαπηθεί από όσους την έχουν δει (ή έτσι τουλάχιστον πιστεύω!)

 

Δεν πιστεύω πως αναρωτιέστε από πια σκηνή είναι το συγκεκριμένο κομμάτι; Ποια είναι η πιο γνωστή και χιλιοπαιγμένη σκηνή από την ταινία;!;!;! Ε φυσικά η σκηνή με τη μακαρονάδα! Μια από τις πιο γνωστές και πιο τρυφερές σκηνές αγάπης που ακόμα και σήμερα γυρίζονται αρκετές διασκευές της (ακόμα και στο sequel της ίδιας της ταινίας)! Μιλάμε για ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι, ερμηνευμένο εξαιρετικά από τους 2 ιταλούς μάγειρες στο ρεστοράν! Μιλάει για μια όμορφη νύχτα, μια μοναδική νύχτα που ονομάζεται Bella Notte! Και αυτή τη νύχτα πρέπει να είσαι δίπλα-δίπλα στο άτομο που αγαπάς και να τον/την κοιτάς στα μάτια!

Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ πάντα συγκινούμε, όσα χρόνια κι αν περάσουν! Γιατί ο έρωτας είναι σαν το καλοκαιρινό μπουρίνι! Έρχεται ξαφνικά, έχει μικρή διάρκεια και πολύ μεγάλη ένταση! Το ίδιο ξαφνικά με το πώς γνωρίστηκαν αυτά τα δύο σκυλιά… το θηλυκό αριστοκρατικό αμερικάνικο cocker spaniel και το αρσενικό αδέσποτο Schnauzer! Όταν εκείνη τον είχε ανάγκη εκείνος εμφανίστηκε από το πουθενά και τη βοήθησε! Μπορεί να είναι λιγάκι κλισέ αλλά είναι από τα ωραία κλισέ βρε παιδί μου! Που χαίρεσαι να τα βλέπεις…

Η πιο κλασική σκηνή από την ταινία!!!

Δικαίως άλλωστε έχει μπει στη λίστα με τις 100 καλύτερες ιστορίες αγάπης όλων των εποχών στη θέση 95! Ο ρομαντισμός εκπέμπεται από παντού… Από τα μάτια τους, από τις κινήσεις τους, από τη μουσική, από τη ζήλεια της Λαίδης απέναντι στις άλλες σκυλίτσες (στην Τρίξι, στη Λούλου, στη Φίφι και στη Ροζίτα Τσικίτα Χουανίτα Τσιουάουα). Είχα πολύ καιρό να τη δω αυτή την ταινία και χαίρομαι πολύ που με αφορμή αυτό το άρθρο την ξαναείδα μιας και την κατατάσσω στις προσωπικές μου αγαπημένες!

Όπως βέβαια προείπα πολλοί κριτικοί βαθμολόγησαν αρνητικά την ταινία καθώς υποστήριξαν πως τα σκυλιά ήταν όλα στο μέγεθος ιπποπόταμων (όταν την ξαναείδα το πρόσεξα κι εγώ και όσο κι αν με πληγώνει που το λέω… όντως για σκυλιά παραείναι μεγαλόσωμα [καλά τι τα ταΐζανε;])  και πως οι τα σχέδια δεν ήταν τόσο καλά όσο των άλλων ταινιών της Disney! Γι’ αυτό το δεύτερο δε συμφωνώ αλλά εντάξει, Δημοκρατία έχουμε, λέει ο καθένας τη γνώμη του… Χωρίς φόβο… και με πολλλλύ πάθος (όπως και στην ταινία άλλωστε)!

Αλλά εντάξει μην περιοριζόμαστε μόνο στο ειδύλλιο… Η ταινία δείχνει πως μπορεί να αισθάνεται κάθε πρωτότοκο παιδί! Γιατί παρόλο που η Λαίδη ήταν σκυλίτσα αισθάνθηκε παραμελημένη όταν επρόκειτο να γεννηθεί το μωρό και ζήλευε όπως ζηλεύει ένα παιδί όταν βλέπει ότι οι γονείς του φροντίζουν περισσότερο το μικρό του αδερφάκι! Όπως βέβαια κάθε μεγάλος/η αδερφός/ή, έτσι και η Λαίδη φρόντιζε το μωρό και το αγαπούσε πάρα πολύ, με αποκορύφωμα την εξόντωση του αρουραίου που ήθελε να μπει στο δωμάτιο του μωρό και έκανε τα πάντα για να το αποτρέψει!

Αν και δεν έχει πολύ γνωστή μουσική, το soundtrack της ταινίας βαθμολογήθηκε στο Rhapsody ως ένα από τα καλύτερα soundtrack όλως των εποχών της Disney και της Pixar! Για μένα πάντως (και θέλω να πιστεύω και για πολλούς άλλους) αυτή η ταινία και αυτό το τραγούδι κατέχουν και ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου… Γιατί μην ξεχνάτε… σαν θέλει η Λαίδη κι ο Αλήτης, τύφλα να ’χει ο μπόγιας ο κοπρίτης!!! ;-)

When You Wish Upon a Star

Τρυφερή και γλυκιά η ταινία «Πινόκιο», έπρεπε (έτσι για τους τύπους) να έχει και το ανάλογο soundtrack. Και τότε είναι που δημιουργήθηκε αυτό το απίστευτο κομμάτι! Ένα κομμάτι το ίδιο μαγικό με την ταινία! Και μη μου πείτε πως υπάρχει κάποιος που δεν του αρέσει ο Πινόκιο; Το ξύλινο αγόρι που ύστερα από την ευχή του δημιουργού του, του Τζεπέτο, πήρε ζωή! Μόνο που για να μπορέσει να ολοκληρωθεί η ευχή και να γίνει κανονικό αγόρι και όχι απλώς μια ξύλινη κούκλα που μιλάει, ο Πινόκιο πρέπει να δείξει εμπράκτως την ειλικρίνειά, τη γενναιότητά και την ανιδιοτέλεια του!

Δυστυχώς όμως οι πειρασμοί είναι πάρα πολλοί και για να μπορέσει να τα καταφέρει η καλή νεράιδα του δίνει και συνείδηση, με τη μορφή ενός γρύλου, του Τζίμινι, ο οποίος ακολουθεί τον Πινόκιο και τον συμβουλεύει! Μόνο που όπως και εμείς τα παιδιά, έτσι και ο Πινόκιο, δρα παρορμητικά και χωρίς συνείδηση και ενδίδει εύκολα στους πειρασμούς… Έτσι καταλήγει φυλακισμένος από έναν άπληστο μαριονετοπαίχτη που χρησιμοποιεί τον Πινόκιο για να πλουτίσει, από κει δραπετεύει και βρίσκεται στο Νησί της Χαράς, όπου πάνε τα άτακτα παιδιά και συμπεριφέρονται αλλοπρόσαλλα σαν γαϊδούρια (με αποτέλεσμα να μεταμορφώνονται σε γαϊδούρια) και τέλος στην κοιλιά μιας φάλαινας (κατά κόσμον «Τέρας») για να βρει και να σώσει τον πατέρα του τον Τζεπέτο!

O Τζίμινι Γρύλος, η "συνείδηση" του Πινόκιο!

Αυτή η ταινία όχι μόνο διηγείται αλλά και διδάσκει! Ουσιαστικά δεν είναι μόνο ο Πινόκιο αλλά όλα τα παιδιά που πρέπει να μάθουν κάποια βασικά πράγματα για τη ζωή! Κανείς δεν γεννιέται με συνείδηση και μέχρι να την αποκτήσουμε είμαστε σαν κούκλες… κάνουμε ότι θέλουν οι άλλοι χωρίς όμως να θέλουμε να βλάψουμε κανένα! Γι’ αυτό και η νεράιδα συγχώρεσε το πρώτο λάθος του Πινόκιο και του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία να αποδείξει πως αξίζει να γίνει κανονικό αγόρι! Επίσης όπως και ο Πινόκιο έτσι και όλοι, πολλές φορές στη ζωή μας έχει χρειαστεί να πούμε ψέματα! Με τη μόνη διαφορά πως όποτε ο Πινόκιο έλεγε το παραμικρό ψέμα η μύτη του μεγάλωνε. Όπως όμως είπε η νεράιδα «ένα ψέμα όλο μεγαλώνει και μεγαλώνει μέχρι που φαίνεται τόσο καθαρά όσο και η μύτη του»!!!

Αμάν! Ξεχάστηκα! Ας μιλήσουμε και για το τραγούδι! Το τραγούδι αυτό είναι αφιερωμένο στον γερο-Τζεπέτο ο οποίος ήθελε με όλη του την καρδιά να γίνει αυτή η κούκλα που ονόμασε Πινόκιο πραγματικός άνθρωπος! Ευχήθηκε λοιπόν στο (όπως είπε) Αστέρι των Ευχών (σημείωση: το ίδιο αστέρι εμφανίζεται και στην ταινία The Princess and the Frog [2009], επίσης της Disney, στην οποία αποκαλείται Evening Star) αλλά ποτέ δεν πίστευε πως η ευχή του θα γινόταν πραγματικότητα! Οι στίχοι του τραγουδιού όμως το λένε ξεκάθαρα… πως αν εύχεσαι κάτι με όλη σου την καρδιά τότε ό,τι και να ζητήσεις είναι πιθανό!

Όπως και να ’χει πρόκειται για ένα πανέμορφο τραγούδι, το οποίο όχι μόνο κατέχει την 7^η θέση στα 100 καλύτερα τραγούδια από ταινίες (που όπως προείπαμε το Someday my Prince Will Come από τη Χιονάτη βρίσκεται στην 19^η θέση) αλλά πήρε και το 1940 το Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου τραγουδιού και χρησιμοποιείται έως και σήμερα σαν σύμβολο της Disney (μιας και σε όλες τις μετέπειτα ταινίες το αρχικό σήμα της Disney πέφτει συνοδεία αυτού του τραγουδιού)!!

Όπως καταλάβατε μπορώ να σας μιλάω με τις ώρες γι’ αυτό το τραγούδι αλλά πρέπει να σταματήσω εδώ! Οπότε λοιπόν την επόμενη φορά που θα δείτε το πιο φωτεινό αστέρι στον ουρανό ένα βράδυ (προσέξτε μην είναι κανένα αεροπλάνο και πάει στράφι η ευχή!) κάντε μια ευχή με όλη σας την καρδιά!! Ακόμα και το πιο τρελό πράγμα! Που ξέρετε, μπορεί και να βγει αληθινό… Αλλά μην ξεχνάτε, για να γίνει όντως πραγματικότητα πρέπει να είστε γενναίοι, ειλικρινείς και ανιδιοτελείς!! Αλλιώς μπορεί να μην πιάσει! ;-)

Someday My Prince Will Come

Η πρώτη ταινία του Walt Disney και γενικά η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλης διάρκειας που γυρίστηκε ποτέ! Και αν με ρωτάτε εμένα αποτελεί ένα αριστούργημα! Αξέχαστες εικόνες, τρομερή μουσική, παραμυθένια ατμόσφαιρα και αυτή η “μυρωδιά” του κλασικού σε κάνει να την ερωτευτείς την ταινία! Πρόκειται για ταινία που έθεσε τον πήχη για όλες τις υπόλοιπες πριγκιποπαραμυθοιστορίες (όπως μ’ αρέσει να τις λέω)! Σκηνές που τις ξαναβλέπεις σε αρκετά παραμύθια, όπως το δηλητηριασμένο μήλο, η κακιά μάγισσα, το φιλί της αληθινής αγάπης, ο πρίγκιπας στο άσπρο άλογο και άλλα πολλά προήλθαν από αυτή την ταινία που δικαίως κατέχει μια θέση στη λίστα με τις 100 καλύτερες ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ στην Αμερική (και συγκεκριμένα είναι μία από τις δύο ταινίες κινουμένων σχεδίων που υπάρχουν στη λίστα)! Επιπλέον πήρε και Όσκαρ καλύτερης ταινίας! Με τη μόνη διαφορά ότι δεν απονείμανε στον Disney μόνο ένα αγαλματάκι αλλά 8! Ένα κανονικό και άλλα 7 μινιατούρες (που συμβόλιζαν τους 7 νάνους)!

Ο Walt Disney παρέλαβε τα 8 Oscar από τη μικρή ηθοποιό  Shirley  Temple

Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι στη σκηνή που η Χιονάτη λέει στους νάνους «μια ιστορία… λιγάκι ερωτική» όπως έλεγε κι ο Ντροπαλός νάνος! Ουσιαστικά μέσα απ’ αυτό το τραγούδι περιγράφει τη δική της ιστορία με το πριγκιπόπουλο που γνώρισε στην αρχή της ταινίας στο πηγάδι του παλατιού εκεί που τραγουδούσε. Πραγματικά είναι πάρα πολύ ωραίο και μελωδικό τραγούδι που κι αυτό με τη σειρά του σαν την ταινία κατέχει μια θέση στη λίστα με τα 100 καλύτερα τραγούδια από ταινίες! Και μάλιστα τη 19^η θέση!! Όχι κι άσχημα μπορώ να πω… Αλλά πραγματικά πρόκειται για ένα τραγούδι με τρομερή μελωδία που έχει χαραχτεί στη μνήμη όλων σαν το πιο χαρακτηριστικό τραγούδι της ταινίας!

 Βέβαια το κομμάτι εμφανίζεται και σε άλλες στιγμές στην ταινία, όπως στη στιγμή που η Χιονάτη, μόνη της στο σπίτι, κάνει μια πίτα με τη βοήθεια της πανίδας του δάσους αλλά και στο τέλος που ο πρίγκιπας παίρνει τη Χιονάτη για να πάνε στο κάστρο του! Εδώ υπάρχει μια μικρή διχογνωμία… πολύ υποστηρίζουν πως η Χιονάτη ουσιαστικά στο τέλος της ταινίας πεθαίνει! Και δεν μπορώ να πω πως έχουν και άδικο… Όταν είχα δει την ταινία σαν παιδί κι εγώ κατάλαβα πως την πήρα για να πάνε στο κάστρο του. Όταν όμως το ξαναείδα με προβλημάτισε το πώς φαινόταν το κάστρο… Ήταν χρυσό και μέσα στα σύννεφα… Σαν να είναι το βασίλειο των ουρανών ένα πράγμα! Δεν ξέρω για σας αλλά με άρχισα να το ξανασκέφτομαι!

Η τελευταία σκηνή και η όψη του "Κάστρου"

Και έπειτα το φιλοσόφησα… Μήπως ουσιαστικά οι νάνοι όταν ξύπνησε η Χιονάτη και έδειχναν χαρούμενοι ήθελε απλώς να δείξει πως κατάφεραν να ξεπεράσουν το χαμό της; Δεν ξέρω τι να υποθέσω… Το μόνο σίγουρο είναι πως όποιο και να είναι το πραγματικό τέλος της ταινίας, μιλάμε για ένα κλασικό αριστούργημα της Disney, αυτό που δημιούργησε τον όρο Disney Classic και κατέχει ακόμα και σήμερα την πρώτη θέση στην καρδιά όλων των φαν των κλασικών ταινιών!

Γιατί παρόλο που πρόκειται για μια ταινία με όχι και πολύ ιδιαίτερη υπόθεση (μιας και πλέον το συγκεκριμένο στόρι θεωρείτε κλισέ) για την εποχή ήταν πρωτοποριακό και πρωτότυπο! Και μην ξεχνάμε το μήνυμα που περνάει πως τη ματαιοδοξία μας την πληρώνουμε ακριβά… Όπως η κακιά μάγισσα που έκανε τα πάντα για να είναι η ωραιότερη στο βασίλειο! Γιατί όχι μόνο πέθανε αλλά πέθανε και σαν κακάσχημη γριά!! Γι’ αυτά και αλλά και για άλλα πολλά αυτή η ταινία μπορεί να λυγίσει και τους πιο απαιτητικούς σινεφίλ. Μπορεί να λυγίσει τον κάθε… Γκρινιάρη νάνο!!! ;-)

Ο Μουσικός Κόσμος της Disney

Το παλιό σήμα της Disney

Μπήκε με το καλό και ο Σεπτέμβρης και ξεκινάμε καινούριο κύκλο άρθρων! Με θεματικό κύκλο κλείσαμε, με θεματικό κύκλο θα ξεκινήσουμε! Από τα τραγούδια χωρισμού (που έλαβα μερικά απειλητικά μηνύματα να μην ξαναδημοσιεύσω τέτοια τραγούδια…) περνάμε σε μια πιο ανάλαφρη, πιο γλυκιά και πιο «κλασική» κατηγορία! Τραγούδια που όλοι αγαπήσαμε και χιλιοτραγουδίσαμε μέσα από τις ταινίες της Disney!

  

Το καινούριο σήμα της Disney

Πρέπει να ομολογήσω πως τον τελευταίο καιρό με είχε πιάσει ένα κάτι σαν παράπονο… Ήθελα πάρα πολύ να βρω τις παλιές κλασικές ταινίες της Disney μεταγλωττισμένες όμως στα ελληνικά! Έχω βλέπετε τις κασέτες αλλά δεν έχω το βίντεο.. (μας φάγανε τα DVD)! Και δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να έχεις φτάσει στην πηγή και να μην πιείς νερό επειδή δεν φτάνεις! Τελικά μ’ αυτά και μ’ εκείνα κατάφερα να τις βρω και μπορώ να πω πως ολόκληρο το καλοκαίρι το πέρασα παρέα με τη Λαίδη και τον Αλήτη, τον Πινόκιο, τη Σταχτοπούτα, την Άριελ, τον Ρομπέν των δασών, τον Πίτερ Παν, την Ποκαχόντας, τον Αλαντίν και πολλούς πολλούς άλλους που μακάρι να μπορούσα να θυμηθώ!!

Και λοιπόν βλέποντας όλες αυτές τις ταινίες κατέληξα σε κάτι που όταν ήμουν μικρός δεν είχα προσέξει…(γιατί σαν παιδί θαμπώνεσαι από τα χρώματα και τις εικόνες και ξεχνάς τη μελωδία και γενικά τους ήχους)! Όλες οι ταινίες της Disney έχουν πολύ όμορφη μουσική επένδυση και κάθε τραγούδι ή μελωδία είναι εξαιρετικά προσεγμένη! Τι να πρωτοθυμηθώ… τη μουσική καθώς ο Πόγκο ψάχνει μανιωδώς την Πέγκι στο Regent’s Park; Τη μουσική καθώς η Λαίδη πάει να πάρει να την πρωινή εφημερίδα; Τη μουσική καθώς οι αδερφές Gable από τις Αριστόγατες περπατάνε με το περίφημο “βάδισμα χήνας”; Αχ είναι τόσα πολλά! Και δεν πρόλαβα να μιλήσω καν για τα τραγούδια!!!

Η επέτειος των 50 ταινιών γυρισμένων εξολοκλήρου στα στούντιο της Walt Disney

 

Είναι αλήθεια πως μεγαλώσαμε αλλά πως μπορείς να αντισταθείς σε μια ταινία όπως αυτές τις κλασικές με τις οποίες μεγαλώσαμε; Πολλοί δεν καταδέχονται να τις δουν γιατί πιστεύουν πως το ότι έχει μεγαλώσει σημαίνει υποχρεωτικά ότι αλλάζουν όλες σου οι συνήθειες! Η καλές ποιοτικές ταινίες όπως είναι αυτές της Disney είναι διαχρονικές και όσες φορές και να τις δεις, όσα χρόνια και να περάσουν, δεν υπάρχει περίπτωση να μην συγκινήσουν και να μη σε πάνε χρόνια πίσω… Στα χρόνια όπου οι παιδικές ταινίες ήταν απλώς αριστουργήματα, κινηματογραφικά διαμαντάκια!

Από μερικά λοιπόν απ’ αυτά τα κινηματογραφικά διαμαντάκια βρήκα και διάλεξα μερικά τραγούδια τα οποία θα σχολιάσω και φυσικά θα παινέψω!! Τα τραγούδια είναι τα ακόλουθα:

1)     Someday my Prince Will Come – Snow White and the 7 Dwarfs (1937) [Η Χιονάτη και οι 7 Νάνοι]

2)     When you Wish upon a Star – Pinocchio

(1940) [Ο Πινόκιο]

3)     Bella Notte – Lady and the Tramp

(1955) [Η Λαίδη κι ο Αλήτης]

4)     Everybody Wants to Be a Cat – The Aristocats

(1970) [Οι Αριστόγατες]

5)     Beauty and the Beast – Beauty and the Beast

(1991) [Η Πεντάμορφη και το Τέρας]

6)     Prince Ali – Aladdin

(1992) [Αλαντίν]

7)     Hakuna Matata – The Lion King

(1994) [Ο Βασιλιάς των Λιονταριών]