Bella Notte

Και μ’ αυτά και με κείνα, περνάμε σε ένα τρομερό ειδύλλιο!!! Ε ναι λοιπόν, μιλάμε για την ταινία «Η Λαίδη κι ο Αλήτης»! Παρόλο που όταν βγήκε στους κινηματογράφους δέχτηκε αρκετές κριτικές θεωρείται μια από τις πλέον κλασικές και έχει αγαπηθεί από όσους την έχουν δει (ή έτσι τουλάχιστον πιστεύω!)

 

Δεν πιστεύω πως αναρωτιέστε από πια σκηνή είναι το συγκεκριμένο κομμάτι; Ποια είναι η πιο γνωστή και χιλιοπαιγμένη σκηνή από την ταινία;!;!;! Ε φυσικά η σκηνή με τη μακαρονάδα! Μια από τις πιο γνωστές και πιο τρυφερές σκηνές αγάπης που ακόμα και σήμερα γυρίζονται αρκετές διασκευές της (ακόμα και στο sequel της ίδιας της ταινίας)! Μιλάμε για ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι, ερμηνευμένο εξαιρετικά από τους 2 ιταλούς μάγειρες στο ρεστοράν! Μιλάει για μια όμορφη νύχτα, μια μοναδική νύχτα που ονομάζεται Bella Notte! Και αυτή τη νύχτα πρέπει να είσαι δίπλα-δίπλα στο άτομο που αγαπάς και να τον/την κοιτάς στα μάτια!

Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ πάντα συγκινούμε, όσα χρόνια κι αν περάσουν! Γιατί ο έρωτας είναι σαν το καλοκαιρινό μπουρίνι! Έρχεται ξαφνικά, έχει μικρή διάρκεια και πολύ μεγάλη ένταση! Το ίδιο ξαφνικά με το πώς γνωρίστηκαν αυτά τα δύο σκυλιά… το θηλυκό αριστοκρατικό αμερικάνικο cocker spaniel και το αρσενικό αδέσποτο Schnauzer! Όταν εκείνη τον είχε ανάγκη εκείνος εμφανίστηκε από το πουθενά και τη βοήθησε! Μπορεί να είναι λιγάκι κλισέ αλλά είναι από τα ωραία κλισέ βρε παιδί μου! Που χαίρεσαι να τα βλέπεις…

Η πιο κλασική σκηνή από την ταινία!!!

Δικαίως άλλωστε έχει μπει στη λίστα με τις 100 καλύτερες ιστορίες αγάπης όλων των εποχών στη θέση 95! Ο ρομαντισμός εκπέμπεται από παντού… Από τα μάτια τους, από τις κινήσεις τους, από τη μουσική, από τη ζήλεια της Λαίδης απέναντι στις άλλες σκυλίτσες (στην Τρίξι, στη Λούλου, στη Φίφι και στη Ροζίτα Τσικίτα Χουανίτα Τσιουάουα). Είχα πολύ καιρό να τη δω αυτή την ταινία και χαίρομαι πολύ που με αφορμή αυτό το άρθρο την ξαναείδα μιας και την κατατάσσω στις προσωπικές μου αγαπημένες!

Όπως βέβαια προείπα πολλοί κριτικοί βαθμολόγησαν αρνητικά την ταινία καθώς υποστήριξαν πως τα σκυλιά ήταν όλα στο μέγεθος ιπποπόταμων (όταν την ξαναείδα το πρόσεξα κι εγώ και όσο κι αν με πληγώνει που το λέω… όντως για σκυλιά παραείναι μεγαλόσωμα [καλά τι τα ταΐζανε;])  και πως οι τα σχέδια δεν ήταν τόσο καλά όσο των άλλων ταινιών της Disney! Γι’ αυτό το δεύτερο δε συμφωνώ αλλά εντάξει, Δημοκρατία έχουμε, λέει ο καθένας τη γνώμη του… Χωρίς φόβο… και με πολλλλύ πάθος (όπως και στην ταινία άλλωστε)!

Αλλά εντάξει μην περιοριζόμαστε μόνο στο ειδύλλιο… Η ταινία δείχνει πως μπορεί να αισθάνεται κάθε πρωτότοκο παιδί! Γιατί παρόλο που η Λαίδη ήταν σκυλίτσα αισθάνθηκε παραμελημένη όταν επρόκειτο να γεννηθεί το μωρό και ζήλευε όπως ζηλεύει ένα παιδί όταν βλέπει ότι οι γονείς του φροντίζουν περισσότερο το μικρό του αδερφάκι! Όπως βέβαια κάθε μεγάλος/η αδερφός/ή, έτσι και η Λαίδη φρόντιζε το μωρό και το αγαπούσε πάρα πολύ, με αποκορύφωμα την εξόντωση του αρουραίου που ήθελε να μπει στο δωμάτιο του μωρό και έκανε τα πάντα για να το αποτρέψει!

Αν και δεν έχει πολύ γνωστή μουσική, το soundtrack της ταινίας βαθμολογήθηκε στο Rhapsody ως ένα από τα καλύτερα soundtrack όλως των εποχών της Disney και της Pixar! Για μένα πάντως (και θέλω να πιστεύω και για πολλούς άλλους) αυτή η ταινία και αυτό το τραγούδι κατέχουν και ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου… Γιατί μην ξεχνάτε… σαν θέλει η Λαίδη κι ο Αλήτης, τύφλα να ’χει ο μπόγιας ο κοπρίτης!!! ;-)