It's A Long Way To The Top

Και κλείνοντας και αυτόν τον κύκλο άρθρων περνάμε στο πιο rock n’ roll συγκρότημα που γνώρισε ποτέ η Αυστραλία... Τους AC/DC και το τραγούδι τους “It’s A Long Way To The Top” που προέρχεται από το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο “T.N.T”. Η ιστορία του συγκροτήματος ξεκινάει από αρκετά παλιά, και συγκεκριμένα τον Νοέμβρη του 1973 όταν οι αδερφοί Young (Malcolm και Angus Young για την ακρίβεια) αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα rock συγκρότημα έχοντας μαζί τους τον μπασίστα Larry Van Kriedt, τον ντράμερ Colin Burgess και στα φωνητικά τον Dave Evans. Βέβαια μην περιμένετε να τους βρείτε έτσι σήμερα, καθώς όπως μας γνωστοποιεί και ο τίτλος του τραγουδιού... είναι μεγάλος ο δρόμος για την κορυφή!

Συνολικά από το συγκρότημα περάσανε 23 άτομα με σταθερές αξίες μόνο τους αδερφούς Young. Τα πρώτα χρόνια τα πράγματα είναι δύσκολα. Κάτι μέχρι να γίνεις γνωστός, κάτι μέχρι να σε ακούσουν και να τους αρέσεις, κάτι μέχρι να βγάλεις τον πρώτο σου δίσκο, κάτι, κάτι, κάτι... ε όλο και κάποιος θα ψωνιστεί, όλο και κάποια διαφωνία θα υπάρξει, όλο και κάποια φιλία θα διαλυθεί κι έτσι σιγά-σιγά το συγκρότημα άλλαξε συνολικά 8 μπασίστες μέχρι να καταλήξουν στον σημερινό και άλλους 10 ντράμερ. Βέβαια το δράμα με τους ντράμερ ήταν ότι ενώ είχαν καλοβολευτεί με τον Phil Rudd, ξαφνικά φεύγει λόγω δικών του θεμάτων (ναρκωτικά κι έτσι...) και μένουν τα παιδιά ξεκρέμαστα πάνω που ηχογραφούσαν τον δίσκο Flick of the Switch. Μετά ήρθε ο Simon Wright που τους εγκατέλειψε το 89’ για να πάει σε άλλο συγκρότημα και τον οποίο αντικατέστησε ο Chris Slade. Μήπως αυτός όμως έκατσε πολύ; Τέσσερα χρόνια μετά οι αδερφοί Young τον ευχαρίστησαν για την συνεργασία τους αλλά του είπαν ότι ο παλιός είναι αλλιώς... Κι έτσι ξαναπροσλάβανε τον Phil Rudd ο οποίος – ευτυχώς – έχει παραμείνει στη θέση του μέχρι και σήμερα.

Ακόμα μεγαλύτερο ήταν όμως το δράμα με τον τραγουδιστή τους τον Bon Scott ο οποίος ενώ ήταν στις δόξες του για 6 χρόνια με το συγκρότημα, στις 19 Φεβρουαρίου του 1980 βρήκε ξαφνικό θάνατο ύστερα από μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ στην ηλικία των 33 χρόνων. Μετά από αυτό το συγκρότημα ήταν έτοιμο να διαλυθεί... όμως τελικά συνέχισε ακάθεκτο προσλαμβάνοντας τον Brian Johnson στη θέση του Scott πράγμα που αποδείχτηκε αλάνθαστη κίνηση. Το επόμενο τους cd με τίτλο Back In Black θεωρείτε μέχρι και σήμερα ο δίσκος με τις περισσότερες πωλήσεις των AC/DC.

Όπως καταλάβατε λοιπόν, ούτε λίγο ούτε πολύ οι AC/DC περάσανε πάρα πολλά μέχρι να φτάσουν στην κορυφή. Το βασικό τους εφόδιο βέβαια δεν ήταν τα μέσα ή το προσωπικό τους, αλλά η αγάπη τους για το Rock n’ Roll πράγμα που τους έκανε να βλέπουν κάθε δουλειά τους σαν μια ευκαιρία για να ροκάρουν και να περάσουν καλά! Αν αγαπάς αυτό που κάνεις και το βλέπεις και σαν μια ευκαιρία όχι μόνο να προσφέρεις αλλά και να αυτοβελτιωθείς τότε είναι πολύ πιθανό να πετύχεις!

Μη φοβάσαι να ονειρευτείς με ανοιχτά τα μάτια... Η διαφορά που έχουν τα όνειρα που βλέπεις στον ύπνο σου με τα όνειρα που βλέπεις στον ξύπνιο σου είναι ότι πραγματοποιούνται απλώς λίγο πιο γρήγορα! ;-)

Affirmation

Προτελευταίους σε αυτό το αφιέρωμα βρίσκουμε τους Savage Garden, ένα ντουέτο από την Αυστραλία που τάραξε τα νερά της δισκογραφίας αποκτώντας πάρα πολλούς θαυμαστές και δύο πολύ πετυχημένους δίσκους. Το αξιόλογο (αλλά και αξιοπερίεργο αν θέλετε τη γνώμη μου) ωστόσο με αυτό το συγκρότημα είναι το πως κατάφερε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να βγάλει τόσες πολλές επιτυχίες και να γίνει τόσο γνωστό - μόλις 5 χρόνια, από το 1995 μέχρι το 2000 που διαλύθηκε. Τα γνωστότερα τους κομμάτια είναι το "To The Moon and Back", "Trully Madly Deeply", "Break Me Shake Me", "The Animal Song", "I Knew You Loved Me" και τέλος το "Affirmation" με το οποίο θα ασχοληθούμε σε αυτό το άρθρο.

Η λέξη Affirmation στα ελληνικά σημαίνει Επιβεβαίωση πράγμα που ταιριάζει απόλυτα με το τραγούδι! Όλοι οι στίχοι του κομματιού είναι ουσιαστικά καταφατικές προτάσεις που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο μας επιβεβαιώνουν πράγματα και καταστάσεις που ενώ όλοι κατά βάθος ξέρουμε ότι ισχύουν, φοβόμαστε να το παραδεχτούμε με αποτέλεσμα να κάνουμε λάθη, άλλες φορές μικρά και άλλες φορές μεγάλα. Για παράδειγμα όλοι ξέρουμε ότι τα fast food δεν μας κάνουν καλά αλλά παρόλα αυτά συνεχίζουμε να τρώμε. Επίσης όλοι ξέρουμε ότι τα πρότυπα που προωθούν τα ΜΜΕ είναι όλα ανορεκτικά πράγμα που δεν είναι φυσιολογικό αλλά και πάλι συνεχίζουμε να χαζεύουμε τα περιοδικά μόδας και να ζηλεύουμε όλα αυτά τα κοκαλιάρικα μοντέλα. Τέλος ενώ όλοι ξέρουμε πως αν έχουμε κάτι στη ζωή μας και το χάσουμε τότε και μόνο τότε θα καταλάβουμε την κανονική του αξία, εξακολουθούμε να πληγώνουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε με αποτέλεσμα να τους χάσουμε οριστικά από τη ζωή μας.

Θέλει αποφασιστικότητα για να κόψεις
το κάπνισμα. Ξέρεις ότι σου κάνει κακό,
προσπάθησε να το κόψεις!

Η αλήθεια είναι πως στα λόγια όλα γίνονται. Η πραγματικότητα όμως απαιτεί πράξεις, απαιτεί αποφασιστικότητα, απαιτεί δράση και μάλιστα εδώ και τώρα! Δεν έχει σημασία αν κάτι το σκέφτηκες ή αν είχες τη διάθεση να το κάνεις αλλά αν θα βάλεις τον κώλο σου κάτω να το παλέψεις (συγγνώμη για τη γλώσσα μου αλλά κεκτημένη ταχύτητα…). Μπορεί η απόσταση μεταξύ πρόθεσης και πράξης να φαίνεται αρκετά μικρή αλλά στην πραγματικότητα είναι χαώδης… Και αυτό που την κάνει χαώδη είναι ο φόβος μας ο οποίος προέρχεται από την πιθανότητα της αποτυχίας. Πιστεύουμε (ή για την ακρίβεια φοβόμαστε) ότι δεν θα τα καταφέρουμε να κόψουμε το τσιγάρο με αποτέλεσμα να τα παρατάμε χωρίς να προσπαθήσουμε και συνεχίζουμε να καπνίζουμε! 

Οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας απίστευτη δύναμη και η θέλησή μας είναι τόση ώστε να μην μπορεί να μας αντισταθεί κανείς. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι να βρούμε αυτό το κλειδί που θα ανοίξει την πόρτα και θα απελευθερώσει από μέσα μας όλη αυτή τη δύναμη, δύναμη ικανή να αναποδογυρίσει τη γη. Για άλλους το κλειδί είναι οι γονείς τους, για άλλους το παιδί τους, για άλλους το χρήμα, για άλλους ακόμα και ο εγωισμός τους…

Όποιος και να είναι όμως ο λόγος ένα είναι το σίγουρο…  μόλις βγει έξω όλη αυτή η δύναμη ούτε εμείς δεν θα αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας. Δεν βγήκε άδικα έτσι κι άλλως η έκφραση που λέει πως ο άνθρωπος είναι ικανός για το μεγαλύτερο καλό και για το μεγαλύτερο κακό! ;-)

Soon We'll Be Found

Μετά από ένα μικρό διάλειμμα μερικών εβδομάδων - λόγω Πάσχα βλέπετε (και επί τη ευκαιρία Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά σε όλους) - επιστρέφουμε με τη συνέχεια του αφιερώματος στους Αυστραλούς μελωδούς και συγκεκριμένα στην ταλαντούχα Sia που τραγουδάει το Soon We’ll Be Found και σε παρασέρνει σε αυτόν μαγικό κυκλώνα που ισορροπεί ανάμεσα σε πραγματικότητα και όνειρο. Τι θέλω να πω; Άμα δείτε το video clip θα καταλάβετε.

Στην αρχή του video clip βλέπουμε την Sia με μερικούς ακόμα ανθρώπους να ερμηνεύουν το τραγούδι στη νοηματική με κινήσεις τόσο όμορφες και αρμονικές που κυριολεκτικά μοιάζουν με κανονική χορογραφία. Στο παρελθόν η ίδια η Sia είχε πει ότι είχε εμμονή με το πόσο όμορφη είναι η νοηματική γλώσσα, και έχει απόλυτο δίκιο. Καθώς το video clip συνεχίζει την βλέπουμε να χορεύει ανάμεσα σε σκιές από χέρια τα οποία με τις σκιές τους σχηματίζουν έναν ολόκληρο κόσμο αποτυπωμένο σε ένα τοίχο μιας αποθήκης. Τελικά η Sia καταλήγει σε ένα σκοτεινό χώρο όπου ζωγραφίζει με τα χέρια της και πλάθει ένα κόσμο που μοιάζει σαν να βγήκε από παιδική ζωγραφιά. Αυτό όμως που σε μαγεύει πραγματικά είναι ο συνδυασμός αυτών των εικόνων μαζί με τους στίχους ερμηνευμένους από τη Sia! Και τότε είναι που αρχίζεις να συνειδητοποιείς τι θέλει να πει ο ποιητής.

Σκηνή από το video clip με την σκιά της Sia και
τις σκιές από τα χέρια

Όλοι έχουμε προβλήματα, άλλοι μικρά, άλλοι μεγάλα… και άλλοι μικρά που τα βλέπουν μεγάλα. Όμως το κακό με τα προβλήματα είναι πως ποτέ δεν θα μπορέσουμε να δούμε την κανονική τους φύση… Αν το ουσιαστικό μας πρόβλημα είναι ένα χέρι εμείς δυστυχώς βλέπουμε τη σκιά του στον τοίχο η οποία μας φαίνεται τεράστια… Και τότε είναι που τα παρατάμε και αφήνουμε τα πάντα στην τύχη τους! Αυτή όμως δεν είναι η σωστή αντιμετώπιση. Αποφεύγοντας ένα πρόβλημα δεν το λύνουμε και όσο το αφήνουμε άλυτο αυτό έχει την τάση να περιπλέκεται όλο και περισσότερο. Μπορείς πολύ εύκολα να κλείσεις τα μάτια και να χώσεις το κεφάλι σου σε μια τρύπα στο χώμα όπως η στρουθοκάμηλος, μόνο που είναι μαθηματικά σίγουρο πως η σφαίρα θα σε πετύχει. Μπορείς να κλείσεις τα μάτια και να κοιμηθείς και να βρεθείς στον κόσμο των ονείρων όπου τα προβλήματα είναι πουλάκια στα δέντρα που άμα δεν τα θες πετάνε μακριά. Και σ’ αυτή την περίπτωση όμως κάποια στιγμή θα χρειαστεί να ξυπνήσεις…

Μέσα από τους στίχους του τραγουδιού, η Sia προτρέπει τους ανθρώπους να πέσουν σε χειμερία νάρκη περιμένοντας την άνοιξη να ξανάρθει στη ζωή τους…

“I know we’re lost, but we’ll soon be found”

Εγώ αντίθετα θα έλεγα πως ωραίο το όνειρο, αλλά η πραγματικότητα πάντα μας περιμένει στην επόμενη στροφή θρυμματίζοντας κάθε εικόνα του φανταστικού αυτού κόσμου αφήνοντας πίσω πόνο και χαμένο χρόνο. Αντί λοιπόν να περιμένουμε το πρόβλημα «χέρι» να έρθει να μας χτυπήσει την πόρτα μπορούμε απλώς να προσπαθήσουμε να το δούμε όπως είναι… Ένα απλό χέρι, και όχι μια γιγαντιαία σκιά στον τοίχο!

Άλλαξε το φωτισμό... και δώσε στη σκιά την πραγματική της διάσταση! Μην πολεμάς στα τυφλά. Άμα έχεις το φως μαζί σου τίποτα δεν μπορεί να σε νικήσει! ;-)

Physical

Συνεχίζοντας το αφιέρωμα στους Αυστραλούς καλλιτέχνες περνάμε στην ηθοποιό και τραγουδίστρια Olivia Newton-John. Οι περισσότεροι την γνωρίσατε μέσα από το Grease αλλά η Olivia από τότε μέχρι σήμερα έχει βγάλει άλλα 13 άλμπουμ ενώ συνολικά έχει φτάσει τα 24. Το παρόν τραγούδι πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της (έχει κερδίσει Grammy καλύτερου video clip) και προέρχεται από τον ομώνυμο δίσκο που θεωρείται ο πιο πετυχημένος της καριέρας της.

Ιδρωμένα σώματα, γυμναστηριακός εξοπλισμός και διατάσεις μέχρι τελικής πτώσης είναι τα κύρια συστατικά του video clip που ισορροπεί επικίνδυνα μεταξύ μουσικοχορευτικής φαρσοκωμωδίας και ερωτικού video για τα 090… Όλοι κάποια στιγμή βέβαια έχουμε πάει γυμναστήριο και βρεθήκαμε σε ανάλογη θέση! Άλλοι είναι σαν τους παχουλούς κυρίους που ενώ θέλουν πολύ να συνεχίσουν να γυμνάζονται ο οργανισμός τους κρούει καμπανάκια που τους λένε να κάνουν ένα διάλειμμα – να κάνουν ένα Kit-Kat (το παρόν άρθρο περιέχει τοποθέτηση προϊόντος… τι να κάνουμε, οικονομική κρίση βλέπεις!!!). Άλλοι πάλι πάνε στο γυμναστήριο για να κάνουν ένα οφθαλμόλουτρο κοιτάζοντας τριγύρω τους άλλους να ιδρώνουν και να φλερτάρουν με τα μάτια αυτούς που θεωρούν πιο ελκυστικούς και στο τσακίρ κέφι κάνουν και κάνα κοιλιακό. Τέλος υπάρχουν και οι φυσιολογικοί άνθρωποι (σαν εμένα – δεν θέλω σχόλια) που πάνε με την πετσετούλα και την αλλαξιά τους, κάνουν τις ασκησούλες τους χαλαρά και ωραία, γίνονται λίγο ρεζίλι πότε παραπατώντας στον διάδρομο και πότε χτυπώντας στα μηχανήματα, κάνουν γνωριμίες και όλα αυτά για να βγουν με καμάρι στις πλαζ το καλοκαίρι!

Σκηνή από το video clip

Σε όποια κατηγορία όμως κι αν ανήκεις δεν υπάρχει λόγος να κάνεις γυμναστική για ένα μήνα ή δύο και μετά να τα παρατήσεις. Το ουσιαστικό όφελος είναι αν μπορέσεις μέσα από την εμπειρία του γυμναστηρίου να εντάξεις την άσκηση στη ζωή σου και να την κάνεις μέρος της καθημερινότητας σου. Το γυμναστήριο σε βοηθάει να κάνεις μια αρχή, από κει και πέρα όμως είσαι εσύ κι ο εαυτός σου. Μπορεί να έχεις συνδρομή σε 10 γυμναστήρια, το ένα καλύτερο απ’ το άλλο, αλλά χωρίς την δική σου θέληση και προσωπική προσπάθεια το αποτέλεσμα θα αργήσει πολύ και μερικές φορές μπορεί να μην το δεις και ποτέ.

Για τον καθένα υπάρχει κάτι που λειτουργεί σαν εμπόδιο και στέκεται ανάμεσα σε αυτόν και στη γυμναστική. Για μερικούς αυτό είναι το άγχος ότι δεν θα τα καταφέρουν, για άλλους είναι η ανυπομονησία που τους κάνει να τα παρατάνε επειδή περίμεναν να δουν αποτελέσματα από την πρώτη μέρα, για άλλους είναι το οικονομικό και η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, για άλλους η δυσκολία στο να το πάρουν απόφαση να ξεκινήσουν ενώ υπάρχουν και αυτοί που απλώς βαριούνται να σηκωθούν από τον καναπέ και είναι ακριβώς αυτοί που δημιούργησαν την αμερικάνικη φράση couch potato.

Το σημαντικό όμως είναι να κάνεις τη διαφορά και να την κάνεις για τον εαυτό σου, για να νιώσεις εσύ καλύτερα με το σώμα σου. Όχι για να σε θαυμάσουν οι άλλοι… Γιατί υπάρχουν και τέτοια φιντάνια στα γυμναστήρια. Μόνο που αυτά τα «τεμάχια» είναι μόνο για τη βιτρίνα. Η ζωή απαιτεί άλλα κριτήρια! ;-)

Where The Wild Roses Grow

Το τραγούδι αυτό πρόκειται για συμμαχία δύο μεγάλων δυνάμεων της μουσικής  της Αυστραλίας, του συγκροτήματος Nick Cave & the Bad Seeds και της τραγουδίστριας Kylie Minogue. Το Where The Wild Roses Grow περιγράφει μια ερωτική ιστορία τριών ημερών μέσα από την οπτική γωνία και του άντρα και της γυναίκας!

Την πρώτη μέρα που τη γνώρισε ο άντρας κατάλαβε αμέσως ότι αυτή η γυναίκα είναι η μία και μοναδική γι’ αυτόν, λατρεύοντας κάθε τι πάνω της. Η γυναίκα πάλι όταν τον πρωτοσυνάντησε ήταν λίγο ανήσυχη αλλά η σιγουριά του τη βοήθησε να χαλαρώσει και να πιστέψει πως θα είναι ο πρώτος της, πράγμα που δηλώνει την απόλυτη εμπιστοσύνη μεταξύ άντρα και γυναίκας. Την δεύτερη μέρα ο άντρας την επισκέφτηκε ξανά και της προσέφερε ένα τριαντάφυλλο με την υπόσχεση να την πάει εκεί που φυτρώνουν τα άγρια τριαντάφυλλα. Την τρίτη, και τελευταία, μέρα λοιπόν την πάει, όπως της είχε υποσχεθεί, εκεί που φυτρώνουν τα άγρια τριαντάφυλλα, δίπλα σε ένα ποτάμι. Κι εδώ είναι που η ιστορία τελειώνει, με τον άντρα να τη σκοτώνει χτυπώντας τη με μια μέτρα στο κεφάλι αφήνοντας την μέσα στο ποτάμι με ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στα χείλη.

Πάνω: Ο πίνακας "Ophelia" του John

Everett Millais που τον εμπνεύστηκε από

τον Hamlet του Shakespeare

Κάτω: Η Kylie Minogue  στο video clip

του τραγουδιού, εμπνευσμένο από τον

πίνακα

Ακούγοντας όμως πιο προσεχτικά το τραγούδι αρχίζεις να συνειδητοποιείς κάποια πράγματα! Στην πραγματικότητα η Kylie Minogue όταν τραγουδάει  αντιπροσωπεύει το φάντασμά της που έχει στοιχειώσει το μέρος που πέθανε χωρίς όμως να το ξέρει… Μια ψυχή που αρνείται να προχωρήσει επειδή απλούστατα δεν μπορεί να δεχτεί το ότι έχει πεθάνει. Μια τέτοια ψύχη είναι και η Kylie στο τραγούδι που ακούει όλους να την φωνάζουν Wild Rose χωρίς όμως να μπορεί να καταλάβει γιατί… Το ουσιαστικό όμως νόημα του τραγουδιού κρύβεται σε ένα μονάχα στίχο που ερμηνεύει ο άντρας στο τελεύταιο κουπλέ, τη στιγμή που πάει να σκοτώσει τη γυναίκα.  Όταν πάει να τη χτυπήσει με την πέτρα λέει τη φράση:

“All Beauty Must Die”

Αυτό ουσιαστικά δείχνει την αντίληψη του άντρα για την ομορφιά... Ό,τι ομορφότερο πρέπει να πεθάνει για να μπορέσει να παραμείνει όμορφο στις μνήμες όλων. Η ομορφιά με τα χρόνια φεύγει και δυστυχώς αυτό δεν υπάρχει τρόπος να το αποφύγεις. Θα μπορέσεις να επιβραδύνεις το χρόνο αλλά ποτέ δεν θα καταφέρεις να τον σταματήσεις. Ο μόνος τρόπος για να μην πεθάνει ποτέ η ομορφιά είναι να διατηρηθεί στη μνήμη μας... Γιατί η μνήμη μπορεί να γερνάει αλλά οι αναμνήσεις όχι!

Αν η Kylie λοιπόν είναι ένα άγριο τριαντάφυλλο, ο Nick την έκοψε από το χώμα και την αποξήρανε για μείνει η όψη της στην αιωνιότητα και όλοι να θαυμάζουν την ομορφιά της. Ποιος ο λόγος όμως να το κάνεις όταν άγρια τριαντάφυλλα φυτρώνουν συνέχεια… Αρκεί μόνο να βρεις αυτό το κρυφό μέρος στο δάσος που φυτρώνουν αυτά τα άγρια τριαντάφυλλα και τότε θα καταλάβεις την πραγματική ομορφιά! ;-)

Somebody That I Used To Know

Ένας άντρας και μια γυναίκα… Δύο άνθρωποι. Κάποτε τους ένωνε η αγάπη τους και τώρα αυτή είναι που τους χωρίζει. Είναι περίεργο το πώς μπορεί να καταλήξει μια σχέση συγκρίνοντας πάντα με το πώς ξεκίνησε. Πολλοί άνθρωποι γνωρίστηκαν μέσα από κοινούς γνωστούς, άλλοι γνωρίστηκαν μετά από καθημερινή τριβή ενώ άλλοι ήταν αρχικά φίλοι και… ύστερα ήρθε ο έρωτας! Δεν έχει σημασία όμως σε πια κατηγορία ανήκει ο καθένας καθώς ο χωρισμός δεν έχει να κάνει με την αρχή μιας σχέσης αλλά με όλη την πορεία της (αντίθετα με το έργο των συντηρητικών δυνάμεων στη φυσική που εξαρτάται μόνο από την αρχική και την τελική θέση)

Ο έρωτας λένε είναι το πιο δυνατό αίσθημα που υπάρχει στον κόσμο, και συχνά στα παραμύθια παρομοιάζεται με μαγεία και μάλιστα ως η μαγεία που μπορεί να νικήσει κάθε ξόρκι. Για την ακρίβεια ο έρωτας είναι τόσο δυνατός που δυστυχώς μερικές φορές φτάνει στο σημείο να γίνεται αυτοκαταστροφικός! Είσαι ερωτευμένος και κάνεις ότι μπορείς για να κρατήσεις τη φλόγα αναμμένη, μόνο που μερικές φορές η φλόγα φουντώνει τόσο πολύ σε σημείο να σε κάψει ζωντανό. Σε μια σχέση πάντα πρέπει να υπάρχουν ισορροπίες οι οποίες όταν τηρούνται όλα βαίνουν καλώς. Όταν δεν τηρούνται όμως μπορεί να δημιουργηθούν προβλήματα που φέρνουν το χωρισμό.

Καμιά φορά ο χωρισμός πονάει τόσο που πιστεύεις ότι δεν θα σου περάσει ποτέ και πως μέσα στην καρδιά σου θα έχεις ένα μόνιμο κενό, ένα κενό που δεν θα καταφέρει να στο γεμίσει κανένας άλλος άνθρωπος στον πλανήτη. Αρχίζεις να κάνεις αναδρομικές σκέψεις προσπαθώντας να δεις τι δεν έκανες σωστά και να μάθεις γιατί το άτομο που τόσο αγαπάς σε αποφεύγει, γιατί κάνει ότι δεν σε ξέρει, γιατί διέγραψε όλες αυτές τις στιγμές που ήσασταν μαζί και γιατί προχώρησε παρακάτω ενώ εσύ είσαι ακόμα κολλημένος /η. Μισείς το γεγονός ότι σε ξεπέρασε τόσο γρήγορα και πιστεύεις ότι δεν σε αγάπησε ποτέ όσο εσύ. Είναι όντως έτσι όμως τα πράγματα;

Σκηνή από το video clip

Προσπάθησε για μια φορά να μπεις στη θέση του άλλου και θα δεις ότι κι εσύ θα έκανες τα ίδια μην πω και χειρότερα. Άμα ένιωθες πράγματα για κάποιον/ά αλλά τελικά χωρίζατε δεν θα προσπαθούσες να προχωρήσεις παρακάτω; Κι επειδή θα έβλεπες πόσο δύσκολο είναι θα έπαιρνες δραστικά μέτρα. Θα τον/την απέφευγες, δεν θα απαντούσες στο τηλέφωνο και θα έλεγες ψέματα ότι όντως προχώρησες παρακάτω. Θα πονούσες μέσα σου αλλά θα ήξερες πως αυτός θα ήταν ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσεις τον χωρισμό. Καμιά φορά η περηφάνιά μας να δείξουμε ότι δεν πονάμε μας κάνει αναίσθητους στα μάτια των άλλων, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που βλέπουν είναι η μοναδική μας άμυνα απέναντι στα δάκρυα.

Μια τέτοια σχέση περιγράφει και ο αυστραλοβέλγος Gotye με την Νεοζηλανδέζα Kimbra στο “Somebody That I Used To Know”, που είμαι μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του 2011-2012. Προς όποια κατεύθυνση κι αν βαδίζει πάντως μια σχέση το μόνο σίγουρο είναι πως το καλύτερο GPS που θα σου πει τι να κάνεις είναι η καρδιά σου… Ούτε ο ψυχολόγος σου, ούτε ο κολλητός σου. Εσύ έχεις το καρπούζι, εσύ και το μαχαίρι. Πάρε μια βαθιά ανάσα και κάνε αυτό που θεωρείς πιο σωστό. Το χειρότερο που μπορείς να πάθεις είναι να φας το καρπούζι μόνος σου, πράγμα που δεν μου ακούγεται και τόσο άσχημο! ;-)