Itsy Bitsy Teenie Weenie Yellow Polka Dot Bikini

Άρωμα διακοπών λοιπόν και συνεχίζουμε με ένα πολύ παιχνιδιάρικο τραγουδάκι το οποίο έχει διασκευαστεί πάρα πολύ από τη στιγμή που πρωτοβγήκε. Κι αυτό το «πρωτοβγήκε» μας πάει πίσω στον Ιούνιο του 1960, όταν πριν από 52 χρόνια ακριβώς ο δεκαεφτάχρονος τότε τραγουδιστής Brian Hyland έβγαλε ετούτο το κομμάτι με το οποίο κατέκτησε την πρώτη θέση του U.S. Billboard Hot 100.

Το τραγούδι μπορούμε να πούμε ότι χωρίζεται σε τρία μέρη μέσα από τα οποία ο Brian διηγείται την ιστορία ενός κοριτσιού που πήγε στην παραλία φορώντας ένα μικρούλι κίτρινο πουά μπικίνι και την έπιαναν συνέχεια οι ντροπές. Στην αρχή, μόλις φόρεσε το μπικίνι ντρεπόταν να βγει από το αποδυτήριο, μετά που βγήκε ντρεπόταν να μπει στη θάλασσα και έμενε τυλιγμένη με την πετσέτα στην άμμο χαζεύοντας τους περαστικούς και τέλος, αφού πήρε τη μεγάλη απόφαση να βουτήξει και να πλατσουρίσει, ντρεπόταν να βγει από τη θάλασσα και να περπατήσει από την ακτή μέχρι την ψάθα! Κι όλα αυτά επειδή τότε το μπικίνι θεωρούταν πολύ αποκαλυπτικό και τολμηρό. Αυτό όμως που σίγουρα δεν ξέρατε είναι πως ακριβώς αυτό το τραγούδι την δεκαετία του 60 δημιούργησε τέτοιο σάλο που σταδιακά καθιέρωσε το μπικίνι στις αμερικανικές πλαζ (και σιγά-σιγά σε όλο τον κόσμο). Κι αν αναρωτιέστε πως ήρθε και στην Ελλάδα την απάντηση την έχει η Πωλίνα η οποία το 1987 το διασκεύασε και το αποθέωσε με τον τίτλο «Το Ροζ Μπικίνι»!

Αυτό που έκανε το τραγούδι τόση μεγάλη επιτυχία πιστεύω είναι οι στίχοι και το πόσο ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα του τότε αλλά και του σήμερα. Όσα χρόνια και να περάσουν οι άνθρωποι πάντα θα αισθανόμαστε μια ανασφάλεια με την εμφάνισή μας. Είτε πρόκειται για ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό του σώματός μας, είτε για τα κιλά μας, είναι για το σωματότυπο… Σίγουρα θα βρίσκουμε συνέχεια κάτι το οποίο δεν μας ευχαριστεί πάνω μας και πιστεύουμε ότι δεν μας κολακεύει. Και τον χειμώνα πες πάει στα κομμάτια, θα φορέσουμε κάνα μπουφανάκι, ε όλο και κάπως θα κρύψουμε τις ατέλειες. Το καλοκαιράκι πως θα πετάξουμε την πετσέτα και θα ξεχυθούμε στις πλαζ;

"Και το μπικίνι τέλειο κορίτσια..."

Υπάρχουν ρε παιδί μου αυτοί που πάνε με ένα αέρα στις παραλίες μου νομίζεις ότι βλέπεις μπροστά σου την Μις Υφήλιος να κατεβαίνει από τη σκάλα της ομορφιάς. Δεν τους νοιάζει τίποτα και η γνώμη κανενός. Πάνε, τα πετάνε, κάνουν το μπανάκι τους και αυτό ήταν όλο. Από την άλλη είναι και αυτοί οι οποίοι ντρέπονται για το σώμα τους και είναι λες και προσπαθούν να κρυφτούν από τον κόσμο. Κοιτάνε συνέχεια δεξιά και αριστερά προσπαθώντας να διερευνήσουν την ύπαρξη αδιάκριτων βλεμμάτων από τα γύρω άτομα, προσπαθούν πάντα να κρύβουν τα «σημεία της ντροπής» (διαφορετικά για τον εκάστοτε άνθρωπο) είτε με ρούχα είτε με την πετσέτα και μπαίνουν στη θάλασσα αμέσως για να μην τους δουν να στέκονται όρθιοι. Το ξέρω ότι αναρωτιέστε πως ξέρω τι κάνουν ακριβώς και η απάντηση είναι απλή! Ανήκω στην δεύτερη κατηγορία!

Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν μέσα απ αυτό το άρθρο προσπαθώ κι εγώ να αλλάξω και να νιώσω πιο άνετος με τον εαυτό μου! Κι αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε όλοι να κάνουμε… Αν αποφασίσεις να αλλάξεις όμως πρέπει να είσαι σίγουρος ότι το κάνεις για εσένα και για να αισθανθείς εσύ καλύτερα! ;-)