La Isla Bonita

Και περνάμε σε πιο επίκαιρα κομμάτια… Μιας και έρχεται το καλοκαιράκι λέω να σας πάω μια βόλτα στο “όμορφο” νησί της Madonna από το εξίσου όμορφο (αλλά και εθιστικό) τραγούδι της La Isla Bonita. Όσα χρόνια κι αν περάσουν αυτό το τραγούδι πιστεύω θα συνεχίσει να χορεύεται και να τραγουδιέται. Ο τρομερός ρυθμός, οι έντονες λατινοαμερικάνικες επιρροές, η αισθησιακή ενορχήστρωση και η τσαχπινιά της Madonna έκαναν το τραγούδι μια διαχρονική επιτυχία που καίει καρδιές από το 1986 μέχρι σήμερα!

Κάπου διάβασα ότι οι δύο δημιουργοί του (Patrick Leonard και Bruce Gaitsch) προόριζαν αυτό το τραγούδι για τον Michael Jackson όταν ετοίμαζε τον δίσκο του “Bad”. Όταν αυτός το απόρριψε, αυτό βρήκε φωλιά στην αγκαλιά της Madonna και στο album της “True Blue”. Πρόκειται για το πρώτο τραγούδι της Madonna που περιέχει ισπανικά χαρακτηριστικά καθώς και στίχους ολόκληρους στα ισπανικά. Ωστόσο το La Isla Bonita έθεσε τα θεμέλια αυτής της “σχέσης” της τραγουδίστριας με τα ισπανικά καθώς ακολούθησαν αρκετά παραδείγματα ισπανικής/λατινοαμερικάνικης κουλτούρας κατά τη διάρκεια της καριέρας της (όπως πχ στα τραγούδια Who’s that Girl, Be Careful που το λέει σε ντουέτο με τον Ricky Martin και το Spanish Lesson).

Αν ακούσετε λοιπόν αυτό το αρκετά ερωτικό κομμάτι θα καταλάβετε ότι μιλάει για ένα φανταστικό νησί, το San Pedro το οποίο σύμφωνα με τους στίχους πρόκειται για τον πιο καυτό προορισμό για καλοκαιρινές διακοπές. Η σάμπα να παίζει παντού και πάντα, η φύση να οργιάζει, ο ήλιος να θερμαίνει την ατμόσφαιρα, ένα θαλασσινό αεράκι να σε αναζωογονεί και ισπανικά κορμιά να λικνίζονται στο ρυθμό της σάμπα. Με λίγα λόγια… επίγειος παράδεισος. Το μέρος όπου όλες οι αισθήσεις σου ικανοποιούνται και δεν θες τίποτ’ άλλο από το να σηκωθείς να χορέψεις και να μην σταματήσεις μέχρι να ματώσουν τα πόδια σου. Γιατί αυτό είναι το ιδανικό καλοκαίρι όλων… Ξεγνοιασιά, σιέστα σε μια αιώρα κάτω από τη σκιά ενός δέντρου και το βράδυ το πρόγραμμα συνεχίζεται με νυχτερινό μπάνιο και ομιλίες γύρω από τη φωτιά στην παραλία! Ζηλεύετε;

Να σας πω την αλήθεια εγώ ζήλεψα λίγο τώρα που τα γράφω… Αλλά από την άλλη σκέφτομαι ότι ένα καλοκαίρι μεγάλων συγκινήσεων δεν λέει τίποτα αν δεν έχεις δίπλα σου τους φίλους σου και τα άτομα τα οποία αγαπάς! Σκεφτείτε να είστε στο ομορφότερο νησί του κόσμου και να είστε μπουκάλες, σαν την καλαμιά στον κάμπο (και δεν εννοώ μόνο χωρίς σύντροφο…). Η αλήθεια είναι πως όχι απλώς δεν θα σας άρεσε αλλά θα το μισούσατε κιόλας… Και μιλάμε για το μυθικό San Pedro! Αντίθετα όμως μπορεί να τύχει να είστε σε ένα οποιοδήποτε μέρος χωρίς τουρίστες, χωρίς τη σάμπα, χωρίς τα ιδρωμένα κορμιά τριγύρω και να περάσετε αξέχαστες στιγμές μόνο και μόνο επειδή τις έχετε μοιραστεί με τους καλύτερους σας φίλους.

Τελικά μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο επίγειος παράδεισος των αισθήσεων δεν παρά μια ψευδαίσθηση. Ο πραγματικός παράδεισος είναι η παρέα μας. Είναι όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που θέλουμε κοντά μας και που κανένα “όμορφο” νησί δεν θα μπορέσει να τους αντικαταστήσει! ;-)