The Edge of Glory

Πρόκειται αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα κομμάτια από τον δίσκο “Born This Way” κι όχι μόνο επειδή έχει το σαξόφωνο (το οποίο προσωπικά αγαπώ). Πρέπει να πω ότι από την πρώτη φορά που άκουσα το τραγούδι με έκανε να κολλήσω και να θέλω να το ακούω με τις ώρες. Ήταν τόσο διαφορετικό από τα προηγούμενα single της Lady Gaga (όπως το Bad Romance και το Alejandro) και ήταν αυτή ακριβώς η διαφορετικότητα που με ενθουσίασε.  Όλα βέβαια εξηγήθηκαν όταν έμαθα ότι ο λόγος της διαφορετικότητας ήταν οι επιρροές που είχε η Gaga από τον Bruce Springsteen. Περιττό να πω ότι δεν είχα λόγια… Αγαπάμε Bruce!

Πρόσφατα λοιπόν έτυχε να ξανακούσω το τραγούδι, μόνο που αυτή τη φορά κάθισα και έψαξα και τους στίχους. Όταν έμαθα γιατί μιλάνε οι στίχοι έμεινα με ανοιχτό το στόμα. Όπως είπε και σε μια συνέντευξή της η Gaga, το τραγούδι αυτό μιλάει για τις τελευταίες στιγμές ενός ανθρώπου στη γη, λίγο πριν πεθάνει που βλέπει αναδρομικά τη ζωή του και όλες τις ξεχωριστές στιγμές που έζησε. Ουσιαστικά πρόκειται για εκείνο το περίεργο συναίσθημα που αισθάνεσαι έτοιμος να δεχτείς τον θάνατο επειδή έχεις κατακτήσεις τη ζωή. Είναι πάρα πολύ συγκινητικό άμα το καλοσκεφτείς επειδή ο άνθρωπος που θα το καταφέρει αυτό θα μπορέσει να πει ότι έζησε μια ευτυχισμένη ζωή, από την αρχή μέχρι το τέλος.

Το τραγούδι αυτό το έγραψε η Gaga σε ένα πιάνο με τον πατέρα της από δίπλα την ημέρα της κηδείας του παππού της. Αυτό το τραγούδι το εμπνεύστηκε όταν είδε τη γιαγιά της στο προσκεφάλι του παππού της λίγο πριν πεθάνει να του χαμογελάει. Ένα χαμόγελο που δεν έκρυβε αμηχανία αλλά αγάπη και χαρά που καταφέρανε να μείνουν μαζί 40 χρόνια. Εδώ που τα λέμε δεν είναι πολύ εύκολα να είσαι μαζί με έναν άνθρωπο για πολλά χρόνια πράγμα που έχει αποδειχτεί πολύ πιο δύσκολο τα τελευταία χρόνια όπου τα διαζύγια έχουν καταντήσει περισσότερα από τους γάμους!

Πάντα όμως θα υπάρχουν αυτοί οι οποίοι θα μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα, να νικήσουν τα προσωπικά τους θέλω και να καταφέρουν να μείνουν με τους ανθρώπους αγαπάνε μέχρι το ύστατο αντίο. Και αυτούς είναι που επιβραβεύουμε σήμερα με αυτό το άρθρο. Σε μια εποχή γεμάτη αλλαγές, που το ΕΓΩ έχει τρομερά μεγαλύτερη βαρύτητα από το ΕΜΕΙΣ ή από το ΕΣΥ, βλέπουμε ανθρώπους που βρίσκουν τη δύναμη να αγαπήσουν και να αγαπηθούν χωρίς να φοβούνται.

Όπως και να ’χει πάντως πιστεύω πως είναι απίστευτο το συναίσθημα να ξέρεις ότι έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες και να μπορέσεις να καλωσορίσεις τον θάνατο με ένα γλυκό χαμόγελο. Είναι σαν να είσαι μια μηχανή που την προγραμματίσανε με μόνο σκοπό να κατακτήσει την κορυφή του Έβερεστ. Αν κάποια στιγμή καταφέρει να φτάσει στην ψηλότερη κορυφή του Έβερεστ, θα φωνάξει «ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ» και μετά θα πηδήξει κάτω έχοντας πετύχει τον σκοπό της, έτοιμη να γίνει χίλια μικρά κομματάκια. Η διαφορά με εμάς τους ανθρώπους βέβαια είναι ότι με τη επίτευξη ενός στόχου έρχεται ένας επόμενος πράγμα που επαναλαμβάνεται αέναα για την υπόλοιπη ζωή του. Οπότε μπορούμε να καταλάβουμε πόση ψυχική δύναμη θέλει να αδιαφορήσεις για τους νέους στόχους και να ετοιμαστείς για το τελευταίο ταξίδι.

Φτάσε στην κορυφή της ζωής σου, δόξασε την κάθε στιγμή και στο τέλος θα βγεις νικητής. Προσπάθησε να γίνεις κύριος της δική σου ζωής και να την ελέγξεις, γιατί όσο και να προσπαθήσεις τον θάνατο δεν θα τα καταφέρεις ποτέ να τον ελέγξεις! ;-)