I Will Survive / Supreme

Και από τις Supremes περνάμε στο “Supreme” του Robbie Williams το οποίο δεν ξέρω πόσοι το ξέρετε αλλά είμαι σίγουρος πως μόλις το ακούσετε θα νιώσετε αμέσως πως έχει αρκετές ομοιότητες με τον ύμνο της disco “I Will Survive”. Και όχι τυχαία, καθώς ο αγαπημένος μας Robbie πήρε το συγκεκριμένο τραγούδι, επιβράδυνε τον ρυθμό του, πέταξε τις ντισκόμπαλες, πρόσθεσε ένα καινούριο ρεφρέν και με λίγα λόγια του άλλαξε τα φώτα (χωρίς όμως να το καταστρέφει)!

Όταν το 1978 οι Freddie Perren και Dino Fekaris δώσανε στην κυρία Gloria Gaynor το “I Will Survive” νομίζω πως κανένας τους δεν περίμενε να γίνει τόσο μεγάλη επιτυχία. Εκατομμύρια single, βραβείο Grammy για την καλύτερη disco ηχογράφηση και πολυάριθμές θέσεις σε λίστες με τα καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών έκαναν το τραγούδι γνωστό ανά τον κόσμο ενώ πλέον θεωρείται σύμβολο της γυναικείας θέλησης αλλά και gay ύμνος! Οι στίχοι είναι γνωστοί και χιλιοειπωμένοι αλλά ας τους επαναλάβουμε γιατί μερικοί μπορεί να μην είστε φίλοι της – καλής – disco.. Πρόκειται για έναν άνθρωπο ο οποίος έρχεται αντιμέτωπος με έναν πολύ δύσκολο χωρισμό που αρχικά τον καταρρακώνει. Σιγά-σιγά όμως ξεκινάει να αναθεωρεί και να βρίσκει εσωτερική δύναμη που ποτέ του δεν περίμενε να έχει, γυρνάει την πλάτη στο παρελθόν και συνεχίζει να ζει!

Μια τέτοια αγάπη ψάχνει κι ο Robbie Williams στο “Supreme”, μια αγάπη ανώτερη που ακόμα και πληγωμένη συνεχίζει να ζει και να επιβιώνει! Επειδή όμως την εύρεση της αγάπης την σχολιάσαμε σε προηγούμενα άρθρα (καθώς και στο προηγούμενο ακριβώς) σήμερα λέω να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να δούμε τι γίνεται στο δια ταύτα… Πες πως είσαι ένας Γιώργος Παπαδόπουλος και πως σου αρέσει μια Μαρία Παπαδοπούλου (no relation). Της λες να βγείτε, πάτε βόλτες, βλέπετε ταινίες, πίνετε καφέδες, βγαίνετε για ποτάκια, χορεύετε, κάνετε, ράνετε και τελικά τα φτιάχνετε! Τι γίνεται μετά Γιωργάκη; Επαναπαύεσαι; Όχι βέβαια… Τώρα αρχίζει το καλό. Συνεχίζετε να βγαίνετε, πηγαίνετε εκδρομές, συζείτε, γνωρίζεστε καλύτερα, μαθαίνεις τους γονείς της κι αυτή τους δικούς σου, αρραβωνιάζεστε και τελικά παντρεύεστε. Τώρα Γιωργάκη; Επαναπαύεσαι; Μην μου λες ψέματα βρε… Από ένα σημείο και μετά λες από μέσα σου…

«Τον έδεσα τον γαϊδαρό μου, καιρός να ξεκουραστώ»

"Bacchanal" (The Love Battle) Πίνακας του Paul Cezanne

Θες να σου πω τη συνέχεια ή την ξέρεις; Για να μην στα πολυλογώ αν αφήσεις κάτι σε αφήνει. Αν παραμελείς αυτήν με την οποία είσαι θα σε παραμελεί κι αυτή! Κερδίζοντας μια μάχη (που είναι η σχέση, ο γάμος κλπ) δεν κερδίζεις σε καμία περίπτωση τον πόλεμο (που είναι η αγάπη κι ο έρωτας). Κάτι παρόμοιο βλέπουμε και στο video clip του “Supreme” με τίτλο “Gentlemen Racers”, όπου δύο οδηγοί (ο φανταστικός Bob Williams και ο αληθινός Jackie Williams) πολεμούσανε για τον τίτλο του κορυφαίου οδηγού αγώνων Grand Prix. Ο Williams θεωρούταν ο κορυφαίος οδηγός μέχρι που ένα ατύχημα τον οδήγησε στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα και με πολύ μικρές πιθανότητες να ξανατρέξει! Ένας αληθινός αγωνιστής όμως δεν το βάζει κάτω και επιστρέφει για να διεκδικήσει πίσω τον τίτλο του.

 To video clip του "Supreme"

Υπάρχουν στιγμές που θα χάσεις τον έλεγχο και θα βρεθείς έξω από τον αγώνα και μπορεί να έχεις και τραύματα με αποτέλεσμα να χάσεις τον αγώνα. Είτε θα το βάλεις κάτω και θα παραιτηθείς είτε θα πάρεις τη μεγάλη απόφαση να σηκωθείς όρθιος και να ξαναπροσπαθήσεις. Ο πόλεμος δεν θα τελειώσει ποτέ όσο επιζείς. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε τον πόλεμο που λέγεται «έρωτας»… Ανά πάσα στιγμή μπορεί κάποιος να εισβάλει στην καρδιά του ανθρώπου που αγαπάς και να ανατρέψει την ισορροπία που μέχρι τότε θεωρούσες ιδανική! Τι πρέπει να κάνεις εσύ λοιπόν…; Είτε θα μάθεις να είσαι σε ετοιμότητα είτε θα προσπαθήσεις να μην αφήνεις άδεια την καρδιά του ανθρώπου που αγαπάς!

Και ξέρεις τι λένε… Καλύτερη η πρόληψη της καταστολής! ;-)

You Can't Hurry Love / Are You Gonna Be My Girl

Το βασικό κοινό που έχουν αυτά τα δύο τραγούδια βρίσκεται στην εισαγωγή και των δύο καθώς το γνωστό συγκρότημα Jet από την μακρινή Αυστραλία δανείστηκε το intro για το “Are You Gonna Be My Girl” από την μεγάλη επιτυχία των Supremes “You Can’t Hurry Love” (το οποίο βέβαια δανείστηκε πρώτος ο Iggy Pop στο “Lust for Life”). Από κει και πέρα όλα τα υπόλοιπα είναι κάπως διαφορετικά καθώς στην μία περίπτωση έχουμε ένα συγκρότημα γυναικών που ακούνε τις εντολές της μαμάς και αποφασίζουν να περιμένουν τον έρωτα να τους χτυπήσει την πόρτα κι από την άλλη έχουμε ένα boyband, του οποίου ο τραγουδιστής σε κάθε δεύτερο στίχο μας γνωστοποιεί πόσο πολύ θέλει να κάνει δικιά του μια κοπέλα! 

To 1966, οι Supremes (ή όπως αλλιώς μ’ αρέσει να τις αποκαλώ “Dianna Ross & Σια”) κυκλοφορούν αυτό το πολύ όμορφο τραγούδι που έγινε γνωστό από τις Supremes αλλά το έκανε νούμερο ένα hit ο Phil Collins όταν το επανεκτέλεσε 16 χρόνια αργότερα! Όπως και να ’χει το τραγούδι έχει ταυτιστεί με τις Supremes και έχει αγαπηθεί από πάρα πολλούς. Ο ανάλαφρος ρυθμός και η χαρούμενη μουσική σε κάνουν να χαμογελάσεις από την πρώτη νότα χωρίς καν να σε ενδιαφέρει που οι στίχοι μιλάνε για ένα άνθρωπο που προτιμάει να είναι μόνο και να περιμένει την αγάπη να μπει στη ζωή του αντί να την ακολουθεί!

Πάνω: η συνάρτηση με τα σκαμπανεβάσματα

όταν είσαι σε σχέση! 

 Κάτω: η συνάρτηση που είναι σχεδόν σταθερή

χωρίς ιδιαίτερα σκαμπανεβάσματα.

Κάποια στιγμή στην ζωή μας όλοι βρεθήκαμε εκτός σχέσης και όλοι θυμόμαστε πως είναι… Αν μπορούσαμε να περιγράψουμε τα συναισθήματά μας σαν μια συνάρτηση με άξονα x τον χρόνο και άξονα y την ευτυχία μας, τότε θα δούμε πως όταν είμαστε μέσα σε μια σχέση στη συνάρτηση παρατηρούνται πολλά σκαμπανεβάσματα (και απότομα μάλιστα) ενώ όταν είμαστε single βλέπουμε μια σχετική σταθερότητα συναισθημάτων χωρίς ιδιαίτερες μεταβολές… Δεν λέω ότι κάτι από τα δύο είναι καλό ή κακό απαραίτητα αλλά όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας βρεθήκαμε σε ένα χαμηλό σημείο ευτυχίας με αποτέλεσμα να πούμε πως δεν θέλουμε να ξαναγαπήσουμε ή πως θέλουμε να μείνουμε μόνοι. Αυτό λοιπόν που πρεσβεύουν οι Supremes μέσω του “You Can’t Hurry Love” είναι η αρετή της υπομονής. Η αγάπη δεν έρχεται όταν την θες εσύ ή κατά παραγγελία. Ψάχνεις και ψάχνεις και ψάχνεις σαν τρελός για να βρεις κάτι για να καλύψεις την μοναξιά σου μέχρι που βλέπεις την παροιμία «όποιος βιάζεται σκοντάφτει» να παίρνει σάρκα και οστά, απογοητεύεσαι και τα παρατάς! Το θέμα είναι να μάθεις να βλέπεις την αγάπη!

Κάτι το οποίο κάνουν οι Jet οι οποίοι έγιναν ευρέως γνωστοί από το rock κομμάτι τους “Are You Gonna Be My Girl”, το οποίο αποτελεί και το πρώτο single από το πρώτο album τους “Get Born” το 2003. Οι στίχοι αποκαλύπτουν ένα αρκετά καψούρη τύπο ο οποίος προσπαθεί να τα ρίξει σε μια κοπελίτσα που μάλλον ψήνει κατάσταση με κάποιον άλλο. Ο καψούρης τραγουδιστής λοιπόν (συγνώμη κύριε Nic Cester για την ταμπέλα) αποφασίζει πως αυτή είναι η κοπέλα που του ταιριάζει και αποφασίζει να της τα ζητήσει μέσα από αυτό το τραγούδι! Ε λοιπόν του βγάζω το καπέλα! Δεν ντρέπεται να πει τι νιώθει και δεν το νοιάζει που μπορεί να φάει χυλόπιτα. Θέλει να τα φτιάξει με την κοπέλα και αποφασίζει να κάνει την πρώτη κίνηση!

Μπορεί να σας μπέρδεψα αλλά τα πράγματα στα μαθηματικά του έρωτα είναι τόσο μπερδεμένα που το χάος μπροστά τους μοιάζει με σπίτι στο εξώφυλλο του Maison Figaro! Το να περιμένεις την αγάπη να σου χτυπήσει την πόρτα δεν σημαίνει ότι θα μείνεις για πάντα σπίτι μήπως και δεν ακούσεις το κουδούνι. Θα βγαίνεις, θα περνάς καλά και σιγά-σιγά όλα θα ’ρθουν. Κι αν ποτέ δεις ότι κάποια “περίπτωση” αξίζει τον κόπο κυνήγησέ την! Δεν έχεις να χάσεις τίποτα… Τώρα τι να πω, αν εσύ είσαι σαν τον καψούρη Nic Cester και πέσεις σε κάποια σαν την Dianna Ross τότε ή θα χρειαστεί να εφοδιαστείς με πάααρα πολύ υπομονή ή θα προχωρήσεις παρακάτω! Η επιλογή δική σου… ;-)

Pastime Paradise / Gangsta's Paradise

Έχουν παρόμοιο τίτλο, παρόμοιους στίχους, παρόμοια μουσική κι ενώ το θέμα γύρω από το οποίο περιστρέφονται φαίνεται διαφορετικό κατά κάποιον τρόπο υπάρχει μια έμμεση σύνδεση! Η πιο βασική τους διαφορά ωστόσο έχει να κάνει με τους δημιουργούς τους. Στο ένα έχουμε μια από τις μεγαλύτερες και πιο δημιουργικές μουσικές φιγούρες του 20^ου αιώνα και στο άλλο τη συνεργασία δύο αμερικάνων ράπερ! Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Το 1976, ο Stevie Wonder βγάζει τον δίσκο του «Songs in the Key of Life»  ο οποίος γίνεται αμέσως επιτυχία από άποψη κριτικών αλλά και θαυμαστών. Ανάμεσα στα τραγούδια του δίσκου βρίσκουμε και το “Pastime Paradise”, μέσα από το οποίο ο αγαπημένος μας Stevie κατακρίνει τον κόσμο του σήμερα καθώς και όλη αυτή την εμμονή των ανθρώπων να αποκτούν όλο και περισσότερα υλικά αγαθά! Είναι αυτή ακριβώς η εμμονή η οποία μας έχει κάνει να προσπαθούμε να ζούμε για να πληρώνουμε κι όχι να πληρώνουμε για να ζούμε! Θέλουμε συνέχεια κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα… κι αυτό δεν τελειώνει με αποτέλεσμα να γίνεται ο πρωταρχικός και στη συνέχεια ο μόνος στόχος της ζωής μας. Με τον τίτλο “Pastime Paradise” ο Stevie Wonder θέλει να μας δείξει πόσο αδιάφορη έχει γίνει η αληθινή ευτυχία για μας και παρομοιάζει το μέλλον μας με έναν παράδεισο «χόμπι» που ουσιαστικά το μόνο που κάνει είναι να ξοδεύει τον χρόνο μας και να μην μας προσφέρει τίποτα ουσιαστικό!

Μερικά χρόνια μετά, και συγκεκριμένα το 1995, οι rapper Coolio και L.V. χρησιμοποιώντας την ίδια μελωδία και με λίγο διαφορετικό ρεφρέν βγάζουν το “Gangsta’s Paradise” για τις ανάγκες της ταινίας Dangerous Minds, στην οποία πρωταγωνιστή η Michelle Pfeiffer ως LouAnne Johnson μια καθηγήτρια η οποία παίρνει μετάθεση σε ένα σχολείο στην Καλιφόρνια και αναλαμβάνει μια τάξη στην οποία οι μαθητές είναι κυρίως αφρο-αμερικάνοι και είναι μπλεγμένοι με συμμορίες και άλλα πολλά! Περιττό να πω πως οι μόνοι που έχουν πάρει βραβεία από την ταινία είναι η Pfeiffer κι ο Coolio… Πραγματικά το τραγούδι “Gangsta’s Paradise” αποτυπώνει μέσα από τους στίχους του την σκληρή πραγματικότητα της ζωής ενός γκάνγκστερ, μιας ζωής πολύ σκοτεινής που οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να πάψει να υπάρχει! Ζούνε έντονα το σήμερα επειδή δεν ξέρουν αν θα μπορέσουν να δουν το αύριο. Κι ο λόγος; Τα λεφτά, η δύναμη, η εξουσία, η αρχηγία! Κι εδώ βλέπουμε πως γίνεται η σύνδεση με το “Pastime Paradise”… Βάζεις τα υλικά αγαθά πάνω από τα πάντα, πάνω κι από την ίδια σου την ζωή. Είσαι σε θέση να θυσιάσεις ακόμα και το ότι πιο πολύτιμό αγαθό που σου δόθηκε ποτέ, μόνο και μόνο για να μπορέσεις να αποκτήσεις μερικά… κομμάτια χαρτί! Κι αυτό αποτελεί τον παράδεισό τους. Έναν παράδεισο που ουσιαστικά αποτελεί μια συνεχόμενη κόλαση, την οποία όσοι δεν μπορούν να την αντέξουν, χάνονται!

Έχουμε δώσει τόση υπερβολική αξία στα χρήματα που πλέον είμαστε καταδικασμένοι να κάνουμε ότι μας “προστάζουν” αυτά. Όταν τα έχουμε θέλουμε κι άλλα, όταν δεν τα έχουμε τα ψάχνουμε (κι αν δεν τα βρούμε αλλιώς τα κλέβουμε) κι όταν τα χάσουμε δεν ησυχάζουμε μέχρι να τα ξαναβρούμε! Και αυτή η εμμονή δεν θα σταματήσει ποτέ γιατί απλούστατα έχουμε προγραμματιστεί να θεοποιούμε οτιδήποτε υλικό αγαθό υπόσχετε να μας κάνει ανώτερους από τους άλλους! Αν όμως για μια στιγμή κάτσουμε και σκεφτούμε θα δούμε πως η ζωή μας είναι πάνω απ’ όλα… Κι αυτό γιατί είναι από τα λίγα πράγματα μαζί με την αληθινή αγάπη που δεν μπορεί να εξαγοραστεί!

Μην ξεχνάτε πως το τζίνι από το μαγικό λυχνάρι μπορούσε να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε ευχή εκτός από το να σκοτώσει ή ζωντανέψει κάποιον και να κάνει κάποιον να ερωτευτεί κάποιον άλλον! Τυχαίο;  ;-)

Lambada / On The Floor

Συνεχίζοντας λοιπόν αυτό το μίνι αφιέρωμα που λέω να το ονομάσουμε «Στη μουσική δεν υπάρχει Παρθενογένεση» και περνάμε σε δύο τραγούδια που εκτός από την παρόμοια μελωδία έχουν κι ένα ακόμα κοινό: γίνανε και τα δύο τεράστιες επιτυχίες! Μιλάω φυσικά για το θρυλικό “Lambada” του γαλλο-βραζιλιάνικου συγκροτήματος Kaoma και για το “On the Floor”, που θεωρείται ως η μεγαλύτερη επιτυχία της JLo μέχρι σήμερα (από άποψη πωλήσεων single)!

Το 1989 οι Kaoma βγάζουν το Lambada, ένα τραγούδι εμπνευσμένο από τον ομώνυμο χορό και γίνεται η επιτυχία του καλοκαιριού σκαρφαλώνοντας στο νούμερο 1 σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο και θεωρείται μέχρι και σήμερα ένα από τα πιο γνωστά βραζιλιάνικα κομμάτια! Δροσερό, ανάλαφρο, χαρούμενο, διασκεδαστικό και άλλα πολλά, χορεύτηκε όσο κανένα άλλο τις δεκαετίες ‘80 με ‘90 κάνοντας πολύ γνωστό και τον χορό lambada. Παρόλα αυτά οι στίχοι δεν είναι το ίδιο εύθυμοι… Μια μεταγλώττιση από τα πορτογαλικά στα ελληνικά θα μας αποκαλύψει ότι η γυναίκα που τραγουδάει το αφιερώνει σε έναν άντρα που την άφησε μόνη χωρίς την αγάπη του κι αυτή του λέει πως ουσιαστικά μια μέρα θα το μετανιώσει και θα κλαίει επειδή άφησε μια τέτοια αγάπη να χαθεί… Το ξέρω ότι δεν πολυταιριάζουν το θέμα των στίχων με το ύφος της μουσικής αλλά μπορώ να σας εξηγήσω τον λόγο.

Οι Los Kjarkas

Οκτώ χρόνια πριν βγει το “Lambada”, το βολίβιο συγκρότημα Los Kjarkas, βασισμένοι σε μια παραδοσιακή μελωδία των Άνδεων, ηχογράφησαν το τραγούδι “Llorando se Fue” (που σημαίνει “Με δάκρυα, έφυγε”) το οποίο είναι αρκετά ήρεμο και νοσταλγικό και με στίχους που μοιάζουν πάρα πολύ με αυτούς του “Lambada”! Με στίχους ίδιους, μουσική ίδια και με κάπως πιο γρήγορο tempo οι Kaoma κάνανε γνωστή την “Lamdada” χωρίς όμως κανείς να ξέρει ότι όλα ξεκίνησαν από μια μικρή μελωδία που παίζεται στις Άνδεις! Το μόνο που ίσως προσέθεσαν οι Kaoma στιχουργικά είναι ένα σημείο στο οποίο αναφέρει η τραγουδίστρια ότι όταν θα χορεύει lambada θα θυμάται την αγάπη της που τελικά κράτησε μια μονάχα στιγμή!

Και μιας και άρχισε ο χορός λέω να περάσουμε στο δεύτερο κομμάτι για σήμερα, το “On the Floor” της Jennifer Lopez που το ερμηνεύει με την φιλική συμμετοχή του rapper Pitbull. Με πολύ κυριλέ βίντεο κλιπ, με club διάθεση, με τους ανθρώπους να μεταμορφώνονται σε φιγούρες που λικνίζονται στους διασκευασμένους ρυθμούς της lambada και μια JLo που από τη μια τη βλέπεις σαν βασίλισσα να κάθεται και να βλέπει τα αγρίμια του club να χτυπιούνται στο πάτωμα και από την άλλη να είναι στην πίστα και να επιδεικνύει τις άριστες χορευτικές της ικανότητες! Με δυο λόγια: η απόλυτη μουσικοχορευτική εμπειρία…

Μια τέτοια εμπειρία όλοι θα θέλαμε να νιώσουμε κάποια μέρα, είτε σε ένα beach bar (όπως στο “Lambada”) είτε σε ένα club (όπως στο “On the Floor”) αλλά το θέμα είναι να μπορούμε να το νιώθουμε μέσα μας. Να θέλουμε να χορέψουμε και να μην μας νοιάζει τίποτα, να ακούμε το τραγούδι με τα αυτιά της ψυχής μας και να μην σκεφτόμαστε τίποτα, ούτε καν τι βήμα θα κάνουμε μετά. Είμαστε ότι νιώθουμε και εκείνη τη στιγμή που θα αφήσουμε τον εαυτό μας έρμαιο στη μουσική θα αισθανθούμε ότι τελικά τα προβλήματά μας δεν είναι τίποτα. Η ζωή μας πλέον έχει μετατραπεί σε πολλές μικρές στιγμές χαράς που μπαίνουν εμβόλιμα σε μεγάλες περιόδους λύπης και στεναχώριας…

Καιρός λοιπόν να αντιστρέψουμε αυτήν την κατάσταση κι ας αρχίσουμε να χορεύουμε, ας αρχίσουμε να χτυπιόμαστε στα πατώματα απλώς και μόνο επειδή έτσι νιώθουμε κι έτσι θέλουμε! Και αφήστε τους άλλους να κάθονται… Αυτοί χάνουν!  ;-)

Something's Got a Hold On Me / Levels

Οκτώβρης λοιπόν και μετά από έναν μήνα γεμάτο με λατρεμένα ρετρό κομμάτια είπα να αλλάξουμε λίγο διάθεση και να περάσουμε σε κάτι πιο… της μόδας. Επειδή όμως οι απότομες αλλαγές δεν είναι τις ιδιοσυγκρασίας μου σκέφτηκα να αναμείξω παλιό και καινούριο, πράγμα το οποίο πήρε σάρκα και οστά μέσα από τα τραγούδια Something’s Got a Hold on me και Levels! Και πιστέψτε με δεν είμαι ο πρώτος που τα ανάμειξε…!

1963, και η αμερικανίδα Etta Jones πρωτοερμηνεύει το “Something’s got a hold on me”, αυτό το υπέροχο gospel τραγούδι το οποίο η Christina Aguilera το επανεκτέλεσε το 2010 εξαιρετικά για τις ανάγκες του musical “Burlesque”. Το κομμάτι μιλάει για την θετική επίδραση του έρωτα στη ζωή μας. Ξέρετε μωρέ, αυτό το συναίσθημα που νιώθεις καλά αλλά δεν ξέρεις γιατί, που περπατάς χωρίς να ξέρεις που πας ενώ ακούς το αγαπημένο σου τραγούδι στο mp3, έχεις στο πρόσωπό σου ζωγραφισμένο ένα χαμόγελο πιο πλατύ κι από τον Joker και όλα αυτά διασχίζοντας τον κεντρικότερο δρόμο της πόλης σου… Ε λοιπόν κάτι τέτοιο βιώνει και η Etta, πράγμα το οποίο είναι πολύ ωραίο να το νιώθεις μόνο που δυστυχώς είναι αρκετά μικρό σε διάρκεια… Σίγουρα έχετε ακούσει την έκφραση “Αυτοί είναι στα ντουζένια τους”. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στο παρόν τραγούδι. Είναι αυτή η ανεξήγητη χαρά που δημιουργείται από την απλή παρουσία ενός ανθρώπου στη ζωή σου και εξαφανίζεται όταν από απλή παρουσία αρχίζει να γίνεται όλο και πιο σύνθετη… Κι αυτό επειδή δεν υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία!

2011, και ο σουηδός DJ Tim Bergling (ή αλλιώς γνωστός ο Avicii) παίρνει τους πρώτους στίχους του τραγουδιού, βάζει από πίσω μερικά bit-ια και κάτι άλλα εφέ κι έτσι δημιουργεί το Levels, το οποίο σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα γίνεται επιτυχία σε περισσότερες από 15 χώρες (και με μια απ’ αυτές την Ελλάδα). Το γεγονός ότι τα λόγια είναι ανύπαρκτα, πλην των στίχων από το Something’s got a hold on me, μας δείχνει πως ο λόγος που έγινε γνωστό είναι η μουσική και ο ρυθμός και όχι οι βαθυστόχαστοι στίχοι με τα ανώτερα και κρυφά νοήματα! Και πιστεύω αυτό ακριβώς θέλει να μας δείξει και μέσα από το τρελό βίντεο-κλιπ… Ένας άνθρωπος ο οποίος εν ώρα εργασίας τρελαίνεται και αρχίζει να κάνει διάφορες χορευτικές φιγούρες δίπλα στο φωτοτυπικό μηχάνημα, να ανεβαίνει στα γραφεία, στις καρέκλες, στους καναπέδες, στα ντιβάνια και γενικά να κάνει σαν παρλιακό.

Οι εποχές έχουν αλλάξει και οι στίχοι πλέον θεωρούνται τόσο ξεπερασμένοι! Έχουμε περάσει σε μια εποχή που όλοι μένουμε στο προφανές και δεν προσπαθούμε να δούμε κάτι παραπέρα. Μας εντυπωσιάζουν τα εφέ και δεν καθόμαστε να ακούσουμε προσεχτικά τι είναι αυτό που λένε τα λόγια… τα οποία είναι και η ουσία. Ένα τραγούδι όπως και μια σχέση στηρίζεται σε πολλά πράγματα. Η μουσική για ένα τραγούδι είναι σαν το πάθος για μια σχέση ενώ οι στίχοι είναι η επικοινωνία. Όσο εύκολο κι αν είναι να προχωρήσεις σε μια σχέση μόνο και μόνο επειδή σε κυριεύει το πάθος, κάποια στιγμή μπορεί να δεις ότι δεν υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία. Το ίδιο εύκολο με το να ακούσεις ένα τραγούδι και να αρχίσεις να χορεύεις εύθυμα χωρίς όμως να έχεις προσέξει ότι μπορεί οι στίχοι να μιλάνε για κάτι αρκετά άσχημο… Χαρακτηριστικό παράδειγμα η παρακάτω σκηνή με την Σμαράγδα Καρύδη ως Ντάλια στη σειρά του Mega "Στο Παρά 5". Δείτε και θα καταλάβετε!

Όλα αλλάζουν και δεν μπορώ να πω σε κανένα τι μουσική να ακούσει… με ή χωρίς στίχους. Η μόνη συμβουλή που μπορώ να δώσω είναι τουλάχιστον να φροντίσουν να βρουν την κατάλληλη ισορροπία μεταξύ πάθους και επικοινωνίας… γιατί ακόμα και μετά το σεξ, όλο και κάποια κουβέντα θα θελήσεις να ανταλλάξεις! ;-)