Something's Got a Hold On Me / Levels

Οκτώβρης λοιπόν και μετά από έναν μήνα γεμάτο με λατρεμένα ρετρό κομμάτια είπα να αλλάξουμε λίγο διάθεση και να περάσουμε σε κάτι πιο… της μόδας. Επειδή όμως οι απότομες αλλαγές δεν είναι τις ιδιοσυγκρασίας μου σκέφτηκα να αναμείξω παλιό και καινούριο, πράγμα το οποίο πήρε σάρκα και οστά μέσα από τα τραγούδια Something’s Got a Hold on me και Levels! Και πιστέψτε με δεν είμαι ο πρώτος που τα ανάμειξε…!

1963, και η αμερικανίδα Etta Jones πρωτοερμηνεύει το “Something’s got a hold on me”, αυτό το υπέροχο gospel τραγούδι το οποίο η Christina Aguilera το επανεκτέλεσε το 2010 εξαιρετικά για τις ανάγκες του musical “Burlesque”. Το κομμάτι μιλάει για την θετική επίδραση του έρωτα στη ζωή μας. Ξέρετε μωρέ, αυτό το συναίσθημα που νιώθεις καλά αλλά δεν ξέρεις γιατί, που περπατάς χωρίς να ξέρεις που πας ενώ ακούς το αγαπημένο σου τραγούδι στο mp3, έχεις στο πρόσωπό σου ζωγραφισμένο ένα χαμόγελο πιο πλατύ κι από τον Joker και όλα αυτά διασχίζοντας τον κεντρικότερο δρόμο της πόλης σου… Ε λοιπόν κάτι τέτοιο βιώνει και η Etta, πράγμα το οποίο είναι πολύ ωραίο να το νιώθεις μόνο που δυστυχώς είναι αρκετά μικρό σε διάρκεια… Σίγουρα έχετε ακούσει την έκφραση “Αυτοί είναι στα ντουζένια τους”. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στο παρόν τραγούδι. Είναι αυτή η ανεξήγητη χαρά που δημιουργείται από την απλή παρουσία ενός ανθρώπου στη ζωή σου και εξαφανίζεται όταν από απλή παρουσία αρχίζει να γίνεται όλο και πιο σύνθετη… Κι αυτό επειδή δεν υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία!

2011, και ο σουηδός DJ Tim Bergling (ή αλλιώς γνωστός ο Avicii) παίρνει τους πρώτους στίχους του τραγουδιού, βάζει από πίσω μερικά bit-ια και κάτι άλλα εφέ κι έτσι δημιουργεί το Levels, το οποίο σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα γίνεται επιτυχία σε περισσότερες από 15 χώρες (και με μια απ’ αυτές την Ελλάδα). Το γεγονός ότι τα λόγια είναι ανύπαρκτα, πλην των στίχων από το Something’s got a hold on me, μας δείχνει πως ο λόγος που έγινε γνωστό είναι η μουσική και ο ρυθμός και όχι οι βαθυστόχαστοι στίχοι με τα ανώτερα και κρυφά νοήματα! Και πιστεύω αυτό ακριβώς θέλει να μας δείξει και μέσα από το τρελό βίντεο-κλιπ… Ένας άνθρωπος ο οποίος εν ώρα εργασίας τρελαίνεται και αρχίζει να κάνει διάφορες χορευτικές φιγούρες δίπλα στο φωτοτυπικό μηχάνημα, να ανεβαίνει στα γραφεία, στις καρέκλες, στους καναπέδες, στα ντιβάνια και γενικά να κάνει σαν παρλιακό.

Οι εποχές έχουν αλλάξει και οι στίχοι πλέον θεωρούνται τόσο ξεπερασμένοι! Έχουμε περάσει σε μια εποχή που όλοι μένουμε στο προφανές και δεν προσπαθούμε να δούμε κάτι παραπέρα. Μας εντυπωσιάζουν τα εφέ και δεν καθόμαστε να ακούσουμε προσεχτικά τι είναι αυτό που λένε τα λόγια… τα οποία είναι και η ουσία. Ένα τραγούδι όπως και μια σχέση στηρίζεται σε πολλά πράγματα. Η μουσική για ένα τραγούδι είναι σαν το πάθος για μια σχέση ενώ οι στίχοι είναι η επικοινωνία. Όσο εύκολο κι αν είναι να προχωρήσεις σε μια σχέση μόνο και μόνο επειδή σε κυριεύει το πάθος, κάποια στιγμή μπορεί να δεις ότι δεν υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία. Το ίδιο εύκολο με το να ακούσεις ένα τραγούδι και να αρχίσεις να χορεύεις εύθυμα χωρίς όμως να έχεις προσέξει ότι μπορεί οι στίχοι να μιλάνε για κάτι αρκετά άσχημο… Χαρακτηριστικό παράδειγμα η παρακάτω σκηνή με την Σμαράγδα Καρύδη ως Ντάλια στη σειρά του Mega "Στο Παρά 5". Δείτε και θα καταλάβετε!

Όλα αλλάζουν και δεν μπορώ να πω σε κανένα τι μουσική να ακούσει… με ή χωρίς στίχους. Η μόνη συμβουλή που μπορώ να δώσω είναι τουλάχιστον να φροντίσουν να βρουν την κατάλληλη ισορροπία μεταξύ πάθους και επικοινωνίας… γιατί ακόμα και μετά το σεξ, όλο και κάποια κουβέντα θα θελήσεις να ανταλλάξεις! ;-)