The Show Must Go On

Τίτλοι τέλους και γι’ αυτό το αφιέρωμα στους Queen με το κομμάτι “The Show Must Go On” που τολμώ να πω πως είναι το αγαπημένο μου από ολόκληρη τη δισκογραφία τους. Όχι μόνο από άποψη μουσικής και ρυθμού αλλά και επειδή οι στίχοι είναι τόσο συναισθηματικά φορτισμένοι που αισθάνομαι ότι μέσα απ’ αυτούς οι Queen προσπαθούν να μας διδάξουν κάτι πολύ σημαντικό. Και το καταφέρνουν!

Το παρόν τραγούδι προέρχεται από τον δίσκο Innuendo (1991), ο οποίος είναι και ο τελευταίος τους δίσκος που βγάλανε όσο ήταν εν ζωή ο Freddie Mercury. Το τραγούδι δημιουργήθηκε με τη συμβολή όλων των μελών. Ο John Deacon και ο Roger Taylor παίζανε μερικά κομμάτια του τραγουδιού και τελικά ήταν ο Brian May αυτός ο οποίος τα οργάνωσε και μαζί με τον Mercury βρήκε το θέμα και τους στίχους. Ο ίδιος είπε σε συνέντευξή του πως πίσω από αυτό το τραγούδι υπάρχει μεγάλη ιστορία και ο ίδιος πάντα ένιωθε την ανάγκη να το κάνει. Το κομμάτι μιλάει για πράγματα που οι ίδιοι δυσκολεύονταν να εκφράσουν, και τελικά η γλώσσα της μουσικής τους βοήθησε να τα πουν! Κι ένα απ’ αυτά είναι και ο θάνατος…

Ο Ανδρέας  Βουτσινάς  ήταν ένας πολύ
σημαντικός έλληνας ηθοποιός και σκη-
νοθέτης διεθνούς εμβέλειας,  που βοή-
θησε σημαντικά το ελληνικό θέατρο.

Δύσκολο το να μπορέσεις να αποδεχτείς τον θάνατο. Προσπαθείς να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς για να ζήσεις μια ζωή όπως την θες και συνεχίζεις μέχρι να το καταφέρεις. Όπως όμως και σε μια παράσταση έτσι και στην ζωή θα έρθει κάποια στιγμή που θα πέσει η αυλαία και θα έρθουν οι συντελεστές να υποκλιθούν. Όταν πας να δεις μια παράσταση ξέρεις εξ αρχής ότι θα τελειώσει και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να εύχεσαι για ένα happy end. Το ίδιο συμβαίνει και με την ζωή. Γεννιέσαι και ξέρεις από την πρώτη στιγμή ότι μια μέρα θα πεθάνεις. Εδώ θα ήθελα να δανειστώ τη φωνή του Ανδρέα Βουτσινά που μέσα από το βιβλίο του “Πίσω από τον Καθρέφτη” μας εξηγεί ότι:

«…αν αποδεχτούμε μια κι έξω το γεγονός του θανάτου ως οριστικό και κοινό για όλους, η ζωή γίνεται παραδόξως ευκολότερη, και κατά κάποιον τρόπο πιο ελεύθερη. Από τη στιγμή που θα απαλλαγούμε από τον φόβο του θανάτου, γινόμαστε πιο διορατικοί»

Εφημερίδα  της  εποχής με τον F.  Mercury
στο  εξώφυλλο.  Στις  23  Νοεμβρίου  1991ο
Mercury έκανε επίσημη δήλωση ότι πάσχει
από AIDS. 24 ώρες αργότερα ξεψύχησε και
σύμφωνα  με  τους  γιατρούς   πέθανε   από
πνευμονία, ως επιπλοκή από το AIDS.

Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν κι ο Freddie Mercury που ποτέ του δεν φοβήθηκε ούτε τη ζωή ούτε τον θάνατο. Το θέμα είναι να κερδίζεις τη ζωή καθώς τον θάνατο δεν θα τον νικήσεις ποτέ! Μην το βάλεις ποτέ κάτω ακόμα κι αν ξέρεις πως το τέλος πλησιάζει. Όταν ήταν οι Queen στο στούντιο και ηχογραφούσαν το The Show Must Go On, ο Mercury ήταν τόσο άρρωστος που ο May φοβόταν ότι μπορεί να μην καταφέρει να το ερμηνεύσει. Αν αυτού όμως ο Freddie τους έβγαλε για μια ακόμα φορά ασπροπρόσωπους καθώς το έσκισε το κομμάτι!

Αρχή, μέση και τέλος. Ό,τι έχει μια αρχή είναι καταδικασμένο να τελειώσει. Το μόνο που μένει είναι το πώς. Δεν πρέπει να χάνουμε χρόνο και να σκεφτόμαστε τον θάνατο ενώ αντίθετα μπορούμε να σκεφτόμαστε την ζωή και όλα αυτά που μπορούμε να κάνουμε μ’ αυτήν. Τα όνειρα που μπορούμε να εκπληρώσουμε, τους ανθρώπους που έχουμε να αγαπήσουμε, τα γέλια, τα δάκρυα, τις προσπάθειες, τις αποτυχίες. Όλα. Γιατί ακόμα και χωρίς εμάς το σόου συνεχίζεται… Κάτι που ήξερε καλά ο Freddie αλλά δεν τον ένοιαζε γιατί ήξερε πως ακόμα και σήμερα, τόσα χρόνια μετά, ο κόσμος θα θυμάται το όνομά του και θα τραγουδάει τα τραγούδια του!

Δεν μπορείς να ζήσεις στη Γη για πάντα. Μπορείς όμως να μείνεις ζωντανός στις μνήμες όλων όσων σε αγαπάνε! Γιατί αυτό είναι που έχει σημασία… ;-)