Bohemian Rhapsody

Όπως λέει και ο τίτλος πρόκειται για ό,τι πιο boheme έχει υπάρξει στη δισκογραφία από καταβολής κόσμου. Τώρα για όσους δεν ξέρουν τι σημαίνει boheme θα σας το εξηγήσω εγώ. Boheme είναι ο αντικομφορμιστικός, αυτός που πάει κόντρα στο ρεύμα, που κάνει τη διαφορά χωρίς να τον νοιάζει πως και γιατί. Βέβαια αν ρωτήσετε μια φίλη μου τι πάει να πει boheme θα σας απαντήσει πως είναι ο “τσιγγανο-χύμα” και αναφέρεται κυρίως για τα ρούχα…! Αλλά ας προχωρήσουμε στο τραγούδι.

Θα μου πείτε τώρα γιατί είναι αντικομφορμιστικό; Πρώτα απ’ όλα δεν έχει την κλασική μορφή που έχουν τα τραγούδια, δηλαδή εναλλαγή κουπλέ-ρεφρέν και στο τσακίρ κέφι και καμιά γέφυρα. Ο συγκεκριμένος “ύμνος” (γιατί περί ύμνου πρόκειται) αποτελείται από 6 μέρη τα οποία ενώνονται κάτω από μια ιστορία που στιχουργικά απασχόλησε για χρόνια κριτικούς και ακροατές αλλά σε καμία περίπτωση δεν εμπόδισε το τραγούδι να γίνει το 3^ο κομμάτι με τις περισσότερες πωλήσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο (το έχουνε περάσει μόνο το “Candle in the Wind” του Elton John και το “Do They Know It’s Christmas?” από τους Band Aid). Το τραγούδι ξεκινάει με την εισαγωγή (Intro) στην οποία ο Mercury, υποδυόμενος ένα «φτωχό αγόρι» αναρωτιέται αν η ζωή είναι αληθινή ή εάν πρόκειται για φαντασία. Περνώντας στην μπαλάντα (Ballad) αρχίζει να μας αφηγείται την ιστορία αυτού του φτωχού αγοριού, το οποίο σκότωσε έναν άνθρωπο και τώρα το έχει μετανιώσει καθώς βλέπει τη ζωή του να φεύγει μακριά. Στη συνέχεια ζητάει συγνώμη από την “Mamma” του που θα ανησυχεί και εύχεται να μην είχε γεννηθεί καθόλου γιατί δεν θέλει να πεθάνει… Η μπαλάντα φτάνει στο τέλος της και τη θέση της παίρνει ένα σόλο του κιθαρίστα Brian May (guitar solo) με το οποίο περνάμε ομαλά στο τέταρτο μέρος του τραγουδιού, στην όπερα (opera). Τολμώ να πω πως αυτό το κομμάτι είναι που με προβλημάτισε πιο πολύ απ’ όλα από απόψεως στίχων. Το πρώτο μέρος της όπερας αναφέρει ασυνάρτητα πράγματα όπως τον Scaramouch, τον χορό Fandango, τον Galileo και τον Figaro από τον Κουρέα της Σεβίλλης τα οποία το μόνο κοινό που έχουν (εκτός από τον fandango) είναι ότι σχετίζονται με την Ιταλία, την χώρα στην οποία γεννήθηκε η όπερα! Αντίθετα το δεύτερο μέρος πρόκειται για μια διαμάχη μεταξύ του Mercury και του Θεού (Bismillah στα αραβικά) για την ψυχή. Ζητάει άφεση αμαρτιών και υποστηρίζει πως ο διάβολος (Beelzebub) έχει έναν διάβολο έτοιμο για να τον πάρει. Στο προτελευταίο κομμάτι το στυλ πάλι αλλάζει και γίνεται ροκ (hard rock) μεταμορφώνοντας τον Mercury από ένα φτωχό παιδί σε έναν οργισμένο άντρα που ζητάει τη ζωή του πίσω μέσω της απελευθέρωσης της ψυχής του. Τέλος κλείνουμε με τον επίλογο (outro) στο οποίο η μουσική σιγά-σιγά σβήνει και οι στίχοι που επαναλάμβανονται είναι οι “anyway the wind blows” & “nothing really matters” που τους είχαμε ξαναδεί στην εισαγωγή. 

Στην κυματομορφή του τραγουδιού βλέπουμε τις μεγάλες διαφορές μεταξύ των 6 αυτών κομματιών

Το ξέρω, σας ζάλισα. Τι να κάνουμε, αυτό το τραγούδι ήταν, είναι και θα είναι από τα πιο μπερδεμένα 6 λεπτά της δισκογραφίας. Αρχίζοντας όμως να διαβάζουμε αργά τους στίχους καταλαβαίνουμε πως τελικά τα πράγματα δεν είναι και τόσο περίπλοκα. Οι στίχοι αρχικά προέρχονται από ένα βιβλίο που εκδόθηκε στο Ιράν με τίτλο «The March of the Black Queen» από τους Sarah Sefati και Farhad Arkam. Το βιβλίο μιλάει για ένα παιδί που σκότωσε κατά λάθος έναν άνθρωπο και, όπως ο Φάουστ, πούλησε την ψυχή του στον διάβολο. Μια μέρα πριν τον εκτελέσουν κάλεσε τον Θεό Bismillah και ζήτησε από τους αγγέλους να τον βοηθήσουν να σώσει τη ψυχή του. Πολλοί κριτικοί λένε πως το τραγούδι το έγραψε ο Mercury σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει όλες τις εσωτερικές διαμάχες του. Είναι αλήθεια πως ο Freddie Mercury μπορεί εξωτερικά να φαινότανε επιπόλαιος και αστείος αλλά εσωτερικά έκρυβε πολλά προβλήματα και ανασφάλειες που εν τέλει τον περιόριζαν.

Μπορώ να πω πως το τραγούδι είναι από μόνο του μια διαμάχη.

Το φτωχό αγόρι = Ο Farrokh Bulsara

           (αληθινό όνομα του Mercury)

                                  Σκότωσε κάποιον = έκανε ένα λάθος

             Δικάζεται  στον  κάτω  κόσμο = Έχει μια εσωτερική διαμάχη

                Πουλάει την ψυχή του στον = Κάνει αυτό που θέλει ακόμα κι αν

                διάβολο                                        είναι λάθος

               Ζητάει βοήθεια από τον Θεό =  Κάνει  αυτό  που  πρέπει

                                      για να σωθεί

                            Ο οργισμένος άντρας  = Ο Freddie Mercury

           Το  σκάει  από  την  κόλαση  και = Το σκάει από την παλιά ζωή

           σώζει την ψυχή του                            του και σώζει την “ψυχή” του

Είναι δύσκολο να έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με τα λάθη σου. Προσπαθείς να τους ξεφύγεις και να πας παρακάτω αλλά αυτά δεν σταματάνε ποτέ να σε ακολουθούν. Ο μόνος τρόπος να τα ξεφορτωθείς είναι να τα αποδεχτείς. Ο Freddie Mercury άλλαξε όνομα, έγινε διάσημος τραγουδιστής και κατάφερε πράγματα που μπορεί να μην είχε ονειρευτεί ποτέ του. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ήταν καλά και μέσα του. Αυτές οι εσωτερικές διαμάχες που δημιούργησαν ένα από τα καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών ήταν και αυτές που μπορεί να τον έτρωγαν μέρα με τη μέρα. Ποιος ο λόγος να είσαι πετυχημένος αν δεν μπορείς να είσαι ελεύθερος; Ζούμε σε μια πραγματικότητα που τα λάθη πληρώνονται και είμαστε αναγκασμένοι να υπακούμε στην τιμωρία μας. Μήπως όμως αυτός είναι ο λόγος που ο τραγουδιστής αναρωτιέται στην αρχή του τραγουδιού αν μπορεί να δραπετεύσει από την πραγματικότητα; Δημιουργώντας δικούς σου κανόνες πλάθεις έναν δικό σου κόσμο που δεν υπακούει στη λογική της εποχής. Ζεις ουσιαστικά σε μια αντικομφορμιστική κοινωνία που διοικείς εσύ. Κι αυτός είναι ο δεύτερος λόγος που ονομάστηκε έτσι το τραγούδι. Ελπίζω να σας κάλυψα… ;-)