Ρετρό κομμάτι αν θέλετε τη γνώμη μου που όμως ο τρελός ρυθμός του το κάνει ασυναγώνιστο! Προσωπικά είναι το δεύτερο τραγούδι του αμερικανικού συγκροτήματος Neon Trees που μου έχει κολλήσει (μετά το “Weekend”) και γι’ αυτό θα ήθελα να το μοιραστώ με εσάς. Οι έξυπνοι στίχοι κι ο έντονος ρυθμός σε συνδυασμό με ένα εμπνευσμένο cult βίντεο κλιπ δίνουν στο τραγούδι μια καλή θέση στην λίστα μου με τα Must Listen τραγούδια!
Παρακολουθώντας το βίντεο κλιπ ψιλοζαλίζεσαι γιατί είναι λίγο “inception”… Ταινία μέσα σε ταινία! Από τη μια βλέπεις ένα drive-in (υπάρχουν στην Αμερική και ουσιαστικά πρόκειται για πάρκινγκ στα οποία υπάρχουν οθόνες προβολής ταινιών και είναι σαν να έχεις ένα σινεμά στ’ αμάξι σου) στο οποίο είναι σταματημένα αρκετά αυτοκίνητα και μέσα σε ένα είναι τα μέλη των Neon Trees, με τον lead singer Tyler Glenn στο τιμόνι. Από την άλλη όμως όλοι αυτοί στο drive-in παρακολουθούν την ταινία «Zombie Bikers from Hell» στην οποία πρωταγωνιστούν επίσης τα μέλη του συγκροτήματος. Μέσα σ’ όλα αυτά βλέπουμε και μια σέξι σερβιτόρα η οποία αρέσκεται στο να παρασέρνει αθώα πλην άμυαλα αρσενικά και να τα κουτουπώνει στο πίσω μέρος του πάρκινγκ. Κάτι το κούνημα της φουστίτσας, κάτι η μαστίχα που μασάει μυρικαστικά, κάτι οι κινήσεις αιλουροειδούς με τον δίσκο στο χέρι και τα άμυαλα αρσενικά πέφτουν στην παγίδα… Κι αυτό γιατί στην πραγματικότητα η σέξι σερβιτόρα είναι ένα αιμοσταγές ζόμπι και αφού τους παρασύρει στα παρασκήνια τους κάνει μια χαψιά! Και κάπως έτσι μια γυναίκα κατάφερε να αφανίσει ολόκληρο το πάρκινγκ…
Είναι αλήθεια πως αν αυτό το βίντεο κλιπ ήταν ταινία δεν θα κατάφερνε να σου κρατήσει το ενδιαφέρον ούτε μέχρι τη μέση της Β’ πράξης. Ε πόσους πια θα φάει; Από ένα σημείο και μετά θα καταλάβουν πως κάτι παίζει με το συγκεκριμένο drive-in και θα πάψουν να έρχονται… Αποτέλεσμα; Η κοπελίτσα να μείνει μόνη της!
Όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε αν ζούσαμε κι εμείς σ’ αυτήν την πόλη θα αποφεύγαμε αυτό το drive-in όπως ο παππούς μου τα λιπαρά! Είναι αλήθεια πως όλοι επηρεαζόμαστε από τα λόγια του κόσμου ακόμα κι αν νομίζουμε πως δεν μας αγγίζουν. Ένα μουρμουρητό μπορεί να καταστρέψει την τέλεια εικόνα που είχαμε για κάτι ακόμα και χωρίς να έχουμε απτά στοιχεία και αποδείξεις. Πόσες φορές δεν είδατε μια ταινία επειδή σας είπανε πως είναι φλόμπα; (aka μπαλαφάρα aka μαλακίτσα). Πόσες φορές δεν πήγατε σε ένα μαγαζί επειδή διαβάσατε μια κακή κριτική στο internet ή σε κάποιο περιοδικό; Κι αν μέναμε σ’ αυτά καλά θα ήταν. Πόσες φορές όμως μαλώσατε με τον/ην φίλο/η σας επειδή σας είπαν πως εθεάθη με άλλο πρόσωπο αγκαζέ; Επειδή σας είπαν πως τραβιέται με διάφορους/ες παράλληλα με εσάς;
Δε λέω, μπορεί να είναι και αλήθεια αλλά συνήθως λίγοι είναι αυτοί που προσπαθούν να δουν την αλήθεια με τα ίδια τους τα μάτια… Οι περισσότεροι σπεύδουν αμέσως να κατηγορήσουν τον άλλον και μάλιστα χωρίς έλεος! Δεν είναι σπάνιο μια σχέση να καταστραφεί από έξω προς τα μέσα. Μια λέξη μόνο αρκεί για να κάνει τον καθρέφτη να ραγίσει και να χωρίσει το είδωλο σε πολλά κομμάτια! Γυαλί όμως που ραγίζει δεν ξανακολλάει το ίδιο εύκολα… Κι ακόμα κι αν ξανακολλήσει, δυστυχώς η ρωγμή θα παραμείνει! Ψάξτε πάντα καλά την αλήθεια και μην αφήνετε την κρίση των άλλων να αλλάξουν τη δική σας!
Όλοι μιλάνε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κι εμείς πρέπει να τους ακούμε! ;-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου