Mamma Knows Best / Does Your Mother Know

Το ξέρω ότι σας άρεσε την πρώτη φορά αυτός ο συνδυασμός και γι’ αυτό λοιπόν είπα να τον επαναλάβω. Για ακόμα μια φορά λοιπόν έχουμε ABBA και Jessie J να αντιπαραθέτουν επιχειρήματα για το ποιος έχει δίκιο! Το θέμα αυτή τη φορά; Οι ανθρώπινες σχέσεις!

Στο Does Your Mother Know των ABBA αισθάνομαι σαν να βλέπω ταινία με τον Κωνσταντάρα. Μια νέα κοπέλα φλερτάρει με έναν αρκετά μεγαλύτερό της σε ένα κλαμπ μάλλον (στο μυαλό μου τους φαντάζομαι να χορεύουν shake και πίνουν πορτοκαλάδα ή ένα ελαφρύ βερμουτάκι) και αυτός ο μεγαλύτερος αρχίζει να έχει ενδοιασμούς ενώ αναρωτιέται αν η μάνα της κοπελιάς ξέρει ότι η κόρη της βγήκε έξω σε κλαμπ! Ξέρω τι σκέφτεστε…  πως δεν συμβαίνουν αυτά σήμερα…

Ε λοιπόν εδώ έρχεται και συμπληρώνει η Jessie J η οποία δίνει μια επίκαιρη συνέχεια στο τραγούδι. Σύμφωνα με τους στίχους μπορούμε να φανταστούμε πως η κοπέλα τα έφτιαξε με τον τύπο (παρόλο που δεν διευκρινίζει το τραγούδι αν αυτός είναι μεγαλύτερος ή μικρότερος) και τελικά η σχέση αυτή κατέληξε στο χωρισμό… Πέρασε και έφυγε αφήνοντας πίσω τα σπασμένα κομμάτια της καρδιάς της κοπελιάς η οποία μας γνωστοποιεί ότι τελικά η μάνα της είχε δίκιο που δεν ήθελε η κόρη της να τα φτιάξει με κάποιον σαν αυτόν.

Στην μια ιστορία η κοπέλα είναι ο κυνηγός και ο τύπος του θήραμα ενώ στην άλλη έχουμε το θύμα κοπέλα και τον κυνηγό τύπο που εν τέλει την πλήγωσε… Στη ζωή πάντα μπορείς να πετύχεις και τα δύο! Άλλες φορές είσαι εσύ που κυνηγάς ενώ θα υπάρξουν και φορές που μπορεί να βρεθείς να τρέχεις να ξεφύγεις! Πολλοί πιστεύουν πως αυτό έχει να κάνει με το φύλο… δηλαδή πως συνήθως ο άντρας παίρνει το ρόλο του κυνηγού και η γυναίκα του “απροστάτευτου” θύματος. Η αλήθεια ωστόσο είναι πως οι ρόλοι εναλλάσσονται συνέχεια χωρίς να γίνονται διακρίσεις στο φύλο ή και στην ηλικία. Αν κάποιος είναι συχνότερα κυνηγός κάποια στιγμή θα κουραστεί και γι’ αυτό αποφασίζει να ξεκουραστεί και αφήνει τους άλλους να τον κυνηγήσουν αν το επιθυμούν… Αντίθετα κάποιος που ήταν θήραμα μια ζωή δεν αντέχει να δέχεται τα ερωτικά βέλη των άλλων (σημειωτέον πως τις περισσότερες φορές πονάνε) και αποφασίζει να βγει στην επίθεση κυρίως βέβαια για αυτοάμυνα!

Δυστυχώς όμως ακόμα κι αν είσαι κυνηγός καμιά φορά πληγώνεσαι κι εσύ… Και τότε είναι που αρχίζεις να μαθαίνεις να ξεχωρίζεις ποιες περιπτώσεις αξίζουν κυνήγι και ποιες όχι! Και πιστέψτε με αυτό είναι κάτι που θα σου πάρει αρκετά χρόνια εξάσκησης…

Αν λοιπόν συμφωνήσουμε  πως η ζωή είναι ένα μεγάλο δάσος γεμάτο κυνηγούς και θηράματα είναι στο χέρι του καθενός να αποφασίσει ποιον ρόλο θα ενσαρκώνει πιο συχνά. Μην ξεχνάτε όμως κάτι… Ακόμα κι ο κυνηγός μπορεί να δεχτεί βέλη! Και αυτά πονάνε πιο πολύ! ;-)

All Love

Πριν λίγες ώρες άκουσα αυτό το πανέμορφο τραγούδι της Ingrid Michaelson και αμέσως με έβαλε σε σκέψεις... Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι είναι αυτά που εμείς οι άνθρωποι αγαπάμε σε μια σχέση; Τι είναι αυτό που μας κάνει να είμαστε σε μια σχέση; Πιστεύω πως όχι!

Αν μπορούσατε να κοιτάξετε αυτή τη στιγμή τον/την σύντροφό σας τι θα βλέπατε και αγαπάτε πάνω του/της; Μην μου πείτε… ξέρω… αν είναι άντρας θα πείτε είναι γλυκός, έχει πολύ όμορφο χαμόγελο, με φροντίζει, είναι αστείος, έχει ωραίο στυλ, γαλάζια μάτια, ξέρει τι θέλω πριν το ζητήσω, με καταλαβαίνει και άλλα τέτοια. Αν πάλι είναι γυναίκα είναι χαριτωμένη, αξιαγάπητη, με ωραίο σώμα, είναι φάτσα και ναζιάρα αλλά και δυναμική και η λίστα συνεχίζεται…

Αν οι απαντήσεις σας είναι μέσα σε αυτά που είπα παραπάνω ή παρόμοια τότε πέσατε στην παγίδα! Η ερώτηση ήταν τι αγαπάτε και τι βλέπετε γενικά… όχι τι αγαπάτε από τα προτερήματά του/της! Το να είσαι ερωτευμένος με κάποιον σημαίνει ότι είσαι ερωτευμένος με όλα όσα τον αντιπροσωπεύουν, καλά και κακά, όμορφα και άσχημα… Αγαπάς τον τρόπο με τον οποίο μιλάει, ξυπνάς με την μυρωδιά και το χαμόγελο του/της δίπλα σου και σ’ αρέσει που αυτή τουλάχιστον η στιγμή είναι σαν να έχει βγει από τη “Μέρα της Μαρμώτας”… Αγαπάς το ότι δεν έχει τέλεια δόντια και κάθε φορά που σου χαμογελάει καταλαβαίνεις ότι η ευτυχία και η τελειότητα είναι δυο εντελώς διαφορετικές έννοιες! Σου λείπει με το παραμικρό… και δεν μπορείς να κοιμηθείς αν δεν ακούσεις το ροχαλητό του/της!

Δεν ξέρω τι πιστεύετε εσείς αλλά για μένα η αγάπη είναι ένα εντελώς αψεγάδιαστο συναίσθημα που όταν το νιώθεις δεν το μπερδεύεις, και ούτε μπορείς να το περιορίσεις! Αγαπάς κάποιον/κάποια και τέρμα, αυτό είναι… Δε σε νοιάζει αν δεν έχεις το καλύτερο σώμα, αν δεν έχεις τα πιο όμορφα μάτια, αν δεν λες τα καλύτερα αστεία, αν δεν είσαι η ψυχή της παρέας, αν δεν ντύνεσαι με την τελευταία λέξη της μόδας ή αν τα μαλλιά σου δεν είναι τέλεια! Το μόνο που θες είναι να είσαι ο εαυτός σου… αυτόν τον εαυτό που ξέρεις ότι οι άλλοι αγαπάνε και αποδέχονται ακόμα κι αν δεν είναι τέλειος!

Προσπάθησε να μείνεις εσύ και να μην αντιγράφεις κανέναν άλλο… Ο δρόμος στην εικονική τελειότητα έχει εμπόδια τα οποία είναι αυτά που διαμορφώνουν την προσωπικότητά σου! Η αγάπη που νιώθουν για σένα πηγάζει και από τα μειονεκτήματα που πιστεύεις ότι έχεις… Ποιος θα μπορούσε ποτέ να ερωτευτεί και να είναι ευτυχισμένος αν είχε δίπλα του κάποιον τέλειο; Ε; ;-)

Masquerade

Άλλοι ντύνονται από άποψη, άλλοι για την πλάκα, άλλοι για το έθιμο και άλλοι για να εκφράσουν ένα απόκρυφο κομμάτι του εαυτού τους. Όποιος κι αν είναι βέβαια ο λόγος μόνο ένα πράγμα είναι σίγουρο: απόψε διασκεδάζουμε! Η Τσικνοπέμπτη είναι κατά τη γνώμη μου η πιο «έξαλλη» (με την καλή έννοια) μέρα του χρόνου. Μπορείς να φορέσεις ότι θες χωρίς να παρεξηγηθείς από κανένα, να κάνεις ότι θες χωρίς να σε κρίνουν γι’ αυτό και γενικά αισθάνεσαι ελεύθερος. Είναι όμως πάντα έτσι;

Το τραγούδι Masquerade είναι από την πασίγνωστη όπερα του Andrew Lloyd Webber “The Phantom of the Opera”. Το τραγούδι ακούγεται στην αρχή της δεύτερης πράξης του έργου όταν οι ιδιοκτήτες της όπερας κάνουν ένα χορό μεταμφιεσμένων για να γιορτάσουν το νέο έτος. Παρόλο που ακούγεται πολύ χαρούμενο, στην πράξη το τραγούδι έχει μια σκοτεινή πλευρά. Αντί να μιλάει για την απελευθέρωση που μπορεί να σου προσφέρει το να μεταμφιεστείς σε κάποιον άλλο περιγράφει τη δύναμη της μεταμφίεσης και τη δυνατότητά σου να κρύψεις τον εαυτό σου από τους άλλους. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που βλέπουμε σε έργα τη δύναμη της μεταμφίεσης να παίρνει σάρκα και οστά και να δημιουργεί μπερδέματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το έργο του Σαίξπηρ “Πολύ Κακό για το Τίποτα” όπου ο Βενεδίκτος και η Βεατρίκη είναι μεταμφιεσμένοι και όσο χορεύουν στον χορό μεταμφιεσμένων αρχίζουν να βρίζουν ο ένας τον άλλο χωρίς όμως να ξέρουν ότι απέναντί τους έχουν το άτομο που βρίζουν.

 

Οι άνθρωποι πολλές φορές φοβόμαστε τις απόψεις των άλλων και ειδικά όταν ξέρουμε ότι μπορεί να έχουν δίκιο. Κρυβόμαστε, ντρεπόμαστε και μην αντέχοντας όλη αυτή τη ντροπή φοράμε ένα προσωπείο και δείχνουμε στους άλλους αυτό που θέλουν να δουν. Δυστυχώς όμως, τις περισσότερες φορές, αυτό που βλέπουν οι άλλοι δεν έχει καμία σχέση με αυτό που είμαστε. Όπως όμως και στις απόκριες κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα να πέσουν οι μάσκες και το αληθινό πρόσωπο έρχεται στην επιφάνεια! Και αυτή είναι η στιγμή που πρέπει ο καθένας μας να κοιτάξει πρώτα τον εαυτό του στον καθρέφτη και να συμβιβαστεί με αυτό που βλέπει. Να εντοπίσει τα ελαττώματα του, να μάθει να μην ντρέπεται γι’ αυτά και σταδιακά να προσπαθήσει να βελτιωθεί!

Το μόνο που προσφέρει μια μάσκα είναι μια ψευδαίσθηση κι ένα μυστήριο το οποίο με την ίδια ευκολία που δημιουργείται μπορεί να καταστραφεί! Η ψευδαίσθηση αυτή συχνά είναι ο εαυτός που θα θέλαμε να γίνουμε ή που ήμασταν κάποτε και θέλουμε έστω και για μία μέρα να νιώσουμε πως είναι να είσαι αυτός ο άνθρωπος! Υπάρχουν άνθρωποι που μέσα από αυτό βγαίνουν κερδισμένοι και αποφασίζουν να αλλάξουν ουσιαστικά πράγμα που θέλει χρόνο και κόπο. Υπάρχουν όμως και αυτοί που αρνούνται να βγάλουν τη μάσκα και σιγά-σιγά αρχίζουν να συνηθίζουν στην ιδέα του «νέου» τους εαυτού! Αν δεν ομολογήσουμε ποιοι πραγματικά είμαστε τότε ποτέ δεν θα μπορέσουμε να είμαστε ευτυχισμένοι!

Οι απόκριες είναι μια περίοδος του χρόνου που όλη θα πρέπει να διασκεδάζουν. Δεν έχει σημασία για ποιον λόγο αποφασίζεις να φορέσεις τη μάσκα… Το σημαντικό είναι να περάσεις καλά και να ζήσεις κάθε στιγμή! Πρόσεξε όμως μην ξεχάσεις την άλλη μέρα να βγάλεις τη μάσκα…  ;-)

I Will Always Love You

Πιστεύω πως ξέρετε γιατί διάλεξα αυτό το τραγούδι… Πολλοί οι λόγοι… Πρώτον προς τιμήν της Whitney Houston και δεύτερον επειδή το τραγούδι μιλάει για την αγάπη… και μιας και σήμερα είναι του Αγίου Βαλεντίνου είπα να τα συνδυάσω!

Αυτό που δεν ξέρουν οι περισσότεροι γι’ αυτό το τραγούδι είναι πως κανονικά δεν είναι της Whitney Houston! Το original είναι της Dolly Parton, τραγουδίστρια της country που είχε γράψει αυτό το τραγούδι για τον τότε σύντροφό της Porter Wagoner με τον οποίο ήταν στα χωρίσματα. Πολύ ωραίος τρόπος να δείχνεις τα συναισθήματά σου μέσα από ένα τραγούδι πράγμα που κάνουν όλοι οι καλλιτέχνες κάποια στιγμή. Αυτό το county, αρχικά, τραγούδι λοιπόν το πήρε η Whitney και ούτε λίγο ούτε πολύ του άλλαξε τα φώτα μετατρέποντάς το σε μια soul μπαλάντα! Με τις τρομερές τις φωνητικές ικανότητες αλλά και με όλον αυτόν τον αέρα της έδωσε μια νέα, διαφορική πνοή στο τραγούδι! Μια ερμηνεία που έμεινε αξέχαστη και θα μείνει όσα χρόνια κι αν περάσουν από την πρώτη φορά… το 1992 στην ταινία “Ο Σωματοφύλακας”.

Αυτό όμως δεν είναι και η αγάπη; Το να παίρνεις κάτι που δεν σου ανήκει και να το κάνεις δικό σου με ένα τρόπο που μόνο εσύ μπορείς! Να μπορείς να δεις το καλό σε κάτι, την ομορφιά που είναι κρυμμένη, να μάθεις να αγαπάς ακόμα και τα ελαττώματά του και να προσπαθείς να τα βελτιώσεις. Αυτό δηλαδή που έκανε και η Whitney Houston με το “I Will Always Love You”. Δε λέω πως η αρχική εκδοχή της Dolly Parton δεν ήταν επιτυχία αλλά συγκριτικά η Whitney μάγεψε τους πάντες, κοινό και κριτικούς, με αποτέλεσμα το κομμάτι αυτό να γίνει η μεγαλύτερη της επιτυχία.

Η αγάπη υπάρχει παντού, όπου και να κοιτάξεις… Και όταν λέω αγάπη δεν εννοώ υποχρεωτικά τον έρωτα. Έρωτας και αγάπη χωρίζονται από μια γραμμή που ονομάζεται “χρόνος”. Ο έρωτας είναι σαν ένα σφηνάκι, κρατάει λίγο και έχει απίστευτη ενέργεια, σε αντίθεση με την αγάπη που είναι σαν το κρασί, όσα χρόνια κι αν περάσουν διατηρεί το άρωμα και την ποιότητά του και γίνεται ακριβότερο. Η αληθινή αγάπη δεν σβήνει ποτέ! Η Μέρα του Αγίου Βαλεντίνου λένε πως είναι η μέρα των ερωτευμένων, όχι των αγαπημένων! Μπορεί κάθε χρόνο του Αγίου Βαλεντίνου να γιορτάζεις με διαφορετικό άνθρωπο στο πλευρό σου… το μόνο σίγουρο όμως είναι πως κάθε χρόνο θα έχεις μαζί σου και όλα αυτά τα άτομα που αγαπάς! Άμα το δεις λοιπόν από μια μεριά μπορείς να πεις ότι τη Μέρα του Αγίου Βαλεντίνου γιορτάζουν όλοι οι άνθρωποι ασχέτως αν βρίσκονται σε σχέση ή όχι! 

Ευχαριστούμε λοιπόν την Dolly Parton που έγραψε ένα τόσο υπέροχο τραγούδι και τη Whitney Houston που μας το “σέρβιρε” τόσο όμορφα και τόσο ξεχωριστά. Γιατί έτσι πρέπει να τη θυμόμαστε, για όλα αυτά που προσέφερε στη μουσική και όλα όσα προσέφερε η μουσική της στον καθένα μας ξεχωριστά…

Καλή μέρα των ερωτευμένων σε όλους σας και μη σας παίρνει από κάτω αν φέτος δεν έχετε ταίρι… Το καλό με τις γιορτές είναι ότι έρχονται κάθε χρόνο! Θα έχετε αρκετές ευκαιρίες! ;-)

Patience

Οι Take That είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα που ανακάλυψα τυχαία πριν 3 χρόνια μέσα από μια συνωνυμία 2 τραγουδιών. Και τα 2 λέγονταν “Shine” κι εγώ, τελικά, αν και έψαχνα ένα άλλο, κόλλησα με αυτό των Take That! Και όχι άδικα καθώς είναι ένα πάρα πολύ καλό συγκρότημα! Το παρόν τραγούδι ανήκει στο 4^ο άλμπουμ τους, με τίτλο Beautiful World, το οποίο ήταν και η επιστροφή του συγκροτήματος στο προσκήνιο έπειτα από 11 χρόνια απουσίας.

Όπως μας διδάσκει και η πορεία των Take That ποτέ δεν είναι αργά να κάνεις την επιστροφή. Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις υπομονή και να μάθεις να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή! Αυτό ισχύει σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Στη δουλειά μας, στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους, στον έρωτα…! Δεν μιλάω για timing ή κάτι τέτοιο. Πιο πολύ θα έλεγα πλησιάζει στη τη φράση «Όποιος βιάζεται, σκοντάφτει»! Δεν είναι καλό να είμαστε ανυπόμονοι, να θέλουμε να τρέξουμε το χρόνο για να φτάσουμε σε συγκεκριμένα γεγονότα όπως τη στιγμή που θα πάρουμε προαγωγή ή που θα είμαστε πλούσιοι ή που θα γνωρίσουμε τον έρωτα της ζωής μας. Να μη γίνουμε δηλαδή σαν τον Adam Sandler στο Click, που τρέχοντας τη ζωή του σε fast forward προσπέρασε όλα τα σημαντικά γεγονότα της ζωής του χωρίς να το ξέρει…

Κάτι που δεν γνώριζε ο Adam αλλά που δεν γνωρίζουμε κι εμείς είναι ότι ο χρόνος κυλάει με τον ίδιο τρόπο και όταν είσαι ευτυχισμένος και όταν δεν είσαι. Κάθε στιγμή που περνάει διαρκεί το ίδιο… κάθε στιγμή που περνάει αξίζει το ίδιο! Και είναι αυτές οι μικρές στιγμές που θα μας βοηθήσουν να βελτιωθούμε, να εξελιχθούμε και να ζήσουμε!

Στο προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στον χωρισμό και στο πως η Adele τον αντιμετώπισε (μέσω της μουσικής). Υπάρχουν όμως άνθρωποι που πραγματικά δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν τον χωρισμό. Για να πούμε βέβαια του στραβού το δίκιο δεν υπάρχει μαγικό χαπάκι που σε βοηθάει να το ξεπεράσεις. Υπάρχει όμως μια αντιβίωση, η οποία ακούει στο όνομα «Χρόνος». Ο χρόνος λένε πως είναι ο καλύτερος γιατρός και πως μπορεί να γιατρέψει κάθε ανοιχτή πληγή… πόσο μάλλον να κολλήσει μια ραγισμένη καρδιά! Το μόνο που θέλει είναι λίγη κόλλα, σταθερό χέρι και πολύ πολύ υπομονή… Το να μπεις σε μια σχέση πριν κολλήσουν καλά τα κομμάτια της καρδιάς σου μπορεί να την ραγίσει ξανά… και αυτή τη φορά θα πονέσει διπλά! Είναι σαν να πας να βάλεις λουλούδια σε ένα σπασμένο βάζο πριν προλάβει να πιάσει η κόλλα! Το βάζο θα ξανασπάσει. Αν όμως περιμένεις λίγο ακόμα θα υπάρχει πολύ λιγότερος κίνδυνος να συμβεί το ίδιο πράγμα. Το καλό βέβαια με την καρδιά είναι πως όσο και να ραγίσει, σε όσα κομμάτια κι αν κοπεί, κάποια στιγμή θα επιστρέψει στην αρχική της μορφή. Απλώς θα πάρει περισσότερο χρόνο!

Μη προσπαθήσεις να κυνηγήσεις τον έρωτα για μια φορά! Άσε τον έρωτα να κυνηγήσει εσένα… Καμιά φορά η ζωή είναι πιο γλυκιά αν αφήνεις κάποια πράγματα στην τύχη! Εγώ  τυχαία ανακάλυψα τους Take That ενώ ήθελα να βρω ένα άλλο συγκρότημα… Έτσι κι εσείς… Μπορεί άλλον άνθρωπο να ψάχνετε και άλλον να τελικά βρείτε!

Και δεν πειράζει κι αν αργήσει λίγο…

Οι Take That κάνανε 11 χρόνια για να βγάλουνε καινούριο δίσκο και αν κρίνω από την ποιότητα χαλάλι η αναμονή! Εσείς πόσο είστε διατεθειμένοι να περιμένετε; ;-)

Someone Like You

Ίσως και η μεγαλύτερή επιτυχία της Adele! Το Someone Like You έχει ήδη κλείσει ένα χρόνο και κάτι κυκλοφορίας του ως single και συνεχίζει να ακούγεται και να ερμηνεύεται από άλλους καλλιτέχνες! Ένα τραγούδι που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά όποιου το ακούει και κατανοεί τον πόνο που εκφράζει αλλά και την κάθαρση στην οποία οδηγεί με το ρεφρέν!

Η ιστορία του τραγουδιού ξεκινάει με τον χωρισμό της Adele από τον άντρα με τον οποίο ήταν μαζί ενάμιση περίπου χρόνο. Απ’ ότι έχει δηλώσει η ίδια σε συνεντεύξεις της πίστευε ότι θα παντρεύονταν αλλά τελικά αυτό ήταν κάτι που αυτός δεν ήθελε… Η χαριστική βολή ωστόσο ήταν το γεγονός ότι μετά από μερικούς μήνες έμαθε ότι αυτός ο άντρας αρραβωνιάστηκε με μια άλλη.

“…I heard that you settled down, you found a girl and you’re married now…”

Ο χωρισμός είναι πάντα μέρος αυτού του παιχνιδιού που ονομάζεται “Σχέσεις”. Ψάχνεις το καλύτερο δυνατό ταίρι και δημιουργείς ζεύγη για να καταφέρεις να βγαίνεις από το παιχνίδι και να μη μείνεις μόνος. Στόχος σου είναι να μείνεις σε ένα ζεύγος όσο μπορείς περισσότερο και οι περισσότεροι κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μπορέσουν να κρατήσουν μια θέση εκτός παιχνιδιού. Όταν όμως φεύγει το ζευγάρι σου πας ξανά στην αφετηρία και το παιχνίδι αρχίζει από την αρχή. Το ξέρω ακούγεται διασκεδαστικό έτσι όπως το περιγράφω, όμως για ένα άνθρωπο που μόλις έχει χωρίσει από μια σοβαρή σχέση είναι πολύ δύσκολο να ξεκινήσει από την αρχή. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα ανθρώπων που παρέμειναν προσκολλημένοι σε μια τελειωμένη σχέση αρνούμενοι να πάνε παρακάτω, είτε λόγω του φόβου της απόρριψης είναι λόγω ανασφάλειας.

Μερικές φορές ο χωρισμός είναι "μονόδρομος"

Βέβαια όσο δύσκολος και ανεπιθύμητος  είναι ένας χωρισμός, όλοι κάποια στιγμή θα τον βρούμε μπροστά μας. Μπορεί στην αρχή, αν σου έρθει πολύ ξαφνικό, να σε καταρρακώσει και να μη θες να σηκωθείς από το κρεβάτι μέχρι τα μαξιλάρια και τα σεντόνια να γίνουν μούσκεμα από τα δάκρυα… Δυστυχώς όμως αυτό δεν θα σε βοηθήσει καθόλου! Όπως είπα και πιο πάνω αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να αφήσεις το παρελθόν στο παρελθόν και να ασχοληθείς γράφοντας σε όλες αυτές τις λευκές σελίδες που θα συνεχίσουν να ανοίγονται μπροστά σου κάθε μέρα! Αυτό έκανε και η Adele και το σφράγισε με αυτό το τραγούδι.

Ένας βασικός λόγος, πιστεύω, που αυτό το τραγούδι έγινε τόσο μεγάλη επιτυχία ήταν το γεγονός ότι οι στίχοι, η μουσική αλλά ακόμα και η ερμηνεία προέρχονται από τα βάθη της καρδιάς της Adele και ήταν αγνά συναισθήματα και όχι απλώς φιλοδοξία και επιθυμία για να γράψει μια ακόμα επιτυχία… Η ίδια δήλωσε σε συνέντευξη ότι μέσα από αυτό το τραγούδι αισθάνθηκε ελεύθερη και πιο ήρεμη παρόλο που όσο το έγραφε ένιωθε αρκετά μόνη. Αυτό παρατηρείται όμως πάντα… Όσο προσπαθείς να ξεπεράσεις μια σχέση αισθάνεσαι άσχημα και θες απεγνωσμένα να γυρίσεις το χρόνο πίσω. Όταν όμως καταφέρεις και το ξεπεράσεις θα νιώσεις πολύ πολύ καλύτερα και θα είσαι ελεύθερος!

Για την Adele ήταν ένα τραγούδι, για κάποιον άλλο μπορεί να είναι ένα ταξίδι, μια βόλτα, ένα βιβλίο… μια νέα γνωριμία. Υπάρχουν τρόποι να ξεπεράσεις το παρελθόν. Το πρώτο βήμα είναι να το αποδεχτείς…!

“Never Mind, I’ll Find Someone Like You”

 

Falling Slowly

Τρυφερή, συγκινητική, ευαίσθητη, πρωτότυπη… Όλα αυτά περιγράφουν την ταινία Once, ένα διαφορετικό μιούζικαλ γυρισμένο στην Ιρλανδία που παρουσιάζει μια «ερωτική» ιστορία διαφορετική σκοπιά!

Πρόκειται για την ιστορία ενός άντρα και μιας γυναίκας που συναντιούνται τυχαία μια μέρα στο δρόμο και με αφορμή την επισκευή μιας ηλεκτρικής σκούπας γνωρίζονται και τελικά έρχονται πολύ κοντά. Ο άντρας ασχολείται με τη μουσική, γράφει δικά του τραγούδια και τα παίζει στο δρόμο για να βγάζει μερικά χρήματα από το χόμπι του. Η τυχαία συνάντηση με τη γυναίκα της ιστορίας θα του αλλάξει ολόκληρη τη ζωή! Θα μάθει να πιστεύει περισσότερο στον εαυτό του, θα υπερασπιστεί το ταλέντο του και τελικά θα ηχογραφήσει  το πρώτο του CD. Παρόλο που ακούγεται πολύ συνηθισμένο οι δημιουργοί της ταινίας χειρίστηκαν με μεγάλη μαεστρία τη σχέση ανάμεσά τους! Σε όλο τη διάρκεια της ταινίας αισθάνεσαι ότι κάτι θα συμβεί μεταξύ τους, νιώθεις έντονα συναισθήματα να εκπέμπονται και από τους δύο… αλλά τελικά… Σιγά μη σας πω και το τέλος! Να κάτσετε να το δείτε μόνοι σας! Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα σας αγγίξει. Μπορεί οι βασικοί ρόλοι να μην παίζονται από επαγγελματίες ηθοποιούς αλλά και ο Glen Hansard και η Marketa Irglova είναι πολύ φυσικοί στους ρόλους τους.

Το τραγούδι αυτό, σύμφωνα με το σενάριο, το έχει γράψει ο άντρας και το τραγουδάει με την κοπέλα μέσα σε ένα κατάστημα με μουσικά όργανα! Αν ρωτήσετε εμένα το τραγούδι μιλάει για τον ξαφνικό έρωτα, αυτό που λένε οι ρομαντικοί «έρωτα με την πρώτη ματιά». Για την αμήχανη εκείνη στιγμή που βλέπεις κάποιον/α τυχαία και λες μέσα σου πως ερωτεύτηκες. Μπουρδουκλώνεις τα λόγια σου, είσαι στον κόσμο σου, μιλάς μόνος, δεν έχεις όρεξη και όλα αυτά για εκείνον/η που συνάντησες. Όπως λένε και οι πρώτοι στίχοι του τραγουδιού:

“I don’t know you, but I want you all the more for that”

Υπάρχει όμως κάτι τέτοιο; Πως γίνεται να μπορείς με μια φευγαλέα ματιά να προδικάσεις ότι το συγκεκριμένο άτομο που συνάντησες είναι το άλλο σου μισό; Πολλοί υποστηρίζουν πως δεν μπορείς και πως όλο αυτό δεν είναι παρά μόνο η εντύπωση που σου προκαλεί κάποιος/α με την επιβλητική του/της εμφάνιση.  Και έχουν δίκιο! Ένας άνθρωπος είναι πολύ περισσότερα από μια φιγούρα… Είναι ένα χαρακτήρας με προσωπικότητα την οποία πλάθει κατά τη διάρκεια της ζωής του και σύμφωνα με αυτή έλκεται και απωθείται με κάποια άτομα.

Από την άλλη όμως, ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το αποτέλεσμα! Οι ανθρώπινες σχέσεις, όπως και τα πάντα στον κόσμο, επηρεάζονται και από τον παράγοντα που ακούει στο όνομα Τύχη, και σε ένα παιχνίδι τύχης ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι θα συμβεί παρακάτω!

Ε λοιπόν ναι… Μπορεί να υφίσταται ο έρωτας με την πρώτη ματιά... Μόνο που  δεν είναι ο κανόνας, αλλά η εξαίρεση. Τώρα αν πολλοί τον θεωρούν τον κανόνα δυστυχώς θα τα βρούνε σκούρα αν ερωτεύονται και ξε-ερωτεύονται κάθε δεύτερη βδομάδα (και καταλήγετε να σκέφτεστε “Τι σκατά… καρδιά αγκινάρα έχω;”). Γιατί όπως έλεγε και το σλόγκαν της ταινία…

«Πόσο συχνά συναντάς τον έρωτα της ζωής σου;»

Ε;