Our Last Summer

Ένα τραγούδι αφιερωμένο στους έρωτες του καλοκαιριού… Αυτούς που αγγλιστί τους αποκαλούμε και summer fling! Πρόκειται για μια μικρή αισθηματική περιπέτεια, για ένα σκίρτημα της καρδιάς που αν και διαρκεί για λίγες μέρες είναι ικανό να μας κάνει να νιώσουμε ακόμα νέοι και ζωντανοί! Και ποια περίοδος είναι πιο κατάλληλη από το καλοκαίρι; Αν και αυτό το τραγούδι των ABBA είναι αφιερωμένο για ένα καλοκαίρι στο Παρίσι, εγώ θα αναφερθώ αποκλειστικά στο Ελληνικό καλοκαίρι, κι αυτό όχι λόγω εθνικισμού αλλά επειδή γι’ αυτό έχω συλλέξει ντοκουμέντα!

Το καλοκαίρι είναι μια εποχή που μπορούμε να πούμε πως όλα επιτρέπονται και όλα είναι πιθανά. Μπορείς να αφήσεις την καθημερινότητά σου πίσω και να εναρμονιστείς με έναν κόσμο πολύ διαφορετικό απ’ αυτόν που έχεις συνηθίσει. Και τότε είναι που συναντάς αυτό το κάτι που θα συμπληρώσει όλο αυτό το σκηνικό. Αν είσαι άντρας σίγουρα θα δεις μια κοπέλα να περπατάει στην αμμουδιά με το μελαχρινό κατσαρό από την αλμύρα μαλλί να ανεμίζει ενώ το άσπρο της φόρεμα είναι γεμάτο με πιτσιλιές από τη θάλασσα. Τα μάτια της είναι γαλάζια κι εσύ κάθεσαι και την κοιτάς κατεβάζοντας τα γυαλιά ηλίου, έτσι για να σιγουρευτείς ότι δεν κάνουν πουλάκια τα μάτια σου. Καθώς αρχίζει να απομακρύνεται αρχίζεις να αναρωτιέσαι γιατί δεν έκανες κάτι… Γιατί δεν τη σταμάτησες να την ρωτήσεις την ώρα παρόλο που στο χέρι σου το αδιάβροχο ρολογάκι ξέρει την ώρα με μεγαλύτερη ακρίβεια και από το 14814 (επίσημη ώρα Ελλάδος). Το ίδιο βράδυ λοιπόν όταν θα βγείτε με όλη την τρελοπαρέα για ποτά και χορό σίγουρα θα τη συναντήσεις στην τοπική ντίσκο (τα περισσότερα νησιά έχουν…!) ή στο κλαμπάκι της περιοχής (όλα τα θέρετρα στη Χαλκιδική έχουν…!) και τότε θα πάρεις τη μεγάλη απόφαση να της μιλήσεις αφού πρώτα την έχεις καρφώσει τόσο με το βλέμμα σου που η κοπέλα αρχίζει να πιστεύει πως ή ότι είσαι ανώμαλος ή αλλήθωρος.

(Σ’ αυτό το σημείο θέλω να ξεκαθαρίσω πως η επιλογή των φύλων έγινε μετά από αρκετή σκέψη και έπειτα από τη συνειδητοποίηση πως στα περισσότερα άρθρα βλέπουμε την οπτική γωνία των γυναικών)

Αυτό ήταν. Μιλάτε, μιλάτε, μιλάτε… δηλαδή ούτε γλιστρίδα να είχατε καταπιεί. Αν όλοι από την παρέα σας καταλήξουν μπακούρια τότε είναι πολύ πιθανό α) να σας παρακαλούνε να γυρίσετε στο κάμπινγκ* β) σας κάνουν πλάτες και προσπαθούν να την πέσουν στην ξανθιά φίλη της μελαχρινής χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία…! Η ώρα περνάει, ξημερώνει και εσείς δεν έχετε ιδέα πως πέρασε ολόκληρο το βράδυ. Ενώ συνεχίζετε να μιλάτε, κοιτάτε την ανατολή (ή όπως είχε πει μια φίλη μου κάποτε, το «ηλιο-ανατόλια»). Και κάπως έτσι περνάει η μια βραδιά αφήνοντας σας ένα μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο που θα φύγει μόνο τη στιγμή που θα φύγετε κι εσείς από το νησί αφήνοντας πίσω σας για πάντα αυτή την ανάμνηση.

*το κάμπινγκ προσφέρει οικονομική ευκολία καθώς είναι πιο φθηνό από ξενοδοχείο ή ενοικιαζόμενο δωμάτιο, ενώ παράλληλα θεωρείται και πιο ρομαντικό και νεανικό

 

Το καλό με τον έρωτα του καλοκαιριού είναι πως παρά τη βραχύβια μορφή του δεν θα ξεθωριάσει ποτέ από τα τοιχώματα της μνήμης μας. Πως γίνεται λοιπόν ένας έρωτας τόσο παροδικός να μας στιγματίσει τόσο βαθιά; Είναι πιστεύω όχι μόνο ο έρωτας αυτός καθαυτός αλλά και η τάση μας να μυθοποιούμε κάποια πράγματα που έχουμε χάσει και θέλουμε να ξαναέχουμε στη ζωή μας. Ο έρωτας του καλοκαιριού καθώς και τα χρόνια που πέρασαν μας κάνουν να ελπίζουμε πως κάποια μέρα αυτές οι μέρες και αυτά τα ένδοξα καλοκαίρια θα επιστρέψουν στη ζωή μας για να μας αποδείξουν πως ακόμα είμαστε ζωντανοί.

Αν αποδεχτούμε πως κάθε πέρσι και καλύτερα τότε δεν θα έχουμε να ελπίζουμε για τίποτα στη ζωή μας. Το καλοκαίρι έρχεται κάθε χρόνο και εμείς πρέπει να είμαστε εδώ και να το ζούμε όσο πιο έντονα μπορούμε! Αρκεί μόνο να πιστέψουμε πως τα καλύτερα μας χρόνια αρχίζουν από αύριο… ;-)