Happy / Halo

Υπήρξαν φορές στο παρελθόν που δεν έγραψα στο blog ίσως για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και πραγματικά ο λόγος ήταν επειδή ίσως βαριόμουνα. Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τα πόσα πράγματα συνέβησαν σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα δεν μπορώ να τα περιγράψω μέσα σε ένα κείμενο της μίας σελίδας! Γι’ αυτό λοιπόν (όπως συνήθως) θα αποφύγω τις λεπτομερείς περιγραφές και θα καταφύγω σε γενικότητες γύρω από ένα συγκεκριμένο θέμα. Αυτή τη φορά θα προτιμήσω να ακολουθήσω τον φωτεινό δρόμο της αισιοδοξίας και ποιος ο καλύτερος τρόπος αν όχι μέσα από δύο καθαρά αισιόδοξα τραγούδια.

Δεν ξέρω αν το παθαίνετε συχνά αλλά σίγουρα θα έχετε φάει κόλλημα κάποια στιγμή με ένα τραγούδι. Αυτό το περίεργο πράγμα που αισθάνεστε ότι το ακούτε όλη μέρα και πως με κάποιον μαγικό τρόπο το σιγομουρμουράτε συνέχεια: όταν οδηγείτε, όταν δουλεύετε, όταν κάνετε ντουζ (στο ντουζ μπορεί και δυνατά) ακόμα και όταν περιμένετε στην ατελείωτη ουρά στη ΔΕΗ. Μπορεί να το μισείτε, μπορεί να είναι το πιο παρακμιακό τραγούδι που πάτησε ποτέ “πόδι” σε τούτο τον πλανήτη, μπορεί να είναι συνθετικό και στιχουργικό αριστούργημα… Δεν έχει σημασία! Για μένα αυτή η διαδικασία πήρε σάρκα και οστά μέσα από δύο τραγούδια: το “Happy” του Pharrell Williams και το “Halo” της Beyonce. Τις τελευταίες βδομάδες τολμώ να ομολογήσω πως με έπιασα να τα τραγουδάω και τα δύο ατελείωτες φορές.

Η αλήθεια είναι πως αν σας κολλήσει ένα τραγούδι στο μυαλό όσο και να προσπαθείτε να το απωθήσετε δεν πρόκειται να φύγει. Κάνει από μόνο του τον κύκλο του (όπως όλα σ’ αυτή τη ζωή) και θα φύγει χωρίς να το καταλάβετε. Το θέμα ωστόσο είναι πως μέχρι να ολοκληρωθεί αυτός ο κύκλος εσείς βιώνετε όλα τα συναισθήματα που μπορεί να σας προκαλεί το συγκεκριμένο τραγούδι. Και αν μιλάμε για τραγούδια όπως το “Happy” και το “Halo” έχει καλώς. Αν όμως σας έχουν κολλήσει πιο στενάχωρα τραγούδια τότε δυστυχώς θα πρέπει να αποδεχτείτε πως για μερικές μέρες θα κυκλοφορείτε με μια λυπημένη φάτσα.

Αν τώρα αντί για τραγούδι αρχίσουμε να μιλάμε για γεγονότα, θα διαπιστώσουμε ότι είναι το ίδιο πράγμα. Όσο εύκολα και ασυνείδητα κολλάμε σε ένα τραγούδι, το ίδιο εύκολα και ασυνείδητα κολλάμε και σε γεγονότα της καθημερινής μας ζωής. Αν αυτά τα γεγονότα είναι στιγμές χαράς τότε θα είμαστε χαμογελαστοί και ευδιάθετοι. Αν πάλι διαλέξουμε να επηρεαστούμε από στιγμές μοναξιάς και λύπης τότε η ψυχολογία μας φτάνει μέχρι τον πάτο του πηγαδιού! Έχουμε όλα τα φόντα να γίνουμε ευτυχισμένοι και είναι στο χέρι μας να το πετύχουμε. Όπως λέει ο Robin Sharma στο βιβλίο «Ο μοναχός που πούλησε τη ferrari του» δεν έχουμε την πολυτέλεια για ούτε μια αρνητική σκέψη. Οι σκέψη μας είναι σαν ένας κήπος που πρέπει να τον φροντίζουμε συνέχεια και να πετάμε από μέσα όλα τα παράσιτα και τα μαμούνια. Και ο καλύτερος τρόπος; Οι θετικές και αισιόδοξες σκέψεις.

Υπάρχει όμως άλλο καλύτερο “φυτοφάρμακο” γι’ αυτόν τον κήπο από μουσική; Μέσα από τα τραγούδια μπορούμε να εκφράσουμε μεγάλα κομμάτια της προσωπικότητας μας (όπως κάνει και η Beyonce στο Halo όπου εκμυστηρεύεται στον έρωτα της πως πλέον είναι έτοιμη να τον δεχτεί μέσα στην καρδιά της) αλλά και να δείξουμε στον κόσμο την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε (όπως ο Pharrell Williams στο Happy). Αν βλέπετε πως ο κήπος της σκέψεις σας έχει αρκετά ζουζούνια τότε μην χάνετε ούτε λεπτό! Βάλτε ένα αισιόδοξο τραγούδι και σιγά-σιγά όλα θα πάρουν τον δρόμο τους…

ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ το “Happy” και το “Halo” είναι προσωπικές μου επιλογές. Είναι στο χέρι του καθενός να διαλέξει να ακούσει αυτό που τον κάνει να χαμογελάει. Καλή ακρόαση σε όλους! ;-)