Roar

Το βασικό single της Katy Perry από τον τελευταίο της δίσκο “Prism” έχει τον τίτλο “Roar” δηλαδή “Κραυγή” και πρόκειται για ένα τραγούδι αφιερωμένο στον φόβο. Ποιον φόβο όμως; Θα σας το παρουσιάσω με ένα παράδειγμα: πρόσφατα (συγκεκριμένα χθες) είδα μια ταινία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (το “Rosie” [2013], του Marcel Gisler). Συνήθως μετά από διαγωνιζόμενες ταινίες συνηθίζεται να εμφανίζεται ο σκηνοθέτης και να πραγματοποιείται ένα είδος Q&A, μέσα από το οποίο το κοινό θέτει ερωτήσεις στον εκάστοτε σκηνοθέτη και αυτός καλείται να απαντήσει χωρίς φόβο και με πολύ πάθος. Και τη στιγμή που ο εθελοντής με την ανοιχτόχρωμη μπλουζίτσα κάνει την κρίσιμη ανακοίνωση “Έχετε να κάνετε καμία ερώτηση στον κύριο Gisler;” ξαφνικά παγώνω. Όλες αυτές οι απορίες που είχα στο μυαλό μου και ήθελα να εκφράσω μέσα σε δευτερόλεπτα εξαφανίστηκαν και η γλώσσα μου μεταμορφώθηκε σε γόρδιο δεσμό. Με άλλα λόγια: δεν έβγαλα μιλιά!

Πιστεύω πως δεν είμαι ο μόνος που το παθαίνει, σωστά; (Αν ναι αφήστε κανένα σχόλιο ρε παιδιά για να ξέρω ότι υπάρχετε!) Ο κύριος λόγος για τον οποίο πιστεύω πως το παθαίνουμε έχει να κάνει με το ότι όλοι φοβόμαστε το τι μπορεί να σκεφτεί ο άλλος. Μπορεί από μέσα του να γελάσει, να μας κοροϊδέψει, να μας ειρωνευτεί και άλλα πολλά! Αν είχαμε τη δύναμη της τηλεπάθειας τότε θα μπορούσαμε να διαβάσουμε τις σκέψεις των άλλων και να γνωρίζουμε ακριβώς τι είναι αυτό που περιμένουν από μας. Επειδή όμως τέτοιο πράγμα δεν υφίσταται, συνεχίζουμε να τρέμουμε πως οι άλλοι σκέφτονται τα χειρότερα γι’ αυτά που λέμε. Και είναι ακριβώς αυτή η αβεβαιότητα που μας τσακίζει. Οπότε από το να γίνουμε ρεζίλι προτιμάμε να καθόμαστε και να παρακολουθούμε μια συζήτηση από το ανοίξουμε το στόμα μας και να εκφράσουμε ελεύθερα τη γνώμη μας.

Αν ρωτήσετε εμένα ο λόγος για τον οποίο φοβόμαστε αυτά που σκέφτονται οι άλλοι είναι επειδή κι εμείς από μέσα μας σκεφτόμαστε και ίσως γελάμε καμιά φορά με αυτά που λέει κάποιος. Δεν είναι σωστό και το ξέρουμε, αλλά παρόλα αυτά το κάνουμε. Μήπως λοιπόν ένα πρώτο βήμα για να μπορέσουμε να απαλλαγούμε από αυτή μας την φοβία είναι να σταματήσουμε να σχολιάζουμε από μέσα μας τους άλλους; Σκεφτείτε πόσο άσχημο είναι να κάνουμε κάτι σε κάποιον όταν δεν θέλουμε να το κάνουν και οι άλλοι σε μας. Μπορεί να φαίνεται ηλίθιο καθώς οι άλλοι δεν μπορούν να γνωρίζουν τι σκεφτόμαστε αλλά από την άλλη με το να προσπαθήσουμε να ελέγξουμε τις σκέψεις μας μόνο καλό στον εαυτό μας θα κάνουμε.

Στον Peter Pan ο μόνος τρόπος για να μπορέσεις να πετάξεις είναι να κάνεις όμορφες σκέψεις. Έτσι κι εδώ, ο μόνος τρόπος για να μπορέσεις να μιλήσεις ελεύθερα είναι πρώτα να καταφέρεις να σκεφτείς όμορφα για τους άλλους. Αν θέλεις πραγματικά να κάνεις μια κριτική μπορείς να την πεις στον άλλον μπροστά του πράγμα που είναι πολύ καλό. Αν όμως οι σκέψεις σου περιστρέφονται γύρω από το πόσο αστεία μιλάει ή γύρω από το πόσο περίεργα εκφράζεται ένας άνθρωπος τότε αυτές ακριβώς οι σκέψεις θα σου έρχονται πρώτες στο μυαλό όταν θα μιλάς εσύ!

Η Katy Perry βγάζει μια κραυγή και εκφράζει αυτό που θέλει. Πριν απ’ αυτό όμως έχει προηγηθεί αρκετή σκέψη… Φρόντισε τις σκέψεις σου γιατί μόνο έτσι θα καταφέρεις να βγάλεις σωστές “κραυγές”! ;-)