Stompa

Άνθρωποι & μουσική! Άλλους θα τους δεις με ακουστικά σε κατάμεστα λεωφορεία να απολαμβάνουν τις αγαπημένες τους μελωδίες ακόμα κι αν το περιβάλλον συμπεριλαμβάνει στριμωξίδη και ένταση. Άλλους θα τους δεις στον δρόμο με τα ποδήλατα να σιγοτραγουδάνε μια αγαπημένη μελωδία ενώ παράλληλα προσπερνάνε διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα. Άλλους θα τους δεις να ουρλιάζουν στίχους από τραγούδια σε κλαμπ και μπαρ και με τη συνοδεία κατάλληλης κινησιολογίας καταλαβαίνεις πως νιώθουν ροκστάρ. Υπάρχουν και αυτοί που δεν θα τους δεις κι αυτό επειδή προτιμούν να είναι κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο και να είναι συγκεντρωμένοι σ’ αυτό που ακούνε και μ’ αυτόν τον τρόπο το απολαμβάνουν.

Όπως και να ’χει η μουσική, καλώς ή κακώς,  παίζει κάποιον ρόλο στη ζωή όλων μας. Το θέμα είναι να δούμε πως την λαμβάνει ο καθένας μας ξεχωριστά. Σύμφωνα με το τραγούδι “Stompa” της Καναδής τραγουδίστριας Serena Ryder, μουσική είναι κάτι σαν πανάκεια. Ό,τι πρόβλημα κι αν έχεις στην καθημερινή σου ζωή, η μουσική μπορεί πολύ εύκολα να σε βοηθήσει για να τα βγάλεις πέρα όσον το δυνατό πιο ανώδυνα. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να βάλεις το αγαπημένο σου κομμάτι να παίζει, να μπεις στο ρυθμό (ή τουλάχιστον να νιώσεις τον ρυθμό του κομματιού όποιος κι αν είναι αυτός).

Υπάρχουν ένα σωρό τρόποι με τους οποίους μπορεί να σε βοηθήσει η μουσική ανάλογα πάντα με τα γούστα σου και με την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι.

Α) Φαντάσου πως είσαι κουρασμένος και γυρίζεις σπίτι μετά από μια δύσκολη μέρα και το μόνο που θέλεις είναι να κάτσεις λίγο στον καναπέ (αν είσαι φοιτητής πολύ πιθανόν αυτός ο καναπές να είναι πτυσσόμενος και να λειτουργεί και ως το κρεβάτι σου) και να απολαύσεις μια στιγμή ηρεμίας. Αλλά ηρεμία και σιωπή είναι too much. Γι’ αυτό λες “δε βάζω να ακούσω λίγη μουσικούλα;”. Τόσο απλά, χωρίς να χρειαστεί καν να σηκωθείς από τη θέση σου!

 

Β) Μια κλισέ σκηνή είναι ένας άνθρωπος που μόλις έχει χωρίσει (για την ακρίβεια που μόλις ΤΟΝ έχουν χωρίσει και μάλιστα παρά τη θέληση του) να ακούει μπαλάντες του Elton John και του Lionel Richie ενώ ταυτόχρονα σκέφτεται πόσο πολύ θέλει να είναι με το άτομο που μόλις τον χώρισε. Ε λοιπόν αυτό δεν είναι η σωστή χρήση της μουσικής! Γιατί όχι μόνο δεν γίνεται καλύτερα αλλά επιδεινώνει και τη θέση του καθώς βυθίζεται σε όλο και πιο βαθιά μαυρίλα. Το επόμενο βήμα δηλαδή ποιο είναι; Να διαβάσει Καρυωτάκη; Γι’ αυτόν τον λόγο δεν πρέπει να πέσει στη λούμπα και να το ρίξει στις μπαλάντες, αλλά να κάνει το αντίθετο! Να αρχίσει να ακούει χορευτικά, ανεβαστικά, αισιόδοξα σαχλοτράγουδα έτσι ώστε να σκάσει και κάνα μειδίαμα στον καθρέφτη προτού αρχίσει τα αντικαταθληπτικά!

Γ) Μια τελική χρήση της μουσικής είναι αυτή η οποία συνοδεύεται με τον χορό. Το σώμα έχει κι αυτό δικούς του τρόπους να εκφράζεται και ο χορός είναι ένας απ’ αυτούς. Η μουσική βοηθάει το σώμα να απελευθερωθεί μέσα από τον μουσικό περιορισμό που του παρέχει. (τι είπα ε;). Το σώμα μας μπορεί να κουνηθεί με άπειρους τρόπους. Ένα μουσικό ερέθισμα μας δίνει την ώθηση να ακολουθήσουμε ένα μονοπάτι κινησιολογικής έκφρασης με αποτέλεσμα να μας δίνει μια κάποια απελευθέρωση μέσω του περιορισμού! (πράγμα που συμβαίνει κατά κόρον στον χώρο της τέχνης). Σκεφτείτε λοιπόν το πόσο ωραία θα νιώσετε αν καταφέρετε να φέρετε σε συμφωνία το σώμα σας με τα ακουστικά σας ερεθίσματα. Απόλυτη έκφραση!

Κάτι τέτοιο έτσι κι αλλιώς μας προτείνει να κάνουμε και η Serena Ryder και δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο. Χτυπήστε τα πόδια σας μέχρι να λιώσουν οι σόλες! Χτυπήστε τα χέρια σας μέχρι να κοκκινίσουν οι παλάμες σας! Πιστέψτε με, το έχετε ανάγκη… ;-)

Let It Go

Και από κει που είχαμε τις αλκυονίδες μέρες του Γενάρη ξαφνικά ξυπνάς ένα πρωί, πας να κάνεις την πρωινή σου βόλτα και βλέπεις μικρές λευκές νιφάδες να πέφτουν από τον ουρανό και να νιώθεις πως τελικά έπρεπε να βάλεις το χοντρό μπουφάν ασορτί με τις χοντρές κάλτσες και τις μπότες. Ένα τέτοιο απρόσμενο ξύπνημα είχα κι εγώ σήμερα ακριβώς τη στιγμή που συνόδευα τον γέρικο τετράποδο φίλο μου στο πεζοδρόμιο για την καθημερινή του “βρωμοδουλειά”. Και εκεί που έλεγα από μέσα μου τώρα είτε θα αρπάξω καμία βούτα είτε καμία πούντα, ακούω στο ραδιόφωνο ένα τραγούδι που για περίπου 4 λεπτά με έκανε να ξεχαστώ. Κι αυτό είναι το “Let it go” από την τελευταία ταινία της Disney “Frozen”. Τι πιο ταιριαστό!

Περιττό να πω πως με το που γύρισα σπίτι κάθισα να δω την ταινία. Άφησα λίγο στην άκρη το διάβασμα της εξεταστικής και αφέθηκα στο φαινομενικά ψυχρό αλλά ουσιαστικά θερμό κόσμο της Disney. Το παραμύθι πρόκειται για μια διαφορετική μεταφορά της «Βασίλισσας του Χιονιού» του Hans Christian Andersen. Στην ταινία η βασίλισσα του χιονιού που ονομάζεται Elsa έχει μια αδερφή την Anna και ουσιαστικά βλέπουμε την εξέλιξη της σχέσης τους από παιδιά. Η Elsa έχει τη μαγική δύναμη να παγώνει τα πάντα γύρω της και για να μην κάνει κακό στην αδερφή της μένει απομονωμένη στο δωμάτιό της μακριά από όλους και από όλα. Την ημέρα όμως που είναι να στεφθεί βασίλισσα όλο το βασίλειο μαθαίνει την αλήθεια για της δυνάμεις της, με αποτέλεσμα η Elsa να το σκάει στα βουνά του βασιλείου για να απομονωθεί στον κρυστάλλινο πύργο της προκαλώντας αιώνιο χειμώνα σε όλο το βασίλειο. Το “Let It Go”, αυτό το εκπληκτικό κομμάτι του ζεύγους Robert και Kristen-Anderson Lopez, ακούγεται τη στιγμή που η Elsa αποδέχεται τη φύση της και χρησιμοποιεί τις μαγικές τις δυνάμεις χωρίς να φοβάται πια κόβοντας όμως κάθε επαφή της με τον έξω κόσμο.

Μπορεί φαινομενικά να δείχνει ότι απολαμβάνει την ελευθερία της αλλά στην πραγματικότητα το τίμημα είναι ότι παγιδεύει τον εαυτό της σε ένα κρυστάλλινο κλουβί επειδή φοβάται. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μια τάση να δείχνουμε ένα άλλο πρόσωπο στον κόσμο ενώ εσωτερικά μπορεί να πονάμε. Σύμφωνα με την αρχαία θεωρία μιλάμε για το πρόσωπο και το προσωπείο. Με το προσωπείο ένας άνθρωπος κρύβεται και προσπαθεί να δείξει ακριβώς το αντίθετο απ’ αυτό που νιώθει. Για να μπορέσει λοιπόν κάποιος να καταλάβει αυτόν τον άνθρωπο θα πρέπει ή να είναι ικανός στο να διαβάζει το κατωκείμενο της προσωπικότητάς του ή να έχει βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση. Στην ταινία βλέπουμε την Elsa να χτίζει ένα επιβλητικό παλάτι, να αλλάζει εμφάνιση και να φαίνεται πιο ζωντανή αλλά κατά βάθος η καρδιά της παγώνει. Η μόνη που καταλαβαίνει πως πονάει είναι η αδερφή της και αυτό επειδή ξέρει και μπορεί να διαβάσει την ουσία και όχι το ψυχρό προσωπείο που προσπαθεί να παρουσιάσει για να την προστατέψει.

Στην ζωή μας θα συναρτήσουμε πολλούς ανθρώπους που στην προσπάθειά τους να κρυφτούν θα υψώσουν τείχη πάγου για να απομονωθούν. Τις περισσότερες φορές πιστεύουμε ότι είναι απλώς ψυχροί και απόμακροι με αποτέλεσμα να μην τους δίνουμε σημασία και να τους προσπερνάμε. Αν όμως αποφασίσουμε να τους δώσουμε λίγη προσοχή, λίγη σημασία, λίγη… ζεστασιά τότε ίσως να καταφέρουμε να λιώσουμε τον πάγο (και να τον σπάσουμε επίσης) και να φανερώσουμε την ουσία που κρύβεται κάτω από την ψυχρή επιφάνεια! ;-)

Let Go For Tonight

Και με το 2013 πλέον να ανήκει στο παρελθόν προχωράμε και είμαστε (ελπίζω) έτοιμοι για όλα όσα πρόκειται να έρθουν στον δρόμο μας. Αν είσαι φοιτητής βέβαια ένα από τα πρώτα πράγματα που φέρνει κάθε καινούρια χρονιά είναι η εξεταστική! Μαθήματα, παραδώσεις εργασιών, άγχη και άλλα πολλά συμπληρώνουν αυτήν την υπέροχη πανδαισία ακαδημαϊκής τρέλας με την οποία οι φοιτητές ερχόμαστε αντιμέτωποι τουλάχιστον 2 φορές το χρόνο.

Είναι λίγο σαν την καταιγίδα που ενώ τη βλέπεις να έρχεται αισθάνεσαι ανήμπορος και το μόνο που καταλήγεις να κάνεις είναι να την παρακολουθείς που πλησιάζει και να ελπίζεις πως είτε θα περάσει ξηστά από δίπλα σου είτε θα έχει κοπάσει μέχρι να έρθει ως εσένα. Παρόλα αυτά κάτι τέτοιο συμβαίνει σπάνια με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε χαμένοι στο κέντρο της κακοκαιρίας μην έχοντας την παραμικρή ιδέα πως και από τι να πρωτοπροστατευτούμε. Γι’ αυτό αν μπορούσαμε να δώσουμε μερικές συμβουλές για το πώς να επιβιώσετε αρτιμελείς από αυτήν την καταιγίδα που καλείτε εξεταστική θα πρότεινα να βρείτε ένα σίγουρο κατάλυμα για το βράδυ, να μην κουράζεστε πολύ, αρκετή ξηρά τροφή και ένα χάρτη έτσι ώστε να φτάσετε εκεί που θέλετε εγκαίρως. Με άλλα λόγια να κοιμάστε αρκετά, να μην πολυβγαίνετε, να τρώτε καλά και τις ώρες που διαβάζετε να φροντίζεται να είστε όσο πιο συγκεντρωμένοι γίνεται!

Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποιες φορές που ο οργανισμός δεν αντέχει άλλο. Και τότε αποφασίζετε, αντί να κάθεστε στο κατάλυμα αγκαζέ με τον χάρτη, να βγείτε έξω και να αρχίσετε να χορεύεται στη βροχή ανέμελοι χωρίς να σας ενδιαφέρει που έχετε γίνει μούσκεμα ή που ίσως αρπάξετε καμία πούντα. Ουσιαστικά είναι σαν να βάζετε στο «ταξίδι» σας μια άνω τελεία έτσι ώστε να ξεσπάσετε, μόνο όμως για μία μέρα, ενώ γνωρίζετε πως η ανατολή της επομένης θα σας βρει πάλι παρέα με τον χάρτη της γνώσης.

Κάτι τέτοιο μας προτρέπει να κάνουμε και η βρετανίδα Foxes (aka Louisa Rose Allen) μέσα από το τελευταίο της single “Let Go For Tonight”. Μπορεί να ζεις μια ζωή οργανωμένη σύμφωνα με κανόνες συμπεριφοράς και υποχρεώσεις αλλά καμιά φορά είναι καλό να αφήνεσαι, ακόμα και για μία στιγμή. Παρακολουθώντας το music video καταλαβαίνουμε πως το πάλλευκο παριβάλλον του σπιτιού συμβολίζει τα «πρέπει» ενώ ο ξαφνικός και αυθόρμητος φαγητοπόλεμος είναι αυτός που δίνει ζωή και χρώμα στο όλο σκηνικό. Ζούμε ουσιαστικά άχρωμες ζωές και ο μόνος τρόπος για να τις κάνουμε έγχρωμες είναι να μπορούμε να έχουμε δυνατά ξεσπάσματα τα οποία έχουν τη δύναμη να γεμίσουν με χρώμα τη ζωή μας και τις ζωές των άλλων γύρω μας.

Ακόμα κι αν είναι εξεταστική και όλα τα χρώματα αρχίζουν να φαίνονται πως ξεθωριάζουν, εμείς έχουμε την δυνατότητα να τους επαναφέρουμε την αρχική τους ζωντάνια. Αρκεί να κάνουμε κάτι το αυθόρμητο. Αρκεί να ζήσουμε μια στιγμή. Έτσι ξαφνικά θα δούμε πως η πραγματικότητα στην οποία καλούμαστε να επιστρέψουμε δεν είναι τόσο μουντή όσο νομίζαμε! Καλή εξεταστική σε όλους! ;-)