Ring Ring

Αν και είναι bonus track από τον πρώτο του δίσκο (με τίτλο “Life in Cartoon Motion”) ο Βρετανός Mika δεν παύει να μας εντυπωσιάζει και εδώ. Το τραγούδι συνδυάζει παιχνιδιάρικο και σοβαρό τόνο ενώ το θέμα γύρω απ’ το οποίο περιστρέφεται λίγο-πολλοί όλοι το έχουμε νιώσει (ή το έχουμε προκαλέσει…). Ως συνήθως [και μην με πείτε γραφικό] το τραγούδι αναφέρεται στις ανθρώπινες σχέσεις και βασικά σ’ αυτές που έχουν πρόβλημα!

Αλλά επειδή όλα περιγράφονται καλύτερα (και ευκολότερα) με ένα παράδειγμα θα αναφερθώ σε ένα φαινόμενο αρκετά συχνό για τον προσδιορισμό του οποίου θα χωρίσω τους ανθρώπους σε δύο μεγάλες κατηφορίες (αυτός ο διαχωρισμός ίσως σας θυμίσει λίγο στιγμιότυπα από το “Baby Come Home” αλλά δεν πειράζει, καθώς εγώ το έγραψα οπότε δεν έχω και τραβήγματα με τα πνευματικά δικαιώματα). Αυτές οι κατηγορίες είναι: (α) οι cool-άτοι/αναίσθητοι και (β) οι ανασφαλείς/πρήχτες [σε κάθε κατηγορία έχω βάλει ένα ελαφρύ κι ένα βαρύ χαρακτηριστικό, έτσι για να διατηρούνται οι ισορροπίες]! Αυτό το φαινόμενο είναι ένας άντρας που τον παίρνει τηλέφωνο κάθε λίγο και λιγάκι η κοπέλα του επειδή της μπήκανε ψύλλοι στα αυτιά πως μπορεί να του λέει ψέματα…! Και στη συνέχεια ακολουθούν οι δύο κατηγορίες μας…

[Θα ήταν καλό για όλους μας να μη διαβάσετε την κατηγορία στην οποία βρίσκεστε αλλά την άλλη… Αν πάλι είστε περίεργοι, τι να πω, διαβάστε τες και τις 2 να δω τι θα καταλάβετε!]

Α) Cool-άτοι/Αναίσθητοι

Τα έχετε με κάποιον και συμπεριφέρεστε σαν να είστε μόνοι σας. Δε λέω καλό το να έχει ο καθένας τον χώρο του αλλά πάρτε και κάνα τηλέφωνο ρε αδερφέ που και που. Εσείς σας θεωρείτε ως cool τύπους, υπεράνω δεσμεύσεως και συμβάσεων του κατεστημένου αλλά στην πραγματικότητα κουράζεστε να ενδιαφέρεστε για κάποιον που ξέρετε ότι μπορεί να χωρίσετε ανά πάσα στιγμή (κι αυτό είναι άμεσο αποτέλεσμα της έντονης επιθυμίας σας να μην είστε σε σχέση)!

Β) Ανασφαλείς/Πρήχτες

Εσείς είστε που θέλετε να είστε σε σχέση για να έχετε με κάτι να ασχολείστε. Δεν θέλετε να φανταστείτε τον εαυτό σας ως single όπως δεν θέλει να φανταστεί και ο εργαζόμενος τον εαυτό του άνεργο… Απλούστατα επειδή δεν θα έχετε με τι να παίζετε. Πιστεύεται πως είστε ανασφαλείς και εκεί αποδίδεται τα άπειρα τηλεφωνήματα που κάνετε για να ελέγχετε αν είναι μόνος του, αν είναι ΟΝΤΩΣ σπίτι και αν τελικά λέει αλήθεια πως δεν βγήκε με εκείνη την θεά από την ιατρική. Στην πραγματικότητα όμως είστε πρήχτες και βρίσκετε την κατάλληλη ευκαιρία για να ασχολείστε με κάτι τη στιγμή που θα έπρεπε να ασχοληθείτε λίγο περισσότερο με τον εαυτό σας.

[Σ’ αυτό το σημείο θέλω να τονίσω ότι η επιλογή των φύλων στα παραδείγματα είναι καθαρά τυχαία, Random αγγλιστί]

Λοιπόν; Τι έχετε να πείτε; Μισό λεπτό να το παίξω μέντιουμ… Ανοίγω τα ταρώ, ρωτήστε με!

ΘΑ ΞΑΝΑΠΑΡΕΤΕ ΑΜΕΤΡΗΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΤΟΝ ΓΚΟΜΕΝΟ ΣΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΑΝ ΟΝΤΩΣ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ;

Το μέλλον μου λέει πως το παιδί θα σας παρατήσει και θα έχει και δίκιο εδώ που τα λέμε. Θα πάψει να σηκώνει το τηλέφωνο και μια μέρα των ημερών θα το πάρετε απόφαση πως η σχέση έχει πάει περίπατο…

ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΤΕ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΣΑΣ ΣΑΝ GADGET-ΟΜΗΧΑΝΗ, ΑΠΑΞΙΩΝΟΝΤΑΣ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗΛΕΦΩΝΑ;

Όπως λέει και ο σοφός λαός, ό,τι αφήνεις σε αφήνει. Αν πάψετε να ενδιαφέρεστε για το άτομο με το οποίο λέτε ότι έχετε σχέση τότε θα πάψει να το λέει και αυτό και θα καταλήξετε μόνοι… Δε λέω είναι μια κατάσταση που μπορεί να σας αρέσει, αλλά για πόσο ακόμα;

Η κατηγορία που δεν σχολίασα, δηλαδή οι normal άνθρωποι που παίρνουν τηλέφωνο αλλά δεν σε ζαλίζουν με το συνεχόμενο ring-ring είναι αυτοί που δεν χρειάζονται καμία συμβουλή επί του θέματος! Δείτε τους και παραδειγματιστείτε! ;-)

Model Behavior

Σας μπέρδεψε ο τίτλος ε; Όχι, μην ανησυχείτε, συνεχίζουμε να μένουμε πιστοί στο αφιέρωμά μας με τα τραγούδια τηλεφώνου με τη διαφορά ότι το συγκεκριμένο κομμάτι δεν κάνει απλές αναφορές για τηλέφωνα που χτυπάνε αλλά πρόκειται για 27 μηνύματα τηλεφωνητή τα οποία τα ακούμε με κατάλληλη μουσική επένδυση! Τρελό;

Το τραγούδι προέρχεται από το soundtrack της θεατρικής μεταφοράς του έργου του Almodovar “Women on the Verge of a Nervous Breakdown” (δηλαδή “Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης”). Πρόκειται για μια θεότρελη παράσταση με ακόμα πιο θεότρελη μουσική που περιέχει μερικά στοιχεία ισπανικής κουλτούρας και μαζί και αρκετό black humor! Η παράσταση ακολουθεί την ιστορία 3 γυναικών οι οποίες τραβάνε τα πάνδεινα εξαιτίας του ανδρικού φύλου. Στο συγκεκριμένο κομμάτι βλέπουμε (ή βασικά ακούμε) τα προβλήματα της Candela ενώ έμμεσα παρακολουθούμε και την μεγάλη κάψα της πρωταγωνίστριας η οποία είναι η Pepa. Αλλά ας πιάσουμε το κουβάρι από την αρχή!

Η Candela είναι ένα μοντέλο και με την Pepa είναι καλές φίλες. Ο μεγάλος καημός όμως της Candela είναι ότι πλέον τα έχει με έναν τύπο που πιστεύει πως είναι τρομοκράτης και βάζει βόμβες. Μην έχοντας λοιπόν που αλλού να κλαφτεί παίρνει την κολλητή της τηλέφωνο μπας και καταφέρει να τη βοηθήσει να βγει από το αδιέξοδο… Δυστυχώς όμως καταλήγει να λέει τον πόνο της στον τηλεφωνητή καθώς η κολλητή της δεν απαντάει μιας και είναι κι αυτή χώμα λόγω του Ivan.  Ο Ivan τώρα είναι παντρεμένος με τη Lucia αλλά η Pepa τον θέλει για πάρτη της. Περιμένει όλη μέρα σπίτι μήπως και πάρει αυτός τηλέφωνο ή μήπως περάσει από κει και αυτή τύχει να μην είναι μέσα. Με λίγα λόγια “γυναίκα θύμα”!

Από δεξιά προς τα αριστερά:
η Candela, η Lucia, η Pepa και η Marisa και... το τηλέφωνο!

Και συνήθως όταν μια γυναίκα είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για έναν άντρα, δεν είναι διατεθειμένη να κάνει τίποτα για έναν φίλο. Κι έτσι η κακομοίρα η Candela βιώνει την απόρριψη από την Peppa όπως ακριβώς την βιώνει και η Pepa από τον Ivan. Επειδή όμως υπάρχει και δικαιοσύνη η Candela κάνει χαλάστρα στην Peppa χωρίς όμως να το ξέρει… Πως; Θα σας πω ευθείς αμέσως. Όταν η Peppa έβαλε να ακούσει την κασέτα του τηλεφωνητή άρχισε να ψάχνει ένα-ένα και τα 27 μηνύματα ελπίζοντας πως σε ένα απ’ αυτά θα ακούσει την βραχνή φωνούλα του Ivan της. Κι έτσι όπως άρχισε να απογοητεύεται καθώς είχε φτάσει μέχρι το μήνυμα 26 και το μόνο που άκουγε ήταν:

“Pepa, η Candela είμαι, σήκωσε το τηλέφωνο”, “Pepa τι σόι φίλη είσαι εσύ;” και άλλα τινά ΞΑΦΝΙΚΑ τσουπ ο Ivan με φωνή όλο υποσχέσεις να της λέει…

“Pepa γλυκιά μου θα ήθελα να…” ΜΠΙΠ ΜΠΙΠ ΜΠΙΠ

Η ΚΑΣΕΤΑ ΓΕΜΙΣΕ. ΤΕΛΟΣ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ

Σατανικό ε; Η Candela χωρίς να το ξέρει έκανα χαλάστρα στην κολλητή της που την αγνοούσε επιδεικτικά! Ποιο είναι λοιπόν το ηθικό δίδαγμα (εκτός από το να αγοράζουμε κασέτες μεγαλύτερης χωρητικότητος σε μηνύματα); Να μην χέζουμε τους φίλους μας όταν βρουμε γκόμενο ή γκόμενα και να μην καθορίζουν τη ζωή μας άνθρωποι που απλώς μας χρησιμοποιούν για να κάνουν το κέφι τους. Γιατί με το μπαρδόν αλλά και ο Ivan να καβλαντήσει ήθελε. Αφού σου λέει αν το cast της παράστασης δεν είχε άντρες θα το είχε πάρει όλο… Αλλά γενικά πρέπει να μάθουμε να αναγνωρίζουμε ποιοι άνθρωποι αξίζουν την αγάπη μας και την προσοχή μας γιατί όπως η Pepa θα έπρεπε να είχε δώσει τα παπούτσια στο χέρι στον Ivan, έτσι και η Candela θα έπρεπε να ψάξει να βρει φίλους που θα νοιάζονται και γι’ αυτήν…! Και αυτή είναι η ταπεινή μου άποψη… Καλή σας μέρα! ;-)

Call Me/Call Me Maybe

Ουκ ολίγες φορές το τηλέφωνο υπήρξε αντικείμενο που οδηγούσε σε σεξουαλικές επαφές (είτε αυτό συνέβαινε άμεσα είτε έμμεσα – είτε και τα δύο). Που το πάω θα μου πείτε ε; Και με το δίκιο σας. Σας παρουσιάζω λοιπόν έναν ακόμα συνδυασμό τραγουδιών τα οποία αν και θα μου πείτε πως δεν δένουν (επειδή το ένα πρόκειται για rock new wave κομμάτι και το άλλο είναι η επιτομή του brit pop – ποιο είναι πιο πιστεύω δεν θέλει εξήγηση) θα τα κάνω να ενώνονται, αποδεικνύοντας πως η θεωρία του Χάους ισχύει ακόμα και για τα πιο άκυρα πράγματα στο σύμπαν…

Μόλις πω 090, τι σας έρχεται πρώτα στο μυαλό; Ελάτε πείτε την αλήθεια εδώ… Γυναίκες-γατάκια που υπόσχονται ονειρεμένες νύχτες με πολύ ερωτισμό και ακόμα περισσότερη εχεμύθεια. Αν τώρα σας πω πως το γνωστό τραγούδι με τίτλο “Call Me” των Blondie πραγματεύεται ακριβώς αυτό το πράγμα θα με πιστέψετε; Για να ακριβολογούμε δεν μιλάει για γυναίκα γατάκι αλλά για έναν άντρα που βγάζει το μεροκάματο του ικανοποιώντας μοναχικές κυρίες στην κρύα και μοναχική πόλη του Λος Άντζελες… Με λίγα λόγια ζιγκολό! Προέχεται από το soundtrack της ταινίας του 1980 “American Gigolo” και τον ομώνυμο ρόλο τον έκανε ο 31χρονος τότε Richard Gere. Εμφανίσιμος ήταν, μόνος ήταν, απένταρος ήταν, τι είχε να χάσει; Α καλά και με το κατάλληλο promotion σου λέει άνθρωποι κάνανε περιουσίες έτσι…!

Και από τον τολμηρό Richard περνάμε στην Carly που κωλώνει… Αφού τον βλέπεις μαρή τον γείτονα εκεί να παιδεύεται 10 ώρες με τη μηχανή του γκαζόν πάνε βάλε κάνα χεράκι. Τι μου στέκεις στο παραθύρι μαρμαρωμένη κοιτώντας δειλά-δειλά πίσω από το κουρτινάκι της γιαγιάς; Θα κερδίσεις κάτι έτσι; Και τα λέω όλα αυτά θεωρώντας δεδομένο πως έχετε δει το βίντεο κλιπ. Όχι; Α ντροπή! Ξέρετε τι γέλιο έριξα μόλις ο αμφιβληστροειδής μου αντίκρισε και τα πρώτα ακόμα καρέ αυτού του μουσικού βίντεο; Ε δείτε το και θα καταλάβετε…

Πολλοί άνθρωποι έχουμε την τάση να είμαστε κάπως ντροπαλοί και αρκετά εσωτερικοί με τα συναισθήματά μας, ανεξαρτήτως φύλου. Έχει να κάνει κυρίως με τον χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου και με την φυσική μας τάση να αποφεύγουμε να δείχνουμε την ευάλωτη μας πλευρά σε ανθρώπους για τους οποίους ίσως τρέφουμε κάποιο ενδιαφέρον μεγαλύτερο του φιλικού! Και για να πάψω να μιλάω γενικά θα σας αναφέρω μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα… Πείτε ότι είστε σε ένα μπαρ και κάθεστε με την παρέα σας και βλέπετε κάποιον απέναντι και σας φαίνεται ενδιαφέρον τύπος (εξωτερικώς δηλαδή γιατί εσωτερικώς ποτέ δεν μπορεί να ξέρει κανείς!). Τι θα κάνετε; Θα πάτε να του μιλήσετε; Θα συνεχίσετε να τον καρφώνετε με μάτια ελπίζοντας να αξιωθεί να έρθει να σας μιλήσει αυτός; Ή θα συνεχίσετε να πίνετε το ποτό σας ανέμελα σαν να μην συνέβη ποτέ τίποτα αφήνοντας την μοίρα να κάνει παιχνίδι; Από τη μία δηλαδή έχουμε την περίπτωση που δηλώνουμε ότι είμαστε διαθέσιμοι (όπως το τραγούδι “Call Me” όπου η Debbie Harry δεν σταματάει να μας δηλώνει πως αν θέλουμε μπορούμε να την πάρουμε τηλέφωνο όποια στιγμή θέλουμε), από την άλλη δίνουμε μια κάποια πάσα στον άλλον να κάνει αυτός κίνηση για να μην φάμε εμείς την γείωση σε περίπτωση μη διαθεσιμότητας του άλλου (όπως στο “Call Me Maybe” όπου η καψερή η Carly γουστάρει τρελά τον γείτονά της αλλά το μόνο που κάνει είναι να τον χαζεύει με το στόμα ορθάνοιχτο μέχρι το πάτωμα) και τέλος μπορούμε απλώς να δηλώσουμε κατειλημμένοι περιμένοντας να δούμε αν ο άλλος έχει την υπομονή να καλέσει καμιά 10αριά φορές μέχρι να πετύχει γραμμή!

Στην μια περίπτωση μπορεί κάποιος να δείξει τις προθέσεις του και να αποφασίσει
να απευθύνει τον λόγο στις κοπέλες που κάθονται δίπλα.

Στην άλλη περίπτωση μπορεί να κάθεται, να κοιτάει, ακόμα και να χαμογελάει αλλά
τίποτα παραπάνω, κι αυτό επειδή δεν θέλει να το διακινδυνέψει να φάει άκυρο.

Με λίγα λόγια, η πρώτη κίνηση είναι πάντα πολύ μεγάλο ζήτημα… Ο φόβος να μην χάσουμε την αξιοπρέπειά μας μας κάνει να μην δείχνουμε αυτό που πραγματικά αισθανόμαστε! Αν όμως στο παιχνίδι του έρωτα λαμβάνουμε υπόψη συνέχεια την αξιοπρέπεια δυστυχώς υπάρχει ο κίνδυνος να μην το ζήσουμε ποτέ αληθινά. Εντάξει δε λέω να παίρνουμε κι εμείς συνέχεια τηλέφωνο παρακαλώντας για ένα ραντεβού… Αλλά τουλάχιστον ένα μήνυμα μπορούμε να στείλουμε για να δούμε τις διαθέσεις και του άλλου! Το χειρότερο που μπορεί να μας απαντήσει είναι “Όχι”! Ε και πιστεύω ένα “όχι” λίγο-πολύ όλοι το αντέχουμε! ;-)

I Just Called To Say I Love You

Το αφιέρωμά μας συνεχίζεται αλλά δεν γίνεται να ξεχάσουμε πως σήμερα είναι και του Αγίου Βαλεντίνου! Ναι, ναι, ναι το ξέρω, πολύ σημασία δώσαμε… Τι να κάνουμε παιδιά μου, πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα είναι υπέρμαχοι αυτής της ημέρας αλλά και κάποιοι που θα την κοροϊδεύουν περισσότερο και από τη Μαλβίνα Κάραλη που κορόιδευε τον Σημίτη. Παρόλα αυτά εμείς πρέπει να βρούμε τη χρυσή τομή έτσι ώστε και να ευχαριστήσουμε τα μπακούρια (κι εγώ μαζί αδέρφια) αλλά και να ικανοποιήσουμε τα ερωτευμένα πιτσουνάκια! Θα μπορούσα να αρχίσω να μιλάω είτε για το πώς βλέπουν αυτή τη μέρα τα μπακούρια είτε τα πιτσουνάκια αλλά θα προτιμήσω να μιλήσω πρώτα για το κομμάτι…

Αναμφίβολα είναι ένα αριστουργηματικό τραγούδι το οποίο δεν χάρισε  άδικα στον Stevie Wonder το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου τραγουδιού το 1984. Τι, δεν το ξέρατε ότι αυτό το τραγούδι γράφτηκε για ταινία; Δεν πειράζει, γι’ αυτό είμαι εγώ εδώ για να σας τα μαθαίνω! Λοιπόν η ταινία λέγεται “The Woman in Red” και είναι μια μεταφορά του γαλλικού έργου “Un Elephant ca trompe enormement” (που μεταφράστηκε ως “Ένας ελέφαντας μπορεί να είναι εξαιρετικά παραπλανητικός” και ανάθεμα κι αν ξερώ γιατί…). Στην ταινία λοιπόν παρακολουθούμε τη ζωή ενός μεσήλικα οικογενειάρχη που αποτρελαίνεται από τη στιγμή που βλέπει ένα νεαρό μοντέλο να χορεύει αναδεικνύοντας τα κάλλη της τη στιγμή που περνούσε πάνω από μια σχάρα από την οποία έβγαινε αέρας… Αυτό το θέαμα ήταν τόσο ισχυρό ώστε να του δημιουργηθεί εμμονή. Μια εμμονή που τον κάνει να οργανώνει σχέδια για το πώς να ξεφεύγει από τη γυναίκα του, για το πώς να τη γνωρίσει και στη συνέχεια για το πώς να καλύψει τα λάθη του… Όλο αυτό λοιπόν το σκαμπανέβασμα τον οδήγησε τελικά στο παράθυρο ενός κτηρίου με τον κόσμο να νομίζει πως είναι έτοιμος να αυτοκτονήσει! Αν και θα ήθελα να σας πω και άλλες λεπτομέρειες μπορεί να θελήσετε να δείτε την ταινία. Παρόλα αυτά ακολουθεί ένα κλιπ από το τραγούδι μονταρισμένο με μερικές σκηνές από την ταινία! (όχι τίποτ’ άλλο αλλά να καταλάβετε και τι εννοώ με τη σχάρα που έβγαζε αέρα…)

Καμιά φορά ορισμένα πράγματα στη ζωή μας μας φέρνουν σε απρόσμενες καταστάσεις που δεν θα μπορούσε ούτε να τα είχε προβλέψει το καλύτερο μέντιουμ και ούτε να τα είχε σκεφτεί ο πιο ταλαντούχος σεναριογράφος. Κι αυτό γιατί το σενάριο μας το γράφουμε εμείς. Αν και δεν γράφουμε γενικά όλη την ιστορία το κομμάτι της δικής μας δράσης εξαρτάται αποκλειστικά από δικές μας επιλογές… Τα σενάρια των άλλων χαρακτήρων είτε παίρνουν τη μορφή χειρών βοηθείας που μας προωθούν παρακάτω, είτε άλλες φορές τη μορφή εμποδίων που στόχο έχουν να μας βγάλουν από την πορεία μας! Αν όμως είμαστε σίγουροι για το τι χαρακτήρες είμαστε εμείς τότε δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα.

Ο Gene Wilder στην ταινία δυστυχώς δεν ήξερε καλά τον χαρακτήρα και ήθελα να βγει λίγο εκτός εαυτού και να ζήσει τη φαντασίωση με τη γυναίκα με το κόκκινο φόρεμα… Όπως όμως κάθε φαντασίωση, έτσι και η γυναίκα με τα κόκκινα, δεν είναι αληθινή. Αντιπροσωπεύει ένα άπιστο όνειρο που πολλοί μπορεί να θέλουμε να το πιάσουμε αλλά στην πραγματικότητα μας είναι εντελώς άχρηστο! Κι έτσι τελικά αποφασίζει να γυρίσει στη γυναίκα του καθώς πλέον κατάλαβε πως εκεί ανήκει. Η αγάπη δεν μπορεί να χαθεί… μόνο να αλλάξει μορφές. Και μέσα απ’ αυτές τις μορφές παίρνει ζωή! Δεν αρκούν μόνο τα λόγια. Πάντα πρέπει να συνδυάζονται και με μια πράξη!



Καμιά φορά μας μπερδεύει το "Θέλω" και το "Χρειάζομαι"
Θέλουμε "αγάπη" ενώ ουσιαστικά χρειαζόμαστε "ζωή". Η
ζωή δίνει πιο εύκολα αγάπη, σε αντίθεση με την αγάπη που
δεν δίνει τόσο εύκολα ζωή...!

Μόλις καταλάβεις τι είναι αυτό που χρειάζεσαι στη ζωή σου (και όχι απλώς θέλεις) τότε το κυνηγάς. Αν αποφασίσεις να μείνεις στα λόγια τότε ίσως μπορεί να μην το θες πραγματικά… Ο Gene Wilder άργησε λίγο να καταλάβει τι ήταν αυτό που χρειαζόταν στη ζωή του αλλά μόλις το κατάλαβε αποφάσισε να το δείξει! Πήδηξε από το μπαλκόνι σαν ένδειξη ότι ξαναγυρίζει στη γυναίκα του. Εσείς τι θα κάνετε για να δείξετε σε ένα άτομο που σας ενδιαφέρει ότι θέλετε είστε στη ζωή του; Καλά δεν είπα να πάτε να πηδήξετε κι εσείς από τον 8^ο όροφο… Μπορείτε να κάνετε κάτι λιγότερο ριψοκίνδυνο. Πάρτε ένα τηλέφωνο! Πρόκειται για τον πιο απλό τρόπο συνδυασμό πράξης και λόγου… Και αυτό ακριβώς μας λέει ότι έκανε και ο Stevie Wonder μέσα από τους στίχους του τραγουδιού!

Όσα κοριτσάκια διαβάσουν αυτό το δημοσίευμα θα με ξεχέσουν και θα μου κάνουν μήνυση για παραπληροφόρηση καθώς Αγίου Βαλεντίνου γι’ αυτές χωρίς δώρο δεν είναι Αγίου Βαλεντίνου. Από την άλλη τα αγοράκια θα μου σφίξουν το χέρι και μπορεί να με χρησιμοποιήσουν και σαν δικαιολογία! Το ουσιαστικό όμως αυτής της ημέρας δεν είναι τα δώρα, τα λουλούδια, οι καρδούλες και τα λοιπά… Αλλά η σκέψη που γίνεται πράξη! Ο λόγος που γίνεται τηλεφώνημα, το τηλεφώνημα που γίνεται ταξίδι, το ταξίδι που γίνεται συνάντηση και η συνάντηση που γίνεται η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωή σας! Και με την ευτυχία δεν εννοώ υποχρεωτικά επιτυχία. Μπορεί να μην τα καταφέρετε και να μην συναντηθείτε με τον έρωτα της ζωής σας του Αγίου Βαλεντίνου! Θα είστε όμως ευτυχισμένοι που προσπαθήσατε… ;-)

Payphone

Σκεφτείτε πως βρίσκεστε δίπλα σε ένα τηλεφωνικό θάλαμο, μίλια μακριά από το σπίτι σας (και ίσως και από την πόλη σας), με ένα κατεστραμμένο αμάξι και με μερικά ψιλά στην τσέπη που όμως φτάνουν μόνο για ένα τηλεφώνημα. Ποιον θα καλούσατε;

Όπως καταλάβατε πρόκειται για μια ερώτηση κρίσης η οποία θα σας βοηθήσει να ανακαλύψετε μερικά σημαντικά πράγματα για τον εαυτό σας! Βέβαια υπάρχουν και καλύτερα παραδείγματα όπου  οι άνθρωποι πήραν πολύ πιο κρίσιμες αποφάσεις κάτω από πολύ μεγαλύτερη πίεση αλλά εδώ οι Maroon 5 μας το παρουσιάζουν με έναν σχετικά ήπιο τρόπο. Κάποιος μπορεί να διαλέξει να τηλεφωνήσει στον κολλητό ή στην κολλητή του, άλλος μπορεί να πάρει τηλέφωνο τη μάνα του, άλλος την οδική βοήθεια ενώ υπάρχει και η επιλογή του να καλέσεις τον/την σύντροφό σου… Για κάθε μια από τις παραπάνω απαντήσεις μπορείτε να τρέξετε στις αντίστοιχες παραγράφους!

Α) ΠΗΡΑ ΤΟΝ/ΤΗΝ ΚΟΛΛΗΤΟ/ΚΟΛΛΗΤΗ ΜΟΥ: Είστε άνθρωποι που βασίζεστε πολύ στους φίλους σας. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωή σας και ξέρετε πως ότι βλακεία κι αν κάνετε αυτοί θα τρέχουν να σας βοηθάνε να καθαρίζετε τον χαμό που δημιουργείτε (όπως βέβαια κάνετε κι εσείς γι’ αυτούς αν χρειαστεί). Πάντα βέβαια υπάρχει και η πιθανότητα να τον/την παίρνετε τηλέφωνο επειδή θέλετε να είστε μακριά του/της όταν του/της πείτε ότι το αμάξι που σας δάνεισε έγινε σμπαράλια και πως εσείς απλώς δεν φταίγατε…

Β) ΠΗΡΑ ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ: Πιστεύω πως ο τίτλος τα λέει όλα. Φοβάστε να αντιμετωπίσετε μια οποιαδήποτε κατάσταση και να δεχτείτε τις συνέπειες των πράξεων σας με αποτέλεσμα κάθε φορά που βρίσκεστε πελαγωμένοι να χρησιμοποιείτε τη σανίδα σωτηρίας που ακούει στο όνομα “Μαμά”. Δε λέω, οι γονείς είναι πάντα εδώ για να μας βοηθάνε άμα τους έχουμε ανάγκη αλλά θα ήταν καλό έστω και φορά στη ζωή μας να κάνουμε κάτι χωρίς την βοήθεια κάποιου γονέα. Είναι σαν τα πρώτα βήματα… Δυσκολεύεσαι πάρα πολύ στην αρχή και τρως τα μούτρα σου αλλά με το που μαθαίνεις να περπατάς νιώθεις πραγματικά σαν να μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο! Γιατί όταν το κάνεις μόνος σου έχει περισσότερη αξία…



Σκεφτείτε ότι είστε όπως ο Adam Levine στην πρώτη εικόνα
(μόνος στις ερημιές και χαλασμένο αυτοκίνητο εννοώ και όχι
τραγουδιστής με περισσότερα tattoo από το δειγματολόγιο
της Tattoo Land) και δεν ξέρετε για ποιον θα χαραμίσεται τα
ψιλά σας (όπως στην δίπλα εικόνα)



Γ) ΠΗΡΑ ΤΗΝ ΟΔΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ: Μμμ αυτό τώρα μπορεί να σημαίνει πολλά. Από τη μια μπορεί απλώς να σας ενδιαφέρει το αυτοκίνητο. Από την άλλη μπορεί απλώς να έχετε προβλήματα εμπιστοσύνης. Πιστεύετε πως οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες και δεν τα πάτε καλά με τους γύρω σας. Αποτέλεσμα; Αντί να χρησιμοποιήσετε το μοναδικό τηλεφώνημα που έχετε στο να πάρετε κάποιον φίλο που πιστεύεται ότι μπορεί και να μην έρθει, καλείτε την οδική βοήθεια η οποία ξέρετε ότι θα σπεύσει να σας εξυπηρετήσει απλώς και μόνο επειδή πληρώνετε τη μηνιαία συνδρομή! Αυτό που θα σας πρότεινα θα ήταν να αρχίσετε να έχετε πίστη στα λεπτά αισθήματα κι όχι στα λεφτά… αισθήματα!

Δ) ΠΗΡΑ ΤΟΝ/ΤΗΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΟΥ: Από τη μια μπορεί να βρίσκεστε στη θέση του Justin Bartha στο Hangover όπου παίρνει τηλέφωνο την καλή του για να της πει ότι δυστυχώς θα αργήσει λίγο στον γάμο… Σε περίπτωση που δεν συμβαίνει κάτι παρόμοιο ή που να φέρνει έστω και στο ελάχιστο σε Αμερικάνικο road-trip τότε απλώς είστε άνθρωποι οι οποίοι δημιουργείτε δυνατούς δεσμούς, ρομαντικοί και σας αρέσει να είστε σε σχέση. Αντλείτε δύναμη από τον/την σύντροφό σας και έτσι νιώθετε σίγουροι και ίσως και άτρωτοι καμιά φορά… Αυτός όμως καμιά φορά είναι και δίκοπο μαχαίρι! Δεν είσαι σε θέση να ξέρεις αν το σκυλί που κάποτε σε φύλαγε του τη βαρέσει και αρχίσει να σε δαγκώνει. Και σκεφτείτε πως συμβαίνει κάτι τέτοιο τη στιγμή που είστε στον τηλεφωνικό θάλαμο και αντί να τον/την ακούσετε να σας λέει πως σπεύδει να σας σώσει, ακούτε το Busytone… Μια απλή υπόθεση κάνω!

Ε) ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΑΙ ΚΡΑΤΗΣΑ ΤΑ ΨΙΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΣΙΧΛΕΣ: Τι να πω… Είτε δεν έχετε φίλους, γονείς, ασφάλεια και σύντροφο είτε απλώς δεν σας αρέσει να εμπιστεύεστε κανένα. Η ζωή για σας θα είναι αρκετά δύσκολη και δυστυχώς ακόμα και αν τα καταφέρετε δεν θα έχετε με ποιον να μοιραστείτε την επιτυχία σας…

Ελπίζω λοιπόν να μην έπεσα πολύ έξω με τις περιγραφές! Αν πάλι εσείς σκεφτείτε κάποιον άλλον που θα παίρνατε τηλέφωνο θα ήθελα πάρα πολύ να μου πείτε ποιος θα ήταν αυτός και στη συνέχεια να το συμπεριλάβω στο “Payphone, Part 2”! Πάντως ένα είναι το κοινό συμπέρασμα σε όλες τις κατηγορίες… Μάθετε να εμπιστεύεστε! Το ποιον μπορεί και να αργήσετε να το καταλάβετε αλλά μετά από λίγο καιρό θα το μάθετε κι αυτό! ;-)

Telephone / Αναπάντητες Κλήσεις

Πρέπει να ομολογήσω πως αυτόν τον συνδυασμό τραγουδιών τον έχω στο μυαλό μου πάνω από 2 χρόνια, καθώς δεν πρόκειται απλώς για δύο κομμάτια που συμπληρώνουν το ένα το άλλο νοηματικά… Το προχώρησα λίγο παραπάνω και το φαντάζομαι σαν ένα φαντασμαγορικό remix (ή αλλιώς mash-up) στο οποίο μια γυναίκα είναι σε ένα club και γλεντικοπάει τη στιγμή που ο δικός της (και με τον οποίο έχουν μαλώσει) την παίρνει τηλέφωνο για να τη ζητήσει συγνώμη! Τελικά μετά από τον έντονο βιασμό του κουμπιού “ΑΠΟΡΡΙΨΗ” ενδίδει και απαντάει… Η απάντηση όμως δεν είναι κάτι συμβατικό και κλισέ του στυλ: «Παράτα με ήσυχη, χορεύω τώρα» αλλά το τραγούδι “Telephone”. Πληγωμένος λοιπόν ο τύπος απαντάει κι αυτός από το σπίτι με το “Αναπάντητες Κλήσεις”!

Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγω θεωρώ πως αυτά τα δύο κομμάτια αλληλοσυμπληρώνονται. Στο ένα έχουμε την Lady Gaga να του λέει πως δεν θέλει να του μιλήσει και να την αφήσει να χορέψει και στο άλλο τον τύπο που παίρνει μες στο βράδυ μα κανένα αγάπης σημάδι! Και αντί λοιπόν για βίντεο κλιπ να δούμε κάτι παρόμοιο με αυτό που σας περιέγραψα, βλέπουμε την Gaga να παίρνει άδεια από τη φυλακή να συναντάει τη Beyonce και μαζί, για κάποιον άγνωστο λόγο, να ξεπαστρεύουν ένα εστιατόριο με δηλητηριασμένο φαγητό! Δε λέω επικό το βίντεο κλιπ αλλά και πάλι… είχα ίδιο πρόβλημα με το “Hung Up”. Δεν είχε πολλά τηλέφωνα! Αν εξαιρέσουμε την καρτοτηλέφωνο στη φυλακή και το ιδιαίτερο καπέλο «τηλέφωνο» της Gaga τη στιγμή που φτιάχνει το σάντουιτς, κατά τ’ άλλα το τηλέφωνο ήταν κάτι το εντελώς άκυρο… Καλά, ας μη μιλήσω και για το βίντεο κλιπ του “Αναπάντητες Κλήσεις” που επί 4 λεπτά περίπου έχουμε την Έλενα Παπαρίζου να λικνίζεται με τα γούνινα. Πάλι καλά που πετάγεται και κανένα εμβόλιμο πλάνο από ένα κινητό αλλιώς…

Αλλά ας περάσουμε στο κυρίως θέμα. Μέσα απ’ αυτό το μουσικό πάντρεμα μπορούμε να καταλάβουμε πόσο τελικά σημαντικό είναι σε μια σχέση να μπορεί να καταλαβαίνει ο ένας τον άλλον. Όταν ο ένας ζητάει λίγο χώρο ο άλλος θα πρέπει να είναι σε θέση να μπορεί να του τον δώσει. Σήμερα λοιπόν βλέπεις ζευγάρια που μαλώνουν και μετά πλακώνει ο ένας στον άλλον στα τηλέφωνα είτε για να ζητήσει συγνώμη είτε για να ζητήσει τα ρέστα… (κάτι πάντως θα ζητήσει, αυτό είναι το μόνο σίγουρο). Είναι τόσο δύσκολο να μείνετε μακριά έστω και για λίγο μπας και καταφέρετε να σκεφτείτε; Λέω εγώ τώρα… Δε λέω, έχει και ο διάλογος τα καλά του αλλά μην μιλάμε και προτού σκεφτούμε!

Αφήστε τον/την να χορέψει ένα βράδυ, να διασκεδάσει και να χαρεί. Και αύριο μέρα είναι για να λύσετε τα γκομενικά σας, δεν θα χαθείτε κιόλας βρε αδερφέ! Καμιά φορά είναι καλό να κάνεις κάτι διαφορετικό που να σου αρέσει έτσι για να σπάσεις τη ρουτίνα. Σε βοηθάει να ξελαμπικάρεις και να δεις καθαρά. Ακούστε με λοιπόν και στον πρώτο ερωτικό καβγαδάκι σας, τσουπ αμέσως τηλέφωνο σε φίλους, τρέξτε στο πλησιέστερο club και ξεκωλοθείτε μέχρι να νιώσετε καλύτερα! Είναι επιστημονικώς αποδεδειγμένο ότι ο χορός βοηθάει κάργα αν προσπαθείς να ανεβείς ψυχολογικά. Το μόνο λοιπόν που σας μένει να κάνετε είναι να το δοκιμάσετε! ;-)

Hung Up

Καλό μήνα σε όλους και έχω να σας προετοιμάσω για ένα μήνα… τηλεφωνικό! Ναι, ναι καλά διαβάσατε, ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΟ! Τα τραγούδια μας θα έχουν να κάνουν κυρίως με συσκευές τηλεφώνων, τηλεφωνήματα και αναπάντητες κλήσεις (άτιμοι, ξέρω που πήγε αμέσως το μυαλό σας) πράγμα που ενώ από τη μια μας περιορίζει αρκετά, από την άλλη μας δίνει την ευκαιρία για ένα ακόμα αφιέρωμα… Και όλοι ξέρουμε πως δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην αγαπάει τα αφιερώματα! Και ειδικά τα πιο περίεργα… Σαν αυτό! Χωρίς να αργούμε λοιπόν περνάμε στο πρώτο κομμάτι το οποίο είναι το “Hung Up” της Madonna.

Πιστεύω αρκετοί “παλιοί” που ακούσανε το κομμάτι θα είπανε από μέσα τους «Μωρέ σαν κάτι να μου θυμίζει». Ε δεν κάνανε λάθος! Το “Hung Up” ουσιαστικά δανείστηκε την εισαγωγή του από το θρυλικό “Gimme Gimme Gimme” των ABBA, οι οποίοι συμπεριφέροντε στα κομμάτια τους όπως οι παρθένες στο πολυτιμότερο αγαθό τους. Δεν τα δίνουν σε κανένα… Όμως κάποια στιγμή συναντάνε τον θεό και τα δίνουν όλα! Στην περίπτωση των Benny Andersson και Bjorn Ulvaeus (οι άνδρες των ABBA) δεν χρειαζόταν ο θεός αλλά η Παναγία (αν καταλαβαίνεται τι θέλω να πω!). Με το που έσκασε όμως μύτη η Madonna Mia παρακαλώντας για τα δικαιώματα, μέχρι και οι σουηδοί κέρβεροι λούφαξαν! Και έτσι δημιουργήθηκε το “Hung Up” και κατάφερε να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα hit της Madonna…

Σύμφωνα με τους στίχους, το τραγούδι μιλάει για μια γυναίκα η οποία λογικά τα είχε με κάποιον ο οποίος δεν την έπαιρνε ποτέ τηλέφωνο. Ε τι να σου κάνει λοιπόν η κοπέλα; Να κάτσει να σκάσει; Αποφασίζει λοιπόν να του αφιερώσει αυτό το τραγουδάκι σύμφωνα με το οποίο του γνωστοποιεί ότι δεν είναι διατεθειμένη να πάθει αγκύλωση πάνω από το τηλέφωνο μέχρι να περιμένει να ακούσει το μαγικό “Nτριιιιιν”! Αντιθέτως παίρνει τη φορμίτσα της και πάει να κάνει γυμναστική της ωραία-ωραία. Κι από εδώ είναι που ξεκινάει το βίντεο κλιπ… Με την Madonna να ξεκινάει το ζέσταμα αγκαζέ με το boombox! Από δω ας αφήσω το οπτικοακουστικό μέρος να κάνει το κομμάτι του κι εμείς τα λέμε ξανά σε περίπου 5μιση λεπτά…

Γεια σας και πάλι. Βλέποντας λοιπόν το βίντεο κλιπ (το θεωρώ δεδομένο ότι το είδατε!) σίγουρα θα αναρωτηθήκατε που κρύψανε όλα τα τηλέφωνα… Η απάντηση είναι αρκετά εύκολη: η Madonna χρησιμοποιεί ουσιαστικά τους ανθρώπους που περιμένουν πάνω από το τηλέφωνο σαν μεταφορά για όλους αυτούς που δεν κάνουν κάτι με τη ζωή τους και απλώς έχουν μάθει να περιμένουν τα πράγματα να συμβούν… Δυστυχώς έτσι δεν κερδίζονται πόλεμοι αγαπητά μου παιδιά! Η ζωή είναι σαν ένα ρινγκ. Αν δεν καταφέρεις να κάνεις αισθητή την παρουσία σου και να την υπερασπιστείς τότε έχεις βγει knock-out χωρίς καν να το καταλάβεις…

“Time goes by so slowly for those who wait, no time to hesitate”

Αυτός ίσως είναι και ο πιο ουσιαστικός στίχος σε όλο το τραγούδι… Όταν βέβαια μιλάει για τον χρόνο δεν εννοεί φυσικά τον χρόνο αυτόν καθαυτό αλλά για την αίσθηση του χρόνου που έχουμε! Μια μέρα που να μην κάνεις τίποτα νομίζεις πως ο χρόνος έχει μείνει στάσιμος, σε αντίθεση με μια μέρα γεμάτη δράση και τρεχάματα που νιώθεις επί της ουσίας ζωντανός, δραστήριο και έτοιμος για όλα!

Γι’ αυτό λοιπόν μην περιμένετε τα τηλέφωνα να χτυπήσουν… Μπορεί να μην χτυπήσουν και ποτέ! Εσείς κάντε αυτό που ξέρετε καλύτερα! Συνεχίστε να ζείτε και να νιώθετε ζωντανοί. Και μην ανησυχείτε… αν θελήσει κάποιος να σας βρει μπορεί να σας πάρει και στο κινητό! ;-)