Μια ακόμη πολύ όμορφη σειρά έφτασε στο τέλος της σήμερα και πρέπει να ομολογήσω ότι στενοχωρήθηκα πάρα πολύ. Αυτή η σειρά ακούει στο όνομα “Smash” και αφηγείται τη δημιουργία ενός musical βασισμένου στη ζωή της Marilyn Monroe. Βρε σε τι διαδικτυακές καμπάνιες συμμετείχα, σε πόσα polls ψήφησα για να σωθεί η σειρά από το “τσεκούρι” αλλά τελικά οι προσπάθειες βρήκαν στο κενό με αποτέλεσμα η σειρά να προβάλει το τελευταίος της επεισόδιο σήμερα! Πολλοί ηθοποιοί, πολλοί τραγουδιστές, πολλοί αστέρες (Uma Thurman, Bernadette Peters, Jennifer Hudson, Liza Minnelli) ενώ ακούστηκα αναρίθμητα πρωτότυπα τραγούδια που γράφτηκαν στα πλαίσια της σειράς. Το “Don’t Let Me Know” είναι ένα απ’ αυτά και θα το έλεγα ίσως ως το αγαπημένο μου.
Προέρχεται από το musical “Hit List” το οποίο γράφει ένα νέο δίδυμο δύο φίλων που εμφανίζονται στον δεύτερο κύκλο της σειράς και ταράσσουν τα νερά, με την καλή έννοια! Η ιστορία ακολουθεί τον Jesse, έναν νέο και φιλόδοξο μουσικό που γνωρίζει την Amanda, μια επικίνδυνα όμορφη κοπέλα. Την ερωτεύεται, κάνουν έρωτα και τελικά η Amanda τον παρατάει αφού πρώτα όμως του κλέβει όλα τα τραγούδια. Το συγκεκριμένο τραγούδι μας εισάγει στη σκηνή που ενώ αυτός είναι ακόμα ερωτευμένος μαζί της αυτή τον εκμεταλλεύεται για να γίνει διάσημη.
Αν προσέξουμε καλά τους στίχους θα διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για ένα ουσιαστικά τραγούδι που δείχνει πόσο σκληρή μπορεί να γίνει μια γυναίκα (ή γενικά ένας άνθρωπος) όταν θέλει να φτάσει στην κορυφή χρησιμοποιώντας άλλους ανθρώπους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση βλέπουμε την Amanda η οποία εύχεται να μπορούσε να ξεκόψει εντελώς από την ζωή της τον Jesse κι αυτό επειδή ενώ θέλει να προχωρήσει παρακάτω καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί καθώς τα συναισθήματά της πλέον έχουν αλλάξει! Εξωτερικά μοιάζει με ένα τραγούδι χωρισμού ή με ένα τραγούδι «μίσους» αν μπορούμε να το πούμε έτσι… Στην πραγματικότητα όμως βλέπουμε πως έχουμε να κάνουμε με έναν μεγάλο έρωτα! Καμιά φορά όταν νιώθεις πράγματα για κάποιον που πιστεύεις πως δεν πρέπει, κατηγορείς τον εαυτό σου και εύχεσαι να μπορούσες να γύριζες τον χρόνο και να μην τον γνώριζες ποτέ. Εύχεσαι να εξαφανιζόταν ξαφνικά από τη ζωή σου και να μην τον ξανάβλεπες ποτέ σου ενώ την ίδια στιγμή τον βλέπεις να προσπαθεί να γυρίσει πίσω σε εσένα. Χρησιμοποιώντας την μάσκα της αδιαφορίας τον διώχνεις όπως η Amanda τον Jesse:
“Don’t let me know if it hurts you
I don’t wanna be your friend that you turn to”
από τη σειρά "Smash" του NBC
Τα συναισθήματα, με λίγα λόγια, είναι σαν μια παράσταση. Την χτίζεις επειδή νιώθεις αυτή την ανάγκη, την αναπτύσσεις επειδή την αγαπάς και την “κατεβάζεις” όταν αρχίζεις να βλέπεις ότι πλέον δεν υπάρχει και μεγάλη ζήτηση. Όπως μια παράσταση, έτσι και τα συναισθήματα ποτέ δεν παραμένουν τα ίδια αλλά αλλάζουν, τροποποιούνται και εξελίσσονται. Για να πάρει μια παράσταση την τελική της μορφή θα περάσει από πολλούς πειραματισμούς. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα συναισθήματά μας. Μέχρι να κατασταλάξουμε τι νιώθουμε περνάμε από όλους τις πιθανούς συναισθηματικούς συνδυασμούς. Η Amanda προσπαθεί να απαρνηθεί το αίσθημα έλξης που νιώθει για τον Jesse διώχνοντας τον από κοντά της. Αργότερα όμως θα καταλάβει πως στην πραγματικότητα αυτή η έλξη είναι που θα την καθοδηγήσει πάλι πίσω του.
Όλοι οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε μάσκες όπως όλοι έχουμε πει ψέματα στον εαυτό μας για τα συναισθήματά μας! Ποιος ο λόγος όμως; Εάν έχουμε ως δεδομένο πως αργά ή γρήγορα τα αληθινά συναισθήματα θα βγουν στο φως γιατί δεν τα παρουσιάζουμε εξ αρχής από μόνοι μας (για να γλυτώσουμε και τα πολλά-πολλά δράματα). Τι φοβόμαστε; Μήπως η ταινία της ζωής μας δεν βγει πολλά λεπτά μετά το post-production; ;-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου