Happy New Year

Την περίοδο των εορτασμών των Χριστουγέννων ο κόσμος λένε πως πρέπει να είναι ενωμένος και γενικά να επικρατεί ειρήνη και αγάπη έτσι ώστε να μπει με το καλό η νέα χρονιά. Οικογενειακές συγκεντρώσεις, γιορτές και άλλα τέτοια επικρατούν τις γιορτινές εκείνες μέρες και όλα κυλούν ήρεμα. Καμιά φορά όμως τα Χριστούγεννα είναι η περίοδος που βλέπεις τα λάθη που έκανες την περασμένη χρονιά και αναθεωρείς. Και το ερώτημα είναι: πόσο ήρεμος και χαλαρός μπορείς να είσαι εφόσον τα Χριστούγεννα σου βγαίνει η ένταση όλου του χρόνου;

Όπως λέει και ο τίτλος του τραγουδιού των Abba, κάθε χρόνο ευχόμαστε ο ένας στον άλλον το τυπικό “Καλή Χρονιά” που με τόση ευκολία ξεστομίζουμε και συνήθως χωρίς να το εννοούμε! Κάθε νέος χρόνος πρόκειται για ένα καινούριο ταξίδι 365 ημερών μέσα από το οποίο δοκιμαζόμαστε, μαθαίνουμε, διασκεδάζουμε, χανόμαστε και άλλα πολλά που αν συνεχίσω να τα απαριθμώ θα μπει το  2014 και ακόμα δε θα έχω φτάσει στα μισά! Τα ταξίδια ωστόσο όπως όλοι ξέρουμε εμπεριέχουν και το στοιχείο της περιπέτειας το οποίο ενισχύεται όταν ο εκάστοτε ταξιδιώτης διαλέγει να πάρει περισσότερα ρίσκα απ’ ότι συνήθως. Κάποια ρίσκα ίσως να τον ζημιώσουν και κάποια άλλα ίσως να τον ωφελήσουν. Δεν μπορεί να γνωρίζει από πριν, κι αυτό επειδή έτσι ορίζεται το ρίσκο! Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και στις ζωές μας κατά τη διάρκεια ενός χρόνου. Παίρνουμε ρίσκα που αφορούν τη ζωή μας αλλά και επηρεάζουν τις ζωές των άλλων γύρω μας.

ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ!!!

(Το φαινόμενο της πεταλούδας πρόκειται για μια άλλη μεταφορά της θεωρίας του Χάους που αναφέρεται στο φαινόμενο της εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές του συνθήκες. Αυτή η μεταφορά δίνεσαι μέσω από διατυπώσεις όπως: «εάν μια πεταλούδα κουνάει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, αυτό μπορεί να δημιουργήσει τυφώνα στην Ιαπωνία». Ουσιαστικά εννοούμε πως μια σχεδόν απειροελάχιστη μεταβολή της ροής των γεγονότων μπορεί με το χρόνο να μας οδηγήσει σε ένα δραματικά διαφορετικό αποτέλεσμα)

ΚΛΕΙΝΕΙ Η ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ!!!

Σύμφωνα με το φαινόμενο της πεταλούδας, και εμείς αλλά και οι άλλοι γύρω μας αλληλοεπηρεαζόμαστε με τέτοιο τρόπο με αποτέλεσμα να μην έχουμε την παραμικρή ιδέα πόσο μπορεί να μας επηρεάσει εμάς αλλά και τους άλλους γύρω μας μια μικρή αλλαγή δράσης! Ένα ρίσκο που θα πάρουμε μπορεί να μοιάζει ένα τίποτα σαν βήμα βελτίωσης, αλλά μπορεί σε βάθος χρόνου να αλλάξει τη ζωή μας ή τη ζωή ενός ανθρώπου με τρόπους που ποτέ δεν θα μπορούσαμε να προβλέψουμε. Το ίδιο μπορεί να θεωρώ κι εγώ αυτή τη στιγμή μ’ αυτό που κάνω! Έχω αυτό το blog το οποίο το διαβάζω εγώ και η μάνα μου (λέμε τώρα, καθότι ούτε η μάνα μου το διαβάζει, μιας και δεν είναι φανατική blogger). Ουσιαστικά πρόκειται για μια τόσο ασήμαντη σελίδα που είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει, το ένα και το αυτό! [ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ CALLING!!!]

Ωστόσο υπάρχει μια κρυφή ελπίδα (η οποία πεθαίνει προτελευταία) πως ίσως κάποιου το μάτι να πέσει σε κάποια δημοσίευσή μου και διαβάζοντας την να νιώσει κάτι… Κάτι που ίσως σε πολλά πολλά χρόνια (καμιά 20ριά ελπίζω γιατί πιο μετά τι να το κάνω!) θα τον βοηθήσει να πάρει μια μεγάλη απόφαση για τη ζωή του αλλάζοντας πορεία του νήματος της υπάρξεώς του οριστικά (ΚΑΙ ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΝΝΟΟΩ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ! ΓΡΟΥΣΟΥΖΙΔΕΣ, ΠΑΩ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΑΥΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑΤΕ ΠΡΩΤΟ!!!). Και δεν σας κρύβω πως αυτή η σκέψη αποτελεί ίσως και ένα βασικό λόγο για τον οποίο γράφω αυτά τα άρθρα! (ένας άλλος βασικός λόγος που το κάνω είναι για να τα διαβάζω κι εγώ και να βελτιώνομαι, γιατί κι εγώ πολλά πράγματα σκατά τα κάνω στη ζωή μου!) [ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ CALLING AGAIN!!!]

Επιστρέφω λοιπόν στο θέμα και σας ανακαλώ στην τάξη! Η νέα χρονιά είναι προ των πυλών και θα ήθελα ο καθένας σας να κάνει μια γερή ανασκόπηση των γεγονότων που συνέβησαν τη χρονιά που πέρασε και να δει πως τα βλέπει τα πράγματα. Τι γεύση έχει για εσάς το 2013; Πικρή, αλμυρή, ξινή ή γλυκιά; Σκεφτείτε... Διακόπτουμε για ένα ευχάριστο μουσικό διάλειμμα με τους Abba. Εσείς ωστόσο συνεχίστε να σκέφτεστε. Εάν σας βοηθάει πάρτε και ένα κομμάτι χαρτί και γράψτε γεγονότα που περάσατε και βρείτε ποιο είναι το συναίσθημα που κυριάρχησε αυτή τη χρονιά… Επιστρέφουμε μετά το break!

Λοιπόοοον και τώρα τα αποτελέσματα! Κοιτάξτε το χαρτί με το συναίσθημα! (εάν δεν το σημειώσατε σε χαρτί – ΒΑΡΕΜΑΡΑΑΑΑ – σκεφτείτε το συναίσθημα αυτό). Εντάξει; Ωραία, τώρα σκίστε το χαρτί και διαγράψτε αυτό το συναίσθημα από τον σκληρό δίσκο του συνειδητού σας! Δεν έχει σημασία το πώς ήταν η χρονιά που πέρασε. Μια ανασκόπηση μπορεί να βοηθήσει μόνο όταν είναι ουσιαστική και κριτική απέναντι στις αποφάσεις που πήρατε και στους λόγους που οδήγησαν σ’ αυτές. Αν πρόκειται για μια συναισθηματική ανασκόπηση τότε δεν υπάρχει λόγος να το κάνετε! Το να νιώθετε είτε ευγνωμοσύνη είτε λύπη για τα πεπερασμένα μιας χρονιά δεν σας πάει παρακάτω αλλά σας παγιδεύει σε έναν ατέρμονο βρόχο μέσα από τον οποίο θα αναβιώνετε μόνο συναισθήματα και όχι σκέψεις.

 
Δείτε τα γεγονότα που γράψατε στο χαρτί και σκεφτείτε γιατί τα κάνατε. Αν σας πονάει κάτι που κάνατε και εύχεστε να μην το είχατε κάνει, καθίστε και σκεφτείτε τον λόγο που το κάνατε και με ποιους τρόπους δεν θα το ξανακάνετε στο μέλλον. Μ’ αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε το περίφημο «Δις εξαμαρτείν» ενώ προάγεται η μέθοδος της αυτοβελτίωσης!

 

Εύχομαι το 2014 να είναι μια χρονιά που να σας βοηθήσει όλους (και μαζί και εμένα) να λύσετε να τους προβληματισμούς σας, να νιώσετε όμορφα, να προβληματιστείτε, να βιώσετε νέες εμπειρίες, να αγαπήσετε, να σκεφτείτε, να γελάσετε και με λίγα λόγια να ζήσετε!

Καλή χρονιά σε όλους σας!!! ;-)

Getting Married Today / Single Ladies

:O

Rolling In the Deep/Ain't No Mountain High Enough

Έχοντας μείνει μόνο 2 άρθρα για το τέλος της πορείας μιας σχέσης θα αναλύσουμε τα στάδια του χωρισμού, της συμβίωσης και του γάμου μέσα από 4 τραγούδια που ανά δύο δημιουργούν δίπολα αντιθέτων. Σ’ αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω να καλύψω τις 2 περιπτώσεις όπου από τη μία έχουμε ένα ευτυχισμένο ζευγάρι που δεν μπορεί να το χωρίσει τίποτα – ούτε καν το πιο ψηλό βουνό ή ο πιο πλατύς ποταμός – και από την άλλη έχουμε ζευγάρι που ο ένας παίρνει την απόφαση να χωρίσουν ενώ θα μπορούσαν να τα είχαν όλα…

Το “Rolling in the Deep” είναι ένα από τα πιο αναγνωρισμένα κομμάτια της Adele και είναι αυτό που την ανέδειξε παγκοσμίως ως τραγουδίστρια φτάνοντας στο νούμερο ένα των charts σε πάνω από 10 χώρες παρά την ιδιαίτερα πικρή ιστορία που κρύβει από πίσω του. Σύμφωνα με συνεντεύξεις η Adele έγραψε το συγκεκριμένο κομμάτι μαζί με τον Paul Epworth το απόγευμα της επομένης του χωρισμού της. Γενικά όλοι οι καλλιτέχνες και ακόμα πιο πολύ οι μουσικοσυνθέτες εμπνέονται από τη ζωή τους και από τις εμπειρίες τους για να δημιουργούν. Ίσως μια ατάκα που τους είπε κάποιος να κατέληξε να γίνει μια μεγάλη τους επιτυχία ή ένα προσωπικό δράμα να έγινε το θεμέλιο για ένα νέο μουσικό δίσκο που να περιστρέφεται γύρω από σκοτεινά θέματα της προσωπικότητας του όπως μοναξιά, εγκατάλειψη, πόνος κ.ά. Τα τραγούδια συνήθως που έχουν επιτυχία αφορούν κρυφά συναισθήματα που οι δημιουργοί τους μην έχοντας κάποιον άλλο τρόπο να εξωτερικεύσουν αποφασίζουν να τους δώσουν μια άλλη καλλιτεχνική υπόσταση και τα μετατρέπουν σε στιχάκια κι έπειτα σε τραγούδια!

Η Adele λοιπόν μπορεί πληγώθηκε από έναν χωρισμό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν το έβαλε κάτω. Όταν μια πόρτα κλείνει μια άλλη ανοίγει, έτσι δε λένε; Ε, τι κι αν έκλεισε η πόρτα του έρωτα… Άνοιξε μια άλλη πόρτα που την λένε επιτυχία! Αποτέλεσμα; Η Adele πλέον θεωρείται 5ή στη λίστα με τις 100 σπουδαιότερες γυναίκες στη μουσική ενώ σύμφωνα με το περιοδικό Time ανήκει στα άτομα με την περισσότερη επιρροή στον κόσμο (one of the most influential people in the world). Γι’ αυτό το λόγο δεν είναι ανάγκη να κυλιέστε κι εσείς στα βαθιά όπως λέει και το τραγούδι. Λίγο πριν τον πάτο, εκεί που συνειδητοπείτε πως δεν υπάρχει κάτι πιο χαμηλά, σταθείτε στα πόδια σας και αρχίστε να σκαρφαλώνετε! Μόνο που αυτή τη φορά να φροντίσετε να ανεβείτε από άλλη διαδρομή. Με τις γνώσεις που αποκτήσατε θα μπορείτε να ανταπεξέλθετε πιο εύκολα πλέον!

Αν και έχουν τραγούδει πολλά ρομαντικά ντουέτα, η σχέση
τους δεν ήταν ερωτική.  Ήταν πιο πολύ πλατωνική και ήταν
σαν αδέρφια. 

Στον αντίποδα αυτού, βρίσκουμε την ευτυχία που μας δίνει μια σχέση. Το “Ain’t No Mountain High Enough” πρόκειται για ένα τραγούδι που το συνέθεσε το ζευγάρι Nick Ashford & Valerie Simpson για το ζευγάρι Marvin Gaye & Tammi Terrell. Πρόκειται με λίγα λόγια για ένα ρομαντικό κομμάτι μέσα από το οποίο αντί να αναδύεται το συναίσθημα της έλλειψης που μπορεί να σου προκαλέσει η απουσία του άλλου, περνάει ένα χαρούμενο μήνυμα για το ότι τίποτε δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο ανάμεσα σε δύο άτομα που αγαπιούνται! Η αγάπη και ο έρωτας λένε πως μπορούν να σε κάνουν τυφλό ή να πετάς στα σύννεφα. Ενίοτε τα κάνουν και τα δύο, πράγμα όχι και τόσο καλό. Φανταστείτε έναν άνθρωπο να πετάει χωρίς να βλέπει. Πόσες πιθανότητες έχει να καταφέρει να ολοκληρώσει το ταξίδι του και να προσγειωθεί χωρίς να πάθει κάτι;… Λίγες!

Γι’ αυτό λοιπόν όλα με μέτρο. «Παν μέτρον άριστον» λέγανε οι αρχαίοι και είχαν απόλυτο δίκιο. Μπορεί να επιμένουμε να εφαρμόζουμε αυτή τη φράση στα αρνητικά της ζωής αλλά δυστυχώς πρέπει να μάθουμε να την εφαρμόζουμε και στα θετικά! Ο πολύς ο έρωτας δεν κάνει απαραίτητα καλό… Μπορεί εκείνη τη στιγμή να θέλουμε να ζήσουμε όλα τα συναισθήματα που βλέπουμε να έρχονται κατά πάνω μας αλλά ας μην ξέχναμε πως όσο περισσότερος έρωτας τόσο πιο ψηλά θα πετάμε. Και μια πτώση από πολύ ψηλά, όσο να πεις μας στοιχίζει περισσότερο… ;-)

Goodbye to You / Tragedy

Αυτός ο συνδυασμός κομματιών έρχεται ως αντίλογος σε έναν πολύ συνηθισμένο γεγονός που έχει να κάνει με τον χωρισμό. Βέβαια μιας και βλέπουμε την πορεία μιας σχέσης είμαστε ακόμα στην αρχή και μπορούνε μιλάμε ακόμα εκ του ασφαλούς. Για την ακρίβεια θα πάρουμε την περίπτωση που ένας από τους δύο θέλει να χωρίσει επειδή δεν αντέχει άλλο ενώ ο άλλος φαίνεται να έχει αντίθετη γνώμη.

Με το πρώτο τραγούδι λοιπόν, το “Goodbye to You” των Scandal, έχουμε τη δήλωση του ατόμου που υποστηρίζει πως δεν μπορεί να βρίσκεται άλλο εντός αυτής της σχέσης, πως τον πνίγει η δέσμευση, πως θα ήθελε λίγο χρόνο για τον εαυτό του και πως δεν θέλει να είναι άλλο μαζί…! Σε ένα πιο πρώιμο στάδιο θα μπορούσε να πει πως απλώς δεν γουστάρει τον άλλον πλέον, αλλά γενικά το περιέχομε όσων εννοεί δεν αλλάξει, όσο διαφορετικές κι αν είναι οι λέξεις που διαλέγει να επιλέξει.

Αν αυτός ο χαρακτήρας έπαιζε σε ρομαντική κομεντί όλοι θα τον θεωρούσαμε τον κακό της υπόθεσης και θα τον μισούσαμε ενώ θα δικαιωνόμασταν μόνο όταν έπεφτε στα γόνατα και παρακαλούσε τον/την πρώην του να γυρίσει πίσω. Βέβαια η ζωή είναι αρκετά πολύπλοκη και μια σύγκριση με έναν χαρακτήρα θα ήταν κάπως άνιση. Το να μην θέλεις κάποιον άνθρωπο στη ζωή σου μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα. Το συνηθισμένο είναι το να έχεις βρει κάποιον άλλον και μιας και δεν υπάρχει χώρος για δύο, αφήνεις τον “παλιό το χρόνο” και υποδέχεσαι τον καινούριο, τον “νέο με τα δώρα”! Μπορεί όμως να σημαίνει επίσης ότι δεν έχεις και χρόνο για δύο (και λέγοντας «δύο» εννοώ τον άλλο και εσένα). Σε μια ζωή γεμάτη πιέσεις, άγχος, υποχρεώσεις και χρονικές διορίες μια σχέση σημαίνει ένα εξτρά φορτίο που πρέπει να κουβαλήσεις. Εάν νιώθεις την πλάτη σου να πονάει ξέρεις ότι πρέπει να αφήσεις κάτι πίσω αλλιώς θα χρειαστείς νοσοκομείο. Συνήθως αυτό που διαλέγεις να αφήσεις είναι αυτό με το οποίο είσαι λιγότερο εξαρτημένος και δεμένος, με άλλα λόγια μια πρώιμη σχέση! Εάν τώρα η σχέση έχει πάρει σοβαρές διαστάσεις τότε τα δεδομένα αλλάζουν… (και θα προτιμούσα να το αφήσω για μετέπειτα άρθρο)!

Από την άλλη μεριά, έχουμε τον χωρισμένο, ο οποίος αισθάνεται πως αποφάσεις παίρνονται γι’ αυτόν χωρίς αυτόν. Βλέπει τον άνθρωπο που νόμιζε πως τον αγαπάει να του λέει πως πρέπει να χωρίσουν και δεν θέλει να το αποδεχτεί. Και τότε είναι που μπαίνουν στο προσκήνιο οι φίλοι του και αρχίζουν να του λένε πως η ζωή δεν τελειώνει εδώ, πως πρέπει να προχωρήσει παρακάτω, πως δεν τρέχει και τίποτα και άλλα τέτοια κοινότυπα (όπως είναι και οι στίχοι του “Tragedy” του Marc Anthony”). Όσο κλισέ βέβαια κι αν ακούγονται κρύβουν μέσα τους αλήθειες που βοήθησαν και βοηθάνε πόσα εκατομμύρια χωρισμένων και καρδιοχτυπημένων απλώς και μόνο επειδή αντιμετωπίζουν τα πράγματα με τη ματιά αυτού που τα βλέπει εκ του ασφαλούς! Σκεφτείτε… Πόσες φορές ένας φίλος μας χώρισε; Κάθε φορά που σταθήκαμε στο πλευρό του του λέγαμε πως θα προχωρήσει παρακάτω και πως δεν του κάνει καλό να κλαίει. Τώρα πάλι σκεφτείτε μια φορά που χωρίσατε εσείς (ή μάλλον σας χώρισε κάποιος)… Τα ίδια δεν σας έλεγε; Εσείς όμως όσο κι αν ακούγατε αυτές τις συμβουλές δεν σταματάγατε να κλαίτε, δεν σταματάγατε να πονάτε.

Η καρδιά είναι πολύ δύσκολος σύντροφος κι αυτό επειδή όταν την χρησιμοποιούμε μόνο τότε νιώθουμε ευτυχισμένοι. Άμα όμως κάνουμε ένα λάθος όσο είναι σε λειτουργία δυστυχώς πονάμε δεκαπλάσια. Είναι επιλογή μας το πώς θα διαλέξουμε να την χρησιμοποιήσουμε. Ό,τι απόφαση όμως και να πάρουμε όμως θα πρέπει να ξέρουμε και τις συνέπειες… ;-)

Let's Talk About Sex / 1+1

Χμ και μ’ αυτά και με κείνα μπαίνουμε σε ένα άλλο κεφάλαιο στην πορεία μιας σχέσης κι αυτό είναι… το σεξ! Ακολουθώντας τη γραμμή του «αθώου» ραντεβού (και όχι του one night stand) μπορούμε να πούμε πως είναι σπάνιο να έχουμε μια σχέση η οποία να μην εμπεριέχει ούτε λίγο το σεξουαλικό στοιχείο ακόμα και από το πρώτο ραντεβού! Πικάντικα αστεία και προκλητικό χιούμορ είναι πράγματα που νοστιμίζουν ένα ραντεβού χωρίς όμως να το κάνουν πρόστυχο. Από την άλλη όμως δεν βοηθούν καθόλου την κατάσταση μιας και δεν προάγεται ο ερωτισμός αλλά αντίθετα κρύβεται κάτω από πονηρά υπονοούμενα…

Το εάν δύο άνθρωποι θα αποφασίσουν να μιλήσουν για το σεξ είναι καθαρά διαδικασία για την οποία θα πρέπει να είναι σύμφωνοι και οι δύο. Μπορεί κάποιος να μην νιώθει άνετα, ή μπορεί να μην έχει τι να πει μιας και το σεξ γι’ αυτόν είναι σαν την εξίσωση του Schrodinger για μένα. Αδιάφορο, κουραστικό και χωρίς νόημα! Άλλοι πάλι μπορεί να βλέπουν το σεξ σαν την εξίσωση του Einstein: μικρό σε διάρκεια, περιεκτικό και ίσως λίγο δύσκολο στην κατανόηση… Για κάποιους άλλους πάλι το σεξ είναι σαν την εξίσωση του Νεύτωνα: εφαρμόζεται παντού και είναι θεμελιώδης αρχή για τη σωστή λειτουργία του σύμπαντος. Αν λοιπόν υποθέσουμε πως το σεξ είναι σαν τα μαθηματικά τότε πριν βουτήξουμε στα βαθιά θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για το τι θα πρέπει να περιμένουμε! Αν όχι, τότε δεν θα ήταν κακό να ζητήσουμε βοήθεια από κάποιον.
 

Μπορεί αυτός να είναι ο λόγος που καμιά φορά οι άνθρωποι διαλέγουμε να κάνουμε σεξ πρώτη φορά με κάποιον που να έχει περισσότερη εμπειρία από εμάς. Προσπαθούμε να μάθουμε όσο το δυνατόν περισσότερα μπορούμε έτσι ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι για όταν έρθει η ώρα να κάνουμε εμείς το μεγάλο βήμα. Ωστόσο όμως κάνουμε ένα σφάλμα. Κανείς ποτέ δεν έμαθε κάτι τέλεια χωρίς να πειραματιστεί με αυτό χωρίς να τον καθοδηγεί κανείς. Αν δύο άνθρωποι βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο εμπειρίας τότε μπορεί από τη μία να είναι πολύ πιο αμήχανο το κλίμα από την άλλη όμως μέσα από διάφορες δοκιμές ίσως να καταλήξουν να ανακαλύψουν κάτι όμορφο και αναπάντεχο. Αντίθετο αν κάποιος με περισσότερη πείρα καθοδηγεί τον άλλον τότε είναι σαν να του προσφέρει μασημένη τροφή ενώ ο άλλος απλώς δέχεται τα ερεθίσματα χωρίς να μπορεί να πάρει πολλές δικές του πρωτοβουλίες…

Μπορώ να καταλάβω πως το να μιλάει κάποιος για το σεξ να το θεωρεί λίγο θέμα taboo ή κάπως παρεξηγημένο, αλλά αν πραγματικά το πάρει απόφαση και εκφράσει τους προβληματισμούς του να διαπιστώσει πως ίσως δεν είναι ο μοναδικός που τους έχει. Αν μη τι άλλο πρέπει να είναι ειλικρινής με τον άνθρωπο που έχει απέναντι του, ειδικά αν θέλει να μείνουν μαζί για αρκετό καιρό. Σε καμία περίπτωση δεν λέω να ξεκινάει κάθε συζήτηση μ’ αυτή τη θεματολογία αλλά αν και οι δύο νιώσουν πως θα ήταν καλό να μιλήσουν γι’ αυτό τότε μια κουβέντα δεν θα πείραζε και πολύ!

Όποιος και να έχει θεωρητικά το πάνω χέρι, σε μια ανθρώπινη σχέση θα είναι καλό να υπάρχουν κάποιες ισορροπίες για να μην δημιουργούνται προβλήματα. Όπως λέει και το τραγούδι της Beyonce, 1+1 κάνει δύο. Δε λέω 0,5+1,5 επίσης δύο κάνουν, αλλά αν όντως θέλουμε να λέμε πως είμαστε σε μια σοβαρή σχέση καλύτερα να έχουμε όλη την ίδια αξία! ;-)

The First Time Ever I Saw Your Face

O δίσκος "First Take" της Roberta Flack περιέχει την πιο
διάσημη εκτέλεση του τραγουδιού.

Είμαι σίγουρος τι σκέφτεστε. Γιατί τώρα αυτό το κομμάτι; Αφού έχουμε ήδη γνωριστεί και έχουμε ήδη βγει, πως γίνεται να μην έχω αντικρίσει το άτομο απέναντί μου; Για να εξηγήσουμε τη θέση αυτού του τραγουδιού στην πορεία μιας σχέσης θα πρέπει να το πάρουμε με μιαν άλλη έννοια, λιγότερο κυριολεκτική! Μπορεί να ξέρετε κάποιον για μέρες, για βδομάδες αλλά ακόμα και για χρόνια και να τον βλέπετε με έναν συγκεκριμένο τρόπο.

Στους ανθρώπους γενικά μας αρέσει να τους βάζουμε ταμπέλες που να τους προσδιορίζουν ως προς τα χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα αλλά και ως προς τη σχέση τους μαζί μας. Ταμπέλες δεύτερης κατηγορίας τους χωρίζουν σε φίλους (καλούς, κολλητούς), συγγενείς (κοντινούς, μακρινούς), ερωτικά ενδιαφερόμενους (γκόμενους ή συντρόφους), γνωστούς, εχθρούς, αδιάφορους και άλλα πολλά… Μέσα από αυτό το πανέμορφο λοιπόν τραγούδι, που έχει ερμηνεύσει το μισό καλλιτεχνικό μουσική στερέωμα, θα προσπαθήσω να εξηγήσω πως γίνεται μια ταμπέλα να αλλάξει και να οδηγηθούμε σε κάτι το αναπάντεχο που συνήθως ονομάζουμε «αγάπη»!

Βλέποντας για πρώτη φορά έναν άνθρωπο μπορεί να σχολιάσουμε πολλά πράγματα από μέσα μας. Αυτά είναι το πρώτο είδος ταμπέλας και είναι άμεσα συνδεδεμένα με τα εξωτερικά κυρίως χαρακτηριστικά του ανθρώπου που έχουμε απέναντί μας. Η δεύτερη ταμπέλα παραμένει με την επιγραφή «άγνωστος» ενώ για να αλλάξει θα πρέπει να γίνουν κάποιες απαραίτητες κινήσεις είτε από μεριάς μας είτε από μεριάς του άλλου. Εμείς τώρα όμως το έχουμε περάσει αυτό το στάδιο και βρισκόμαστε ένα βήμα μετά τα πρώτα ραντεβού, εκεί που ο ένας αρχίζει να ανακαλύπτει τον άλλον και ενώ η πρώτη ταμπέλα έχει αρχίσει σταδιακά να σταθεροποιείται σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (εξωτερικά αλλά και εσωτερικά αυτή τη φορά), η δεύτερη κάνει δικό της παιχνίδι αλλάζοντας συνέχεια ανάλογα με την ψυχική μας κατάσταση. Μπορεί μια κοπέλα να πει μετά από ένα υπέροχο ρομαντικό δείπνο πως ο άνδρας απέναντί της είναι ο «απόλυτος έρωτας» της, ενώ μια άλλη μπορεί να σκεφτεί πως «δεν θέλει ούτε να τον ξέρει». Ωστόσο το δύσκολο με την δεύτερη ταμπέλα είναι πως για να αλλάξει δεν χρειάζεται να το θέλει μόνο ο ένας αλλά επίσης να δώσει την συγκατάθεσή του και ο άλλος…!

Αυτή τη μαγική στιγμή λοιπόν που η ταμπέλα «γκόμενος/ά» μετατρέπεται σε «έρωτας» σχολιάζει αυτό το τραγούδι. Δεν έχει να κάνει με την όραση των ματιών του κεφαλιού αλλά των ματιών της καρδιάς. Μπορεί μια απλή κίνηση, μια χειρονομία ή μια κουβέντα να σταθεί η αιτία στο να αλλάξει κανείς τον τρόπο με τον οποίο βλέπει κάποιον και να αρχίσει να αισθάνεται πράγματα που μέχρι τότε δεν περίμενε ότι μπορεί να αισθανθεί γι’ αυτό το άτομο. Υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που ενώ ξέραν κάποιον για χρόνια κάποια στιγμή κάτι συνέβη και άρχισαν να τον βλέπουμε με άλλο μάτι, εξερευνώντας πτυχές του χαρακτήρα τους που μέχρι τότε δεν τις ήξεραν. Με άλλα λόγια ποτέ δεν πρέπει να θεωρούμε καμία από τις δύο ταμπέλες δεδομένη και ανεξίτηλη.

 

Νέα δεδομένα φέρνουν νέα συναισθήματα και ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε που θα μας οδηγήσουν. Το μόνο σίγουρο είναι πως ποτέ δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι για αυτό που νιώθουμε γιατί 99% των περιπτώσεων πάντα κάτι αναπάντεχο θα συμβεί και θα είμαστε σε θέση να το ελέγξουμε! ;-)

One Night Only / Baby It's Cold Outside

Αυτό το άρθρο δεν πρόκειται για συνέχεια της πορείας των παραπάνω αλλά ένα άλλο πιθανό σενάριο που όλο και πιο πολύ αρχίζει να γίνεται τις μόδας τα τελευταία χρόνια. Η επιλογή των τραγουδιών πιστεύω πως μπορεί να σας κατατοπίσει σχετικά με το ποιο είναι αυτό το σενάριο. Το καταλάβατε ε; Ε ναι λοιπόν, θα μιλήσουμε για το one night stand!

Για όσες αθώες περιστερές δεν γνωρίζουν (ή κάνουν πως δεν γνωρίζουν) το one night stand πρόκειται για μια ιδιαίτερη μορφή ανθρώπινης συνεύρεσης που περιορίζεται κυρίως στο σεξουαλικοερωτικό κομμάτι και κρατάει όσο και μια ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη. Το βασικό που πρέπει να γνωρίζει κάποιος για τον άλλον πριν το one night stand είναι το αν έχει προφυλακτικά στην τσέπη (ή στο κομοδίνο – αναλόγως που θα γίνει η συνεύρεση). Όνομα, διεύθυνση, τηλέφωνο, οικογενειακή κατάσταση, επάγγελμα και στα όλα τα παρεμφερεί δεν έχουν καμία απολύτως σημασία και είτε θα διαλευκανθούν το επόμενο πρωί μαζί με τσιγάρο και καφέ (για εσάς τους καπνιστές και μια μέντα είναι ό,τι πρέπει) είτε θα παραμείνουν για πάντα άλυτο μυστήριο μιας και συνήθως δεν υπάρχει δεύτερη φορά!

Ωστόσο μέσα απ’ αυτά τα δύο κομμάτια προσπαθώ να ξεχωρίσω αυτά τα δύο είδη των one night stand έχοντας ως βασικά κριτίρια τις διαθέσεις των συνευρισκομένων πριν και μετά το σεξ. Με το “One Night Only” από το musical του Broadway “Dreamgirls” βρισκόμαστε στην πρώτη κατηγορία όπου το σεξ είναι όλο κι όλο αυτό που θα γίνει και από κει και πέρα ο καθείς τραβάει το δρόμο του. Αυτό είναι ίσως ο πρωταρχικός και κύριος ορισμός του one night stand και επιτυγχάνεται σε ποικίλα περιβάλλοντα, όπως μεταξύ αγνώστων σε πάρτι ή σε μπαρ. Η βασική κινητήρια δύναμη είναι το αλκοόλ και ίσως και το συναίσθημα της μοναξιάς που συνήθως κατακλύζει και τις δύο συνευρισκόμενους. Ψάχνουν την ανταπόκριση και την επιβεβαίωση και τελικά την βρίσκουν στο πρόσωπο του ανθρώπου που θέλει επίσης να επιβεβαιωθεί αλλά επίσης δεν βρίσκει κάποιον! Παρόλα αυτά υπάρχουν και άλλοι που απλώς αγαπούν το σεξ χωρίς δεσμεύσεις και όταν βρεθούν σε μια κατάλληλη περίσταση δεν χάνουν ούτε λεπτό και κυνηγάνε μια ευκαιρία να περάσουν μια γεμάτη πάθος βραδιά. Το πράγμα που έχουν όλοι αυτοί είναι διάθεση. Αντίθετα αυτό που ΔΕΝ έχουν είναι χρόνος!

Από την άλλη το κλασικό χριστουγεννιάτικο τραγούδι “Baby It’s Cold Outside” μας περνάει σε έναν άλλον κόσμο όπου το one night stand πραγματοποιείται έπειτα από κανονικό ραντεβού και επιδιώκεται κυρίως από τον έναν εκ των δύο, ενώ ο άλλος κρατάει διστακτική στάση λόγω σεμνοτυφίας (και όχι σεμνότητας!). Βρε να τον παρακαλάει ο πρώτος να κάτσουνε για ένα ποτό, τίποτα ο άλλος. Βρε δες τι ωραία που καίει το τζάκι, όχι ανησυχούν οι γονείς μου άλλος. Βρε χαλάρωσε λέει ο ένας, τι θα πει η γειτονιά ο άλλος. Και τότε ως δια μαγείας ο δεύτερος αποφασίζει να κάτσει κι αυτό επειδή έξω έχει κρύο. Χειρότερη δικαιολογία δεν μπορούσε να βρει; Όπως καταλάβαμε όλοι μας σ’ αυτήν την περίπτωση οι συνευρισκόμενοι και γνωρίζονται και θα ξαναβρεθούνε πράγμα που κάνει το one night stand να εμπεριέχει μια δόση συναισθηματισμού και ευαισθησίας κάνοντας το όχι τόσο μια πράξη βασισμένη στις ορμές λόγω της μέθης, αλλά μια φυσιολογική συνέχεια που την επιθυμούν και οι δύο αλλά μόνο ο ένας έχει τα κότσια να την εξωτερικεύσει!

 

Σε οποία κατηγορία βέβαια και αν ανήκουμε το σημαντικό πράγμα για τα one night stand είναι ένα: να μην θεωρήσουμε πως είναι κάτι παραπάνω απ’ αυτό που είναι, έτσι ώστε να πονέσουμε λιγότερο σε περίπτωση που νιώσουμε κάτι περισσότερο! ;-)

When Can I See You Again

Αυτό το βήμα έρχεται ακριβώς μετά το πρώτο ραντεβού και όπως καταλαβαίνουμε από τον τίτλο παίρνουμε την υποθετική περίπτωση που το ραντεβού έχει λήξει με θετικές ενδείξεις (τουλάχιστον από μεριάς μας)! Τι είναι λοιπόν αυτό που μας ταλανίζει λίγο πριν πούμε το μεγάλο αντίο μετά από το πρώτο ραντεβού; Το πότε θα τα ξαναπούμε! Είναι μια ερώτηση τόσο taboo που πραγματικά θα προτιμούσε κανείς να ρωτήσει τον άλλον αν είναι bi παρά το πότε θα ήθελε να τα ξαναπούνε. (βέβαια όπως όλα τα πράγματα σ’ αυτόν τον κόσμο πρόκειται για κάτι το εντελώς υποκειμενικό που παρόλα αυτά απαντάται σε πολλές περιπτώσεις)

Όλη η μαγκιά κρύβεται πίσω από το ποιος θα τολμήσει να το ξεστομίσει πρώτος, δείχνοντας έτσι ότι ίσως και να το επιθυμεί πιο πολύ από τον άλλον. Αλλά όπως σε όλα τα θεατρικά έργα εκτός από τον διάλογο υπάρχει και το κάτωκείμενο, αυτά δηλαδή που οι χαρακτήρες σκέφτονται και θέλουν τόσο πολύ να πουν αλλά δεν το κάνουν σχεδόν ποτέ (τουλάχιστον στις πρώτες 2 πράξεις). Παρόλο που δεν παίζουμε σε θεατρικά έργα όλοι μας έχουμε μια φωνή στο μυαλό μας που λέει άλλα απ’ αυτά που ξεστομίζει ο στόμας μας! Πόσες φορές μπορεί να θελήσατε να πείτε «σ’ αγαπώ» στον άλλο αλλά το καταπιέσατε επειδή θα προτιμούσατε να το πει ο άλλος πρώτος; Δεν είναι αφύσικο αν θέλετε τη γνώμη μου. Όλοι το κάνουμε, απλώς άλλοι σε μεγαλύτερο και άλλοι σε μικρότερο βαθμό!

Και εκεί είναι που έρχεται και μας λύνει τα χέρια η τεχνολογία. Σκεφτείτε πως θα ήταν η ζωή σας σήμερα αν δεν υπήρχαν τα κινητά, το skype, το facebook… Μετά το πρώτο ραντεβού πλέον δεν χρειάζεται να έχει κάποιος το άγχος για το πότε θα τα ξαναπεί με τον άλλον μιας και ένα μήνυμα στο κινητό ή στο facebook μπορεί ανετότατα να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση και χωρίς να χρειαστεί να δείξει και το τρακ του. Το να κάνουμε την ερώτηση “Πότε θα ήθελες να τα ξαναπούμε;” ενώποιος ενωπίω με τον άλλον μάλλον θα το κάνει ξεκάθαρο αν όντως ενδιαφερόμαστε ή όχι (μέσα από διάφορες νευρικές κινήσεις ή από το βλέμμα). Αντίθετα, ένα σχετικά απρόσωπο μήνυμα μέσα από έναν ηλεκτρονικό λογαριασμό θα μπορούσε πολύ εύκολα να παραπλανήσει αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο αν θέλουμε πραγματικά πολύ να το κάνουμε ή αν απλώς δεν είχαμε σε ποιον άλλον να στείλουμε πρόταση για έξοδο Σαββατιάτικα…

Ωστόσο όλη αυτή η έξαρση της απρόσωπης επικοινωνίας μας έχει κάνει λιγότερο συγκεντρωμένους στη «στιγμή». Αφήνουμε τα πάντα στην μοίρα τους και ποτέ δεν κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε απλώς και μόνο επειδή έχουμε την εναλλακτική του skype ή του facebook! Αυτό μπορεί να μας διευκολύνει αλλά δεν μπορεί να μας δέσει πραγματικά με κάποιον. Η φυσική ανθρώπινη επικοινωνία είναι πάνω απ’ όλα και πρέπει να μάθουμε να την καλλιεργούμε περισσότερο, παρά να προσπαθούμε να σκεφτόμαστε έξυπνα μηνυματάκια μέσα από τα οποία να υποκρύπτεται το ενδιαφέρον μας!

Γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα βγείτε ραντεβού φροντίστε να μην τα αφήσετε όλα στον αέρα. Για πρώτη φορά ξεκαθαρίστε το πότε και αν θα ξαναβρεθείτε χωρίς να τα αφήσετε όλα στα χέρια της τεχνολογίας (εφόσον φυσικά είναι δυνατόν). Ίσως να προκείψει και τίποτα αναπάντεχο. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει! ;-)

First Date

Η λογική συνέχεια λοιπόν είναι το κλασικό και πολυαγαπημένο σε όλους μας πρώτο ραντεβού! Πρόκειται για την πρώτη επίσημη και επιτηδευμένη συνάντηση δύο ανθρώπων που θέλουν να μοιραστούν μερικά λεπτά (ή και ώρες) μαζί ανταλλάσσοντας απόψεις για θέματα άλλες φορές υπερβολικά κλισέ και άλλες φορές τόσο εξεζητημένα που θα πίστευες πως η θεματολογία προήλθε από τυχαίες λέξεις σε λεξικό του Μανώλη Τριανταφυλλίδη. Παρόλα αυτά είναι ίσως κάτι που και οι δύο θα θυμούνται για καιρό, ενώ όλα όσα πλαισιώνουν το ραντεβού (μέρος, μουσική, κάποιο ποτό ή φαγητό, συγκεκριμένη δραστηριότητα κ.ά.) θα μείνουν ανεξίτηλα στη μνήμη και των δύο (ή τουλάχιστουν αυτουνού που πληγώθηκε περισσότερο).

Ξέρετε αυτό που λένε ότι όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελά; Ε λοιπόν τα πρώτα ραντεβού είναι το τέλειο παράδειγμα κι αυτό επειδή η παραπάνω φράση βρίσκει την τέλεια εφαρμογή. Οι άνθρωποι πάντα πριν κάνουμε το οτιδήποτε φτιάχνουμε εικόνες στο μυαλό μας για το πώς θα θέλαμε να γίνει. Ωστόσο στην πορεία έρχονται ορισμένα εμπόδια, τα οποία λόγω της φορμαλιστικής φύσης των φαντασιώσεών μας δεν τα είχαμε προβλέψει, και τελικά αυτό που απομένει είναι η εμπειρία όπως καταλήγουμε να τη ζήσουμε! Έχει καμία σχέση με την φαντασίωση; Συνήθως όχι, αλλά το σημαντικό είναι να μπορεί να εξυπηρετεί το στόχο της.. και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από διάφορους τρόπους (και ο «τέλειος» δεν είναι ο μόνος!).

Σκεφτείτε το δικό σας πρώτο ραντεβού με ένα άτομο στο οποίο θέλατε πραγματικά πολύ να αρέσετε. Πως νιώθατε; Εάν είχατε ιδρωμένες παλάμες, ολίγη ταχυκαρδία, συνεχόμενη τάση να χαμογελάτε χωρίς λόγο και καμία διάθεση να ελέγξετε το κινητό σας ενώ ξέρετε πως δονείται μέσα στην τσάντα σας τότε βρισκόσαστε σε καλό δρόμο. Αυτά και άλλα πολλά συμπτώματα μας δείχνουν πως όντως ενδιαφερόσασταν να είναι μια τέλεια βραδιά το πρώτο σας ραντεβού. Η ανθρώπινή σας φύση όμως σας έστελνε αυτά τα σήματα με σκοπό να σας γειώσει και να σας δώσει μια γεύση γυμνής αλήθειας την οποία θα ήταν καλό να γνωρίζετε ώστε να μην φτάνετε σε γρήγορες αποφάσεις που αργότερα μπορεί να μετανιώνατε…

Με άλλα και πιο κατανοητά λόγια, σημασία δεν έχει το να ζήσετε το τέλειο ραντεβού κι αυτό επειδή το τέλειο ραντεβού πρόκειται για έναν αστικό μύθο. Ζήστε εκείνη τη στιγμή όσο είναι εκεί ακόμα κι αν είναι χάλια. Μπορεί το άτομο απέναντί σας να σας σπάει τα νεύρα, να θέλετε να πηδήξετε από το μπαλκόνι παρά να συνεχίσετε να του μιλάτε, να σας δημιουργεί καταθλιπτικές τάσεις. Μην επικεντρώνεστε σ’ αυτά και απλώς κοιτάξτε να περάσετε καλά. Ας γίνετε και λίγο ρεζίλι, δεν χάλασε κι ο κόσμος. Εάν θέλετε ας μην ξαναβγείτε με αυτό το άτομο, αλλά τουλάχιστον κάντε αυτή τη βραδιά να γράψει ιστορία!

Όπως λένε έτσι κι αλλιώς οι Blink 182 στο συγκεκριμένο τραγούδι «ας κάνουμε αυτό το βράδυ να κρατήσει για πάντα». Είτε το ραντεβού είναι μια παταγώδης αποτυχία είτε μια ανέλπιστη επιτυχία αυτό που πρέπει να μάθουμε είναι πως το να περνάνε καλά εκείνη τη μία στιγμή είναι το πιο σημαντικό. Και μην ξεχνάτε πως αυτό που διαχωρίζει το πρώτο από το δεύτερο είναι πως στο ραντεβού αποτυχία απλώς θα χρειαστείτε κάπως περισσότερο αλκοόλ! Κατά τ’ άλλα ο στόχος δεν αλλάζει… ;-)

Strangers in the Night

Μέσα από αυτή τη σειρά άρθρων θα προσπαθήσω να καλύψω μια σχέση από την αρχή της μέχρι το τέλος ακολουθώντας ωστόσο μια αρκετά γενικευμένη πορεία. Το ξέρω πως δεν είναι δυνατόν οι αναφορές που θα κάνω να ισχύουν για όλους τους ανθρώπους αλλά θα προσπαθήσω όσο το δυνατών περισσότερο να πιάσω τον γενικό παλμό της εκάστοτε κατάστασης. Στο πρώτο άρθρο λοιπόν αυτού του αφιερώματος για την πορεία μιας  σχέσης διάλεξα το “Strangers in the Night” του Frank Sinatra. Όπως όλοι καταλάβατε θα το πάρω από πολύ αρχή, από το σημείο που δύο άγνωστα φευγαλέα βλέμματα συναντιούνται για πρώτη φορά και ίσως όχι για τελευταία… (έγινα πολύ λυρικός ε; θα το περιορίσω…!)

Σίγουρα όλοι έχετε δει κάποιον ή κάποια σε ένα μπαρ, στο δρόμο, σε ένα πάρτι, σε μια διπλανή παρέα και αμέσως απέσπασε την προσοχή σας. Αποτέλεσμα; Και δεν παρακολουθείτε τις συζητεί η παρέα σας αλλά και δεν βλέπετε ανταπόκριση από το απέναντι μέτωπο! Αν είστε ένας άνθρωπος που τον χαρακτηρίζει η συστολή τότε είναι πολύ πιθανό να κοιτάτε επίμονα όταν ο άλλος δεν κοιτάει και με που κάνει να γυρίσει προς το μέρος σας ξαφνικά βαράτε συναγερμό, σφυρίζετε κλέφτικα και θαυμάζεται τις τόσο υπέροχες λάμπες που έχει στο ταβάνι και που δεν είχατε προσέξει πριν. Από την άλλη αν ανήκετε στους λίγο περισσότερο τολμηρούς τότε ίσως και να μην τραβηχτείτε αλλά θα αφήσετε στον άλλο να καταλάβει ότι έχετε καρφωθεί και πως ίσως και να ενδιαφερόσασταν για κάτι παραπάνω από ένα απλό κοίταγμα. Ωστόσο δεν είστε το στυλ του ανθρώπου που θα πήγαινε να μιλήσει και να πιάσει συζήτηση. Τέλος υπάρχουν και αυτά τα άτομα που θα τα χαρακτήριζα ως «predators» ή κοινώς «αρπακτικά» (με την καλή έννοια) που δεν κωλώνουν να πάνε να μιλήσουν στον άλλο και είναι έτοιμοι να δεχτούν την κάθε έκβαση που μπορεί να έχει αυτή η πράξη. Είτε αυτή είναι ένα χαρτάκι με ένα τηλέφωνο είτε μια αποδοκιμαστική χειρονομία!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί  ο Αλί από την ταινία
"Ο Φόβος  τρώει  τα σωθικά" του R.W. Fassbinder  ο οποίος
τολμάει και  προτείνει σε μια  γυναίκα  να χορέψουνε σε ένα
μπαρ και τελικά καταλήγουν να παντρευτούν. Αν δεν το είχε
κάνει οι ζωές και των δύο θα ήταν πολύ διαφορετικές.

Εάν δεν είστε από τους ντροπαλούς ανθρώπους και δεν είστε τυχερός ώστε να πάρει ο άλλος το θάρρος και να έρθει να σας μιλήσει τότε θα χάσετε πολλές ευκαιρίες στη ζωή σας (και δυστυχώς που δεν θα αφορούν μόνο την ερωτική σας ζωή). Αλλά αν το πάρετε απόφαση κάποια στιγμή να τολμήσετε και να εκτεθείτε για λίγο τότε ίσως τα πράγματα να πάρουν μια τροπή λίγο διαφορετική από τη συνηθισμένη. Τέτοια παραδείγματα μπορούμε να τα δούμε σε διάφορες μορφές. Σε ένα καφέ πολλοί βρίσκουν πιο εύκολο το να κοιτάνε επίμονα και να δίνουν στον άλλον να καταλάβει πως είναι διαθέσιμοι και άμεσα ενδιαφερόμενοι. Σε ένα κλαμπ αφήνουν τη γλώσσα του σώματος να δράσει και μέσα από ιδιαίτερες (κατευθυνόμενες) χορευτικές κινήσεις αφήνοντας τον άλλο να δεχτεί την πρόταση και να μπει στο χορό ή να γυρίσει την πλάτη και να συνεχίσει αμέριμνα το ποτό του. Τέλος αν έχουν κάποιο κοινό γνωστό τότε βάζουν τα μεγάλα μέσα και τα κοννέ με απώτερο σκοπό να βγουν όλοι μαζί και στη συνέχεια να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον του συγκεκριμένου ατόμου.

Τα κόλπα είναι παλιά και δοκιμασμένα. Όλοι ξέρουν τι σήμα πρέπει να στείλουν και επίσης μπορούν να καταλάβουν πότε κάποιος άλλος στέλνει το σήμα. Το θέμα είναι όμως μέσα σου τι νιώθεις πως πρέπει να κάνεις. Να κάτσεις στ’ αβγά σου και περιμένεις κάτι μαγικό να συμβεί ή να πάρεις την απόφαση να μιλήσεις και ό,τι γίνει. Γιατί μόνο τότε οι άγνωστοι στο σκοτάδι θα πάψουν πια να είναι άγνωστοι.

Α! και μια συμβουλή για όσους δέχονται σήματα. Ποτέ δεν σημαίνει πως το άτομο που έχουμε απέναντι μας είναι το άλλο μας μισό και ούτε πως θα λατρέψουμε τα πάντα που έχει πάνω του με τη μία. Μπορεί να απεχθάνεσαι τα πάντα πάνω σε κάτι και σταδιακά να το λατρέψεις χωρίς να καταλάβεις πως. Ακριβώς έτσι έγινε και με το τραγούδι αυτό καθαυτό. Το ξέρατε πως ο Sinatra το μισούσε το “Strangers in the Night”; Για την ακρίβεια το αποκαλούσε «το χειρότερο γαμημένο τραγούδι που έχει ακούσει ποτέ». Τελικά κατέλειξε να γίνει μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του! Γι’ αυτό λοιπόν ποτέ μην απορρίπτετε κάποιον ή κάτι πριν το πρώτο ραντεβού... Ποτέ δεν ξέρετε τι μπορεί να συμβεί! ;-)