Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Kidz


Αρκετά επαναστατικό αυτό το τραγούδι των Take That από τον δίσκο τους Progress (που σηματοδότησε και την επιστροφή του Robbie Williams πίσω στο συγκρότημα μετά την αποχώρησή του το 1995). Αν και με το πρώτο άκουσμα δεν συγκράτησα πολλά εκτός από τον έντονο electropop ρυθμό και την τόση πολλή ενέργεια που σε κάνει να θες να το χορεύεις με τις ώρες, όταν κάθισα και πρόσεξα τους στίχους κατάλαβα ότι τελικά υπάρχουν πολύ περισσότερα από πίσω!

Ουσιαστικά με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο σχολιάζει το σήμερα και προσπαθεί να προβλέψει το αύριο… Το σήμερα είναι όλοι αυτοί οι κυβερνήτες κρατών που δεν ξέρουμε ποτέ τι σκέφτονται και τι συνεννοούνται (και δεν θα μάθουμε ποτέ),η οικονομική κρίση, η εκμετάλλευση, οι πόλεμοι για τη δύναμη και το χρήμα και άλλα πολλά. Όταν όμως μπαίνει το ρεφρέν καταλαβαίνουμε ποιο το μέλλον… ή καλύτερα μια εκδοχή του μέλλοντος. Και αυτή είναι τα παιδιά του σήμερα! Αν εμείς τα παιδιά του σήμερα πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας τότε μπορεί να το μέλλον να αποκτήσει μια πιο αισιόδοξη εκδοχή. Και κανονικά εμάς είναι που θα έπρεπε να μας νοιάζει περισσότερο. Αν το καλοσκεφτούμε μιλάμε για το δικό μας μέλλον κυρίως και για τις δικές μας ζωές. Τα παιχνίδια που παίζονται σήμερα μπορεί να επηρεάσουν όχι μόνο τη δική μας ζωή αλλά και των παιδιών μας και των παιδιών των παιδιών μας και… (ας μην συνεχίσω καλύτερα!)

Τώρα θα μου πείτε πως γίνεται να αλλάξουμε εμείς τα πράγματα; Πως γίνεται ένα τσούρμο παιδιά να φέρουν την αλλαγή; Κι όμως γίνεται! Κι αυτό γιατί έχουμε τους αριθμούς με το μέρος μας. Αν ξεσηκωθούμε και αποφασίσουμε να ζητήσουμε το μέλλον που μας αξίζει και που μας το παίρνουν όλο και πιο μακριά μέρα με τη μέρα θα δημιουργηθεί τέτοιος σάλος που σιγά-σιγά θα αρχίσουν να παίρνουν θάρρος και άλλοι. Πρόκειται δηλαδή για ένα ντόμινο. Οι ισχυροί προσπαθούν να μας στήσουν τον ένα μακριά από τον άλλο με αποτέλεσμα να νομίζουμε πως μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας. Μια τέτοια πεποίθηση είναι αυτή που μπορεί να οδηγήσει τον καθένα μας ξεχωριστά στην αποτυχία. Αντίθετα, αν κάποιος κάνει την αρχή και αποφασίσει να συνεργαστεί τότε θα δούμε ότι μόνο μια κίνηση μπορεί να γκρεμίσει ολόκληρο το ντόμινο… Αυτό θα φέρει τεράστιες αλλαγές και έτσι θα μπορέσει να δομηθεί ένα καλύτερο αύριο!

Εικόνα από το βίντεο κλιπ
Πολλοί φαίνεται να μην καταλαβαίνουν την αξία της συλλογικής δουλειάς… Αυτό που έχω να πω είναι κρίμα γι’ αυτούς. Σκεφτείτε την αγαπημένη σας ποδοσφαιρική ομάδα. Σίγουρα θα υπάρχει κάποιος παίχτης που θεωρείται καλύτερος από τους άλλους και μπορεί να παίρνει και περισσότερα χρήματα. Ο λόγος όμως που μπορεί και βάζει γκολ στους αγώνες δεν είναι μόνο επειδή είναι τόσο καλός αλλά επειδή έχει και την υποστήριξη των συμπαιχτών του. Αν ήταν σε μια ομάδα που ο καθένας έκανε ότι ήθελε και δεν υπήρχε συλλογική βούληση τότε δεν θα μπορούσαν να κερδίσουν ούτε έναν αγώνα.

Κι αυτό γιατί μια ομάδα είναι μια γροθιά, όχι πέντε δάχτυλα! ;-) 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου