Roots Before Branches

Πρέπει να ομολογήσω πως ήθελα να γράψω γι’ αυτό το τραγούδι από την αρχή αυτού του μήνα αλλά για ένα ανεξήγητο λόγο όλο το καθυστερούσα… Μόλις σήμερα κατάλαβα το γιατί! Κι αυτό γιατί σήμερα είδα το τέλος του 3^ου κύκλου της σειράς glee, ο οποίος έκλεινε με την πρωταγωνίστρια Rachel Berry να το τραγουδάει λίγο πριν μπει στο τρένο αποχαιρετώντας τους φίλους και την πόλη της για να κάνει μια καινούρια αρχή στην Νέα Υόρκη!

Την επιλογή του τραγουδιού τη θεωρώ αρκετά καλή για ποικίλους λόγους. Πρώτον γιατί το τραγούδι το έγραψαν και το ερμήνευσαν αρχικά οι Adam Anders και Nikki Anders (ως Room For Two) οι οποίοι είναι και μουσικοί παραγωγοί της σειράς και έχουν γράψει και μερικά από τα original τραγούδια που ακούστηκαν κατά τη διάρκεια της δεύτερης και της τρίτης σεζόν (πχ. “Get It Right”, “As long as you are there”, “Extraordinary Merry Christmas” και “Christmas Eve with You”). Και δεύτερον επειδή η μουσική και οι στίχοι ταιριάζουν πολύ με την σκηνή του αποχαιρετισμού!

Κάποιοι από εσάς που μπορεί να διαβάσετε αυτή τη δημοσίευση μπορεί να είστε φοιτητές, μπορεί να είστε μαθητές ή και να έχετε τελειώσει και να ψάχνεται για δουλειά (γιατί το να βρείτε το κόβω λίγο δύσκολο… :P). Σε όποια φάση της ζωής σας όμως και να βρίσκεστε σίγουρα θα θυμάστε πως ξεκινήσατε και πως σιγά-σιγά καταλήξατε στο σήμερα. Δεν νομίζω ότι θα μπορέσει κανένας να ξεχάσει την πρώτη μέρα που πέρασε στο πανεπιστήμιο, ή την ημέρα που πήγε σχολείο (τουλάχιστον γυμνάσιο γιατί για δημοτικό δεν το πολυκόβω… εκτός πια αν έχετε τόσο καλή μνήμη!!), ή την ημέρα που σας δόθηκε η πρώτη κανονική σας δουλειά.

Υπάρχουν μέρες στη ζωή μας που σηματοδοτούν μια καινούρια εποχή, ένα νέο κύκλο που καλούμαστε να τον ολοκληρώσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα. Για να το καταφέρουμε αυτό θα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι οι πόρτες που μας ανοίγονται είναι αυτές που θέλουμε να διαβούμε. Ένα στρωμένο μέλλον δεν λέει τίποτα αν δεν είναι το μέλλον που θέλουμε για εμάς, το μέλλον που θα μας ολοκληρώσει, όχι μόνο οικονομικά αλλά και ψυχικά. Αν ξέρουμε τι είναι αυτό που είμαστε, τι είναι αυτό που θέλουμε και αγαπάμε τότε θα μπορέσουμε και να το ακολουθήσουμε. Οι επιθυμίες μας είναι σαν τον ήλιο και τα λάθη μας σαν τη σκιά μας. Όταν κοιτάμε τα θέλω μας τότε τα λάθη μας δεν τα βλέπουμε παρόλο που μας ακολουθούν. Αν πάλι γυρίσουμε την πλάτη στις επιθυμίες μας τότε θα είμαστε εμείς που θα ακολουθούμε τα λάθη μας. Ας μην αφήσουμε τους εαυτούς μας να φτάσουμε ως εκεί! Ας κοιτάξουμε κατάματα τον λαμπερό ήλιο και ας πάμε προς αυτόν. Κάποια στιγμή είναι αλήθεια ότι θα δύσει, αλλά τουλάχιστον μέχρι τότε θα έχουμε κάνει τη διαδρομή που θέλουμε!

Όπως λέει λοιπόν και ο τίτλος δεν γίνεται να έχουμε κλαδιά αν δεν έχουμε ρίζες. Ξεκινάμε από την αρχή και ριζώνουμε για τα καλά σε αυτά που αγαπάμε και με τον καιρό θα δούμε πως θα αρχίσουν να μεγαλώνουν τα κλαδιά… Και ας γίνουμε ρεαλιστές, σε ένα μέλλον αβέβαιο μόνο αν αγαπάμε κάτι μπορούμε να το υπερασπιστούμε και να γίνουμε καλοί σε αυτό!

Και δεν πειράζει κι αν αργήσουμε λίγο για να το καταλάβουμε. Κάλιο αργά παρά ποτέ… Η Rachel στη σειρά το κυνήγησε από την πρώτη στιγμή. Εμένα πάλι μπορεί να μου πήρε δύο χρόνια αλλά πιστεύω πως αρχίζω να βλέπω προς τον ήλιο! Καλή ηλιοθεραπεία σε όλους! ;-)

Η τελευταία σκηνή του επεισόδιου με την Lea Michele να μπαίνει 

στο τρένο για Νέα Υόρκη