Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

You Will Never Know

Το τραγούδι αυτό είναι απ’ αυτά που τα ακούς τυχαία σε μια διαφήμιση ή σαν soundtrack μιας ταινίας και μετά σου κολλάνε για την υπόλοιπη μέρα! Τα σιγοτραγουδάς μόνος σου, λες κουτσά-στραβά τους στοίχους και σε περίπτωση που δεν ξέρεις πως το λένε αυτοσχεδιάζεις με τη μελωδία ενώ προσπαθείς μανιωδώς να βρεις πως το λένε! Αυτό έπαθα λοιπόν κι εγώ… Το άκουσα τυχαία μια μέρα στην τηλεόραση και από τότε δεν σταμάτησα να το στριφογυρίζω στο μυαλό μου. Με μουσική τόσο εθιστική που σε κάνει να το αγαπήσεις με το πρώτο άκουσμα!

Η Imany (γεννημένη Nadia Mladjao στα νησιά Κομόρες) είναι μια πάρα πολύ όμορφη αφρογαλλίδα με υπέροχη φωνή. Το καλλιτεχνικό της όνομα σημαίνει "Πίστη" στα σουαχίλι, πράγμα που της ταιριάζει γάντι  για το συγκεκριμένο τραγούδι, ένα τραγούδι τόσο ευαίσθητο που πιστεύω πως μπορεί να αγγίξει όποιον έχει βιώσει έναν έρωτα χωρίς ανταπόκριση!

Όλοι έχουμε νιώσει ερωτευμένοι κάποια στιγμή στη ζωή μας. Άλλες φορές μπορούμε και ζούμε αυτόν τον έρωτα ενώ άλλες φορές τον θάβουμε βαθιά μέσα μας επειδή φοβόμαστε. Φοβόμαστε την απόρριψη, φοβόμαστε να μην πέσουμε στα μάτια του άλλου, φοβόμαστε επειδή μπορεί να μην τον ξέρουμε καλά, φοβόμαστε επειδή μπορεί να μην ξέρει εμάς καλά και γενικά φοβόμαστε... Κι όσο πιο μεγάλος γίνεται ο φόβος, τόσο πιο βαθιά θάβεται αυτή η επιθυμία. Δυστυχώς όμως όσο βαθιά κι αν τη θάψουμε κάποια στιγμή θα βρει τον τρόπο και θα ξαναβγεί στην επιφάνεια... και τότε ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα αισθήματά μας!

Υπάρχουν αυτοί που αποφασίζουν να μιλήσουν για τα συναισθήματά τους και είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες, όποιες κι αν είναι αυτές, καλές ή κακές! Μέσα απ' αυτήν την κίνηση προσπαθούν ουσιαστικά να δώσουν τη χαριστική βολή σε όσα αισθάνονται. Πράγματι το να μιλάς για όλα όσα αισθάνεσαι είναι λυτρωτικό μερικές φορές... Αντίθετα, υπάρχουν και αυτοί οι οποίοι δεν πρόκειται να μιλήσουν ποτέ και θα προσπαθήσουν να το ξεχάσουν αφήνοντας τον καλύτερο γιατρό (aka Χρόνος) να δράσει. Όμως όσο αποτελεσματική κι αν είναι η θεραπεία στον έρωτα δεν υπάρχει ανοσία...

Το ξέρω πως είναι δύσκολο να μιλήσεις αλλά καμιά φορά πρέπει να το κάνεις. Τουλάχιστον το οφείλεις στον εαυτό σου... γιατί αλλιώς δεν θα ησυχάσεις ποτέ! Πάντα θα σε τρώει μέσα σου. Ο έρωτας για μένα μοιάζει με αυτό το τραγούδι... Το άκουσα τυχαία, το έλεγα συνέχεια από μέσα μου, στριφογύριζε όλη την ώρα στο μυαλό μου και προσπαθούσα μανιωδώς να το ξαναβρώ! Αν μου δινόταν μια ευκαιρία να το ξανακούσω θα με έκανε πολύ ευτυχισμένο ενώ πάντα υπάρχει μια πιθανότητα να μην το βρω ποτέ...

Αν λοιπόν πετύχεις ποτέ τον έρωτα τυχαία, χρωστάς στον εαυτό σου να κάνεις τα πάντα για να τον διεκδικήσεις. Ακόμα κι αν δεν τον ξέρεις καθόλου! ;-)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου