Η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού έγινε από τους Pandora's Box |
Λίγο πριν κλείσουμε και αυτήν την ενότητα, θα ολοκληρώσουμε και το ταξίδι μας. Και τι πιο ολοκληρωτικό από μια επιστροφή! Βέβαια αυτό δεν συμβαίνει πάντα καθώς δεν μιλάμε τόσο για φυσική επιστροφή αλλά κυρίως για συναισθηματική. Όταν θυμόμαστε πως είναι να νιώθουμε, πως είναι να πιστεύουμε, να ελπίζουμε και να αγαπάμε…
Όπως λέει και ο Jim Steinman, ο οποίος έγραψε το συγκεκριμένο κομμάτι, προσπάθησε να γράψει μια power μπαλάντα για την σκοτεινή πλευρά της αγάπης επηρεασμένος από μια από τις πιο μαγικές αλλά και πιο φρικιαστικής σκηνής από το βιβλίο “Ανεμοδαρμένα Ύψη” της Emily Bronte. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον έρωτα της Catherine και του υιοθετημένου αδερφού της, του Heathcliff, η οποία καταλήγει να καταστρέφει τους ίδιους αλλά και τους άλλους γύρω τους. Η σκηνή λοιπόν η οποία τον παγίδεψε είναι όταν ο Heathcliff ξεθάβει το νεκρό σώμα της Catherine και την παίρνει να χορέψουν μαζί στην παραλία, στο φεγγαρόφωτο. Τρομακτικά υπέροχο ε;
Μέσα από τους στίχους του ο Steinman ήθελε να γράψει ένα “ξόρκι” το οποίο να αιχμαλωτίζει την ψυχή των ζωντανών αλλά και να ξαναζωντανεύει τους νεκρούς. Η αγάπη και ο έρωτας έχουν αρχή, μέση και τέλος, όπως κάθε τι σ’ αυτόν τον κόσμο. Σε όλους αρέσει μια καλή αρχή, μια δραστήρια και πολυάσχολη μέση και ένα εν κατακλείδι ένα ήρεμο και αναίμακτο τέλος. Καμιά φορά όμως το τελείωμα δεν είναι το αναμενόμενο με αποτέλεσμα σε περίπτωση που οι μνήμες ξαναβρεθούν στην επιφάνεια η εμπειρία να μην είναι και η καλύτερη!
Η εκτέλεση της Celine Dion θεωρείτε μια από τις πιο΄ πετυχημένες. Ο Andrew Lloyd Webber αποκάλεσε αυτή την εκτέλεση ως τον "δίσκο της χιλιετίας" |
Καμιά φορά ένα ταξίδι στο παρελθόν μας βάζει στη διαδικασία να συλλογιστούμε τι συμβαίνει στη ζωή μας. Βλέπεις το παρελθόν, το συγκρίνεις με το παρόν και βλέπεις αν έπραξες σωστά ή όχι… Αυτό όμως δεν είναι ποτέ σίγουρο ότι θα μας δώσει τα σωστά αποτελέσματα καθώς δεν είσαι σε θέση να ξέρεις 100% με σιγουριά τον αντίκτυπο των πράξεών σου. Μπορεί σήμερα μια πράξη σου να σε κάνει να μισείς τον εαυτό σου που την έκανες αλλά στο μέλλον να αποδειχτεί σωτήρια (ή και το ανάποδο). Τι έχουμε να κάνουμε λοιπόν σ’ αυτήν την περίπτωση; Να απολαύσουμε το παρόν και να προσπαθήσουμε να το κάνουμε όσο πιο όμορφο και αισιόδοξο μπορούμε. Προσέχοντας τον κήπο σου κάθε μέρα θα έχεις έναν πλούσιο και όμορφο κήπο. Αντίθετα αν παίρνεις μέτρα για να μην ξεραθεί στο μέλλον (όπως πχ να τον ποτίζεις περισσότερο τη μια μέρα για να μην τον ποτίσεις τις άλλες δύο) τότε πολύ πιθανόν αυτό να σου γυρίσει μπούμερανγκ!
Το παρελθόν μπορεί να μπει αιφνίδια στο παρόν μας και από κει που δεν το περιμένουμε να το αλλάξει ριζικά. Θαμμένες και ξεχασμένες από τον χρόνο μνήμες ζωντανεύουν σαν από κώμα και μας φέρνουν αντιμέτωπους με μια παρελθοντική πραγματικότητα που καμιά φορά μπορεί κι εμείς οι ίδιοι να ελπίζαμε να μπορούσαμε να γυρίσουμε… Δεν είναι κακό να θες να κάνεις μια τσάρκα από το παρελθόν σου, αρκεί όμως να κρατήσει όσο κρατάει και μια τσάρκα…
Μη γίνει και αρμένικη βίζιτα!
Ακόμα κι ο Heathcliff όταν ξέθαψε την Catherine το έκανε μόνο για μία στιγμή, μόνο για ένα τελευταίο χορό και μετά την άφησε να επιστρέψει στην πραγματικότητα της! Δε λέω, η αγάπη μπορεί να καταφέρει τα πάντα… αλλά όλα έχουν και τα όρια και τους κανόνες τους. Ακόμα και το αρχαίο τζίνι είχε σαν όρο ότι μια ευχή δεν μπορεί να φέρει πίσω στη ζωή έναν νεκρό! Πόσο μάλιστα η αγάπη που ενεργοποιείται και πιο δύσκολα…
Παρόλα αυτά μην απογοητεύεστε… Η επιστροφή στο παρελθόν και ο γυρισμός στις ρίζες δεν είναι κάτι το απαραίτητα αρνητικό! ;-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου