Everybody Loves You Now

Κάθε μουσικός που θέλει να κάνει επαγγελματική καριέρα ονειρεύεται τη μέρα που ο κόσμος θα ξέρει το όνομα του και τη μουσική του. Κάτι παρόμοιο σχολιάζει κι ο Billy Joel μέσα από το “Everybody Loves You Now” που περιλαμβάνεται στον πρώτο του δίσκο που έβγαλε το 1971. Ο ίδιος δεν πιστεύει πως είναι από τα καλύτερα δείγματα δουλειάς του και ίσως γι’ αυτό ο δίσκος δεν έγινε την εποχή του ιδιαίτερα γνωστός. Παρόλα αυτά το τραγούδι είναι εξαιρετικό και αναφέρει με πολύ μεγάλη ακρίβεια το πώς μπορεί να σε διαβρώσει η δόξα και η φήμη, ειδικά αν δεν είσαι προετοιμασμένος.

Όταν κάποιος καταφέρει να γίνει διάσημος τότε αρχίζει ένα τρομερά μεγάλο σούσουρο γύρω από το όνομά του. Άλλοι τον κατακρίνουν, άλλοι τον λατρεύουν και άλλοι υποκρίνονται είτε πως τον κατακρίνουν και τον λατρεύουν απλώς και μόνο για να επωφεληθούν από τη φήμη του. Και ξαφνικά από κει που δεν ήξεραν ούτε καν το όνομά του τώρα όλοι τρέχουν από πίσω του για μια φωτογραφία. Και το βασικό ερώτημα που τίθεται είναι: μπορεί άραγε να αναγνωρίσει μέσα σε όλη αυτή την έκρηξη αγάπης ποιος τον αγαπάει πραγματικά ή όχι;

Αν μιλάμε για κάποιον όχι τόσο προπονημένο στη δόξα και στη φήμη τότε ίσως και να υποκύψει και στις σειρήνες και να καταλήξει να χαθεί από τους ανθρώπους που τον αγαπάνε πραγματικά ενώ να καταλήξει με θεωρεί φίλους του κάποιους που έχουν ερωτευτεί τη φήμη του. Το να μπορέσει να καταλάβει την αλήθεια δεν είναι ποτέ εύκολο, κι αυτό γιατί όταν ένας άνθρωπος θέλει να είναι αγαπητός σε όλους από ένα σημείο και μετά χάνει τη μπάλα και καταλήγει να κάνει οτιδήποτε απλώς και μόνο για να αρέσει. Δεν πρόκειται τόσο για δείγμα μικρής αυτοεκτίμησης όσο για προσπάθεια να μη χάσει κανέναν από τη ζωή του.

Δυστυχώς όμως δεν μπορεί να κουβαλήσει 6 άτομα σε ένα ποδήλατο. Κάποια στιγμή πρέπει να επιλέξει συνεπιβάτες και τότε είναι που πρέπει να πάρει τις σωστές αποφάσεις. Ποιος μένει και ποιος φεύγει… Αν μιλάμε για την εποχή του σήμερα συνήθως αυτοί που μένουν είναι τα “φιλαράκια” που θα τον προωθήσουν παρακάτω και που θα του “κλείσουν” ραντεβουδάκια για να γίνει ακόμα πιο μεγάλη φίρμα. Αντίθετα αυτοί που βλέπουν την πόρτα να κλείνει είναι η οικογένεια (την οποία συνήθως τη θυμάται στις γιορτές ή στα γενέθλια), οι παλιοί φίλοι που δεν είναι εξίσου διάσημοι και οι πρώην. Με λίγα λόγια ρίχνει μαύρη πέτρα στο παρελθόν στην προσπάθεια να χτίσει ένα μέλλον στρωμένο με ροδοπέταλα!

Αν παίζαμε σε ταινία του Hollywood το μεγάλο φινάλε θα έβρισκε τον πρωταγωνιστή «αστέρα» μας να τα χάνει όλα και να φτάνει πάλι στο μηδέν και να βλέπει πως όλοι οι τωρινοί του φίλοι δεν ήταν τίποτ’ άλλο από κοράκια που εν μέρει τρέφονταν από τη φήμη του επειδή θεωρούσαν πως δεν θα μπορούσαν να τα καταφέρουν μόνοι τους. Το αποτέλεσμα; Θα γυρνούσε μετανιωμένος στα παλιά του λημέρια ελπίζοντας να ανοίξει κάποια πόρτα που ο ίδιος κάποτε επέλεξε να κλείσει φεύγοντας. Η ζωή όμως δεν είναι ταινία, και τότε μπορεί ο φίλος μας να μην μάθει ποτέ ποιοι τον αγάπησαν πραγματικά και ποιοι αγάπησαν τη δόξα του.

Το μόνο που μπορούμε λοιπόν να ευχηθούμε στον μελλοντικό μας διάσημο είναι να μην ξεχάσει ποτέ ποιος είναι και πως έφτασε μέχρι εκεί που έφτασε. Όσο αυτάρκης κι αν είναι σίγουρα θα μπορέσει να θυμηθεί από σκόρπιες στιγμές πως είναι να σε βοηθάει κάποιος επειδή νοιάζεται για σένα ουσιαστικά και πως είναι να σε βοηθάει με σκοπό να του ξεπληρώσεις τη βοήθεια μελλοντικά! Καλοσκεφτείτε το… ;-)