Sleeping With The Television On

Ο Billy Joel εκτός από πολύ καλός τραγουδιστής θεωρείται ακόμα πιο καλός συνθέτης. Όλα του τα τραγούδια τα έχει γράψει ο ίδιος και γι’ αυτό είναι και αρκετά επικριτικός με τη δουλειά του. Έχει παραδεχτεί πως υπάρχουν δουλειές που δεν του άρεσαν καθόλου και δεν είναι τόσο δυνατές σε σχέση με άλλες. Στον 7^ο του δίσκο λοιπόν μπορούμε να πούμε πως έκανε μια απόπειρα να αλλάξει το στιλ του και να το προσαρμόσει πιο πολύ στο rock n’ roll μετά από πιέσεις της δισκογραφικής του. Το αποτέλεσμα ήταν ο δίσκος “Glass Houses”. Θα περιμένατε να αναφερθώ σε γνωστά τραγούδια του δίσκου όπως το “It’s Still Rock n’ Roll to me” ή το “You May Be Right”. Αντ’ αυτού διάλεξα ένα όχι τόσο γνωστό που όμως δεν υστερεί σε τίποτα από τα υπόλοιπα.

Όπως μαρτυράει και ο τίτλος πρόκειται για κάποιον άνθρωπο που “κοιμάται με την τηλεόραση ανοιχτή”. Σύμφωνα με τους στίχους λοιπόν αυτός ο άνθρωπος είναι η Diane η οποία συνεχώς αρνείται τα καλέσματα των άλλων αντρών κι αυτό επειδή περιμένει να βρει τον Κύριο Τέλειο. Όταν ένα αγόρι προσπαθεί να πλησιάσει ένα κορίτσι σαν την Diane, τότε αυτή αρχίζει να σκέφτεται από μέσα της τι θα ήταν σωστό να κάνει. Να δοκιμάσει να κάνει κάτι με αυτόν τον άγνωστο ή να συνεχίσει να αντιστέκεται μέχρι να έρθει «αυτός που περιμένει» (που όμως θα είναι από τ΄ αστέρια). Μετά από πολύ σκέψη (κάνα πεντάλεπτο) αποφασίζει να ρίξει πάγο στον τυπά που της την πέφτει και να συνεχίσει τη δουλειά της αμέριμνη. Κι εδώ μπαίνει ο Billy Joel και της τα χώνει.

Αν σκεφτούμε πως το φλερτ είναι σαν το ζάπινγκ τότε στην προκειμένη περίπτωση το τηλεκοντρόλ βρίσκεται στο χέρι της γυναίκας. Αλλάξει συνέχεια κανάλια χωρίς να βλέπει τίποτα ενώ ψάχνει αυτό που θα της τραβήξει αρκετά το ενδιαφέρον ώστε να προσηλωθεί 100%. Δυστυχώς όμως ένα preview δεν μπορεί να είναι ένα τόσο αντιπροσωπευτικό δείγμα της “εκπομπής” που παρακολουθεί με αποτέλεσμα να χάνει όλη τη δράση και την ένταση που θα μπορούσε να βιώσει αν καθόταν να την παρακολουθήσει ολόκληρη. Από την άλλη μπορεί ένα φαντασμαγορικό δείγμα να καταλήξει να την απογοητεύσει οικτρά αποδεικνύοντας πως δεν είναι λίγες οι φορές που ένα καλό “μάρκετινγκ” ξεγελάει και τους καλύτερους παίχτες!

Δυστυχώς όλοι οι άνθρωποι βαριόμαστε να δώσουμε πολύ χρόνο για να γνωρίσουμε κάποιον κι αυτό επειδή δεν περισσεύει ούτε σε εμάς. Θέλουμε όλα να γίνονται γρήγορα και εδώ-και-τώρα πράγμα που μας οδηγεί σε συχνές αποτυχίες και μάλιστα απανωτές. Αντίθετα επειδή καμιά φορά, πάνω στο ζάπινγκ, πέφτουμε σε επανάληψη προτιμούμε να δούμε ξανά το ίδιο έργο ακόμα κι αν ξέρουμε πως θα καταλήξει. Κι αυτό συμβαίνει επειδή δεν μας αρέσει να παίζουμε στα τυφλά!

Ας δώσουμε σε έναν άνθρωπο την ευκαιρία να έρθει κοντά μας ακόμα κι αν τελικά αποδειχτεί λάθος. Ας αφήσουμε μια εκπομπή να παίζει από την αρχή μέχρι το τέλος. Μια ολοκληρωμένη γνώμη τουλάχιστον δεν θα μας αφήσει κανένα κενό μέσα μας! Και στην τελική και μαλακία να αποδειχτεί η εκπομπή, το τηλεκοντρόλ το έχουμε στο χέρι μας και πάμε γι’ άλλα! ;-)