Vienna

Και μ’ αυτό το τραγούδι κλείνουμε τον δίσκο “The Stranger” και μάλιστα με το τραγούδι “Vienna” που είναι ένα από τα πιο προσωπικά και αγαπημένα τραγούδια του ίδιου του Billy Joel. Η “Βιέννη” όπως είναι λογικό χρησιμοποιείται ως μεταφορά, η οποία όμως δημιουργήθηκε μέσα στο μυαλό του 24χρονου Billy όταν πήγε στη Βιέννη για να επισκεφτεί τον πατέρα του που είχε να τον δει από τότε που ήταν 8 χρονών!

Σύμφωνα με μια συνέντευξη που είχε δώσει στην New York Times είχε αναφέρει πως γι’ αυτόν η Βιέννη είναι μια παρομοίωση για τη ζωή. Όταν πήγε στη Βιέννη για να δει τον πατέρα του ο Billy είδε τυχαία μια ηλικιωμένη κυρία στον δρόμο να σκουπίζει. Αυτό που του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν πως αυτή η γυναίκα παρά τα 90 της χρόνια συνέχιζε να προσπαθεί και να κάνει κάτι για να αισθάνεται ζωντανή και πως κάνει κάτι χρήσιμο. Και τότε αμέσως του ήρθε στο μυαλό ο πιο βασικός στίχος του τραγουδιού…

“Vienna waits for you...”

Έχουμε μπροστά μας μια ζωή χωρισμένη σε χρόνια, μήνες, μέρες και ώρες. Κάθε ώρα, μέρα, μήνας και χρόνος που περνάει είναι μοναδικός και δεν γυρίζει πίσω. Αυτό που λένε όλοι είναι πως καλά θα κάνεις να ζήσεις τα μαθητικά σου και τα φοιτητικά σου χρόνια έντονα για να κατασταλάξεις και να ηρεμήσεις μετά κάνοντας μια δουλίτσα για να εξασφαλίσεις τα λεφτά για να πιάσεις ένα διαμερισματάκι και να χωρέσεις εκεί μια οικογένεια. Το θέμα είναι όμως να μπορέσεις να δώσεις νόημα σε όλη σου τη ζωή και όχι απλώς στα πρώτα παιδικά βήματα. Όπως αναγνωρίζει και ο Billy Joel, στην Αμερική και σε άλλα κράτη οι ηλικιωμένοι αντιμετωπίζονται σαν αόρατοι καθώς τους κλείνουν σε γηροκομεία αφήνοντας τους στη μοναξιά τους. Αντίθετα όμως στη Βιέννη εκείνη η γιαγιά εξακολουθούσε να κάνει κάτι για να συνεχίσει να νιώθει ζωντανή, παρόλο που πρόκειται για κάτι τόσο απλό όπως το να σκουπίζει τον δρόμο.

Οι περισσότεροι άνθρωποι τα παρατάνε μετά τα 40 και αφοσιώνονται σε μια ζωή στα δεσμά της οποίας έχουν παγιδευτεί. Και τότε είναι που βλέπουν τις ώρες, τις μέρες, τους μήνες και τα χρόνια να περνάνε χωρίς να κάνουν κάτι ουσιαστικό για τους εαυτούς τους. Έτσι είναι η ζωή και αυτό είναι πολύ λογικό να συμβαίνει. Το θέμα είναι όμως να μην παραιτηθείς ποτέ από τη ζωή. Ένας χρόνος όταν είσαι 20 χρονών και όταν είσαι 60 χρονών έχει ακριβώς τις ίδιες μέρες (αρκεί να μην πέσεις σε δίσεκτο). Αν υπάρχει κάτι που αγαπάς και θέλεις να το κάνεις τότε γιατί να μην το κάνεις και όταν γίνεις 60;

Η “Βιέννη” θα είναι εκεί και θα περιμένει μέχρι λίγο πριν το τέλος. Μην πάψεις ούτε στιγμή να ελπίζεις και να προσπαθείς για κάτι καλύτερο στη ζωή σου. Όπως λένε και οι στίχοι:

“Δεν ξέρεις πως μόνο οι χαζοί είναι ικανοποιημένοι;”

Αν υπάρχει κάτι που θέλεις να κάνεις και σε γεμίζει τότε κάντο. Δεν έχει σημασία πότε… Τώρα; Σε 5 χρόνια; Σε 20 χρόνια; Σε 60 χρόνια; Απλώς κάντο έστω μια τελευταία φορά… ;-)